Αναίδεια
 |
Αυτό το λήμμα αποτελεί προσεγγιστική μετάφραση. |
| Αναίδεια | |
|---|---|
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Συνεργάτης | Ύβρις |
Η Αναίδεια είναι η προσωποποίηση της ασπλαχνίας, της αισχρότητας και της σκληρότητας στην ελληνική μυθολογία. Είναι η σύντροφος της Ύβρεως [1]. Οι Αθηναίοι την έκαναν θεότητα, που συμβολιζόταν με πέρδικα [2].
Το αντίθετο
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Όπως συμβαίνει συχνά με τις προσωποποιήσεις, η Αναιδεία έχει μια αντίθετη θεότητα. Στην περίπτωση της Αναιδείας, το αντίθετό της είναι ο Έλεος, η θεά του ελέους.
Λατρεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Μια λατρεία στην Αθήνα αναφέρεται ήδη από τον Ξενοφώντα στο συμπόσιο του, που επιτρέπει στον Σωκράτη να συγκρίνει τους Αθηναίους με τους Σπαρτιάτες. Έτσι, σε αντίθεση με τους Αθηναίους που λατρεύουν την Αναιδεία, οι Σπαρτιάτες λατρεύουν την Αιδώ, η σεμνότητα προσωποποιήθηκε [3] .
Ο Θεόφραστος αναφέρει την ύπαρξη βωμού της Αναιδείας δίπλα σε βωμό της Ύβρης στην Αθήνα [4] .
Σε μεταγενέστερες ερμηνείες, οι βωμοί περιγράφονται ότι ανάγονται στον ιερέα και φιλόσοφο Επιμενίδη . Πράγματι, ο Κικέρων εξηγεί ότι ο Επιμενίδης έχτισε έναν ναό για εκείνη και για περηφάνια (Ύβρης) μετά τον λιθοβολισμό του Κύλωνα στο βωμό της Αθηνάς, γεγονός που περιγράφεται στην αθηναϊκή ιστοριογραφία ως «ιεροσυλία του Κύλωνα» [5] .
Οι βωμοί πιστεύεται ότι ήταν οι δύο ακατέργαστες πέτρες του Αρείου Πάγου, πάνω στους οποίους, όπως μας λέει ο Παυσανίας στην Περιγραφή της Ελλάδας, ο κατηγορούμενος και ο ενάγων έπρεπε να σταθούν ενώπιον δικαστηρίου:
«Τις άξεστες πέτρες [στον Άρειο Πάγο των Αθηνών] στις οποίες στέκονται οι κατηγορούμενοι και οι εισαγγελείς, τις ονομάζουν πέτρα της Ύβρεως και της Αναίδειας ».
Φιλοσοφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η Αναίδεια ως φιλοσοφική αρχή αποτελεί ένα από τα τρία θεμελιώδη χαρακτηριστικά της μορφής των κυνικών φιλοσόφων, με αδιάφορα (αδιαφορία) και παρρησία (ειλικρίνεια και ελευθερία έκφρασης) [6] .
Είναι η αναίδεια που οδηγεί στη σύγκριση αυτών των φιλοσόφων με τα σκυλιά, από όπου προέρχεται η λέξη κυνικός. αφού όπως εκείνα τα ζώα που ζουν με τους ανθρώπους αλλά διατηρούν τις φυσικές τους συνήθειες, οι κυνικοί φιλόσοφοι συμπεριφέρονται ξεδιάντροπα, ασεβώς, ακολουθώντας την ικανοποίηση των αναγκών τους τόσο σωματικά όσο και πνευματικά [7] ,[8] .
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Anaideia sur Theoi.com
- ↑ Curotto, Ernesto: Dizionario della mitologia universale, Società editrice internazionale, 1958.
- ↑ Xenophon, Symposion 8, 35.
- ↑ Théophraste par Zénobios 4, 36.
- ↑ Cicéron: De legibus 2, 28.
- ↑ Branham, R. B. y M.-O. Goulet-Cazé (eds): Los Cínicos, 2000
- ↑ Onfray, Michel: Cinismos. Retrato de los filósofos llamados perros. Editions Paidos, 2002.
- ↑ García Gual, Carlos: La secta del perro: vidas de los filósofos cínicos. Madrid: Alianza, 2005. (ISBN 84-206-7767-1).