Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αλφόνσο Κάνο

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Αλφόνσο Κάνο
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση22  Ιουλίου 1948[1]
Μπογκοτά
Θάνατος4  Νοεμβρίου 2011[2][1]
Suárez
Αιτία θανάτουτραύμα από πυροβολισμό
Χώρα πολιτογράφησηςΚολομβία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΙσπανικά
ΣπουδέςΕθνικό Πανεπιστήμιο της Κολομβίας
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητααντάρτης
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/ΚίνημαΕπαναστατικές Ένοπλες Δυνάμεις Κολομβίας
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Πόλεμοι/μάχεςΚολομβιανή σύγκρουση
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Γκιγιέρμο Λεόν Βάργας Σαένς (Alfonso Cano, 22 Ιουλίου 1948 - 4 Νοεμβρίου 2011)[3], ευρύτερα γνωστός με το όνομα Αλφόνσο Κάνο, ήταν ο διοικητής της ένοπλης ομάδας των Επαναστατικών Ένοπλων Δυνάμεων της Κολομβίας (Fuerzas Armadas Revolucionarias de Colombia, FARC). Διαδέχτηκε στην ηγεσία της οργάνωσης τον ιδρυτή της, Μανουέλ Μαρουλάντα Βέλες (πραγματικό όνομα: Πέδρο Αντόνιο Μαρίν, γνωστός και ως «Tirofijo») τον Μάρτιο του 2008 και παρέμεινε στην ηγεσία της μέχρι τον θάνατό του από τον εθνικό Στρατό της Κολομβίας, το Νοέμβριο του 2011.

Πρώτα χρόνια

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννημένος σε μια μεσοαστική οικογένεια στην Μπογκοτά[4], ο Αλφόνσο Κάνο ξεκίνησε τις σπουδές του στην ανθρωπολογία στο Εθνικό Πανεπιστήμιο της Κολομβίας το 1968[5], όπου έγινε μέλος και ηγέτης της Κομμουνιστικής Νεολαίας. Εκεί ήρθε σε γνωριμία με μέλη του FARC, οι οποίοι τον κάλεσαν πολλές φορές να μιλήσει για το μαρξισμό σε αντάρτες της οργάνωσης.[6] Ο Κάνο θα εγκαταλείψει, τελικά, το πανεπιστήμιο και θα συμμετάσχει στην ομάδα, με σκοπό να αφοσιωθεί στον πολιτικό ακτιβισμό. Ιδεολογικά είχε περιγραφεί ως σκληροπυρηνικός, έχοντας την πεποίθηση ότι οι ιδέες του και η πλευρά του θα επικρατούσε τελικά.[7]

Συμμετοχή στον FARC

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Κάνο πιστεύεται πως εντάχθηκε στο FARC κατά τα τέλη του 1970. Ανέβηκε γρήγορα στις τάξεις του, δουλεύοντας πλάι στον συν-ιδρυτή της οργάνωσης και ιδεολογικό επικεφαλής της, Χάκομπο Αρένας. Ο κύριος ρόλος του ήταν αρχικά να λειτουργεί ως ένα είδος πολιτικού επίτροπου για το αστικό δίκτυο των ανταρτών στη Μπογκοτά, ενώ το 1978 διορίστηκε επικεφαλής των οικονομικών για την Κεντρική Ανώτατη Διοίκηση. Ένα ένταλμα έρευνας στο διαμέρισμά του, όπου ζούσε με την πρώτη του γυναίκα (Μαρία Εουχένια) και τον γιό του (Φεδερίκο), έληξε με τη σύλληψή του, το 1981, και τη φυλάκιση του στο Σωφρονιστικό κατάστημα La Modelo, στο οποίο ίδρυσε μια βιβλιοθήκη. Απελευθερώθηκε το 1982, ως αποτέλεσμα της αμνηστίας που προσέφερε η κυβέρνηση του Προέδρου Μπελισάριο Μπετανκούρ.[8]

Σύντομα κινήθηκε προς τα βουνά για να ενταχθεί στους στρατιώτες των ανταρτών[9], αλλά αντί για ενεργό συμμετοχή του στις πολεμικές δραστηριότητες, στάλθηκε στο Κάσα Βέρδε (Casa Verde), την έδρα της διοίκησης του FARC, στη Λα Ουρίμπε (Meta), όπου αναγνωρίστηκε ως διανοητής και, ως εκ τούτου, έλαβε μέρος σε μια σειρά διαλόγων για την ειρήνη με την κυβέρνηση. Ο κύριος ρόλος του ήταν να ενθαρρύνει την ανάπτυξη της Coordinadora Guerrillera Simón Bolívar, ένα κίνημα με σκοπό την ένωση όλων των ανταρτών που δρούσαν στην Κολομβία εκείνη την περίοδο. Με την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού στην Ευρώπη το 1989, ο Κάνο υποστήριξε ότι το σοβιετικό μοντέλο είχε αποτύχει και πως το FARC θα πρέπει να αναπτύξει ένα δικό του πρότυπο με βάση εθνικές ιδέες, παραδειγματική φυσιογνωμία των οποίων ήταν ο Σιμόν Μπολίβαρ.

Μετά το θάνατο του Αρένας το 1990, ο Κάνο έγινε μέλος της επταμελούς Γραμματείας που καθοδηγούσε την ομάδα. Παρέμεινε ως ο δεύτερος στην ιεραρχία για περίπου δύο δεκαετίες και ως ο κύριος πολιτικός ιδεολόγος της οργάνωσης.[10] Ήταν επικεφαλής των διαπραγματεύσεων κατά τη διάρκεια των αποτυχημένων ειρηνευτικών συνομιλιών της περιόδου 1991-1992. Ωστόσο, είχε μικρό ρόλο στον διάλογο των ειρηνευτικών διαπραγματεύσεων την περίοδο 1999-2002 μεταξύ του FARC και της κυβέρνησης του Αντρές Παστράνα. Ο ίδιος ο Παστράνα, μάλιστα, είχε δηλώσει πως ο Κάνο ποτέ δεν παρακολούθησε τις ειρηνευτικές συνομιλίες.[11] Το 2000, ο Κάνο ίδρυσε και έγινε ο ηγέτης του Μυστικού Κομμουνιστικού Κόμματος Κολομβίας (Partido Comunista Clandestino Colombiano).[12]

Ηγέτης του FARC

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 26 Μαρτίου 2008, ο Μανουέλ Μαρούλντα Βέλες, ο ιδρυτής και ηγέτης του FARC, πεθαίνει από καρδιακή προσβολή και ο Κάνο αναλαμβάνει εκτελών χρέη διοικητή της οργάνωσης.[13] Κατά τη διάρκεια του ίδιου μήνα άλλα δύο μέλη της Γραμματείας, οι Ραούλ Ρέγιες και ο Ιβάν Ρίος, σκοτώθηκαν σε μάχη. Τον Ιούλιο του 2008, ο κολομβιανός στρατός κατάφερε να απελευθερώσει, με την «Επιχείρηση Ζακ», δεκαπέντε σημαντικά πρόσωπα που το FARC κρατούσε ομήρους, συμπεριλαμβανομένης και της πολιτικού Ίνγριδ Μπετανκούρ που είχε απαχθεί το 2002, εξασθενώντας έτσι περαιτέρω τη θέση των ανταρτών.

Ως αρχηγός, ο Κάνο διέσπειρε τις απόψεις του σχετικά με τη πολιτική σύγκρουση στην Κολομβία γύρω από το αντάρτικο, τη φύση του προβλήματος και τη λύση του. Πίστευε ότι η σύγκρουση ήταν μια ταξική πάλη, ενώ ενθάρρυνε τις απαγωγές σημαντικών προσώπων. Οι μαζικές απαγωγές χρησιμοποιούνταν ως πίεση προς την κυβέρνηση για την ανταλλαγή εκατοντάδων ανταρτών μελών του FARC που βρίσκονταν στις φυλακές. Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της πρακτικής ήταν η απαγωγή των 12 βουλευτών από το Valle del Cauca[6], μια ενέργεια που συντονίστηκε από τον Πάμπλο Κατατούμπο, αλλά οδήγησε τελικά στον θάνατο 11 ομήρων. Ο Κάνο ήταν γνωστός ως υπέρ-ορθόδοξος, άκαμπτος και δογματικός μαρξιστής.

Θάνατος

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 2008 η εφημερίδα El Tiempo ανέφερε ότι στρατεύματα επιτέθηκαν κατά θέσεων όπου βρισκόταν ο Κάνο, και ότι ήταν πολύ πιθανόν να είχε τραυματιστεί κατά τη διάρκεια επίθεσης με ελικόπτερα στις 21 Φεβρουαρίου.[14] Αυτή η επίθεση έλαβε χώρα στα σύνορα της Τολίμα και και του Βάγιε ντελ Κάουκα, υπό άσχημες καιρικές συνθήκες.

Στις 4 Νοεμβρίου 2011, ο Κάνο σκοτώθηκε[15] σε πυροβολισμούς δυνάμεων του Στρατού της Κολομβίας, σε επιχείρηση στο νοτιοδυτικό τμήμα της Κάουκα[16], η οποία έλαβε την ονομασία «Επιχείρηση Οδυσσέας». Ο πρόεδρος Χουάν Μανουέλ Σάντος επιβεβαίωσε το θάνατό του στην τηλεόραση, υποστηρίζοντας ότι ο Κολομβιανός στρατός επέφερε στο FARC «το μεγαλύτερο χτύπημα στην ιστορία» της οργάνωσης των ανταρτών.[17] Ο θάνατος του ηγέτη του FARC ήρθε μήνες αφότου αποφάσισε την απομάκρυνσή του από την βάση του στο νότιο τμήμα της Τολίμα, ακολουθώντας έκτοτε τις ένοπλες ομάδες του FARC.[18] Το FARC ανταποκρίθηκε αρνητικά στην έκκληση του Σάντος να καταθέσει τα όπλα, λέγοντας ότι θα συνεχίσει τον αγώνα του ενάντια στην κυβέρνηση.[19]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Alfonso-Cano. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  2. ↑ news.xinhuanet.com/english2010/world/2011-11/05/c_131230782.htm.
  3. ↑ «Top commander of Colombia's FARC group killed: gov't». Xinhua News Agency. 5 Νοεμβρίου 2011. http://news.xinhuanet.com/english2010/world/2011-11/05/c_131230782.htm. 
  4. ↑ «¿Cómo es la vida cuando uno es el hermano del nuevo comandante de las Farc?». María Isabel Rueda (Semana (Colombia)). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2008-09-17. https://web.archive.org/web/20080917045106/http://www.semana.com/wf_InfoArticulo.aspx?idArt=112688. Ανακτήθηκε στις 2011-12-27.  (Ισπανικά)
  5. ↑ «Obituary: Alfonso Cano». BBC. 5 Νοεμβρίου 2011. http://www.bbc.co.uk/news/world-latin-america-15604609. 
  6. ↑ 6,0 6,1 «El radical». Semana. 31/5/2008. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2008-09-17. https://web.archive.org/web/20080917044401/http://www.semana.com/wf_InfoArticulo.aspx?idArt=112294. Ανακτήθηκε στις 2011-12-27. 
  7. ↑ Diario de la resistencia de Marquetalia, Jacobo Arenas, Ediciones Abejón Mono, 1972.
  8. ↑ «De las calles de Bogotá al monte». El Espectador. 25/5/2008. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2008-06-02. https://web.archive.org/web/20080602205643/http://elespectador.com/node/15906/. Ανακτήθηκε στις 2011-12-27. 
  9. ↑ «Alfonso Cano, el guerrillero ilustrado de las FARC». Edelmiro Franco (Notimex). 22 de febrero de 2008. http://www.munhispano.com/?nid=41&sid=2711684. Ανακτήθηκε στις 24 de mayo de 2008. 
  10. ↑ «Guillermo León Sáenz Vargas alias Alfonso Cano». colombialink. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2012-01-23. https://web.archive.org/web/20120123143209/http://www.colombialink.com/01_INDEX/index_personajes/guerrilla/saenz_vargas_guillermo.html. Ανακτήθηκε στις 2011-12-27. 
  11. ↑ «Obituary: Alfonso Cano: from ideologue to FARC rebel leader». Associated Press. 5 Νοεμβρίου 2011. http://www.google.com/hostednews/ap/article/ALeqM5hgUNsOMwDKVXzYMKj4VbD2MGxSzg?docId=8cd87cac27f1446594fe4f3a32063c36. [νεκρός σύνδεσμος]
  12. ↑ «Breve perfil de Alfonso Cano, el hombre que reemplazaría a ‘Tirofijo’». Semana. 05/24/2008. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2008-10-01. https://web.archive.org/web/20081001230722/http://www.semana.com/wf_InfoArticulo.aspx?idArt=112106. Ανακτήθηκε στις 2011-12-27. 
  13. ↑ «“Tirofijo está muerto”». María Isabel Rueda (Semana). 05/24/2008. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2010-12-03. https://web.archive.org/web/20101203050520/http://www.semana.com/wf_InfoArticulo.aspx?idArt=112103. Ανακτήθηκε στις 2011-12-27. 
  14. ↑ . Miami Herald. 6 Μαρτίου 2008. http://www.miamiherald.com/news/americas/story/445787.html. [νεκρός σύνδεσμος]
  15. ↑ Revolutionary Armed Forces of Colombia (FARC) Leader Killed Αρχειοθετήθηκε 2011-11-07 στο Wayback Machine. by Rachelle Dragani
  16. ↑ Alsema, Adriaan (4 Νοεμβρίου 2011). «Colombian army kills FARC leader 'Alfonso Cano'». Colombia Reports. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2011-11-07. https://web.archive.org/web/20111107130540/http://colombiareports.com/colombia-news/news/20226-colombian-army-kills-farc-leader-alfonso-cano-reports.html. Ανακτήθηκε στις 2011-12-27. 
  17. ↑ Alsema, Adriaan (5 Νοεμβρίου 2011). «Cano's death 'biggest blow in history' of FARC: Santos». Colombia Reports. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2011-11-07. https://web.archive.org/web/20111107135348/http://colombiareports.com/colombia-news/news/20229-canos-death-biggest-blow-in-the-history-of-farc-santos.html. Ανακτήθηκε στις 2011-12-27. 
  18. ↑ Alsema, Adriaan (5 Νοεμβρίου 2011). «Chronology of 'Operation Odyssey' that killed 'Alfonso Cano'». Colombia Reports. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2011-11-08. https://web.archive.org/web/20111108003409/http://colombiareports.com/colombia-news/news/20231-chonology-of-the-operation-oddysey-that-killed-cano.html. Ανακτήθηκε στις 2011-12-27. 
  19. ↑ Brodzinsky, Sibylla (6 Νοεμβρίου 2011). «Colombia's Farc rebels vow to keep fighting despite top commander's death». The Guardian. http://www.guardian.co.uk/world/2011/nov/06/colombia-farc-rebels-commander-death?newsfeed=true. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αλφόνσο_Κάνο&oldid=10663262"