Αλπικό στιλ
Το αλπικό στιλ είναι τρόπος ή στιλ αναρρίχησης, σύμφωνα με τον οποίο ο ορειβάτης ανεβαίνει συχνά με τον απολύτως απαραίτητο εξοπλισμό, ελάχιστη τροφή και νερό, θυσιάζοντας την άνεση, τη ζέστη, τον ύπνο και τη διατροφή, χάριν της επίτευξης του αντικειμενικού στόχου της κορυφής. Το αλπικό στιλ αντιπαρατίθεται στο στιλ πολιορκίας του βουνού που εφαρμόζουν οι μεγάλες αποστολές και ο όρος προέρχεται από τις ευρωπαϊκές Άλπεις, όπου οι ορειβάτες του 1800 σκαρφάλωναν κλασικές διαδρομές με ένα σακίδιο στην πλάτη, χρησιμοποιούσαν μία σκηνή τόσο στην ανάβαση όσο και στην κατάβαση. Το αλπικό στιλ χρησιμοποποίησαν ορειβάτες όπως ο Βάλτερ Μπονάτι, ο Ράινχολντ Μέσνερ και ο Στιβ Χάους, προωθώντας την τεχνοτροπία σε τέτοια επίπεδο, ώστε να αναφέρεται ως «γοργή και ελαφριά» αναρρίχηση[1].
Το αλπικό στιλ θεωρείται από πολλούς ορειβάτες η αγνότερη μορφή ορειβασίας, ωστόσο μειώνει τα περιθώρια ασφαλείας, λόγω του μειωμένου εξοπλισμού και προμηθειών. Σημαντική ανάβαση στα Ιμαλάια σε αλπικό στιλ έγινε από τους Ράινχολντ Μέσνερ και Πίτερ Χάμπελερ στο Γκασερμπρούμ Α΄ χωρίς συσκευές οξυγόνου το 1975[2].
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Szalay, Andrew (31 Οκτωβρίου 2011). «What is Alpine Style?». The Suburban Mountaineer. Ανακτήθηκε στις 5 Αυγούστου 2014.
- ↑ Soles,, Clyde· Powers, Phil (2003). Climbing: Expedition Planning. The Mountaineers Books. σελίδες 27–29. ISBN 978-0-89886-770-1.