Αλεσσάντρο Ακιλλίνι
| Αλεσσάντρο Ακιλλίνι | |
|---|---|
 Ο Αλεσσάντρο Ακιλλίνι σε έργο το Αμίκο Ασπερτίνι (1521) | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 20 Οκτωβρίου 1463 Μπολόνια[1] |
| Θάνατος | 2 Αυγούστου 1512[2][3] Μπολόνια[4] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Κυριαρχία της Μπολόνια (έως 1506) Παπικά Κράτη (από 1506) |
| Θρησκεία | Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | λατινική γλώσσα[2] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ιατρός φιλόσοφος διδάσκων πανεπιστημίου ανατόμος[5] βιολόγος[6] |
| Εργοδότης | Πανεπιστήμιο της Μπολόνια Πανεπιστήμιο της Πάδοβας[7] |
| Οικογένεια | |
| Αδέλφια | Τζοβάννι Φιλοτέο Ακιλλίνι |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Αλεσσάντρο Ακιλλίνι (ιταλικά: Alessandro Achillini, 20[8] ή 29[9][10] Οκτωβρίου 1463[11] (ή πιθανώς 1461[8]) – 2 Αυγούστου 1512) ήταν Ιταλός φιλόσοφος και γιατρός. Είναι γνωστός για τις ανατομικές μελέτες που μπόρεσε να δημοσιεύσει, οι οποίες κατέστησαν δυνατές χάρη σε ένα διάταγμα του 13ου αιώνα, υποθετικά του αυτοκράτορα Φρειδερίκου Β΄, που επέτρεπε την ανατομία ανθρώπινων πτωμάτων και οι οποίες προηγουμένως είχαν παρακινήσει τον ανατόμο Μοντίνο ντε Λούτσι (περ. 1270 – 1326) στην Μπολόνια.[12]
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Ακιλλίνι γεννήθηκε στη Μπολόνια και έζησε εκεί το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του. Ήταν γιος του Κλαούντιο Ακιλλίνι, μέλους μιας παλιάς οικογένειας της Μπολόνια. Διακρίθηκε ως λέκτορας τόσο στην ιατρική όσο και στη φιλοσοφία στη Μπολόνια και την Πάδοβα και ονομάστηκε δεύτερος Αριστοτέλης.[10]
Είχε πολύ απλοϊκή φύση. Ήταν ανειδίκευτος στις τέχνες της κολακείας και της διπλής διαπραγμάτευσης σε τέτοιο βαθμό που οι πιο πνευματώδεις και απερίσκεπτοι μαθητές του συχνά τον θεωρούσαν αντικείμενο γελοιοποίησης, παρόλο που τον τιμούσαν ως δάσκαλο. Διέθετε επίσης αρκετά ζωηρή διάθεση. Σύμφωνα με την περιγραφή ενός συναδέλφου του, ήταν όμορφος, ψηλός αλλά με καλές αναλογίες, χαρούμενος, ευδιάθετος, συχνά χαμογελαστός και ευχάριστος.[13] Ο Ακιλλίνι δεν παντρεύτηκε ποτέ. Η φήμη του μεταξύ των συναδέλφων του ήταν αξιοθαύμαστη και έχαιρε μεγάλου σεβασμού. Και παρόλο που ο Ακιλλίνι ήταν πολυδιαβασμένος και τρομερός στις συζητήσεις, λέγεται ότι ήταν κάπως άκαμπτος και δύσκαμπτος στις διαλέξεις του. Μετά τον θάνατό του, πολλοί άνθρωποι συγκλονίστηκαν υπερβολικά. Τα φιλοσοφικά του έργα τυπώθηκαν σε μονόφυλλο τόμο, στη Βενετία, το 1508, και επανεκδόθηκαν με σημαντικές προσθήκες το 1545, το 1551 και το 1568.[10]
Πέθανε στην Μπολόνια στις 2 Αυγούστου 1512 και κηδεύτηκε την επόμενη ημέρα στην εκκλησία του Αγίου Μαρτίνου. Στις σημαντικές ανακαλύψεις του, είναι γνωστός ως ο πρώτος ανατόμος που περιέγραψε τα δύο τυμπανικά οστά του αυτιού, που ονομάζονται malleus και incus. Το 1503 έδειξε ότι ο ταρσός (μεσαίο τμήμα του ποδιού) αποτελείται από επτά οστά, ανακάλυψε εκ νέου το fornix και το infundibulum του εγκεφάλου. Περιέγραψε επίσης τους αγωγούς των υπογνάθιων σιελογόνων αδένων.
Ο αδελφός του ήταν ο συγγραφέας Τζοβάννι Φιλοτέο Ακιλλίνι και ο δισεγγονός του, Κλαούντιο Ακιλλίνι (1572-1640), ήταν δικηγόρος.
Το 1506 αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την Μπολόνια λόγω της εκδίωξης της ισχυρής οικογένειας Μπεντιβόλιο της οποίας ήταν υποστηρικτής. Στη συνέχεια πήγε στην Πάντοβα όπου διορίστηκε καθηγητής φιλοσοφίας.
Σταδιοδρομία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Αλεσσάντρο Ακιλλίνι άρχισε να διδάσκει όταν ήταν 21 ετών. Από τα έτη 1484-1512, εκτός από το 1506-1508, ήταν καθηγητής Ιατρικής ή/και Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο της Μπολόνια. Κατά τη διάρκεια της διετούς περιόδου μεταξύ 1506-1508 ο Ακιλλίνι ήταν καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Πάδοβας. Ο Ακιλλίνι δίδαξε στην Μπολόνια επί είκοσι οκτώ χρόνια, δηλαδή περισσότερο από οποιονδήποτε έχει διδάξει ποτέ στην Μπολόνια ιατρική ή φιλοσοφία.[14]
Το Πανεπιστήμιο της Πάδοβας είχε ένα καταστατικό, σύμφωνα με το οποίο αν ένας καθηγητής δεν μπορούσε να διδάξει σε κάποια καθορισμένη ημέρα ή αν δεν είχε έναν ορισμένο αριθμό φοιτητών, αυτό θα καταγραφόταν και αργότερα θα υπήρχε μείωση του μισθού του ανά περιστατικό. Κατά τη διάρκεια των μηνών Δεκεμβρίου-Μαρτίου 1506 - 1507 ο Ακιλλίνι δεν τήρησε την απαίτηση για διδασκαλία, για την οποία του επιβλήθηκε ποινή 351 λιρών Μπολόνιας.[15] Ο Ακιλλίνι έλαβε επίσης δύο αυστηρά διατυπωμένες επιστολές τον Αύγουστο και τον Σεπτέμβριο του 1507 από την Κομμούνα της Μπολόνια, στις οποίες αναφερόταν ότι η απουσία του ήταν μη εξουσιοδοτημένη και ότι αν συνεχιζόταν θα του επιβάλλονταν αυστηρές ποινές (500 χρυσά δουκάτα για το πρώτο παράπτωμα).[16]
Επιπλέον, ο Ακιλλίνι ήταν πολύ καλός γνώστης της θεολογίας. Τα αρχικά του σχέδια δείχνουν ενδιαφέρον για την είσοδο στην ιεροσύνη. Φαίνεται να έχει ξεκινήσει τις θεολογικές του σπουδές πριν από το 1476- τη χρονιά κατά την οποία εισήλθε στην εκκλησία του Καθεδρικού Ναού της Μπολόνια. Και παρόλο που αργότερα μετατόπισε την εστίασή του στον ακαδημαϊκό χώρο, παρέμεινε ενεργός θεολόγος καθ' όλη τη διάρκεια της ζωής του και συνέβαλε σε δύο Γενικά Συνέδρια του Φραγκισκανικού Τάγματος- ένα στη Μπολόνια το 1494 και ένα άλλο που πραγματοποιήθηκε στη Ρώμη μεταξύ 1505 και 1506.[17]
Ενώ διέμενε στην Μπολόνια, ο Ακιλλίνι θεωρείται ότι συνέβαλε καθοριστικά στη δημιουργία ενδιαφέροντος για τον Γουλιέλμο του Όκαμ. Η έκταση της υποστήριξης του Ακιλλίνι είναι δύσκολο να προσδιοριστεί, αλλά πιστεύεται ότι αυτός και οι σύγχρονοί του στο πανεπιστήμιο υποκίνησαν μια σύντομη αναβίωση του Όχαμ, η οποία αντικατοπτρίζεται στα μεταγενέστερα έργα των μαθητών του.[17]
Δημοσιεύσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Οι «Ανατομικές σημειώσεις του Μεγάλου Αλεξάνδρου Αχιλλίνου της Μπολόνια» παρουσιάζουν μια λεπτομερή περιγραφή του ανθρώπινου σώματος. Ο Ακιλλίνι συγκρίνει αυτά που βρήκε κατά τις ανατομές του με αυτά που βρήκαν άλλοι, όπως ο Γαληνός και ο Αβικέννας, και σημειώνει τις ομοιότητες και τις διαφορές τους. Ο Ακιλλίνι δηλώνει ότι υπάρχουν επτά χαρακτηριστικά κατά την εξέταση του σώματος αντί για τα έξι που πιστεύεται ότι δίνονται στο βιβλίο του Γαληνού «Περί σεκτών». Αυτά τα επτά χαρακτηριστικά είναι το μέγεθος, ο αριθμός, η θέση, η μορφή, η ουσία όπως σε λεπτό ή παχύ, η ουσία όπως σε σαρκώδες ή οστέινο, και η χροιά. Σε αυτό το έργο, ο Ακιλλίνι δίνει επίσης οδηγίες για το πώς να προχωρήσει σε ορισμένες ανατομές και διαδικασίες, όπως ο ευνουχισμός, η εξαγωγή πέτρας και η αφαίρεση του θώρακα για την περαιτέρω εξέταση της καρδιάς και των πνευμόνων.[18]
Διακρίθηκε επίσης ως ανατόμος, μεταξύ των συγγραμμάτων του είναι το De humani corporis anatomia (Βενετία, 1516-1524) και το Annotationes anatomicae (Μπολόνια, 1520). Το Annotationes Anatomicae του Ακιλλίνι εκδόθηκε για πρώτη φορά από τον αδελφό του, Τζοβάννι Φιλοτέο, στις 24 Σεπτεμβρίου 1520. Εκδόθηκε σε μικρό σχήμα δεκαοκτώ φύλλων με ένα ζεύγος ποιημάτων των έξι και δύο στίχων το καθένα.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 17 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ 2,0 2,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb125348572. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 118643681. Ανακτήθηκε στις 15 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 1 Ιανουαρίου 2015.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 20 Ιουνίου 2019.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 20 Ιουνίου 2019.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 3 Ιουλίου 2019.
- ↑ 8,0 8,1 «ACHILLINI, Alessandro». Treccani, la cultura italiana. Istituto della Enciclopedia Italiana. 1960. Ανακτήθηκε στις 18 Απριλίου 2023.
- ↑ Matsen 1974, σελ. 21.
- ↑ 10,0 10,1 10,2 Το παρόν λήμμα ενσωματώνει κείμενο από έκδοση που είναι πλέον κοινό κτήμα: Chisholm, Hugh, επιμ.. (1911) «Achillini, Alessandro» Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάννικα 1 (11η έκδοση) Cambridge University Press, σελ. 144
- ↑ Matsen 1974.
- ↑ Predari, Francesco (1865). Dizionario biografico universale. Milano: Tipografia Guigoni. σελ. 24.
- ↑ Lind, L. R. (1975). «Studies in Pre-Vesalian Anatomy: Biography, Translations, Documents». Medical History 20: 23–41. doi:.
- ↑ Matsen, Herbert (1968). «Alessandro Achillini (1463-1512) as professor of philosophy in the "Studio" of Padua (1506-1508)». Quaderni per la storia dell' Università di padova 1: 91–109.
- ↑ Matsen, Herbert (1968). «Alessandro Achillini (1463-1512) as professor of philosophy in the "Studio" of Padua (1506-1508)». Quaderni per la storia dell' Università di padova 1: 91–109.
- ↑ Matsen, Herbert (1968). «Alessandro Achillini (1463-1513) as professor of philosophy in the "Studio" of Padua (1506-1508)». Quaderni per la Storia Dell' Universita di Padova 1: 91–109.
- ↑ 17,0 17,1 Matsen, Herbert (1975). «Alessandro Achillini (1463-1512) and 'Ockhamism' at Bologna (1490-1500)». Journal of the History of Philosophy 13 (4): 437–451. doi:. PMID 11617337. https://archive.org/details/sim_journal-of-the-history-of-philosophy_1975-10_13_4/page/n22.
- ↑ Achillini, Alessandro (1975). «Anatomical Notes by the Great Alexander Achillinus of Bologna». Στο: Lind, L. R. Studies in Pre-Vesalian Anatomy: Biography, Translations, Documents. Independence Square Philadelphia: The American Philosophical Society. σελίδες 42–65.
Περαιτέρω ανάγνωση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Franceschini, Pietro (1970). «Achillini, Alessandro». Dictionary of Scientific Biography. 1. New York: Charles Scribner's Sons, σσ. 46–47. ISBN 0-684-10114-9.
- Matsen, Herbert Stanley (1974). Alessandro Achillini (1463-1512) and His Doctrine of "universals" and "transcendentals": A Study in Renaissance Ockhamism. Bucknell University Press. ISBN 978-0-8387-1221-4.