Αλίκη της Αρμενίας
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Αλίκη της Αρμενίας | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1183 |
| Θάνατος | 13ος αιώνας |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Ραϊμόνδος Δ΄ της Τρίπολης (1195–1199) |
| Τέκνα | Ραϊμόνδος Ρουπέν της Αντιόχειας |
| Γονείς | Ρουπέν Γ΄ και Ισαβέλλα του Τορόν |
| Αδέλφια | Φιλίππα της Αρμενίας |
| Οικογένεια | Οίκος των Ρουπενιδών |
H Αλίκη (1182 - μετά το 1234) από τον Οίκο των Ρουπενιδών ήταν κόρη του πρίγκιπα της Μικρής Αρμενίας και με τους γάμους της έγινε πρώτα κυρία του Σασούν, μετά κόμισσα της Τρίπολης και έπειτα κυρία του Κόρικος. Κληρονομώντας τη μητέρα της έγινε κυρία του Τορόν.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ήταν η πρώτη κόρη του Ρουπέν Γ΄ πρίγκιπα της Μικρής Αρμενίας (Κιλικίας) και της Ισαβέλλας, κόρης του Χάμφρεϋ Γ΄ κυρίου του Τορόν. Από τον πατέρα της κληρονόμησε τη διεκδίκηση στον θρόνο της Αρμενίας. Είχε μία αδελφή, τη Φιλίππα, σύζυγο του Θεοδώρου Α΄ Λάσκαρη Αυτοκράτορα των Ρωμαίων στη Νίκαια.
Ο πρώτος γάμος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τον Ρουπέν Γ΄ διαδέχθηκε το 1187 ο αδελφός του Λέων Β΄ της Αρμενίας. Αυτός ήταν στην αρχή αντιβασιλιάς και διδάσκαλος στις δύο ανιψιές του, γρήγορα όμως τις εκτόπισε και έκανε διαδόχους τις δύο κόρες του. Το 1189 η Αλίκη και η Φιλίππα αρραβωνιάστηκαν: η πρώτη με τον Χατούμ κύριο του Σασούν και η δεύτερη με έναν γιο του κυρίου του Σασούν. Περίπου το ίδιο έτος παντρεύτηκαν, όμως οι σύζυγοί τους σκοτώθηκαν: το 1193 ο Σεμπάντ ο κοντόσταυλος τις αναφέρει χήρες αυτών. Ο ίδιος αναφέρει και τη φήμη, ότι ο θείος τους Λέων ήταν πίσω από τις δολοφονίες των συζύγων τους. Μια και η Αλίκη ήταν 11 ετών και η Φιλίππα 10, οι γάμοι μάλλον δεν ολοκληρώθηκαν. Κάποια στιγμή το διάστημα 1192-1229 απεβίωσε η μητέρα της και η Αλίκη τη διαδέχθηκε στο Τορόν, το οποίο όμως είχε καταληφθεί από τους Μουσουλμάνους.
Ο δεύτερος γάμος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μετά αρραβωνιάστηκε τον Ραϋμόνδο Δ΄ κόμη της Τρίπολης με σκοπό να επέλθει ειρήνη μεταξύ των Πουατιέ της Αντιόχειας και των Ρουπενιδών. Για τον γάμο χρειαζόταν η άδεια του Ερρίκου Β΄ κόμη της Καμπανίας, συζύγου της Ισαβέλλας Α΄ της Ιερουσαλήμ. Όμως ο Λέων Β΄ είχε φυλακίσει τον Βοημούνδο Γ΄ πρίγκιπα της Αντιόχειας, πατέρα του γαμπρού, έτσι τον ελευθέρωσε και η άδεια δόθηκε. Παντρεύτηκαν περί το 1195, αλλά τρία έτη μετά ο Ραϋμόνδος Δ΄ απεβίωσε. Η Αλίκη ήταν έγκυος και -όπως γράφει ο Σεμπάντ- συμφωνήθηκε ότι αν γεννηθεί γιος, να διαδεχθεί τον Λέοντα Β΄. Λίγους μήνες μετά η Αλίκη γέννησε τον Ραϋμόνδο-Ρουπέν.
Έπειτα από τη γέννηση, η Αλίκη στάλθηκε από τον πεθερό της από την Αντιόχεια πίσω στην Αρμενία. Ο Ραϋμόνδος Δ΄ ήταν πρώτος γιος του Βοημούνδου Γ΄, έτσι ο πρίγκιπας της Αντιόχειας συμφώνησε να κάνει διάδοχό του τον Ραϋμόνδο-Ρουπέν. Όμως ο Βοημούνδος Γ΄ υπαναχώρησε και όταν απεβίωσε το 1201, τον διαδέχθηκε ο δεύτερος γιος του Βοημούνδος Δ΄. Το 1216 ο τελευταίος εκτοπίστηκε, με τη βοήθεια του Λέοντα Β΄, από τον Ραϋμόνδο-Ρουπέν, που έγινε πρίγκιπας της Αντιόχειας. Ωστόσο αυτό κράτησε ως το 1219, όταν ο Βοημούνδος Δ΄ ανακατέλαβε την εξουσία.
Ο τρίτος γάμος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1219 ο Λέων Β΄ απεβίωσε και άφησε το βασίλειο στη δεύτερη κόρη του Ισαβέλλα. Επειδή αυτή ήταν 2-3 ετών, αντιβασιλιάς έγινε ο Αδάμ του Μπαγκράς και, όταν αυτός δολοφονήθηκε, ο Κωνσταντίνος του Μπαμπερόν. Μερικές ομάδες σχηματίστηκαν εναντίον της διαδοχής αυτής και προέβαλαν άλλους διεκδικητές: η Σιβύλλα των Λουζινιάν, 2η σύζυγος του Λέοντα Β΄ και μητέρα της Ισαβέλλας, διεκδίκησε τον θρόνο για τον εαυτό της, αλλά εξορίστηκε από τον Κωνσταντίνο. Επίσης η Στεφανία, πρώτη κόρη του Λέοντα Β΄ (από τον 1ο του γάμο) προέβαλε την αξίωσή της μαζί με τον μικρό γιο της, αλλά έπειτα απεβίωσαν. Ακόμη η Αλίκη το 1219 διεκδίκησε τον θρόνο για τον γιο της και για να ισχυροποιήσει την αξίωσή της παντρεύτηκε τον Βαχράμ κύριο του Κόρικος.
Το 1222 ο Κωνσταντίνος δολοφόνησε τον Βαχράμ, ο Ραϋμόνδος-Ρουπέν απεβίωσε σε μάχη ή στη φυλακή και η Αλίκη φυλακίστηκε και μετά εξορίστηκε. Ο Ραϋμόνδος-Ρουπέν άφησε μία κόρη, τη Μαρία, που διαδέχθηκε τη γιαγιά της Αλίκη ως κυρία του Τορόν και διεκδίκησε την Αρμενία, χωρίς όμως επιτυχία. Έτσι η Ισαβέλλα έμεινε η μόνη κληρονόμος του θρόνου.
Έπειτα από την απελευθέρωσή της η Αλίκη στράφηκε στα δικαιώματά της στην Παλαιστίνη: από τη μητέρα της είχε κληρονομήσει δικαιώματα στο Τορόν και την Υπεριορδανία και μερίδια στο βασίλειο της Ιερουσαλήμ, το οποίο όμως είχε από το 1187 καταληφθεί από τους Μουσουλμάνους. Αυτοί το 1219 κατέλαβαν και το Τορόν. Όμως το 1227 ο Φρειδερίκος Β΄ της Γερμανίας, με τη συνθήκη της Ιόππης (Γιάφας), έλαβε πίσω το Τορόν· αυτό όμως ήδη από το 1220 είχε πωληθεί στους Τεύτονες ιππότες μαζί με τα εδάφη τα καλούμενα κυριότητα του Ζοσλέν. Η Αλίκη διαφώνησε με το Τάγμα και ζήτησε τα δικαιώματά της στη Συνέλευση των βαρόνων (High Court)· πράγματι ο Φρειδερίκος Β΄ της απέδωσε την κυριότητα.
Η Αλίκη απεβίωσε τουλάχιστον 52 ετών, μετά από τους τρεις συζύγους της, τον θείο της, την αδελφή της και τον γιο της. Τη διαδέχθηκε η εγγονή της Μαρία ως κυρία του Τορόν.
Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παντρεύτηκε πρώτα το 1189 τον Χατούμ κύριο του Σασούν, ο οποίος απεβίωσε ως το 1193.
Περί το 1195 η Αλίκη έκανε δεύτερο γάμο, με τον Ραϋμόνδο Δ΄ των Πουατιέ κόμη της Τρίπολης και είχε τέκνο:
- Ραϋμόνδος-Ρουπέν 1198-1219/21, πρίγκιπας της Αντιόχειας και διεκδικητής βασιλιάς της Αρμενίας.
- Μαρία 1215-1257, κυρία του Τορόν. Παντρεύτηκε τον Φίλιππο των Μονφώρ κύριο της Τύρου.
Το 1199 απεβίωσε ο Ραϋμόνδος Δ΄ και η Αλίκη έκανε τρίτο γάμο το 1220 με τον Βαχράμ κύριο του Κόρυκος. Δεν απέκτησε απογόνους από τον 1ο και 3ο γάμο της.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Sempad the Constable, Le Royaume Armenien de Cilicie.