Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αλέν Μαμπανκού

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Αλέν Μαμπανκού
ΌνομαΑλέν Μαμπανκού
Γέννηση24 Φεβρουαρίου 1966 (1966-02-24) (58 ετών)
Πουάντ-Νουάρ (Δημοκρατία του Κονγκό)
Επάγγελμα/
ιδιότητες		συγγραφέας, ποιητής, διδάσκων πανεπιστημίου, ποιητής-νομικός και συγγραφέας παιδικής λογοτεχνίας[1]
ΕθνικότηταΓαλλο-Κονγκολέζος
ΥπηκοότηταΔημοκρατία του Κονγκό και Γαλλία
Σχολές φοίτησηςΠανεπιστήμιο Παρί-Ντωφίν, Πανεπιστήμιο της Ναντ, Paris 12 University και Marien Ngouabi University
Αξιοσημείωτες διακρίσειςΒραβείο Ρενοντό 2006, Μέγα Λογοτεχνικό Βραβείο Ανρί-Γκαλ της Γαλλικής Ακαδημίας 2012.
http://alainmabanckou.net
Commons page Πολυμέσα σχετικά με τoν συγγραφέα
δεδομένα (π • σ • ε )

Ο Αλέν Μαμπανκού (Alain Mabanckou) είναι γαλλόφωνος Κονγκολέζος συγγραφέας, γεννημένος στο Μουγιοντζί, στα νότια της Δημοκρατίας του Κονγκό (Κονγκό-Μπραζαβίλ), στις 24 Φεβρουαρίου 1966. Το 2006 απέσπασε το Βραβείο Ρενοντό για το μυθιστόρημα Mémoires de porc-épic, ενώ για το συνολικό έργο του τιμήθηκε, το 2012, με το Μέγα Λογοτεχνικό Βραβείο Ανρί-Γκαλ της Γαλλικής Ακαδημίας. Τα μυθιστορήματά του Verre cassé και Demain j'aurai vingt ans (Αύριο γίνομαι είκοσι χρονών) συγκαταλέγονται από τη The Guardian μεταξύ των δέκα καλύτερων αφρικανικών μυθιστορημάτων για τα έτη 2012[2] και 2013[3], αντίστοιχα.

Βιογραφικά στοιχεία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Αλέν Μαμπανκού πέρασε τα παιδικά του χρόνια στην πόλη Πουάντ-Νουάρ, τη δεύτερη σε πληθυσμό πόλη της Δημοκρατίας του Κονγκό και μεγάλο λιμάνι. Εκεί πήγε σχολείο και πήρε το απολυτήρίο του από το Λύκειο Καρλ Μαρξ, με κατεύθυνση θεωρητική. Από το 1986 ως το 1989, σπουδάζει Νομική στο Πανεπιστήμιο Μαριέν Νγκουάμπι της πρωτεύουσας Μπραζαβίλ. Ανακαλύπτει τη νεγρο-αφρικανική λογοτεχνία μέσα από τον Κονγκολέζο ποιητή Ζαν-Μπατίστ Τατί Λουτάρ, ενώ μεταξύ των προτύπων του είναι ο Σελίν, ο Αλμπέρ Κοέν και ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες. Δοκιμάζει και ο ίδιος να γράψει ποίηση, ξεκινώντας κυρίως με ποιήματα αγάπης που απευθύνει σε νεαρές Κονγκολέζες.

Σε ηλικία 22 ετών, παίρνει υποτροφία και φεύγει για τη Γαλλία, πρώτα στη Ναντ, έπειτα στο Πανεπιστήμιο Παρί-Ντοφίν του Παρισιού, για να συνεχίσει τις σπουδές του στη Νομική. Έχει όμως στις αποσκευές του πολλά δικά του χειρόγραφα, ποιήματα ως επί το πλείστον, τα οποία θα προσπαθήσει να δημοσιεύσει, πεπεισμένος για την ποιότητά τους. Κανένας, όμως, εκδότης δεν τα δέχεται, εξηγώντας του ότι αυτό που γράφει δεν είναι ποίηση αλλά "απόηχοι των αναγνωσμάτων του..." Αν και του είναι δύσκολο να το δεχτεί, εντούτοις στρώνεται στη δουλειά και στην πραγματική λογοτεχνική δημιουργία.

Το 1993, παίρνει το μεταπτυχιακό του στο Δίκαιο των Επιχειρήσεων. Την ίδια χρονιά, δημοσιεύει την πρώτη ποιητική συλλογή του, Au jour le jour. Παράλληλα με τη συγγραφική του δραστηριότητα, ο Αλέν Μαμπανκού αρχίζει καριέρα συμβούλου στον όμιλο Suez-Lyonnaise des Eaux, όπου θα παραμείνει για περίπου μια δεκαετία. Ταυτόχρονα, είναι παραγωγός και εκφωνητής στον παρισινό ραδιοφωνικό σταθμό Μεντιά Τροπικάλ.

Το 1995, η αγαπημένη μητέρα του, Πολίν Κενγκέ, στην οποία έχει αφιερώσει όλα σχεδόν τα βιβλία του, πεθαίνει στην Πουάντ-Νουάρ. Την ίδια χρονιά, δημοσιεύονται δύο συλλογές ποιημάτων του: La légende de l'errance με την οποία αποτίει φόρο τιμής στη μητέρα του και την οποία προλογίζει ο σπουδαίος Κονγκολέζος συγγραφέας Πίου Νγκαντού Νκασάμα, και L'usure des lendemains που αποσπά το Βραβείο Ζαν Κριστόφ της Εταιρείας Γάλλων Ποιητών.

Δημοσιεύει το πρώτο του μυθιστόρημα, Bleu Blanc Rouge, το 1998 και αποσπά το Μέγα Λογοτεχνικό Βραβείο της Μαύρης Αφρικής. Στο εξής, η παρουσία του στο λογοτεχνικό στερέωμα θα είναι συνεχής.

Το μυθιστόρημα που θα τον καθιερώσει ως συγγραφέα είναι το Verre cassé. Δημοσιεύτηκε το 2005 και σημείωσε πολύ μεγάλη επιτυχία. Μεταφράστηκε σε δώδεκα γλώσσες, και μάλιστα ανέβηκε στις θεατρικές σκηνές. Το 2006, ύστερα από τέσσερα χρόνια διδασκαλίας γαλλόφωνης λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν, ο Αλέν Μαμπανκού δέχεται την πρόταση του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας-Λος Άντζελες (UCLA) να διδάξει στο Τμήμα Γαλλόφωνων Σπουδών και Συγκριτικής Λογοτεχνίας, όπου από το 2007 γίνεται μόνιμος καθηγητής. Το 2006, κυκλοφορεί το μυθιστόρημα Mémoires de porc-épic, το οποίο αποσπά, μεταξύ άλλων, το Βραβείο Ρενοντό.

Τον Μάρτιο του 2007, συνυπογράφει με άλλους 43 συγγραφείς ένα μανιφέστο που φέρει τον τίτλο Pour une "littérature-monde" en français (Για μια λογοτεχνία του κόσμου στα γαλλικά) και δημοσιεύεται στην εφημερίδα Le Monde[4]. Κεντρική ιδέα του μανιφέστου είναι η αμφισβήτηση του όρου "γαλλόφωνος συγγραφέας", προκαλώντας μεγάλες αντιδράσεις και πολλές συζητήσεις στον λογοτεχνικό χώρο.

Δύο χρόνια αργότερα, τον Ιανουάριο 2009, κυκλοφορεί το έβδομο κατά σειρά μυθιστόρημά του Black Bazar, το οποίο σημείωνει πολύ μεγάλη επιτυχία παραμένοντας για πολλούς μήνες μεταξύ των είκοσι ευπώλητων βιβλίων στη Γαλλία. Με το αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα Αύριο γίνομαι είκοσι χρονών, που δημοσιεύει το 2010, σηματοδοτεί την είσοδό του στην περίφημη Λευκή Συλλογή των Εκδόσεων Γκαλιμάρ. Την ίδια χρονιά, ο Αλέν Μαμπανκού γίνεται Ιππότης της Λεγεώνας της Τιμής με διάταγμα του Προέδρου της Γαλλικής Δημοκρατίας, ενώ το 2012 η Γαλλική Ακαδημία τού απονέμει το Μέγα Λογοτεχνικό Βραβείο Ανρί-Γκαλ, για το συνολικό έργο του.

Για πρώτη φορά μετά από 23 χρόνια, τον Ιούνιο του 2012, ο Αλέν Μαμαπανκού επιστρέφει στο Κονγκό και στην πόλη των παιδικών του χρόνων. Όλες τις εντυπώσεις και τα συναισθήματά του τα αποτυπώνει στο μυθιστόρημα Lumières de Pointe-Noire.

Σήμερα ζει στη Σάντα Μόνικα (Καλιφόρνια).

Έργα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μυθιστορήματα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ποιήματα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • 1993 : Au jour le jour
  • 1995 : La Légende de l'errance
  • 1995 : L'Usure des lendemains
  • 1997 : Les arbres aussi versent des larmes
  • 1999 : Quand le coq annoncera l'aube d'un autre jour
  • 2007 : Tant que les arbres s'enracineront dans la terre

Δοκίμια

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • 2007 : Lettre à Jimmy
  • 2009 : L'Europe depuis l'Afrique
  • 2011 : Écrivain et oiseau migrateur
  • 2012 : Le Sanglot de l'homme noir

Ανθολογίες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • 2010 : Six poètes d'Afrique francophone (μαζί με τους Λεοπόλντ Σεντάρ Σενγκόρ, Μπιραγκό Ντιόπ, Νταντιέ, Λουτάρ, Υ Ταμ'σι και Ραμπενμανανζάρα)
  • 2010 : Enfants de la balle, Nouvelles d'Afrique, Nouvelles de foot (μαζί με τον Γιάια Μπελασκρί)
  • 2013 : L'Afrique qui vient (μαζί με τον Μισέλ Λε Μπρι)

Νεανική Λογοτεχνία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • 2000 : L'Enterrement de ma mère
  • 2010 : Ma Sœur Étoile

Μεταφράσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • 2008 : Beasts of no nation, Uzodinma Iweala, μετάφραση από την αγγλική στη γαλλική (Bêtes sans patrie)

Δισκογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • 2012 : Black Bazar, κονγκολέζικη ρούμπα, άλμπουμ σε παραγωγή Αλέν Μαμπανκού[5].
  • 2013 : Black Bazar - Round 2, άλμπουμ σε παραγωγή Αλέν Μαμπανκού[6].

Βραβεία & Διακρίσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • 1995 : Βραβείο Ζαν Κριστόφ της Εταιρείας Γάλλων Ποιητών, για το έργο L'usure des lendemains
  • 1999 : Μέγα Λογοτεχνικό Βραβείο της Μαύρης Αφρικής, για το μυθιστόρημα Bleu-Blanc-Rouge
  • 2004 : Μετάλλιο Επίτιμου Πολίτη της γαλλικής πόλης Σεν-Ζαν-ντ'Ανζελί (Σαράντ-Μαριτίμ)
  • 2005 : Βραβείο Μυθιστορήματος Ouest-France-Etonnants Voyageurs, για το Verre cassé
  • 2005 : Βραβείο των Πέντε Ηπείρων της Γαλλοφωνίας, για το Verre cassé
  • 2005 : Βραβείο RFO (Δίκτυο Υπερπόντιας Γαλλίας) του βιβλίου, για το Verre cassé
  • 2006 : Βραβείο Ρενοντό, για το έργο Mémoires de porc-épic
  • 2006 : Βραβείο της Νέας Εκδοτικής Χρονιάς, για το Mémoires de porc-épic
  • 2006 : Βραβείο Αλιενόρ ντ' Ακιτέν, για το Mémoires de porc-épic
  • 2007 : Βραβείο Δημιουργών Χωρίς Σύνορα (του Γαλλικού Υπουργείου Εξωτερικών), για το Mémoires de porc-épic
  • 2010 : Ιππότης της Λεγεώνας της Τιμής με διάταγμα του Προέδρου της Γαλλικής Δημοκρατίας
  • 2009 : Γαλλο-Ισραηλινό Βραβείο Raymond Wallier, για το μυθιστόρημα Verre Cassé μεταφρασμένο στα εβραϊκά
  • 2010 : Βραβείο Ζορζ Μπρασένς, για το μυθιστόρημα Demain j'aurai vingt ans (Αύριο γίνομαι είκοσι χρονών)
  • 2012 : Μετάλλιο Επίτιμου Πολίτη της Γαλλικής πόλης Λ'Αϊ-λε-Ροζ
  • 2012 : Μέγα Λογοτεχνικό Βραβείο Ανρί-Γκαλ της Γαλλικής Ακαδημίας, για το συνολικό έργο του
  • 2013 : Λογοτεχνικό Βραβείο Πρενς-Πιέρ του Πριγκιπάτου του Μονακό, για το συνολικό έργο του

Υποσημειώσεις & Αναφορές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ Ανακτήθηκε στις 14  Ιουνίου 2019.
  2. ↑ Τα 10 καλύτερα σύγχρονα αφρικανικά μυθιστορήματα 2012 από τη theguardian.com
  3. ↑ Τα 10 καλύτερα σύγχρονα αφρικανικά μυθιστορήματα 2013 από τη theguardian.com
  4. ↑ Pour une "littérature-monde" en français στην εφημερίδα Le Monde
  5. ↑ Black Bazar (2012) στο africultures.com & blackbazarmusic.com Αρχειοθετήθηκε 2018-04-16 στο Wayback Machine.
  6. ↑ Black Bazar - Round 2 (2013) στο africultures.com.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αλέν_Μαμπανκού&oldid=7800064"