Η Aγγλοϊρλανδική συνθήκη (αγγλικά: Anglo-Irish Treaty, ιρλανδικά: Conradh Angla-Éireannach), ήταν συνθήκη μεταξύ της Μεγάλης Βρετανίας και της Ιρλανδίας, μετά τον Ιρλανδικό Πόλεμο Ανεξαρτησίας. Η συμφωνία υπογράφηκε στο Λονδίνο στις 6 Δεκεμβρίου 1921 από εκπροσώπους της βρετανικής κυβέρνησης (μεταξύ των οποίων ήταν ο Πρωθυπουργός Ντέιβιντ Λόιντ Τζορτζ, ο οποίος ήταν επικεφαλής των Βρετανών αντιπροσώπων) και εκπρόσωπους της Ιρλανδικής Δημοκρατίας, όπως οι Mάικλ Κόλινς και Άρθουρ Γκρίφιθ. Αν και η συνθήκη επικυρώθηκε στενά, οδήγησε στον Ιρλανδικό εμφύλιο πόλεμο.[1][1] Προέβλεπε την ίδρυση του Ιρλανδικού Ελεύθερου Κράτους ως αυτοδιοικούμενη κυριαρχία από τη Βρετανική Αυτοκρατορία», θέση «ίδια με αυτή της Κυριαρχίας του Καναδά». Παρείχε επίσης στη Βόρεια Ιρλανδία, η οποία είχε ιδρυθεί από την κυβέρνηση της Ιρλανδίας με τον Νόμο του 1920, να εξαιρεθεί από το ελεύθερο κράτος της Ιρλανδίας.
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Anglo-Irish Treaty στο Wikimedia Commons
