Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αβογκαδρίτης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Αβογκαδρίτης
Αβογκαδρίτης (μπεζ χρώμα) στον Βεζούβιο. Οι λευκοί κρύσταλλοι επάνω του είναι φερρουτσίτης.
Γενικά
ΚατηγορίαΑλογονιδιακά
Χημικός τύπος(K,Cs)BF4
Ορυκτολογικά χαρακτηριστικά
Πυκνότητα2,62 έως 2,9 gr/cm3
Σύστημα κρυστάλλωσηςΟρθορομβικό
ΚρύσταλλοιΔιπυραμιδικοί (2/m 2/m 2/m), μικροί, επιμήκεις
ΛάμψηΥαλώδης, λιπαρή
ΔιαφάνειαΗμιδιαφανής
ΠαρατηρήσειςΠικρή γεύση

Ο αβογκαδρίτης (avogadrite) είναι σπάνιο αλογονιδιακό ορυκτό, αποτελούμενο από τετραφθοροβορικό κάλιο και καίσιο, με μοριακό τύπο (K,Cs)BF4. Η αναλογία των μορίων με κάλιο προς τα μόρια με καίσιο είναι περίπου 1 προς 9.

Το χρώμα του αβογκαδρίτη κυμαίνεται αρκετά, από άχρωμο-υπόλευκο και κιτρινωπό έως μπεζ και ερυθρωπό. Ο αβογκαδρίτης κρυσταλλώνεται στο ορθορομβικό σύστημα (χωρική ομάδα Pnma), με διαστάσεις κρυσταλλικής μονάδας-κυττάρου a 8,66 Å, b 5,48 Å και c 7,03 Å. Οι κρύσταλλοι είναι επιμήκεις και συνήθως μικροί και πλακώδεις Χαρακτηριστικό του αβογκαδρίτη είναι η ελαφρά διπλοθλαστικότητα που έχει (δ = 0,001), με δείκτες διαθλάσεως nα = 1,3239, nβ = 1,3245 και nγ = 1,3247. Ταξινομείται κατά Strunz ως 3.CA.10. Το ορυκτό είναι ισότυπο του βαρίτη.

Το ορυκτό αυτό ανακαλύφθηκε από τον Ιταλό ορυκτολόγο Φερρούτσιο Ζαμπονίνι το 1926. Ο Ζαμπονίνι ανέλυσε πολλά δείγματα από τις ηφαιστειακές φουμαρόλες στον Βεζούβιο και από τις Αιολίδες νήσους. Στη φύση ο αβογκαδρίτης συναντάται μόνο ως προϊόν ηφαιστειακής εξαχνώσεως γύρω από φουμαρόλες. Ο Ζαμπονίνι έδωσε στο νεοανακαλυφθέν ορυκτό το όνομα του γνωστού Ιταλού επιστήμονα Αμεντέο Αβογκάντρο (1776-1856).[1]


  1. Zambonini, Ferruccio (1926). Sulla presenza, tra i prodotti dell'attuale attività del Vesuvio, di una varietà cesifera del fluoborato di potassio, Rend. Accad. Lincei. 6, σελ. 644-649. 
  • Palache, P., Berman, H., Frondel, C.: Dana's System of Mineralogy, Volume II: Halides, Nitrates, Borates, Carbonates, Sulfates, Phosphates, Arsenates, Tungstates, Molybdates, Etc. (7η έκδοση), John Wiley and Sons, Inc., Νέα Υόρκη 1960, σελ. 97-98
  • Το ομώνυμο λήμμα στην Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος-Larousse-Britannica, έκδ. 2006, τόμος 1, σελ. 124