Ότο Γκιούνσε
| Ότο Γκιούνσε | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Otto Günsche (Γερμανικά) |
| Γέννηση | 24 Σεπτεμβρίου 1917 Ιένα[1] |
| Θάνατος | 02 Οκτωβρίου 2003 (86 ετών) Lohmar[1] |
| Αιτία θανάτου | έμφραγμα του μυοκαρδίου |
| Συνθήκες θανάτου | φυσικά αίτια |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γερμανία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γερμανικά[2] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | στρατιωτικός στρατιώτης |
| Περίοδος ακμής | 1935 |
| Πολιτική τοποθέτηση | |
| Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Εθνικοσοσιαλιστικό Γερμανικό Εργατικό Κόμμα |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Βαθμός/στρατός | Στούρμπανφυρερ/Waffen-SS |
| Πόλεμοι/μάχες | Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | Σιδηρούς Σταυρός |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Ότο Γκιούνσε ( Otto Günsche; 24 Σεπτεμβρίου 1917 – 2 Οκτωβρίου 2003 ) ήταν Γερμανός αξιωματικός των Waffen-SS της Ναζιστικής Γερμανίας κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Ήταν μέλος της 1ης Μεραρχίας Πάντσερ SS «Σωματοφυλακή Αδόλφος Χίτλερ» πριν γίνει προσωπικός βοηθός του Αδόλφου Χίτλερ.
Το 1931, ο Γκιούνσε εντάχθηκε στη Χιτλερική Νεολαία και το 1934, λόγω του ψηλού του αναστήματος (2,00 μέτρα) και της «άριας εμφάνισής» του, εκτός από άλλες ικανότητες, έγινε δεκτός στις επίλεκτες τάξεις της 1ης Μεραρχίας Πάντσερ SS «Σωματοφυλακή Αδόλφος Χίτλερ».[3] Ως μέλος του Führerbegleitkommando, ήρθε για πρώτη φορά κοντά στον Χίτλερ το 1936. Εκπαιδεύτηκε στο SS-Junkerschule στο Μπαντ Τελτς και υπηρέτησε στο Ανατολικό Μέτωπο. Στις 6 Φεβρουαρίου 1944, διορίστηκε επίσημα ως προσωπικός βοηθός του Χίτλερ.[4]
Με το τέλος της ναζιστικής Γερμανίας να πλησιάζει, ο Γκιούνσε διατάχθηκε από τον Χίτλερ στις 30 Απριλίου 1945 να διασφαλίσει την αποτέφρωση της σορού του μετά το θάνατό του.[5] Εκείνο το απόγευμα, στάθηκε φρουρός έξω από το δωμάτιο στο Führerbunker όπου ο Χίτλερ και η Εύα Μπράουν αυτοκτόνησαν. Αφού περίμενε λίγο, ο υπηρέτης του Χίτλερ, ο Χάιντς Λίνγκε, άνοιξε την πόρτα του γραφείου έχοντας στο πλευρό του τον Μάρτιν Μπόρμαν.[6] Οι δύο άνδρες μπήκαν στο δωμάτιο με τον Γκιούνσε ακριβώς πίσω τους. Ο Γκιούνσε στη συνέχεια αποχώρησε και ανακοίνωσε ότι ο Χίτλερ ήταν νεκρός σε μια ομάδα στην αίθουσα ενημέρωσης, η οποία περιλάμβανε τον Γιόζεφ Γκαίμπελς, τον στρατηγό Χανς Κρεμπς και τον στρατηγό Βίλχελμ Μπούργκντορφ.[7] Τα άψυχα σώματα του Χίτλερ και της Μπράουν τυλίχτηκαν σε κουβέρτες και σύμφωνα με τις προηγούμενες γραπτές και προφορικές οδηγίες του Χίτλερ, τα σώματά μεταφέρθηκαν στις σκάλες και μέσω της εξόδου κινδύνου του καταφυγίου στον κήπο πίσω από την Καγκελαρία του Ράιχ για να καούν. Έχοντας εξασφαλίσει ότι τα πτώματα κάηκαν ολοσχερώς χρησιμοποιώντας βενζίνη που προμήθευσε ο σοφέρ του Χίτλερ Έριχ Κέμπκα, ο Γκιούνσε αργότερα έφυγε από το Führerbunker μετά τα μεσάνυχτα της 1ης Μαΐου.[8] Στις 2 Μαΐου 1945, συνελήφθη αιχμάλωτος από τα στρατεύματα του Σοβιετικού Κόκκινου Στρατού που περικύκλωσαν την πόλη και τον μετέφεραν στη Μόσχα για ανάκριση από την NKVD.[9] Κρατήθηκε σε ειδικό στρατόπεδο για υψηλόβαθμους αιχμαλώτους και εξέτισε την ποινή του στο Sverdlovsk. Μεταφέρθηκε στο Μπάουτσεν στην Ανατολική Γερμανία το 1955 και τελικά αφέθηκε ελεύθερος στις 2 Μαΐου 1956.
Ο Γκιούνσε πέθανε από καρδιακή ανεπάρκεια στο σπίτι του στο Lohmar, στη Βόρεια Ρηνανία-Βεστφαλία το 2003. Είχε τρία παιδιά.[10][11]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 (Γερμανικά) The Hitler Book. 2005.
- ↑ CONOR.SI. 142185059.
- ↑ «Lexikon der Wehrmacht». www.lexikon-der-wehrmacht.de. Ανακτήθηκε στις 28 Ιουνίου 2024.
- ↑ Villatoux, Paul· Aiolfi, Xavier (28 Οκτωβρίου 2020). The Final Archives of the Führerbunker: Berlin in 1945, the Chancellery and the Last Days of Hitler. Casemate. σελ. 145. ISBN 978-1-61200-905-6.
- ↑ Kershaw, Ian (2008). Hitler: A Biography (1 American Edition 2008 έκδοση). United States of Amerika: Norton & Company. σελ. 954. ISBN 978-0-393-06757-6.
- ↑ Linge, Heinz· Brooks, Geoffrey (2009). With Hitler to the end: the memoirs of Adolf Hitler's valet. London : New York: Frontline Books ; Skyhorse Pub. σελ. 199. ISBN 978-1-84832-544-9. 318420253.
- ↑ Junge, Gertraud· Galante, Pierre (1989). Voices from the bunker. New York: Putnam. σελ. 22. ISBN 978-0-399-13404-3.
- ↑ «Hitlers Ende: „Der Chef brennt! Willst du mal gucken?" - WELT». DIE WELT (στα Γερμανικά). 5 Ιουνίου 2021. Ανακτήθηκε στις 28 Ιουνίου 2024.
- ↑ Beevor, Antony (4 Οκτωβρίου 2007). Berlin: The Downfall 1945: The authoritative history book uncovering the final days of the Nazi Third Reich. Penguin Books Limited. ISBN 978-0-14-190302-6.
- ↑ tsf (2003-10-13). «Hitlers letzter Adjutant Otto Günsche ist tot» (στα de-CH). Neue Zürcher Zeitung. ISSN 0376-6829. https://www.nzz.ch/newzzDLQCLJZQ-12-ld.274932. Ανακτήθηκε στις 2024-06-28.
- ↑ Press, The Associated (2003-10-14). «Otto Günsche, 86; Helped to Burn Hitler's Body» (στα αγγλικά). The New York Times. ISSN 0362-4331. https://www.nytimes.com/2003/10/14/world/otto-gunsche-86-helped-to-burn-hitler-s-body.html. Ανακτήθηκε στις 2024-06-28.