Μετάβαση στο περιεχόμενο

Έρκολε ντε' Ρομπέρτι

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Έρκολε ντε' Ρομπέρτι
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Ercole de' Roberti (Ιταλικά)
Γέννηση1450[1]
Φερράρα
Θάνατος1496[1]
Φερράρα
Ιδιότηταζωγράφος[2] και εικαστικός καλλιτέχνης[3]
Σημαντικά έργαPortia and Brutus, Pendant portraits of the Bentivoglios και The Wife of Hasdrubal and Her Children
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Έρκολε ντε' Ρομπέρτι (ιταλικά: Ercole de' Roberti, 1455/1456 - 1496[4]), γνωστός επίσης και ως Έρκολε Φερραρέζε ή Έρκολε ντα Φερράρα (Ercole Ferrarese ή Ercole da Ferrara) ήταν Ιταλός ζωγράφος της πρώιμης Αναγέννησης και ανήκε στη λεγόμενη Σχολή της Φερράρα.

Ο Ρομπέρτι γεννήθηκε στα μέσα της δεκαετίας του 1450, κατά πάσα πιθανότητα στη Φερράρα. Δάσκαλοί του στη ζωγραφική πιθανόν ήταν οι Φραντσέσκο ντελ Κόσσα, επίσης από τη Φερράρα, όπως καταδεικνύει το ύφος των έργων του και αναφέρει και ο Τζόρτζο Βαζάρι (ο οποίος, όμως, συγχέει τον ντελ Κόσσα με τον Λορέντσο Κόστα)[4] και τον Κόζιμο Τούρα (Cosimo Tura)[5] Ο Ρομπέρτι συνεργάστηκε με τον Κόσσα στην αρχή της σταδιοδρομίας του στη Μπολόνια από το 1473[6], αν και κατά τη δεκαετία του 1470 καταγράφεται αρκετές φορές και στη Φερράρα. Μετά τα τον θάνατο του Κόσσα, το 1478, έφυγε από τη Μπολόνια και εγκαταστάθηκε μόνιμα στη Φερράρα ως ανεξάρτητος καλλιτέχνης[5] Το 1479 καταγράφεται να έχει δημιουργήσει το δικό του εργαστήριο στη Φερράρα και από αυτή την περίοδο προέρχεται και ο μοναδικός διασωζόμενος τεκμηριωμένος πίνακάς του, Pala Portuense, τον οποίο ολοκλήρωσε το 1480 - 81, για την εκκλησία Σάντα Μαρία του Πόρτο (έξω από τη Ραβέννα), ο οποίος σήμερα βρίσκεται στην Πινακοθήκη Μπρέρα στο Μιλάνο.[4]

Το 1481 ο Ρομπέρτι επέστρεψε στη Μπολόνια για να εργαστεί σε τοιχογραφίες με θέματα της Σταύρωσης και της Κοίμησης της Θεοτόκου στο παρεκκλήσιο Γκαργκανέλλι (Garganelli) της εκκλησίας του Αγίου Πέτρου (San Pietro). Οι τοιχογραφίες αυτές σήμερα έχουν όλες πλην μιας χαθεί - διασώζεται μόνον ένα τμήμα με τον θρήνο μιας γυναίκας, στην Πινακοθήκη της Μπολόνια[7] (τις γνωρίζουμε από αντίγραφά τους) περιγράφηκαν εκτενώς από τον Βαζάρι και εδραίωσαν τη φήμη του καλλιτέχνη τους επόμενους αιώνες. Περί τις αρχές ή τα μέσα της δεκαετίας του 1480, ο Ρομπέρτι ζωγράφισε μια δραματική, τριμερή "πρεντέλλα" (predella, βάση στήριξης της εικόνας για Αγία Τράπεζα) με τα Πάθη του Χριστού, η οποία αρχικά προοριζόταν για την εικόνα της Αγίας Τράπεζας στην εκκλησία Σαν Τζοβάννι ντι Μόντε στη Μπολόνια. Σήμερα, βρίσκεται διασπαρμένη ανάμεσα στην Πινακοθήκη (Gemäldegalerie) της Δρέσδης και της Walker Art Gallery του Λίβερπουλ. Τόσο οι τοιχογραφίες όσο και η "πρεντέλλα" αναβιώνουν την εξπρεσσιονιστική εικονογραφία του 14ου αιώνα, η οποία εξακολουθούσε να κυριαρχεί στη θρησκευτική εικονογραφία της Βόρειας Ευρώπης κατά τα τέλη του 15ου αιώνα. ΤΟ ύφος του Ρομπέρτι στα έργα αυτής της περιόδου καταδεικνύουν τη σημασία στη λεπτομέρεια, τα γωνιώδη σχήματα, το συναίσθημα και τη βία που ενσωματώνει η βορειοευρωπαϊκή ζωγραφική παράδοση.[4]

Αν και δεν υπάρχει τεκμηρίωση ότι ο Ρομπέρτι ταξίδεψε στη Βενετία εκείνη την περίοδο, η ανταπόκρισή του στις εξελίξεις της Βενετικής ζωγραφικής είναι τόσο εμφανής, ώστε είναι πολύ πιθανόν, περί το 1480, να επισκέφθηκε την πόλη.[6]