Προβολή πηγαίου κώδικα για τη σελίδα Έλληνες

{{Πληροφορίες εθνικής ομάδας
|group      = Έλληνες
|image      = 
{{image array|perrow=5|width=75|height=90
 |group     = Έλληνες
 |image1    = Homeros_Caetani_Louvre_Ma440_n2.jpg
 |caption1  = [[Όμηρος]]
 |image2    = Illustrerad Verldshistoria band I Ill 107.jpg
 |caption2  = [[Θαλής]]
 |image3    = Solon2.jpg
 |caption3  = [[Σόλωνας]]
 |image4    = Domenico-Fetti Archimedes 1620.jpg
 |caption4  = [[Αρχιμήδης]]
 |image5    = Pericles Townley BM 549.jpg
 |caption5  = [[Περικλής]]
 |image6    = Bust_Sappho_Musei_Capitolini_MC1164.jpg
 |caption6  = [[Σαπφώ]]
 |image7    = Hippocrates pushkin02.jpg
 |caption7  = [[Ιπποκράτης]] 
 |image8    = Socrates Louvre.jpg
 |caption8  = [[Σωκράτης]]
 |image9    = Kapitolinischer Pythagoras adjusted.jpg
 |caption9  = [[Πυθαγόρας]]
 |image10   = AGMA Hérodote.jpg
 |caption10 = [[Ηρόδοτος]]
 |image11   = Euripides Pio-Clementino Inv302.jpg 
 |caption11 = [[Ευριπίδης]]
 |image12   = Thucydides-bust-cutout ROM.jpg
 |caption12 = [[Θουκυδίδης]]
 |image13   = Head Platon Glyptothek Munich 548.jpg
 |caption13 = [[Πλάτωνας]]
 |image14   = Aristotle Altemps Inv8575.jpg
 |caption14 = [[Αριστοτέλης]]
 |image15   = Helmed Hoplite Sparta.JPG 
 |caption15 = [[Λεωνίδας]]
 |image16   = Philip-ii-of-macedon.jpg
 |caption16 = [[Φίλιππος Β΄ της Μακεδονίας]]
 |image17   = Bust Alexander BM 1857.jpg
 |caption17 = [[Μέγας Αλέξανδρος]]
 |image18   = Kleopatra-VII.-Altes-Museum-Berlin1.jpg
 |caption18 = [[Κλεοπάτρα Ζ΄ της Αιγύπτου]]
 |image19   = Gregory the Theologian La Martorana Palermo 2008-08-27.jpg
 |caption19 = [[Γρηγόριος Ναζιανζηνός]]
 |image20   = Irina ( Pala d'Oro) detail.jpg
 |caption20 = [[Ειρήνη η Αθηναία]]
 |image21   = Constantine XI Palaiologos miniature.jpg	
 |caption21 = [[Κωνσταντίνος ΙΑ΄ Παλαιολόγος]]
 |image22   = Benozzo Gozzoli, Pletone, Cappella dei Magi.jpg
 |caption22 = [[Γεώργιος Πλήθων Γεμιστός]]
 |image23   = El Greco - Portrait of a Man - WGA10554.jpg
 |caption23 = [[Δομήνικος Θεοτοκόπουλος]]
 |image24   = Adamantios_Korais.jpg
 |caption24 = [[Αδαμάντιος Κοραής]]
 |image25   = Ρήγας.jpg
 |caption25 = [[Ρήγας Φεραίος]]
 |image26   = Bouboulina Friedel engraving 1827.jpg
 |caption26 = [[Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα]]
 |image27   = Kolokotronis Theodore.JPG
 |caption27 = [[Θεόδωρος Κολοκοτρώνης]]
 |image28   = Alexander2.jpg
 |caption28 = [[Αλέξανδρος Κ. Υψηλάντης]]
 |image29   = Solomos_portrait_4.jpg
 |caption29 = [[Διονύσιος Σολωμός]]
 |image30   = Kapodistrias2.jpg
 |caption30 = [[Ιωάννης Καποδίστριας]]
 |image31   = Charilaos Trikoupis.gif
 |caption31 = [[Χαρίλαος Τρικούπης]]
 |image32   = Constantine Cavafy, ca 1900.jpg 
 |caption32 = [[Κωνσταντίνος Καβάφης]]
 |image33   = Ελευθέριος Βενιζέλος.jpg
 |caption33 = [[Ελευθέριος Βενιζέλος]]
 |image34   = Spyridon Louis 1896.jpg
 |caption34 = [[Σπύρος Λούης]]
 |image35   = Caratheodory Constantin Greek.JPG
 |caption35 = [[Κωνσταντίνος Καραθεοδωρή]]ς
 |image36   = Nikos Kazantzakis.jpg
 |caption36 = [[Νίκος Καζαντζάκης]]
 |image37   = George Seferis.JPG
 |caption37 = [[Γιώργος Σεφέρης]]
 |image38   = Aristotle Onassis 1967cr.jpg
 |caption38 = [[Αριστοτέλης Ωνάσης]]
 |image39   = Gnpapanikolaou.jpg
 |caption39 = [[Γεώργιος Παπανικολάου]]
 |image40   = Odysseas Elytis 1974.jpg
 |caption40 = [[Οδυσσέας Ελύτης]]
 |image41   = Maria Callas 1973.jpg
 |caption41 = [[Μαρία Κάλλας]]
 |image42   = Melina Mercouri (1985).jpg
 |caption42 = [[Μελίνα Μερκούρη]]
 |image43   = Andreas Papandreou.jpg
 |caption43 = [[Ανδρέας Παπανδρέου]]
 |image44   = Bezoek premier Karamanlis van Griekenland Van Agt in gesprek met Karamanlis, Bestanddeelnr 929-6548 (cropped).jpg
 |caption44 = [[Κωνσταντίνος Καραμανλής]]
 |image45   = Mikis2004.jpg
 |caption45 = [[Μίκης Θεοδωράκης]]
}}
|population = '''16-22 εκατομμύρια''' <ref>{{Cite web |url=http://www.ggae.gr/frontoffice/portal.asp?cpage=node&cnode=16 |title=Αρχειοθετημένο αντίγραφο |accessdate=2018-01-03 |archiveurl=https://web.archive.org/web/20180226024206/http://www.ggae.gr/frontoffice/portal.asp?cpage=NODE&cnode=16 |archivedate=2018-02-26 |url-status=dead }}</ref><ref>https://www.theguardian.com/business/2011/mar/28/greece-diaspora-bonds</ref>
|region2   = {{flagcountry|United States}}
|pop2      = 1.390.439<ref>{{cite web |url=http://factfinder.census.gov/servlet/DTTable?_bm=y&-geo_id=01000US&-ds_name=ACS_2009_1YR_G00_&-_lang=en&-redoLog=true&-mt_name=ACS_2009_1YR_G2000_B04003&-format=&-CONTEXT=dt |title=American FactFinder |publisher=Factfinder.census.gov |accessdate=2014-03-01 |archiveurl=https://web.archive.org/web/20111110173855/http://factfinder.census.gov/servlet/DTTable?_bm=y&-geo_id=01000US&-ds_name=ACS_2009_1YR_G00_&-_lang=en&-redoLog=true&-mt_name=ACS_2009_1YR_G2000_B04003&-format=&-CONTEXT=dt |archivedate=2011-11-10 |deadurl=yes}}</ref>–3.000.000{{smallsup|b}} <small>(2009 υπολογισμός)</small>
|ref2      = <ref>{{cite web|url=http://www.state.gov/r/pa/ei/bgn/3395.htm|title=Greece (08/09)|publisher=[[United States Department of State]]|date=August 2009|accessdate=1 November 2009}}</ref>
|region5   = {{flagcountry|United Kingdom}}
|pop5      = 400.000 <small>(υπολογισμός)</small>
|ref5      = <ref>{{cite news |url=http://www.independent.co.uk/news/people/pandora/pandora-its-all-greek-to-boris-803996.html |title=It's All Greek to Boris|work=[[The Independent]] |accessdate=1 October 2009 | location=London | first=Oliver | last=Duff | date=3 April 2008}}</ref>
|region6   = {{flagcountry|Germany}}
|pop6      = 422.620{{smallsup|g}} <small>(2016)</small>
|ref6      = <ref>{{cite web|url=https://www.destatis.de/EN/FactsFigures/SocietyState/Population/MigrationIntegration/Tables_ForeignPopulation/PlaceOfBirth.html|title=Population, families and living arrangements in Germany|work=[[Federal Statistical Office of Germany|Statistisches Bundesamt]]|accessdate=2020-05-19|archive-date=2018-06-15|archive-url=https://web.archive.org/web/20180615191250/https://www.destatis.de/EN/FactsFigures/SocietyState/Population/MigrationIntegration/Tables_ForeignPopulation/PlaceOfBirth.html|url-status=dead}}</ref>
|region7   = {{flagcountry|Australia}}
|pop7      = 397.431 <small>(απογραφή 2016)</small> 
|ref7      = <ref>{{cite web|format=XLS|url=http://www.censusdata.abs.gov.au/CensusOutput/copsub2016.NSF/All%20docs%20by%20catNo/2016~Community%20Profile~036/$File/TSP_036.zip?OpenElement|title=2016 Census of Population and Housing: T08. Country of Birth of Person by Sex; T09. Ancestry by Country of Birth of Parents|website=Censusdata.abs.gov.au|accessdate=24 December 2017|archive-date=2020-03-10|archive-url=https://web.archive.org/web/20200310165604/https://www.censusdata.abs.gov.au/CensusOutput/copsub2016.NSF/All%20docs%20by%20catNo/2016~Community%20Profile~036/$File/TSP_036.zip?OpenElement|url-status=}}</ref>
|region9   = {{flagcountry|Canada}}
|pop9      = 271.405 <small>(2016)</small>
|ref9      = <ref name="Statistics Canada">{{cite web |url=http://www12.statcan.gc.ca/census-recensement/2016/dp-pd/hlt-fst/imm/Table.cfm?Lang=E&T=31&Geo=01&SO=4D|title=Immigration and Ethnocultural Diversity Highlight Tables|publisher=statcan.gc.ca}}</ref>
|region10   = {{flagcountry|North Macedonia}}
|pop10      = 63.782 <small>(1991)</small>
|region11   = {{flagcountry|Russia}}
|pop11      = 97.827 <small>([[Ρωσική απογραφή του 2002|απογραφή 2002]])</small>
|ref11      = <ref name=demoscope2002>{{cite web|url=http://demoscope.ru/weekly/ssp/rus_nac_02.php |title=Демоскоп Weekly - Приложение. Справочник статистических показателей |publisher=Demoscope.ru |accessdate=2014-03-01}}</ref><ref name=popcensus2002>[http://perepis2002.ru/index.html?id=17 ] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20120805210027/http://www.perepis2002.ru/index.html?id=17 |date=2012-08-05 }} {{wayback|url=http://perepis2002.ru/index.html?id=17 |date=20150518064456 |df=y }}</ref>
|region12  = {{flagcountry|Ukraine}}
|pop12     = 91.548 <small>(απογραφή 2001)</small>
|ref12     = <ref>{{cite web |work=State Statistics Committee of Ukraine |url=http://2001.ukrcensus.gov.ua/eng/results/nationality_population/nationality_1/s5/?botton=cens_db&box=5.1W&k_t=00&p=20&rz=1_1&rz_b=2_1%20&n_page=2 |title=2001 census |accessdate=13 April 2008}}</ref>
|region13  = {{flagcountry|Chile}}
|pop13     = 90.000 – 120.000
|ref13     = <ref>{{cite web |url=http://www.absolutgrecia.com/los-griegos-de-chile/ |title=Los Griegos de Chile |publisher=Absolutgrecia.com |accessdate=2014-03-01 |archive-date=2013-05-09 |archive-url=https://web.archive.org/web/20130509213027/http://www.absolutgrecia.com/los-griegos-de-chile/ |url-status= }}</ref>
|region14  = {{flagcountry|Italy}}
|pop14     = 90.000 - 110.000{{smallsup|d}} <small>(καθ' υπολογισμόν)</small>
|ref14     = <ref name="www.greciasalentina.org.org">{{cite web|url=http://www.greciasalentina.org/L_Html/unione.php|title=Grecia Salentina official site (in Italian).|publisher=www.greciasalentina.org.org|accessdate=1 Φεβρουαρίου 2011|last=|first=|quote=La popolazione complessiva dell’Unione è di 54278 residenti così distribuiti (Dati Istat al 31° dicembre 2005. Comune '''Popolazione Calimera''' 7351 Carpignano Salentino 3868 Castrignano dei Greci 4164 Corigliano d'Otranto 5762 Cutrofiano 9250 Martano 9588 Martignano 1784 Melpignano 2234 Soleto 5551 Sternatia 2583 Zollino 2143 Totale 54278|archiveurl=https://web.archive.org/web/20101231024240/http://www.greciasalentina.org/L_Html/unione.php|archivedate=2010-12-31|deadurl=yes}}</ref><ref name="Bellinello, Pier Francesco 1998 53">{{cite book | url=https://books.google.com/books?id=mHdJAAAAMAAJ&q=Greco+14.000+unit%C3%A0#search_anchor |author= Bellinello, Pier Francesco |title= Minoranze etniche e linguistiche|publisher=Bios |year=1998 |page=53 |isbn=9788877401212 |quote=ISBN 88-7740-121-4" "Le attuali colonie Greche calabresi; La Grecìa calabrese si inscrive nel massiccio aspromontano e si concentra nell'ampia e frastagliata valle dell'Amendolea e nelle balze più a oriente, dove sorgono le fiumare dette di S. Pasquale, di Palizzi e Sidèroni e che costituiscono la Bovesia vera e propria. Compresa nei territori di cinque comuni (Bova Superiore, Bova Marina, Roccaforte del Greco, Roghudi, Condofuri), la Grecia si estende per circa 233 kmq. La popolazione anagrafica complessiva è di circa 14.000 unità. }}</ref><ref>{{cite web |url=http://www.mfa.gr/www.mfa.gr/en-US/Policy/Geographic+Regions/Europe/Relationships+with+EU+Member+States/Italy/ |title=Hellenic Republic Ministry of Foreign Affairs, Italy, The Greek Community |quote=Greek community. The Greek diaspora consists of some 30,000 people, most of whom are to be found in Central Italy. There has also been an age-old presence of Italian nationals of Greek descent, who speak the Greco dialect peculiar to the Magna Graecia region. This dialect can be traced historically back to the era of Byzantine rule, but even as far back as classical antiquity. |accessdate=2015-10-12 |archiveurl=https://web.archive.org/web/20060717183746/http://www.mfa.gr/www.mfa.gr/en-US/Policy/Geographic+Regions/Europe/Relationships+with+EU+Member+States/Italy/ |archivedate=2006-07-17 |deadurl=yes}}</ref>
|region15  = {{flagcountry|South Africa}}
|pop15     = 55.000 - 120.000 <small>(εκτίμηση 2008)</small>
|ref15     = <ref>{{cite web|url=http://old.mfa.gr/english/foreign_policy/sub_saharan/|title=Greece and sub-Saharan African Countries Bilateral Relations|publisher=Hellenic Republic Ministry of Foreign Affairs|accessdate=2014-03-01|deadurl=yes|archiveurl=https://web.archive.org/web/20080605013230/http://old.mfa.gr/english/foreign_policy/sub_saharan/|archivedate=2008-06-05}}</ref><ref>{{Cite web |url=http://www.mfa.gr/www.mfa.gr/en-US/Policy/Geographic+Regions/Sub-Saharan+Africa/Bilateral+Relation/South+Africa/ |title=Αρχειοθετημένο αντίγραφο |accessdate=2017-12-18 |archive-date=2006-07-17 |archive-url=https://web.archive.org/web/20060717183907/http://www.mfa.gr/www.mfa.gr/en-US/Policy/Geographic+Regions/Sub-Saharan+Africa/Bilateral+Relation/South+Africa/ |url-status=dead }}</ref>
|region16  = {{flagcountry|Brazil}}
|pop16     = 50.000{{smallsup|e}}
|ref16     = <ref>{{cite web |url=http://www.memorialdoimigrante.sp.gov.br/historico/e4.htm |archiveurl=https://web.archive.org/web/20070613004819/http://www.memorialdoimigrante.sp.gov.br/historico/e4.htm |archivedate=2007-06-13 |title=The Greek Community |accessdate=2015-10-12 |deadurl=yes}}</ref>
|region17  = {{flagcountry|France}}
|pop17    = 35.000 - 80.000 <small>(εκτίμηση 2009)</small>
|ref17     = <ref>{{cite web|url=http://www.mfa.gr/www.mfa.gr/el-GR/Policy/Geographic+Regions/Europe/Relationships+with+EU+Member+States/France/|script-title=el:Διμερείς σχέσεις με χώρες-μέλη της Ε Ε: Γαλλία|trans-title=Bilateral relations with member countries of the EU: France|date=Μάρτιος 2009|archive-url=https://web.archive.org/web/20100124025136/http://www.mfa.gr/www.mfa.gr/el-GR/Policy/Geographic+Regions/Europe/Relationships+with+EU+Member+States/France/|archive-date=2010-01-24|accessdate=2015-10-12|deadurl=yes}}</ref><ref>Hellenic Republic: Ministry of Foreign Affairs: [http://www.mfa.gr/www.mfa.gr/en-US/Policy/Geographic+Regions/Europe/Relationships+with+EU+Member+States/France/ France: The Greek Community] {{webarchive|url=https://web.archive.org/web/20120819132355/http://www2.mfa.gr/www.mfa.gr/en-US/Policy/Geographic%20Regions/Europe/Relationships%20with%20EU%20Member%20States/France/ |date=2012-08-19 }}</ref> 
|region19  = {{flagcountry|Argentina}}
|pop19     = 30.000 - 50.000 <small>(εκτίμηση 2008)</small>
|ref19     = <ref>{{cite web |url=http://www.mfa.gr/www.mfa.gr/en-US/Policy/Geographic+Regions/Latin+America+-+Caribbean/Bilateral+Relations/Argentina/ |title=Hellenic Republic Ministry of Foreign Affairs, Argentina, The Greek Community |deadurl=yes |archiveurl=https://web.archive.org/web/20120805182306/http://www2.mfa.gr/www.mfa.gr/en-US/Policy/Geographic+Regions/Latin+America+-+Caribbean/Bilateral+Relations/Argentina/ |archivedate=2012-08-05 |accessdate=2015-10-12}}</ref><ref>Hellenic Republic: Ministry of Foreign Affairs: [http://www.mfa.gr/www.mfa.gr/en-US/Policy/Geographic+Regions/Latin+America+-+Caribbean/Bilateral+Relations/Argentina/ Argentina: The Greek Community] {{webarchive|url=https://web.archive.org/web/20060717050738/http://www.mfa.gr/www.mfa.gr/en-US/Policy/Geographic+Regions/Latin+America+-+Caribbean/Bilateral+Relations/Argentina/ |date=2006-07-17 }}</ref>
|region18  = {{flagcountry|Albania}}
|pop18     = 200.000-300.000 <small>(Ελληνική Μειονότητα στην Αλβανία)</small> <ref>Pettifer, James. The Greeks: The land and people since the war. Penguin Uk, 2000.</ref>
|region21  ={{flagcountry|Peru}}
|pop21     = 16.000
|ref21     = <ref>{{cite web|author=Erwin Dopf |url=http://www.espejodelperu.com.pe/Poblacion-del-Peru/Migraciones-europeas-minoritarias.htm |title=Migraciones europeas minoritarias |publisher=Espejodelperu.com.pe |accessdate=2014-03-01}}</ref>
|region22  = {{flagcountry|Belgium}}
|pop22     = 15.742 <small>(2007)</small>
|ref22     = <ref>[http://ecodata.mineco.fgov.be/mdn/Vreemde_bevolking.jsp] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20021008133014/http://ecodata.mineco.fgov.be/mdn/Vreemde_bevolking.jsp |date=2002-10-08 }} {{wayback|url=http://ecodata.mineco.fgov.be/mdn/Vreemde_bevolking.jsp |date=20031006200715 |df=y }}</ref>
|region23  = {{flagcountry|Georgia}}
|pop23     = 15.166
|ref23     = <ref>Eurominority: [http://www.eurominority.org/version/eng/minority-detail.asp?id_alpha=7&id_minorites=ge-grec Greeks in Georgia] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20090116035612/http://www.eurominority.org/version/eng/minority-detail.asp?id_alpha=7&id_minorites=ge-grec |date=2009-01-16 }}{{failed verification|date=March 2014}}</ref>
|region24  = {{flagcountry|Sweden}}
|pop24     = 12.000 – 15.000
|ref24     = <ref>{{cite web |url=http://www.mfa.gr/www.mfa.gr/en-US/Policy/Geographic+Regions/Europe/Relationships+with+EU+Member+States/Sweden/ |title=Greek community of Sweden |work=Hellenic Ministry of Foreign Affairs |deadurl=yes |archiveurl=https://web.archive.org/web/20120813040926/http://www2.mfa.gr/www.mfa.gr/en-US/Policy/Geographic+Regions/Europe/Relationships+with+EU+Member+States/Sweden/ |archivedate=2012-08-13 |accessdate=2015-10-12}}</ref>
|region25  = {{flagcountry|Kazakhstan}}
|pop25     = 13.000 <small>(εκτίμηση)</small>
|ref25     = <ref>{{cite web |url=http://www.ide.go.jp/English/Publish/Mes/pdf/51_cap1_2.pdf |archiveurl=https://web.archive.org/web/20080307133141/http://www.ide.go.jp/English/Publish/Mes/pdf/51_cap1_2.pdf |archivedate=2008-03-07 |title=Ethnodemographic situation in Kazakhstan |format=PDF |accessdate=2015-10-12 |deadurl=yes }}</ref>
|region26  = {{flagcountry|Switzerland}}
|pop26     = 11.000 <small>(εκτίμηση)</small>
|ref26     = <ref>{{cite web |url=http://www.mfa.gr/www.mfa.gr/en-US/Policy/Geographic+Regions/Europe/Relationships+with+other+countries/Switzerland |title=Switzerland |publisher=www.mfa.gr |accessdate=2008-12-24 |deadurl=yes |archiveurl=https://web.archive.org/web/20080507203449/http://www2.mfa.gr/www.mfa.gr/en-US/Policy/Geographic+Regions/Europe/Relationships+with+other+countries/Switzerland/ |archivedate=2008-05-07 }}</ref>
|region27  = {{flagcountry|Uzbekistan}}
|pop27     = 9.500 <small>(εκτίμηση)</small>
|ref27     = <ref>{{cite web |url=http://www.cacianalyst.org/?q=node/515 |title=GREEKS IN UZBEKISTAN - Central Asia-Caucasus Institute Analyst |publisher=www.cacianalyst.org |accessdate=24 December 2008}}</ref>
|region28  = {{flagcountry|Romania}}
|pop28     = 19.594 <small>(εκτίμηση)</small>
|ref28     =<ref>[http://www.eurominority.org/version/eng/minority-detail.asp?id_minorites=ro-gree Greeks in Romania] {{webarchive|url=https://web.archive.org/web/20060104150139/http://www.eurominority.org/version/eng/minority-detail.asp?id_minorites=ro-gree |date=19/05/2020 }}</ref>
|region29  = {{flagcountry|Armenia}}
|pop29     = 6.000 <small>(εκτίμηση)</small>
|ref29     = <ref>The Ethnic Minorities of Armenia, Garnik Asatryan, Victoria Arakelova.</ref>
|region30  = {{flagcountry|Mexico}}
|pop30     = 5.000 – 20.000
|ref30     = {{citation needed|date=March 2014}}
|region31  = {{flagcountry|Austria}}
|pop31     = 5.261
|ref31     = <ref>[http://www.statistik.at/web_de/statistiken/menschen_und_gesellschaft/bevoelkerung/bevoelkerungsstruktur/bevoelkerung_nach_staatsangehoerigkeit_geburtsland/index.html Bevölkerung nach Staatsangehörigkeit und Geburtsland<!-- Bot generated title -->]</ref>
|region20   = {{flagcountry|Turkey}}
|pop20      = 3.000-23.000
|ref20     = <ref>{{cite web|url=http://www.hri.org/MFA/foreign/bilateral/minority.htm|title=The Greek minority of Turkey|work=[[Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων]]|access-date=2017-01-22|language=en}}</ref><ref name="zaman">{{cite news|url=http://www.todayszaman.com/tz-web/detaylar.do?load=detay&link=161291|archive-url=https://web.archive.org/web/20100501063653/http://www.todayszaman.com/tz-web/detaylar.do?load=detay&link=161291|url-status=dead|archive-date=2010-05-01|access-date=2008-12-15|title=Foreign Ministry: 89,000 minorities live in Turkey|date=2008-12-15|work=Today's Zaman|language=en}}</ref><ref>{{cite web | title=Greeks Living in Turkey | website=ΜΕΓΑ ΡΕΥΜΑ | url=http://www.megarevma.net/GreeksLiving.htm | access-date=2021-03-23|language=en}}</ref><ref>{{cite web |url=http://www.minorityrights.org/4412/turkey/rum-orthodox-christians.html |title=Minority Rights Group International : Turkey : Rum Orthodox Christians |publisher=Minorityrights.org |accessdate=2014-03-01 |archiveurl=https://web.archive.org/web/20140329054431/http://www.minorityrights.org/4412/turkey/rum-orthodox-christians.html |archivedate=2014-03-29 |deadurl=yes }}</ref><ref>{{cite web|url=http://www.ethnologue.com/language/pnt |title=Pontic Greek |publisher=www.ethnologue.com/|accessdate=2014-03-01 }}</ref><ref>{{cite web |url=http://www.karalahana.com/karadeniz/linguistik/romeika.htm |title=Romeika - Pontic Greek (tr) |publisher=Karalahana.com |accessdate=2014-03-01 |archiveurl=https://web.archive.org/web/20140225085505/http://www.karalahana.com/karadeniz/linguistik/romeika.htm |archivedate=2014-02-25 |deadurl=yes }}</ref><ref>{{cite web |url=http://www.karalahana.com/makaleler/dilbilim/pontusca%20turkce%20sozluk.html |title=Pontic Greek (Trabzon Of dialect) - Turkish Dictionary (tr) |publisher=Karalahana.com |accessdate=2014-03-01 |archiveurl=https://web.archive.org/web/20080312215323/http://www.karalahana.com/makaleler/dilbilim/pontusca%20turkce%20sozluk.html |archivedate=2008-03-12 |deadurl=yes }}</ref><ref>[http://m.bpb.de/apuz/31141/christen-in-der-islamischen-welt]</ref><ref>{{Cite web |url=http://www.pontos-news.gr/article/8422/oi-kryptohristianoi-kai-i-zoi-toys-stin-toyrkia |title=Αρχειοθετημένο αντίγραφο |accessdate=2017-10-18 |archive-date=2017-09-05 |archive-url=https://web.archive.org/web/20170905140028/http://www.pontos-news.gr/article/8422/oi-kryptohristianoi-kai-i-zoi-toys-stin-toyrkia |url-status= }}</ref> <small> (Οι Έλληνες στην Κωνσταντινούπολη, την Ίμβρο και την Τένεδο υπολογίζονται σε 3.000-4.000. Συνυπολογίζεται και ο αριθμός των Ελλήνων της Αντιόχειας (~19.000).)</small> 
|region32  = {{flagcountry|Hungary}}
|pop32     = 3.916
|ref32     = <ref>{{cite web |url=http://www.ksh.hu/docs/hun/xftp/idoszaki/nepsz2011/nepsz_orsz_2011.pdf |title=Kozponti Statisztikai Hivatal |publisher=Ksh.hu |accessdate=2014-03-01 |archive-date=2019-07-17 |archive-url=https://web.archive.org/web/20190717211318/http://www.ksh.hu/docs/hun/xftp/idoszaki/nepsz2011/nepsz_orsz_2011.pdf |url-status=dead }}</ref>
|region33  = {{flagcountry|Egypt}}
|pop33     = 3.800
|ref33     = <ref>{{Cite web |url=http://www.mfa.gr/dimereis-sheseis-tis-ellados/aigyptos/morphotikes-politistikes-sxeseis-kai-apodimos-ellinismos.html |title=Αρχειοθετημένο αντίγραφο |accessdate=2017-10-18 |archive-date=2020-08-07 |archive-url=https://web.archive.org/web/20200807085109/https://www.mfa.gr/missionsabroad/en/egypt-en/bilateral-relations/cultural-relations-and-greek-community.html |url-status=dead }}</ref>

|region34  = {{flagcountry|Bulgaria}}
|pop34     = 3.408
|ref34     = <ref>[http://www.nsi.bg/Census/Ethnos.htm ] {{wayback|url=http://www.nsi.bg/Census/Ethnos.htm |date=20141121170006 |df=y }}</ref>

|region35  = {{flagcountry|Poland}}
|pop35     = 3.400
|ref35     = <ref>{{cite web |url=http://www.stat.gov.pl/gus/5840_demographic_yearbook_ENG_HTML.htm |title=GUS - Główny Urząd Statystyczny - Demographic Yearbook of Poland 2012 |date=2012-12-04 |at=.zip archive, 03_population-results_of_censuses_DY2012.xls table 36 |accessdate=2013-04-04 |archiveurl=https://web.archive.org/web/20130405110233/http://www.stat.gov.pl/gus/5840_demographic_yearbook_ENG_HTML.htm |archivedate=2013-04-05 |deadurl=yes}}</ref>

|region4  = {{flagcountry|Syria}}
|pop4      = 520.000 - 700.000
|ref4      = <ref name="Αρχειοθετημένο αντίγραφο">{{Cite web |url=http://www.ewtn.org/library/CHISTORY/SYRIAHIS.HTM |title=Αρχειοθετημένο αντίγραφο |accessdate=2017-10-18 |archive-date=2017-10-18 |archive-url=https://web.archive.org/web/20171018134616/http://www.ewtn.org/library/CHISTORY/SYRIAHIS.HTM |url-status=dead }}</ref><ref>[https://www.thoughtco.com/christians-of-the-middle-east-2353327]</ref> <small> (Συνυπολογίζεται και ο αριθμός των [[Έλληνες της Αντιόχειας|Ελλήνων της Αντιόχειας]].)</small>
|region8 = {{flagcountry|Lebanon}}
|pop8      = 300.000 - 400.000
|ref8      = <ref name="Αρχειοθετημένο αντίγραφο">{{Cite web |url=http://www.ewtn.org/library/CHISTORY/SYRIAHIS.HTM |title=Αρχειοθετημένο αντίγραφο |accessdate=2017-10-18 |archive-date=2017-10-18 |archive-url=https://web.archive.org/web/20171018134616/http://www.ewtn.org/library/CHISTORY/SYRIAHIS.HTM |url-status=dead }}</ref><ref>[https://www.state.gov/j/drl/rls/irf/2010/148830.htm]</ref> <small> (Συνυπολογίζεται και ο αριθμός των Ελλήνων της Αντιόχειας.)</small>
|region36  = {{flagcountry|Slovakia}}
|pop36     = 345 <small>(2011 census)</small>
|ref36     = <ref>{{cite web |url=http://portal.statistics.sk/ |title=Štatistický úrad SR :: Home |language=sk |publisher=Portal.statistics.sk |accessdate=2014-03-01 |archiveurl=https://web.archive.org/web/20140329022711/http://portal.statistics.sk/ |archivedate=2014-03-29 |deadurl=yes }}</ref>

|religions = [[Ορθόδοξος Χριστιανισμός]]<br />(Υπάρχουν [[Αθεϊσμός|Άθεοι]], [[Καθολική Εκκλησία|Χριστιανοί Καθολικοί]], [[Ισλάμ|Μουσουλμάνοι]], [[Ιουδαϊσμός|Εβραίοι]] και άλλες μικρές μειονότητες.)<br />
|languages = [[Ελληνική Γλώσσα|Νεοελληνική Γλώσσα]]
|footnotes = 
| related    = 
|regions={{flagcountry|Greece}}&nbsp;10.482.487<ref name=HSA>{{cite web|url=https://www.kathimerini.gr/society/561963697/apografi-apotelesmata-10-432-481-atoma-o-plithysmos-tis-elladas/|title=Απογραφή 2021 – αποτελέσματα: 10.482.487 άτομα ο πληθυσμός της Ελλάδας|publisher=Καθημερινή|date=19 Ιουλίου 2022|accessdate=19 Ιουλίου 2022}}</ref><ref>{{cite web|url=https://www.kathimerini.gr/society/562209442/elstat-ta-apotelesmata-tis-apografis-toy-nomimoy-plithysmoy-stin-ellada/|title=ΕΛΣΤΑΤ: Τα αποτελέσματα της απογραφής του πληθυσμού στην Ελλάδα|publisher=Καθημερινή|date=30 Δεκεμβρίου 2022|accessdate=30 Δεκεμβρίου 2022}}</ref><br/>(2021 απογραφή) <br />
{{flagcountry|Cyprus}}&nbsp;659.115 - 721.000<ref>{{cite book |title=Ethnic Groups of Europe: An Encyclopedia |url=https://archive.org/details/ethnicgroupseuro00cole |last=Cole |first=J. |isbn=9781598843026 |series=Ethnic Groups of the World Series |year=2011 |publisher=Abc-Clio Incorporated |page=[https://archive.org/details/ethnicgroupseuro00cole/page/n112 92]}}</ref><ref>{{Cite web |url=http://en.protothema.gr/where-are-the-greek-communities-of-the-globe/ |title=Where are the Greek communities of the world? {{!}} protothemanews.com<!-- Bot generated title --> |accessdate=2015-10-12 |archiveurl=https://web.archive.org/web/20160304054043/http://en.protothema.gr/where-are-the-greek-communities-of-the-globe/ |archivedate=2016-03-04 |url-status=dead }}</ref><ref>{{Cite web |url=https://instagloss.com/topic/Greek_Cypriot |title=Αρχειοθετημένο αντίγραφο |accessdate=2015-10-12 |archiveurl=https://web.archive.org/web/20170629213400/https://instagloss.com/topic/Greek_Cypriot |archivedate=2017-06-29 |deadurl=yes}}</ref> <br/>(2011 απογραφή) <br />}}
[[File:Proto.Greek.Area.220.1900.svg|upright=1.75|thumb|Πρωτοελληνική περιοχή (2200/2100-1900 π.Χ.) κατά τους Κατόνα (2000), Σακελλαρίου (2016, 1980, 1975) και Φυλακτόπουλο (1975)]]

Οι '''Έλληνες''' είναι [[Έθνος (κοινωνιολογία)|έθνος]] που κατοικεί κυρίως στη [[νοτιοανατολική Ευρώπη]] και κατοίκησαν εκτενώς τον χώρο που σήμερα ονομάζεται [[Ελλάδα]] από τα τέλη της [[3η χιλιετία π.Χ.|3ης χιλιετίας π.Χ.]],<ref>{{harvnb|Bryce|2006|p=91}}</ref><ref>{{harvnb|Cadogan|Langdon Caskey|1986|p=125}}</ref> (αρχικά στην [[Πελαγονία]], στη Βορειοδυτική [[Θεσσαλία]] και τη Νοτιοανατολική [[Χαονία]]), την [[Κύπρος|Κύπρο]] στα μέσα της [[2η χιλιετία π.Χ.|2ης]] [[3η χιλιετία π.Χ.|χιλιετίας π.Χ.]], και παράλιες περιοχές της [[Μικρά Ασία|Μικράς Ασίας]] [[Πρώτος ελληνικός αποικισμός|λίγο αργότερα]].

Οι Έλληνες γενικότερα ίδρυσαν αποικίες γύρω από όλη τη [[Μεσόγειος|Μεσόγειο]] και τον [[Εύξεινος Πόντος|Εύξεινο Πόντο]] ενώ μετά την [[εκστρατεία]] του [[Μέγας Αλέξανδρος|Μεγάλου Αλεξάνδρου]] οι πόλεις και οι αποικίες τους έφτασαν μέχρι τη [[Κεντρική Ασία]] και τη σημερινή [[Ινδία]], με τον ελληνικό πολιτισμό και γενικά τον ελληνισμό να εξαπλώνεται σε ένα πολύ μεγάλο μέρος του τότε γνωστού κόσμου. Σήμερα το Ελληνικό έθνος εξακολουθεί να είναι διασκορπισμένο σε ολόκληρο τον κόσμο, ωστόσο όπως είναι λογικό η πλειονότητα παραμένει εντός των ορίων του σημερινού [[Ελληνικό κράτος|ελληνικού κράτους]] και της νήσου [[Κύπρος (νησί)|Κύπρου]]. Ιστορικά, ελληνικοί πληθυσμοί κατοικούν επίσης στην Κάτω [[Ιταλική γλώσσα|Ιταλία]] και τη [[Σικελία]] που αποτελούν τη [[Μεγάλη Ελλάδα]] της [[αρχαιότητα]]ς, στην [[Κορσική]] και τα απέναντι σε αυτή παράλια της σημερινής [[Γαλλία]]ς, στα παράλια και στην ενδοχώρα της [[Μικρά Ασία|Μικράς Ασίας]], στο [[Λεβάντε]], στην [[Αίγυπτος|Αίγυπτο]], στα παράλια του [[Εύξεινος Πόντος|Εύξεινου Πόντου]] και στη σημερινή νότια [[Αλβανία]] και συγκεκριμένα στην περιοχή της [[Βόρεια Ήπειρος|Βορείου Ηπείρου]].

Ισχυρές ελληνικές παροικίες έχουν δημιουργηθεί από Έλληνες μετανάστες στις [[Η.Π.Α.]], την [[Αυστραλία]], τη [[Γερμανία]], τον [[Καναδάς|Καναδά]] και το [[Ηνωμένο Βασίλειο]], τη [[Ρωσία]], την [[Ουκρανία]] ενώ μικρότερες ομάδες κατοικούν σχεδόν σε κάθε χώρα του πλανήτη.

Η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων μιλάει την [[Ελληνική γλώσσα]] και ακολουθεί το [[Ορθόδοξη Εκκλησία|Ανατολικό Ορθόδοξο Χριστιανικό δόγμα]]<ref>CIA World Factbook on Greece: Greek Orthodox 98%, Greek Muslim 1.3%, other 0.7%</ref>. Ωστόσο, πολλοί Έλληνες της διασποράς, ιδιαίτερα τέκνα μεταναστών ή απόγονοι αυτών, έχουν άλλες μητρικές γλώσσες όπως τα [[αγγλικά]] ή άλλες, ενώ παράλληλα υπάρχουν και κάποιοι Έλληνες οι οποίοι ασπάζονται άλλες θρησκείες, κυρίως τον [[Ισλαμισμός|Ισλαμισμό]] και τον [[Ιουδαϊσμός|Ιουδαϊσμό]].

Οι Έλληνες έχουν επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό και συμβάλει στην [[κουλτούρα]], τις [[Τέχνη|τέχνες]], τις εξερευνήσεις, τη [[λογοτεχνία]], τη [[φιλοσοφία]], την [[πολιτική]], την [[αρχιτεκτονική]], τη [[μουσική]], τα [[μαθηματικά]], την [[επιστήμη]] και την [[τεχνολογία]], το [[εμπόριο]], τη [[Ελληνική κουζίνα|μαγειρική]] και τον [[Αθλητισμός|αθλητισμό]], τόσο κατά το παρελθόν όσο και σύγχρονα, η Ελλάδα μάλιστα είναι ο τόπος γέννησης της [[δημοκρατία]]ς.

==Ιστορία==
{{κύριο|Ελληνική ιστορία}}

Οι Έλληνες μιλούν την [[Ελληνική γλώσσα]], που αποτελεί το δικό της μοναδικό κλάδο μέσα στην [[Ινδοευρωπαϊκές γλώσσες|Ινδοευρωπαϊκή]] οικογένεια γλωσσών, τον [[Ελληνικές γλώσσες|Ελληνικό]],<ref>"The Greeks". Encyclopædia Britannica. US: Encyclopædia Britannica Inc. 2008. Online Edition</ref>. Είναι τμήμα μιας ομάδας προνεωτερικών εθνοτήτων, περιγραφόμενο από τον Άντονι Σμιθ (γ. 1939, [[Βρετανός]] [[Ιστορία|ιστορικός]] κοινωνιολόγος) ως "αρχετυπικός λαός διασποράς"<ref>Guibernau, Montserrat; Hutchinson, John, eds. (2004). History and National Destiny: Ethnosymbolism and its Critics. Oxford: Wiley-Blackwell. p. 23. ISBN 1-4051-2391-5. "Στην πραγματικότητα ο Σμιθ τονίζει ότι ο μύθος της θείας εκλογής συντηρεί τη συνέχεια της πολιτιστικής ταυτότητας και εν προκειμένω έχει επιτρέψει σε ορισμένες προνεωτερικές κοινότητες, όπως οι Εβραίοι, οι Αρμένιοι και οι Έλληνες, να επιβιώνουν και να αντέχουν επί αιώνες και χιλιετίες(Smith 1993: 15-20)."</ref><ref>Smith, Anthony D. (1999). Myths and memories of the nation. Oxford University Press. p. 21. ISBN 0-19-829534-0. "Τονίζει το ρόλο των μύθων, των μνημών και των συμβόλων του εθνικώς εκλεκτού λαού, του τραύματος και του 'χρυσού αιώνα' των αγίων, των σοφών και των ηρώων στην άνοδο του νεότερου εθνικισμού μεταξύ των Εβραίων, Αρμενίων και Ελλήνων - των αρχέτυπων λαών της διασποράς"</ref>.

===Προέλευση===
{{κύριο|Πρωτοελληνική γλώσσα}}
Οι Πρωτοέλληνες έφθασαν πιθανότατα στη σημερινή Ελλάδα, στο νότιο άκρο της [[Βαλκάνια|Βαλκανικής χερσονήσου]] στα τέλη της 3ης χιλιετίας π.Χ., αν και έχει υποστηριχθεί μια μεταγενέστερη μετανάστευση από τη θάλασσα από τη Μικρά Ασία. Η σειρά των μεταναστεύσεων στην ηπειρωτική Ελλάδα κατά τη [[2η χιλιετία π.Χ.]] πρέπει να αναδομηθεί βάσει των [[Αρχαία ελληνική γλώσσα|Αρχαίων ελληνικών διαλέκτων]], όπως παρουσιάστηκαν αιώνες αργότερα και επομένως υπόκεινται σε ορισμένες αβεβαιότητες. Κοιτίδα των Ελλήνων είναι η [[Δυτική Μακεδονία]]. Ελληνικοί πληθυσμοί έχουν κατοικήσει την περιοχή της Μακεδονίας ήδη από το [[27ος αιώνας π.Χ.|2600 π.Χ.]]<ref>[https://books.google.gr/books?id=614pd07OtfQC&pg=PA62&lpg=PA62&dq=Hammond+Macedonia+2600+B.C.&source=bl&ots=UA83D80Dbe&sig=St70oEUC-VxsUD6dIQnDg6BdSzY&hl=el&sa=X&ved=0ahUKEwjx14uzwN7YAhVBfiwKHdpYDMcQ6AEIVTAL#v=onepage&q=Hammond%20Macedonia%202600%20B.C.&f=false In the Shadow of Olympus The Emergence of Macedon, Eugene N. Borza, Editions Paperback, 1992, ISBN 9780691008806, σελ. 62]</ref> Υπήρξαν τουλάχιστον δύο μεταναστεύσεις, η πρώτη των [[Ίωνες|Ιώνων]] και των [[Αιολείς|Αιολέων]], από την οποία προέκυψε η [[Μυκηναϊκός πολιτισμός|Μυκηναϊκή Ελλάδα]] το 16ο αιώνα π.Χ., και η δεύτερη η [[Κάθοδος των Δωριέων]] γύρω στον 11ο αιώνα π.Χ., που εκτόπισε την [[Αρκαδοκυπριακή διάλεκτος|Αρκαδοκυπριακή διάλεκτο]], που καταγόταν από τη Μυκηναϊκή περίοδο. Και οι δύο μεταναστεύσεις συνέβησαν σε αποφασιστικές περιόδους, η Μυκηναϊκή στη μετάβαση στην [[Εποχή του Ορείχαλκου|Ύστερη Εποχή του Χαλκού]] και η Δωρική στο τέλος της. Υπήρξαν κάποιες απόψεις για τρία μεταναστευτικά κύματα, αναφέροντας και ένα Πρωτοϊωνικό, σύγχρονο ή ακόμη αρχαιότερο του Μυκηναϊκού. Αυτό το ενδεχόμενο φαίνεται να έχει υποστηριχθεί για πρώτη φορά από τον [[Ερνστ Κούρτιους]] τη δεκαετία του 1880. Στις σύγχρονες ακαδημαϊκές σπουδές η τυπική παραδοχή είναι η ομαδοποίηση της [[Ιωνική διάλεκτος|Ιωνικής]] με την Αρκαδοκυπριακή διάλεκτο ως επακόλουθο μιας μόνης μετανάστευσης της Μέσης Εποχής του Χαλκού σε αντιδιαστολή με τη "δυτική" ομάδα της [[Δωρική διάλεκτος|Δωρικής διαλέκτου]].

Ο Έρικ Χαμπ (γ. 1920, Αμερικανός γλωσσολόγος) στο δένδρο του του 2012 της [[Ινδοευρωπαϊκές γλώσσες|Ινδοευρωπαϊκής γλωσσικής οικογένειας]] ομαδοποιεί την [[Ελληνική γλώσσα]] και την [[Αρχαία μακεδονική γλώσσα|Αρχαία Μακεδονική]] ("Ελληνομακεδονική") μαζί με την [[Αρμενική γλώσσα|Αρμενική]] στην Ποντική Ινδοευρωπαϊκή (ονομαζόμενη επίσης Ελληνοαρμενική) υποομάδα. Κατά την άποψη του Χαμπ πατρίδα αυτής της υποομάδας είναι οι βορειοανατολικές ακτές της Μαύρης Θάλασσας και η ενδοχώρα της. Από εκεί μετανάστευσαν νοτιοανατολικά στον Καύκασο, με τους [[Αρμένιοι|Αρμένιους]] να παραμένουν κοντά στο [[Μπατούμι]] και τους Προέλληνες να προχωρούν προς τα δυτικά, κατά μήκος της νότιας ακτής της Μαύρης Θάλασσας και να εισέρχονται στο Αιγαίο και στην Πελοπόννησο από τη Μικρά Ασία και στην Κύπρο μέσω της Παμφυλίας. Στη μετανάστευση αυτή η [[Τροία]] ήταν φράγμα στην περαιτέρω μετανάστευση προς τα δυτικά ή τα βορειοδυτικά, έτσι πρώτα οι Προκύπριοι και στη συνέχεια άλλες ομάδες Προελλήνων στράφηκαν νότια, με τους Προκύπριους να συνεχίζουν νότια στην Παμφυλία και τελικά στην Κύπρο, ενώ οι άλλες ομάδες διέσχισαν το Αιγαίο. Οι Μυκηναίοι Έλληνες έφθασαν στη [[Θήβα]] και τη [[Θεσσαλία]] πριν από τους Αιολείς και ήταν οι πρώτοι Έλληνες στην Κρήτη.

===Μυκηναϊκή εποχή===
{{κύριο|Μυκηναϊκός πολιτισμός}}
Οι Μυκηναίοι ήταν τελικά ο πρώτος Ελληνόφωνος λαός, όπως πιστοποιείται από τις ιστορικές πηγές, κατεγεγραμμένες στη [[Γραμμική Β|Γραμμική γραφή Β]], και από το λογοτεχνικό του απόηχο στα έργα του [[Όμηρος|Ομήρου]] λίγους αιώνες αργότερα.

Οι Μυκηναίοι διείσδυσαν γρήγορα στο Αιγαίο Πέλαγος και το 15ο αιώνα π.Χ. είχαν φθάσει στη [[Ρόδος|Ρόδο]], την [[Κρήτη]], την [[Κύπρος|Κύπρο]], όπου ο [[Τεύκρος]] λέγεται ότι ίδρυσε την πρώτη αποικία και στις ακτές της [[Μικρά Ασία|Μικράς Ασίας]]. Γύρω στο 1200 π.Χ. οι [[Δωριείς]], άλλος Ελληνόφωνος λαός, τους ακολούθησε από την [[Ήπειρος (περιοχή)|Ήπειρο]]. Παραδοσιακά οι ιστορικοί πίστευαν ότι η [[Κάθοδος των Δωριέων]] προκάλεσε την κατάρρευση του [[Μυκηναϊκός πολιτισμός|Μυκηναϊκού πολιτισμού]], αλλά είναι πιθανό η κύρια επίθεση να έγινε από θαλάσσιους επιδρομείς ([[λαοί της Θάλασσας]]), που κατέπλευσαν στην Ανατολική Μεσόγειο γύρω στο 1180 π.Χ. Την Κάθοδο των Δωριέων ακολούθησε μια μια περίοδος μεταναστεύσεων με ελάχιστες μαρτυρίες, που για αυτό ονομάζεται [[Γεωμετρική εποχή|Ελληνική Σκοτεινή Εποχή]] αλλά ήδη το 800 π.Χ. ήταν ευδιάκριτο το τοπίο της [[Αρχαϊκή εποχή|Αρχαϊκής]] και της [[Κλασική εποχή|Κλασικής Ελλάδας]].

Στα [[Όμηρος|Ομηρικά έπη]] οι προϊστορικοί Έλληνες θεωρούνται ως οι πρόγονοι του πρώιμου κλασικού πολιτισμού της εποχής του ίδιου του Ομήρου, ενώ το Μυκηναϊκό πάνθεο περιελάμβανε πολλές από τις θεότητες (π.χ. [[Δίας (μυθολογία)|Δίας]], [[Ποσειδώνας (μυθολογία)|Ποσειδώνας]] και [[Άδης (μυθολογία)|Άδης]], που εμφανίζονται στη μεταγενέστερη [[Αρχαία ελληνική θρησκεία|Ελληνική θρησκεία]].

===Κλασική εποχή===
{{κύριο|Κλασική εποχή}}
[[File:Hoplites fight Louvre E735.jpg|thumb|300px|left|Μαχόμενοι [[Οπλίτης|οπλίτες]]. Λεπτομέρεια από [[Αττική]] [[Μελανόμορφη αγγειογραφία|μελανόμορφη]] [[Υδρία (αγγείο)|υδρία]]. π. 560-550 π.Χ. [[Μουσείο του Λούβρου|Λούβρο]], [[Παρίσι]]]]
Η εθνογένεση του Ελληνικού έθνους σηματοδοτείται, σύμφωνα με μερικούς ερευνητές, από τους πρώτους [[Ολυμπιακοί αγώνες στην αρχαιότητα|Ολυμπιακούς Αγώνες]] το 776 π.Χ., όταν η ιδέα ενός κοινού Ελληνισμού μεταξύ των Ελληνόφωνων φυλών μεταφράσθηκε για πρώτη φορά σε μια κοινή πολιτιστική εμπειρία και ο Ελληνισμός ήταν κυρίως ζήτημα κοινού πολιτισμού. Η [[Κλασική αρχαιότητα|κλασική περίοδος]] του Ελληνικού πολιτισμού καλύπτει το διάστημα από τις αρχές του 5ου αιώνα π.Χ. μέχρι το θάνατο του [[Αλέξανδρος ο Μέγας|Μεγάλου Αλεξάνδρου]] το 323 π.Χ. (μερικοί συγγραφείς προτιμούν να χωρίζουν αυτή την περίοδο στην 'Κλασική' από το τέλος των [[Περσικοί Πόλεμοι|Περσικών Πολέμων]] μέχρι το τέλος του [[Πελοποννησιακός Πόλεμος|Πελοποννησιακού Πολέμου]] και στον 'Τέταρτο Αιώνα' μέχρι το θανάτου του Αλεξάνδρου). Ονομάστηκε έτσι γιατί έθεσε τα πρότυπα βάσει των οποίων θα κρινόταν ο Ελληνικός πολιτισμός στις επόμενες εποχές.

Ενώ οι Έλληνες της Κλασικής εποχής αντιλαμβάνονταν εαυτούς ως ανήκοντες σε ένα κοινό Ελληνικό γένος η πρωταρχική τους αφοσίωση ήταν προς την πόλη τους και δεν έβλεπαν τίποτα το ανάρμοστο στο να πολεμούν, συχνά άγρια, με άλλες Ελληνικές [[Πόλις|πόλεις-κράτη]]. Συγκεκριμένη περίπτωση είναι ο [[Πελοποννησιακός Πόλεμος]], ο ευρείας κλίμακας Ελληνικός εμφύλιος πόλεμος μεταξύ της [[Αρχαία Αθήνα|Αθήνας]] και της [[Αρχαία Σπάρτη|Σπάρτης]] και των συμμάχων τους. Οι περισσότερες από τις αντιμαχόμενες Ελληνικές πόλεις-κράτη συνενώθηκαν, κατά την άποψη ορισμένων ιστορικών, υπό το λάβαρο των πανελληνίων ιδανικών του [[Φίλιππος Β΄ της Μακεδονίας|Φιλίππου]] και του [[Αλέξανδρος ο Μέγας|Μεγάλου Αλεξάνδρου]], αν και άλλοι θα επέλεγαν γενικά μάλλον μια εξήγηση μιας "[[Μακεδονία (αρχαίο βασίλειο)|Μακεδονικής]] κατάκτησης-αυτοσκοπού" ή τουλάχιστον μιας κατάκτησης χάριν του πλούτου, της δόξας και της δύναμης και θεωρούν τα "ιδανικά" ως χρήσιμη προπαγάνδα, που απευθυνόταν προς τις πόλεις-κράτη.

Σε κάθε περίπτωση η ανατροπή της [[Οίκος των Αχαιμενιδών|Αυτοκρατορίας των Αχαιμενιδών]] από τον Αλέξανδρο, μετά τις νίκες του στις μάχες [[Μάχη του Γρανικού|του Γρανικού]], [[Μάχη της Ισσού|της Ισσού]] και των [[Μάχη των Γαυγαμήλων|των Γαυγαμήλων]] και την προέλασή του μέχρι τα σημερινά [[Πακιστάν]] και [[Τατζικιστάν]] αποτέλεσαν σημαντική διέξοδο για τον Ελληνικό πολιτισμό, μέσω της δημιουργίας αποικιών και εμπορικών δρόμων κατά μήκος της διαδρομής. Αν και η αυτοκρατορία του Αλέξανδρου δεν επιβίωσε ανέπαφη μετά το θάνατο του δημιουργού της, οι πολιτιστικές επιπτώσεις της διάδοσης του Ελληνισμού στο μεγαλύτερο μέρος της [[Μέση Ανατολή|Μέσης Ανατολής]] και της [[Ασία]]ς επρόκειτο να αποδειχθούν μακροχρόνιες, καθώς τα Ελληνικά έγιναν η ''[[lingua franca]]'', θέση που διατήρησαν ακόμη και τη [[Αρχαία Ρώμη|Ρωμαϊκή εποχή]]. Πολλοί Έλληνες εγκαταστάθηκαν σε [[Ελληνιστική περίοδος|Ελληνιστικές]] πόλεις, όπως η [[Αρχαία Αλεξάνδρεια|Αλεξάνδρεια]], η [[Αντιόχεια]] και η [[Σελεύκεια η επί του Τίγρη|Σελεύκεια]]. Μετά από δύο χιλιάδες χρόνια υπάρχουν ακόμη κοινότητες στο [[Πακιστάν]] και στο [[Αφγανιστάν]], όπως οι [[Καλάς]], που υποστηρίζουν ότι κατάγονται από Έλληνες εποίκους.

===Ελληνιστική περίοδος===
{{κύριο|Ελληνιστική περίοδος}}
[[File:Diadochen1.png|thumb|300px|left|Τα μείζονα Ελληνιστικά βασίλεια : το [[Δυναστεία των Πτολεμαίων|Βασίλειο των Πτολεμαίων]] (σκούρο μπλε) και η [[Αυτοκρατορία των Σελευκιδών]] (κίτρινο)]]
[[File:Kleopatra-VII.-Altes-Museum-Berlin1.jpg|thumb|200px|left|Προτομή της Κλεοπάτρας]]
Ο [[Ελληνιστική περίοδος|Ελληνιστικός πολιτισμός]] ήταν η επόμενη περίοδος του Ελληνικού πολιτισμού, της οποίας οι αρχές τοποθετούνται στο θάνατο του Αλέξανδρου. Η [[Ελληνιστική περίοδος|Ελληνιστική εποχή]], που ονομάστηκε έτσι γιατί περιέλαβε το μερικό [[Εξελληνισμός|εξελληνισμό]] πολλών μη Ελληνικών πολιτισμών, διήρκεσε μέχρι την κατάκτηση της [[Δυναστεία των Πτολεμαίων|Αιγύπτου]] από τη Ρώμη το 30 π.Χ.

Την εποχή αυτή οι Έλληνες μετακινούντο προς μεγαλύτερες πόλεις και μειώθηκε η σημασία της πόλης-κράτους. Οι μεγαλύτερες αυτές πόλεις ανήκαν στα ακόμη μεγαλύτερα [[Διάδοχοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου|Βασίλεια των Διαδόχων]]. Οι Έλληνες όμως παρέμειναν γνώστες του παρελθόντος τους μέσω των έργων του Ομήρου και των κλασικών συγγραφέων. Σημαντικός παράγοντας για τη διατήρηση της Ελληνικής ταυτότητας υπήρξε η επαφή με [[Βάρβαροι|βαρβαρικούς]] (μη Έλληνες) λαούς, που ενισχύθηκε στο νέο κοσμοπολίτικο περιβάλλον των πολυεθνικών Ελληνιστικών βασιλείων. Αυτό οδήγησε στην έντονη επιθυμία μεταξύ των Ελλήνων να οργανώσουν τη μετάδοση της Ελληνιστικής [[παιδεία]]ς στην επόμενη γενιά. Η Ελληνική επιστήμη, τεχνολογία και μαθηματικά θεωρείται ότι έφθασαν στο αποκορύφωμά τους κατά την Ελληνιστική περίοδο.

Στο [[Ινδοελληνικό βασίλειο]] και στο [[Ελληνικό βασίλειο της Βακτριανής]] διαδόθηκε ο [[Ελληνοβουδισμός]] και Έλληνες ιεραπόστολοι επρόκειτο να παίξουν σημαντικό ρόλο στη μετάδοσή του στην [[Κίνα]]. Ακόμη ανατολικότερα οι Έλληνες της [[Αλεξάνδρεια η Εσχάτη|Αλεξάνδρειας της Εσχάτης]] έγιναν γνωστοί στους Κινέζους ως [[Νταγιουάν]].

===Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία===
Μετά την κατάκτηση των τελευταίων από τις Ελληνικές πόλεις-κράτη και τα Ελληνιστικά (μετααλεξανδρινά) βασίλεια, όλοι σχεδόν οι Ελληνόφωνοι του κόσμου ζούσαν ως πολίτες ή υπήκοοι της [[Ρωμαϊκή αυτοκρατορία|Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας]]. Παρά τη στρατιωτική τους υπεροχή οι Ρωμαίοι θαύμασαν και [[Ελληνορωμαϊκός πολιτισμός|επηρεάστηκαν σημαντικά]] από τα επιτεύγματα του Ελληνικού πολιτισμού, εξ ου και η γνωστή δήλωση του [[Οράτιος|Ορατίου]]: ''Graecia capta ferum victorem cepit (" Η Ελλάδα, αν και κατελήφθη, αιχμαλώτισε τον άγριο κατακτητή της").

Στη θρησκευτική σφαίρα αυτή ήταν μια περίοδος ριζικής αλλαγής. Η πνευματική επανάσταση που έλαβε χώρα επέφερε μια εξασθένηση της παλιάς Ελληνικής θρησκείας, της οποίας η παρακμή, που είχε αρχίσει τον 3ο αιώνα π.Χ., συνεχίστηκε με την εισαγωγή νέων θρησκευτικών ρευμάτων από την Ανατολή. Στον Ελληνικό κόσμο εισήχθησαν οι λατρείες θεοτήτων όπως η [[Ίσις]] και ο [[Μίθρας]]. Οι Ελληνόφωνες κοινότητες της εξελληνισμένης Ανατολής υπήρξαν καθοριστικές για την πρώιμη εξάπλωση του Χριστιανισμού το 2ο και 3ο αιώνα και οι πρώτοι ηγέτες και συγγραφείς του Χριστιανισμού (ιδιαίτερα ο [[Απόστολος Παύλος]]) ήταν γενικά Ελληνόφωνοι, αν και κανένας τους δεν ήταν από την Ελλάδα. Εντούτοις η ίδια η Ελλάδα είχε μια τάση να κλίνει προς την ειδωλολατρία και δεν ανήκε στα σημαίνοντα κέντρα του πρώιμου Χριστιανισμού. Στην πραγματικότητα μερικές αρχαίες Ελληνικές θρησκευτικές πρακτικές παρέμειναν της μόδας μέχρι το τέλος του 4ου αιώνα, ενώ μερικές περιοχές όπως η νοτιοανατολική Πελοπόννησος παρέμειναν ειδωλολατρικές μέχρι και το 10ο αιώνα.

===Βυζαντινή περίοδος===
Από τις νέες ανατολικές θρησκείες που εισήχθησαν στον Ελληνικό κόσμο τη μεγαλύτερη επιτυχία είχε ο [[Χριστιανισμός]]. Από τους πρώτους μετά Χριστόν αιώνες οι Έλληνες Αυτοπροσδιορίζονταν ως ''Ρωμαίοι'', εκείνη την εποχή το όνομα 'Έλληνες' υποδήλωνε ειδωλολάτρες. Ενώ οι εθνικές διακρίσεις υπήρχαν ακόμη στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία πέρασαν σε δεύτερη μοίρα σε σχέση με τις θρησκευτικές πεποιθήσεις και η ανανεωμένη αυτοκρατορία χρησιμοποίησε το Χριστιανισμό ως εργαλείο για να υποστηρίξει τη συνοχή της και προώθησε μια ισχυρή ρωμαϊκή εθνική ταυτότητα. Ταυτόχρονα ο κοσμικός, αστικός πολιτισμός της ύστερης αρχαιότητας επιβίωσε στην Ανατολική Μεσόγειο μαζί με το Ελληνορωμαϊκό εκπαιδευτικό σύστημα, αν και οι θεμελιώδεις αξίες του πολιτισμού προήλθαν από το Χριστιανισμό.

Η Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, που σήμερα ονομάζεται συμβατικά [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία]], ένα όνομα που δεν χρησιμοποιείται στην εποχή της, επηρεάστηκε όλο και περισσότερο από τον ελληνικό πολιτισμό τον 7ο αιώνα, όταν ο αυτοκράτορας Ηράκλειος (575-641) αποφάσισε να κάνει τα Ελληνικά επίσημη γλώσσα της αυτοκρατορίας. Σίγουρα από τότε, αλλά μάλλον νωρίτερα, οι ρωμαϊκοί και ελληνικοί πολιτισμοί είχαν σχεδόν συγχωνευθεί σε έναν ενιαίο ελληνορωμαϊκό πολιτισμό. Η Λατινική Δύση, με κέντρο της το Ρωμαϊκό Πατριαρχείο (μετέπειτα [[Βατικανό]]), αναγνώριζε αρχικά τους ισχυρισμούς της Ανατολικής Αυτοκρατορίας σχετικά την κοινή ελληνορωμαϊκή κληρονομιά για αρκετούς αιώνες. Ωστόσο, μετά τη στέψη του [[Καρλομάγνος|Καρλομάγνου]], Βασιλιά των Φράγκων, με τον τίτλο του «Ρωμαίου Αυτοκράτορα» στις 25 Δεκεμβρίου 800 από τον Πάπα Λέοντα Γ ', και ύστερα την ίδρυση της [[Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία|Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας]], η Λατινική Δύση άρχισε να στηρίζει τους Φράγκους και να αναφέρεται στην Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ως «Ελληνική Αυτοκρατορία» (Imperium Graecorum).

Στους Βυζαντινούς Έλληνες οφείλεται σε μεγάλο βαθμό η διατήρηση της λογοτεχνίας της κλασικής εποχής. Όπως αναφέρει ο Τζον Τζούλιους Νότγουιτς (γ. 1929, Αγγλος ιστορικός) : "Τα περισσότερα που γνωρίζουμε από την αρχαιότητα - ιδιαίτερα τα Ελληνικά και Ρωμαϊκά γράμματα και το Ρωμαϊκό δίκαιο - θα είχαν χαθεί για πάντα χωρίς τους λόγιους, γραμματείς και αντιγραφείς της Κωνσταντινούπολης". Στους Βυζαντινούς λόγιους οφείλεται κατά κύριο λόγο, προσωπικά και εγγράφως, η μεταφορά των έργων της αρχαίας Ελληνικής γραμματείας και λογοτεχνίας στη Δύση το 15ο αιώνα, που έδωσε μεγάλη ώθηση στην [[Αναγέννηση|Ιταλική Αναγέννηση]]. Η [[Αριστοτέλης|Αριστοτελική]] φιλοσοφική παράδοση παρέμεινε σχεδόν αδιάσπαστη στον Ελληνικό κόσμο επί σχεδόν δυο χιλιάδες χρόνια, μέχρι την [[Άλωση της Κωνσταντινούπολης (1453)|Άλωση της Κωνσταντινούπολης]] το 1453.

[[Αρχείο:Věnceslav Černý - Příchod věrozvěstů Cyrila a Metoděje na Moravu.jpg|thumb|250px|''Οι Άγιοι Κύριλλος και Μεθόδιος διδάσκουν το χριστιανισμό στους σλαβόφωνους πληθυσμούς.'']]
Οι Έλληνες της Βυζαντινής εποχής συνεισέφεραν και στο [[Σλάβοι|Σλαβικό]] κόσμο με τη διάδοση των γραμμάτων και του Χριστιανισμού. Σημαντικότερο παράδειγμα ήταν το έργο των δύο Βυζαντινών Ελλήνων αδελφών, των μοναχών [[Άγιοι Κύριλλος και Μεθόδιος|Άγιων Κύριλλου και Μεθόδιου]] από τη [[Θεσσαλονίκη]], στην [[Μακεδονία (διαμέρισμα)|Ελληνική Μακεδονία]], που πιστώνονται σήμερα με την επισημοποίηση του [[Γλαγολιτικό αλφάβητο|πρώτου Σλαβικού αλφαβήτου]].

Τον 11ο αιώνα επανεμφανίσθηκε στους κύκλους των μορφωμένων μια διακριτή Ελληνική πολιτική ταυτότητα, που έγινε εντονότερη μετά την [[Άλωση της Κωνσταντινούπολης (1204)|Άλωση της Κωνσταντινούπολης]] από τους Σταυροφόρους της [[Δ΄ Σταυροφορία]]ς το 1204, έτσι ώστε όταν η αυτοκρατορία αναβίωσε το 1261 έγινε εν πολλοίς ένα Ελληνικό εθνικό κράτος. Η νέα αυτή αντίληψη του έθνους προκάλεσε ένα βαθύ ενδιαφέρον για το κλασικό παρελθόν με αποκορύφωμα τις ιδέες του [[Νεοπλατωνισμός|Νεοπλατωνιστή]] φιλοσόφου [[Γεώργιος Γεμιστός ή Πλήθων|Γεμιστού Πλήθωνα]], που εγκατέλειψε το Χριστιανισμό. Εντούτοις ήταν ο συνδυασμός της [[Ορθόδοξη Εκκλησία|Ορθοδοξίας]] με μια ειδικά Ελληνική ταυτότητα, που διαμόρφωσε την αυτοαντίληψη των Ελλήνων τα χρόνια του λυκόφωτος της αυτοκρατορίας. Το ενδιαφέρον για την Κλασική Ελληνική κληρονομιά συμπληρώθηκε από μια ανανεωμένη έμφαση στην [[Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία|Ελληνική Ορθόδοξη]] ταυτότητα, που ενισχύθηκε με τους δεσμούς των Ελλήνων του ύστερου Μεσαίωνα και των Οθωμανικών χρόνων με τους ομόδοξούς τους Ορθόδοξους Χριστιανούς της [[Ρωσία]]ς. Αυτοί ενισχύθηκαν περαιτέρω μετά την πτώση της [[Αυτοκρατορία της Τραπεζούντας|Αυτοκρατορίας της Τραπεζούντας]], το 1461, μετά την οποία και μέχρι το [[Ρωσοτουρκικός Πόλεμος (1828-1829)|Ρωσοτουρκικό Πόλεμο (1828-1829)]] εκατοντάδες χιλιάδες [[Πόντιοι|Ελλήνων Ποντίων]] διέφυγαν ή μετανάστευσαν από τα [[Ποντιακές Άλπεις|Όρη του Πόντου]] και τα [[Αρμενικά υψίπεδα]] στη νότια Ρωσία και το Ρωσικό Νότιο Καύκασο.

===Οθωμανική περίοδος===
[[File:Greek merchant 16th century (cropped).JPG|thumb|200px|Γκραβούρα Έλληνα εμπόρου του Τσέζαρε Βετσέλιο (16ος αιώνας)]]
[[File:Hermes the scholar.jpg|thumb|200px|Το εξώφυλλο του [[Ερμής ο Λόγιος|Λόγιου Ερμή]], Ελληνικού φιλολογικού περιοδικού του τέλους του 18ου και των αρχών του 19ου αιώνα]]
Μετά την [[Άλωση της Κωνσταντινούπολης (1453)|Άλωση της Κωνσταντινούπολης]] στις 29 Μαΐου του 1453 πολλοί Έλληνες αναζήτησαν καλύτερες ευκαιρίες απασχόλησης και εκπαίδευσης φεύγοντας στη Δύση, ιδιαίτερα στην [[Ιταλία]], την Κεντρική Ευρώπη, τη Γερμανία και τη Ρωσία. Στους Έλληνες πιστώνεται σε μεγάλο βαθμό η ευρωπαϊκή πολιτιστική επανάσταση, που αργότερα ονομάστηκε [[Αναγέννηση]]. Στην ίδια τη χώρα, την κατοικούμενη από αυτούς χώρα οι Έλληνες κατάφεραν να παίξουν ηγετικό ρόλο στην [[Οθωμανική Αυτοκρατορία]], εν μέρει λόγω του γεγονότος ότι ο κεντρικός κόμβος της αυτοκρατορίας πολιτικά, πολιτιστικά και κοινωνικά είχε τη βάση του στη [[Θράκη (διαμέρισμα)|Δυτική Θράκη]] και την [[Μακεδονία (διαμέρισμα)|Ελληνική Μακεδονία]], αμφότερες στη [[Βόρεια Ελλάδα]], και επίσης επικεντρωνόταν στην κατοικούμενη κυρίως από Έλληνες, πρώην Βυζαντινή πρωτεύουσα, [[Κωνσταντινούπολη]]. Ως άμεση συνέπεια αυτής της κατάστασης οι Ελληνόφωνοι έπαιξαν σημαντικότατο ρόλο στο Οθωμανικό εμπορικό και διπλωματικό κατεστημένο, καθώς και στην εκκλησία. Επιπλέον στο πρώτο μισό της Οθωμανικής περιόδου άνδρες Ελληνικής καταγωγής αποτελούσαν σημαντικό ποσοστό του στρατού, του ναυτικού και της κρατικής γραφειοκρατίας των Οθωμανών, έχοντας ενταχθεί ως έφηβοι στην Οθωμανική υπηρεσία (μαζί με ιδιαίτερα Αλβανούς και Σέρβους) μέσω του [[Παιδομάζωμα|παιδομαζώματος]]. Έτσι πολλοί Οθωμανοί Ελληνικής (ή Αλβανικής ή Σερβικής) καταγωγής εντάχθηκαν στις Οθωμανικές δυνάμεις που κυβερνούσαν τις επαρχίες από την [[Αίγυπτος|Αίγυπτο]] μέχρι την [[Υεμένη]] και την [[Αλγερία]], συχνά ως κυβερνήτες των επαρχιών.

Για εκείνους που βρίσκονταν υπό το [[Μιλλέτ|καθεστώς του μιλλέτ]] υπό την [[Οθωμανική Αυτοκρατορία]] η θρησκεία ήταν το καθοριστικό χαρακτηριστικό των εθνικών ομάδων, έτσι το [[Ενδώνυμο - εξώνυμο|εξώνυμο]] "Έλληνες" (''Ρουμλάρ'' από το όνομα Ρωμαίοι) επεκτάθηκε από τους Οθωμανούς σε όλα τα μέλη της [[Ορθόδοξη Εκκλησία|Ορθόδοξης Εκκλησίας]] ανεξαρτήτως της γλώσσας ή της εθνικής καταγωγής τους. Οι Ελληνόφωνοι ήταν η μόνη εθνική ομάδα που στην πράξη αυτοαποκαλούντο ''Ρωμηοί'' και, τουλάχιστον οι μορφωμένοι από αυτούς, θεωρούσαν ότι η εθνικότητά τους (''γένος'') ήταν Ελληνική. Υπήρχαν όμως πολλοί Έλληνες που ξέφευγαν από το δεύτερης κατηγορίας καθεστώς των Χριστιανών, εγγενές στο Οθωμανικό σύστημα του μιλλέτ, σύμφωνα με το οποίο στους Μουσουλμάνους ρητά απενέμετο ανώτερη θέση και προνομιακή μεταχείριση. Αυτοί οι Έλληνες είτε μετανάστευαν στην ομόδοξη Ελληνορθόδοξη προστάτιδά τους, τη [[Ρωσική Αυτοκρατορία]], είτε απλώς προσηλυτίζονταν στο Ισλάμ, συχνά μόνο πολύ επιφανειακά, παραμένοντας [[κρυπτοχριστιανοί]]. Τα σημαντικότερα παραδείγματα μεγάλης κλίμακας προσηλυτισμού στο Τουρκικό Ισλάμ μεταξύ αυτών που σήμερα ορίζονται ως [[Ελληνόφωνοι μουσουλμάνοι|Έλληνες Μουσουλμάνοι]] - αποκλειομένων όσων ο προσηλυτισμός ήταν αυτονόητος στο πλαίσιο του [[Παιδομάζωμα|παιδομαζώματος]] - συναντάμε στην [[Κρήτη]] ([[Τουρκοκρητικοί]]), στην [[Μακεδονία (διαμέρισμα)|Ελληνική Μακεδονία]] (για παράδειγμα στους [[Βαλαχάδες]] της [[Περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας|Δυτικής Μακεδονίας]]) και μεταξύ των [[Πόντιοι|Ελλήνων Ποντίων]] στα [[Ποντιακές Άλπεις|Όρη του Πόντου]] και τα [[Αρμενία|Αρμενικά Υψίπεδα]]. Αρκετοί Οθωμανοί σουλτάνοι και πρίγκιπες ήταν επίσης εν μέρει Ελληνικής καταγωγής, με μητέρες που ήταν είτε Ελληνίδες [[Παλλακεία|παλλακίδες]] είτε πριγκίπισσες οικογενειών Βυζαντινών ευγενών, με γνωστό παράδειγμα το σουλτάνο [[Σελίμ Α΄]], που η μητέρα του [[Γκιουλμπαχάρ Χατούν Β΄|Γκιουλμπαχάρ Χατούν]] ήταν Πόντια Ελληνίδα από τα Αρμενικά Υψίπεδα.

Οι ρίζες των επιτυχιών των Ελλήνων στην Οθωμανική Αυτοκρατορία μπορούν να αναχθούν στην Ελληνική εκπαιδευτική και εμπορική παράδοση. Ήταν ο πλούτος της μεγάλης τάξης των εμπόρων, που παρείχε την υλική βάση για την πνευματική αναγέννηση που ήταν το κύριο χαρακτηριστικό της Ελληνικής ζωής στα χρόνια που προηγήθηκαν και κατέληξαν στο ξέσπασμα της [[Ελληνική Επανάσταση του 1821|Ελληνικής Επανάστασης]] το 1821. Δεν είναι τυχαίο ότι τις παραμονές του 1821 τα τρία σημαντικότερα κέντρα Ελληνικής εκπαίδευσης βρίσκονταν στη [[Χίος|Χίο]], τη [[Σμύρνη]] και το [[Αϊβαλί]], και τα τρία μείζονα κέντρα Ελληνικού εμπορίου. Οι επιτυχίες των Ελλήνων ευνοήθηκαν επίσης από την Ελληνική κυριαρχία στην [[Ορθόδοξη Εκκλησία]].

===Νεότερη ιστορία===
''Βλέπε επίσης : [[Νεοελληνικός διαφωτισμός]] και [[Ελληνική Επανάσταση του 1821]]''

Η σχέση μεταξύ της Ελληνικής εθνικής ταυτότητας και της [[Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία|Ελληνικής Ορθόδοξης]] θρησκείας συνεχίστηκε μετά τη δημιουργία του Σύγχρονου Ελληνικού κράτους μετά το 1830. Σύμφωνα με το δεύτερο άρθρο του πρώτου [[Σύνταγμα της Ελλάδας|Ελληνικού Συντάγματος]] του 1822 Έλληνας οριζόταν κάθε Χριστιανός κάτοικος της χώρας, ρήτρα που αφαιρέθηκε στο σύνταγμα του 1844. Ένα αιώνα αργότερα, όταν υπογράφηκε η [[Συνθήκη της Λωζάνης]] μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας το 1923, οι δυο χώρες συμφώνησαν να χρησιμοποιήσουν τη θρησκεία ως κριτήριο εθνικής ταυτότητας για την εφαρμογή της ανταλλαγής πληθυσμών, αν και οι περισσότεροι από τους εκτοπισθέντες Έλληνες (πάνω από ένα εκατομμύριο επί συνόλου 1,5 εκατομ.) είχαν ήδη εκδιωχθεί όταν υπογράφηκε η συνθήκη. Η [[Γενοκτονία των Ελλήνων]], ιδιαίτερα η βίαιη απομάκρυνση των Ελλήνων Μικρασιατών, Ποντίων και Θρακών από τις περιοχές των ακτών της Μαύρης Θάλασσας και τη Μικρά Ασία συγχρόνως και μετά από την αποτυχημένη Ελληνική [[Μικρασιατική εκστρατεία]], αποτέλεσε τμήμα της διαδικασίας εκτουρκισμού της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και την περιέλευση υπό Τουρκικό εθνικό έλεγχο της οικονομίας και του εμπορίου, που τότε ήταν σε μεγάλο βαθμό στα χέρια Ελλήνων. Οι περισσότεροι [[Μικρασιάτες]] που επέζησαν εγκαταστάθηκαν στην Ελλάδα, ένα μέρος τους ωστόσο διασκορπίστηκε σε όλες τις χώρες της Γης. Έτσι δημιουργήθηκαν οι περισσότερες Ελληνικές παροικίες κυρίως σε χώρες της [[Λατινική Αμερική|Λατινικής Αμερικής]]. Οι Έλληνες της Κωνσταντινούπολης οι οποίοι εξαιρέθηκαν από τη συνθήκη της Λωζάνης, αντιμετωπίστηκαν τα επόμενα χρόνια με εχθρικότητα από τη Τουρκική κυβέρνηση και με αφετηρία το οργανωμένο πογκρόμ του [[1955]] που έμεινε γνωστό ως τα ''[[Σεπτεμβριανά]]'', ξεκίνησε η σταδιακή εκδίωξή τους η οποία συνεχίστηκε μέχρι και τα τέλη της δεκαετίας του '70. Σήμερα ο συνολικός Ελληνικός πληθυσμός στη Κωνσταντινούπολη εκτιμάται γύρω στα 5.000 άτομα. Από τη συνθήκη της Λωζάνης δεν επηρεάστηκαν οι [[Έλληνες της Αντιόχειας]], αφού η σημερινή [[Επαρχία Χατάι]] τότε δεν ήταν μέρος της Τουρκίας. Αυτοί οι Έλληνες παραμένουν μέχρι και σήμερα στο Λεβάντε κυρίως στη [[Συρία]], στο [[Λίβανος|Λίβανο]] και στην επαρχία Χατάι της Τουρκίας. Ο [[Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος]] και ο [[Ελληνικός Εμφύλιος Πόλεμος 1946-1949|Εμφύλιος]] ήταν βαρύτατα πλήγματα στην Ελλάδα και με το τέλος τους η χώρα είχε βυθιστεί στη φτώχεια, με τις περισσότερες υποδομές κατεστραμμένες. Αυτό ώθησε πολλούς Έλληνες να μεταναστεύσουν κυρίως στη [[Βόρεια Αμερική]] και την Αυστραλία, συγκροτώντας έτσι κάποιες απ' τις πλέον ισχυρότερες Ελληνικές παροικίες. Μεταπολεμικά ισχυροποιήθηκαν επίσης οι Ελληνικές παροικίες σε χώρες τις [[Δυτική Ευρώπη|Δυτικής Ευρώπης]], κυρίως το Ηνωμένο Βασίλειο, τη Γαλλία και τη Γερμανία. Η Ελληνική μετανάστευση προς αυτές τις χώρες έγινε ιδιαιτέρως έντονη κατά την [[Ελληνική οικονομική κρίση 2009-σήμερα|ελληνική οικονομική κρίση]] της [[Δεκαετία 2010|δεκαετίας 2010]].

==Ταυτότητα==
Οι όροι που χρησιμοποιήθηκαν για να οριστεί η Ελληνικότητα ποικίλλουν ανά την ιστορία αλλά ποτέ δεν ήταν περιορισμένοι ή απόλυτα ταυτισμένοι με την ένταξη σε ένα Ελληνικό κράτος. Κατά τα Δυτικά πρότυπα ο όρος ''Έλληνες'' χρησιμοποιείται παραδοσιακά για όλους όσους έχουν μητρική γλώσσα την [[Ελληνική γλώσσα|Ελληνική]], είτε [[Μυκηναϊκή ελληνική|Μυκηναϊκή]], είτε [[Μεσαιωνική ελληνική γλώσσα|Βυζαντινή]], είτε [[Νέα ελληνική γλώσσα|Νεοελληνική]]. Οι Βυζαντινοί Έλληνες αυτοαποκαλούντο ''Ρωμηοί'' και θεωρούσαν εαυτούς πολιτικούς κληρονόμους της [[Ρωμαϊκή αυτοκρατορία|Ρώμης]], αλλά από το 12ο τουλάχιστον αιώνα αυξανόμενος αριθμός των μορφωμένων από αυτούς θεωρούσαν εαυτούς εξίσου κληρονόμους της [[Αρχαία Ελλάδα|Αρχαίας Ελλάδας]], αν και για τους περισσότερους Ελληνόφωνους το "Έλληνες" σήμαινε ακόμη ειδωλολάτρες. Την παραμονή της [[Άλωση της Κωνσταντινούπολης (1453)|Άλωσης της Κωνσταντινούπολης]] ο [[Κωνσταντίνος ΙΑ΄ Παλαιολόγος|Τελευταίος Αυτοκράτορας]] παρότρυνε τους στρατιώτες του να θυμηθούν ότι ήταν οι απόγονοι των Ελλήνων και των Ρωμαίων<ref>Γεώργιος Φραντζής (1477). Το Χρονικό της Αλώσεως</ref>

Πριν την ίδρυση του Νεότερου Ελληνικού κράτους οι δεσμοί μεταξύ αρχαίων και νεότερων Ελλήνων τονίζονταν από τους λόγιους του [[Νεοελληνικός διαφωτισμός|Ελληνικού Διαφωτισμού]], ιδιαίτερα τον [[Ρήγας Φεραίος|Ρήγα Φεραίο]]. Στο "Πολιτικό Σύνταγμά" του απευθύνεται στο έθνος ως "το λαό απόγονο των Ελλήνων". Το [[Ιστορία της νεότερης Ελλάδας|νεότερο Ελληνικό κράτος]] δημιουργήθηκε το 1829, όταν οι Έλληνες απελευθέρωσαν μέρος των ιστορικών τους εστιών από την [[Οθωμανική Αυτοκρατορία]]. Η μεγάλη [[Απόδημος Ελληνισμός|Ελληνική διασπορά]] και η τάξη των εμπόρων υπήρξαν καθοριστικές στη μετάδοση των ιδεών του δυτικού [[Ρομαντισμός|ρομαντικού]] [[Εθνικισμός|εθνικισμού]] και του [[Φιλέλληνας|φιλελληνισμού]], που μαζί με την αντίληψη του Ελληνισμού, που είχε μορφοποιηθεί τους τελευταίους αιώνες της [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία|Βυζαντινής Αυτοκρατορίας]], αποτέλεσαν τη βάση του [[Νεοελληνικός διαφωτισμός|Διαφωτισμού]] και της σημερινής αντίληψης του Ελληνισμού.

===Ονομασίες=== 
{{κύριο|Ονομασίες των Ελλήνων}}

Ανά τους αιώνες οι Έλληνες έχουν γίνει γνωστοί με διάφορα ονόματα όπως :

====Έλληνες====

Ο [[Όμηρος]] αναφέρεται στους "Έλληνες" ως μια σχετικά μικρή φυλή που κατοικούσε στη Θεσσαλική [[Φθία]] και είχε ως ηγέτη της τον [[Αχιλλέας|Αχιλλέα]]. Το [[Πάριο χρονικό|Πάριο Χρονικό]] αναφέρει ότι η Φθία ήταν η πατρίδα των Ελλήνων και ότι αυτό το όνομα δόθηκε σε εκείνους που προηγούμενα ονομάζονταν ''Γραικοί''. Σύμφωνα με την [[ελληνική μυθολογία]], ο [[Έλλην]], ο πατριάρχης των Ελλήνων, ήταν γιος του [[Δευκαλίων]]α και της [[Πύρρα]]ς, που βασίλευαν σε όλη τη Φθία, των μόνων που επέζησαν μετά το μεγάλο κατακλυσμό, και απέκτησαν τρεις γιους, τον [[Αίολος ο Θεσσαλός|Αίολο]], τον [[Δώρος|Δώρο]] και τον [[Ξούθος|Ξούθο]]. Ο [[Αίολος ο Θεσσαλός|Αίολος]] και ο [[Δώρος]] μαζί με τους γιους του [[Ξούθος|Ξούθου]], τον [[Αχαιός|Αχαιό]] και τον [[Ίωνας|Ίωνα]], αποτέλεσαν τους γενάρχες των τεσσάρων κυριότερων ελληνικών φυλών που ήταν οι [[Αχαιοί]], οι [[Δωριείς]], οι [[Αιολείς]] και οι [[Ίωνες]]. Φαίνεται ότι ο μύθος επινοήθηκε όταν οι Ελληνικές φυλές άρχισαν να διαχωρίζονται η μία από την άλλη σε περιοχές της Ελλάδας και δείχνει την κοινή τους καταγωγή. Ο [[Αριστοτέλης]] ονομάζει αρχαία Ελλάδα μια περιοχή στην [[Ήπειρος (περιοχή)|Ήπειρο]] μεταξύ [[Αρχαία Δωδώνη|Δωδώνης]] και [[Αχελώος|Αχελώου ποταμού]], τη θέση του μεγάλου κατακλυσμού του '''Δευκαλίωνα''', χώρα που καταλάμβαναν οι [[Σελλοί]] και οι "Γραικοί", που αργότερα έγιναν γνωστοί ως "Έλληνες". Οι [[Σελλοί]] ήταν οι ιερείς του Δωδωναίου Δία και η λέξη πιθανόν σημαίνει "θυσιαστές". (σύγκριση με το Γοτθικό ''σαλγιάν'', "προσφορά, θυσία"). Η ετυμολογία της λέξεως ''Έλλην'' προκαλεί μέχρι σήμερα συζητήσεις. Η επικρατέστερη άποψη είναι ότι προέρχεται από τους [[Σελλοί|Σελλούς]], μέρος των οποίων μετανάστευσε στη Φθία και που το όνομά τους άλλαξε σε Σελλάνες και στη συνέχεια Ελλάνες-Έλληνες. Εντούτοις η ετυμολογία αυτή συνδέει το όνομα Έλληνες με τους [[Δωριείς]] που κατέλαβαν την Ήπειρο και η σχέση με το όνομα ''Γραικοί'', που δόθηκε από τους [[Αρχαία Ρώμη|Ρωμαίους]] παραμένει αβέβαιη. Το όνομα ''Έλληνες'' φαίνεται να είναι αρχαιότερο και πιθανότατα χρησιμοποιήθηκε από τους Έλληνες με την ίδρυση της [[Αμφικτυονία|Μεγάλης Αμφικτυονίας]]. Αυτή ήταν αρχαία ομοσπονδία Ελληνικών φυλών από δώδεκα φυλές για να προστατεύει τους μεγάλους ναούς του [[Απόλλων]]α στους [[Δελφοί|Δελφούς]] και της [[Δήμητρα (μυθολογία)|Δήμητρας]] κοντά στις [[Θερμοπύλες]]. Σύμφωνα με το μύθο ιδρύθηκε μετά τον [[Τρωικός πόλεμος|Τρωικό Πόλεμο]] από τον [[Αμφικτύονας|Αμφικτύονα]], αδελφό του [[Έλλην]]α.

Άλλες απόψεις σχετίζουν το όνομα ''Έλλην'' με το θέμα ''ελλ-'' που σημαίνει ''ορεινός'' ή με τη λέξη ''{{lang|grc|ἔλλοψ}}'' που σημαίνει ''άφωνος, άφθογγος''. Ήδη τον [[7ος αιώνας π.Χ.|7ο π.Χ. αιώνα]] είχε επικρατήσει η ονομασία ''Πανέλληνες'' και από εκεί αποσπάστηκε και γενικεύτηκε η ονομασία ''Έλληνες'', εξ ου και ο τονισμός, ''Έλλην'' αντί ''Ελλήν''. Αργότερα, με την εξάπλωση του [[Χριστιανισμός|Χριστιανισμού]], ο όρος ''Έλλην'' σήμαινε τον ειδωλολάτρη ή τον μη χριστιανό, ενώ οι κάτοικοι της [[Ελλάδα]]ς λέγονταν Ελλαδίτες. Όταν ο Χριστιανισμός έπαψε να απειλείται από τις παγανιστικές θρησκείες, ο όρος ''Έλλην'' άρχισε να χρησιμοποιείται δειλά δηλώνοντας την καταγωγή ενώ μετά την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας του Ελληνικού Κράτους, η ονομασία επανήλθε ως επίσημη. Το επίσημο όνομα της Ελλάδας στην [[Ευρωπαϊκή Ένωση]] είναι ''Hellas''.

====Γραικοί====

Στο [[Κατάλογος Γυναικών]] του [[Ησίοδος|Ησίοδου]] ο Γραικός παρουσιάζεται ως γιος του Δία και της [[Πανδώρα]]ς, αδελφής του [[Έλλην]]α, πατριάρχη των Ελλήνων. Ο Έλλην ήταν ο γιος του [[Δευκαλίων]]α που βασίλευε σε όλη τη [[Φθία]] στην Κεντρική Ελλάδα. Το [[Πάριο χρονικό|Πάριο Χρονικό]] αναφέρει ότι όταν ο Δευκαλίων έγινε βασιλιάς της Φθίας, οι προηγουμένως ονομαζόμενοι ''Γραικοί'' ονομάστηκαν Έλληνες. Ο [[Αριστοτέλης]] σημειώνει στα "Μετεωρολογικά" του ότι οι Έλληνες είχαν σχέση με τους ''Γραικούς'', ιθαγενές όνομα Δωρικής φυλής στην Ήπειρο, που χρησιμοποιούνταν από τους [[Ιλλυρία|Ιλλυριούς]]. Υποστηρίζει επίσης ότι ο μεγάλος κατακλυσμός πρέπει να συνέβη στην περιοχή γύρω από τη Δωδώνη, όπου κατοικούσαν οι Σελλοί. Εντούτοις σύμφωνα με την Ελληνική παράδοση είναι πιθανότερο η εστία των Ελλήνων να ήταν αρχικά στην Κεντρική Ελλάδα. Μια νεότερη θεωρία ανάγει το όνομα ''Γραικός'' στον "κάτοικο της Γραίας", πόλης στην παραλία της [[Βοιωτία]]ς. Έλληνες άποικοι από τη Γραία συνέβαλαν στην ίδρυση της [[Κύμη (Μεγάλη Ελλάδα)|Κύμης]] (8ος αιώνας π.Χ.) στην Ιταλία, όπου ονομάστηκαν Γραικοί. Όταν τους συνάντησαν οι Ρωμαίοι χρησιμοποίησαν αυτό το όνομα για τους αποίκους και στη συνέχεια για όλους τους Έλληνες. Η λέξη ''γραία'' (γριά) προέρχεται από την [[Ινδοευρωπαϊκές γλώσσες|Πρωτοϊνδοευρωπαϊκή]] ρίζα *ǵerh2-/*ǵreh2-, "γερνάω", μέσω του [[Πρωτοελληνική γλώσσα|Πρωτοελληνικού]] *gera-/grau-iu. Η ίδια ρίζα έδωσε αργότερα το ''γέρας'', "τιμητικό δώρο", στη [[Μυκηναϊκή ελληνική|Μυκηναϊκή Ελληνική]]. Οι Γερμανικές γλώσσες δανείστηκαν τη λέξη ''Graeci'' με ένα αρχικό ήχο "κ", που ήταν πιθανότατα ο πλησιέστερος αρχικός τους ήχος προς το Λατινικό "g" εκείνη την εποχή (Γοτθ. Kreks). Η περιοχή έξω από την αρχαία Αθήνα, που περιελάμβανε τη Βοιωτία, ονομαζόταν Γραϊκή και συνδέεται με τον αρχαιότερο κατακλυσμό του [[Ωγύγος|Ωγύγη]], μυθολογικού βασιλιά της Βοιωτίας. Η περιοχή κατεχόταν αρχικά από τους [[Μινύες]], που ήταν [[Αυτόχθονες πληθυσμοί|αυτόχθων]] [[Βάρβαροι|Βάρβαρος]] [[Πελασγοί|Πελασγικός]] '''προελληνικός''', '''προελληνόφωνος''' ή [[Πρωτοελληνική γλώσσα|Πρωτοελληνόφωνος]] λαός. Στα αρχαία Ελληνικά το όνομα ''Ωγύγιος'' κατέληξε να σημαίνει "από τις πρώτες μέρες".

====Αχαιοί====
Ο [[Όμηρος]] χρησιμοποιεί τους όρους [[Αχαιοί]] και [[Δαναοί]] γενικά για τους Έλληνες στην [[Ιλιάδα]] και πιθανότατα αποτελούσαν κομμάτι του [[Μυκηναϊκός πολιτισμός|Μυκηναϊκού πολιτισμού]]. Τα ονόματα [[Αχαιοί]] και [[Δαναοί]] φαίνεται να είναι προδωρικά και ανήκαν στους λαούς που οι [[Δωριείς]] νίκησαν. Περιορίστηκαν στην περιοχή που αργότερα πήρε το όνομα [[Νομός Αχαΐας|Αχαΐα]] μετά την εισβολή των [[Δωριείς|Δωριέων]]. Τον 5ο αιώνα π.Χ. εμφανίζονται να μιλάνε την [[Αιολική διάλεκτος|Αιολική διάλεκτο]] της Ελληνικής, που μιλιόταν κυρίως στη [[Περιφέρεια Θεσσαλίας|Θεσσαλία]], τη [[Βοιωτία]] και τη [[Λέσβος|Λέσβο]]. Υπάρχουν πολλές αντιτιθέμενες θεωρίες για την καταγωγή των [[Αχαιοί|Αχαιών]]. Σύμφωνα με τη μία από αυτές οι [[Αχαιοί]] ήταν μια από τις ξανθές φυλές της άνω Ευρώπης, που ωθήθηκαν περνώντας τις Άλπεις την πρώιμη [[Εποχή του Σιδήρου]] (1300 π.Χ.) προς τη νότια Ευρώπη. Μια άλλη θεωρία υποστηρίζει ότι οι Αχαιοί ήταν οι Δωριείς της Πελοποννήσου. Αυτές οι θεωρίες απορρίπτονται από άλλους ερευνητές που, βασισμένοι σε γλωσσικά κριτήρια, υποστηρίζουν ότι οι [[Αχαιοί]] ήταν ηπειρωτικοί προδωρικοί '''Έλληνες'''. Υπάρχει επίσης η θεωρία ότι υπήρχε ένα Αχαϊκό έθνος που μετανάστευσε από τη [[Μικρά Ασία]] στην κάτω Θεσσαλία πριν από το 2000 π.Χ. Κάποια κείμενα των [[Χετταίοι|Χετταίων]] αναφέρουν ένα έθνος που βρισκόταν στα δυτικά και ονομαζόταν ''Αχιγιάβα'' ή ''Αχίγια''. Αιγυπτιακά έγγραφα αναφέρονται στους ''Εκβές'', μια από τις ομάδες των [[Λαοί της Θάλασσας|Λαών της Θάλασσας]], που έφθασαν στην Αίγυπτο κατά τη βασιλεία του [[Μερνεφθά]] (1213-1203 π.Χ.) και μπορεί να ήταν [[Αχαιοί]].

====Δαναοί====
Στην [[Ιλιάδα]] του [[Όμηρος|Ομήρου]] τα ονόματα [[Δαναοί]] και [[Αργείοι]] χρησιμοποιούνται για τον προσδιορισμό των Ελληνικών δυνάμεων εναντίον των [[Τροία|Τρώων]]. Ο μύθος του [[Δαναός|Δαναού]], που καταγόταν από την [[Αίγυπτος|Αίγυπτο]], αναφέρεται στην ίδρυση του [[Άργος|Άργους]]. Οι κόρες του ''[[Δαναΐδες]]'' καταδικάστηκαν στα [[Τάρταρος|Τάρταρα]] να μεταφέρουν μια κανάτα για να γεμίσει ένα πιθάρι με τρύπες ([[πίθος των Δαναΐδων]]). Αυτός ο μύθος σχετίζεται με ένα έργο που δεν μπορεί ποτέ να εκπληρωθεί ([[Σίσυφος]]) και το όνομα μπορεί να αναχθεί στην [[Ινδοευρωπαϊκές γλώσσες|Πρωτοϊνδοευρωπαϊκή]] ρίζα ''danu'': "ποταμός". Δεν υπάρχει καμία ικανοποιητική θεωρία για την προέλευσή τους. Μερικοί ερευνητές συνδέουν τους [[Δαναοί|Δαναούς]] με τους ''Ντένιεν'', μια από τις ομάδες των [[Λαοί της Θάλασσας|Λαών της Θάλασσας]], που επιτέθηκαν στην Αίγυπτο κατά τη βασιλεία του Ραμσή Γ΄ (1187-1156 π.Χ.). Η ίδια επιγραφή αναφέρει ότι οι ''Βέσες'' ίσως να ήταν οι [[Αχαιοί]]. Οι Ντένιεν φαίνεται να υπήρξαν κάτοικοι της πόλης [[Άδανα]] στην [[Κιλικία]]. Κεραμική όμοια με εκείνη των [[Μυκήνες|Μυκηνών]] έχει βρεθεί στην [[Ταρσός|Ταρσό]] της Κιλικίας και φαίνεται ότι μερικοί φυγάδες από το Αιγαίο πήγαν εκεί μετά την κατάρρευση του Μυκηναϊκού πολιτισμού. Οι κάτοικοι αυτοί της Κιλικίας φαίνεται να ονομάζονταν Ντανινιίμ, όπως και οι [[Δαναοί]] που επιτέθηκαν στην Αίγυπτο to 1191 π.Χ. μαζί με τους Βέσες, που ήταν ίσως [[Αχαιοί]]. Ονομάζονταν επίσης ''Ντανούνα'', σύμφωνα με επιγραφή των Χετταίων, και το ίδιο όνομα αναφέρεται στις επιστολές της [[Αμάρνα]]. Ο Τζούλιους Ποκόρνυ (Αυστριακός γλωσσολόγος, 1887-1970) ανακτά το όνομα από την Πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα ''da:-:'' "ροή, ποτάμι", ''da:-nu:'' "κάθε κινούμενο υγρό, σταγόνες", ''da: navo'' "άνθρωποι που ζουν δίπλα στον ποταμό", [[Σκύθες|Σκυθικός]] νομαδικός λαός (στη [[Βέδες|Ριγκβέδα]] δαίμονες των νερών, αρχέγονη γυναικεία θεότητα των νερών), στα Ελληνικά ''Δαναοί'', στα Αιγυπτιακά ''Ντανούνα''". Είναι επίσης πιθανό το όνομα ''Ντανάανς'' να είναι '''προελληνικό'''. Μια χώρα ''Ντανάια'' με μια πόλη ''Μουκάνα'' (πιθανόν Μυκήνες) αναφέρεται σε επιγραφές από την Αίγυπτο επί [[Αμένωφις Γ΄|Αμένωφι Γ΄]] (1390-1352 π.Χ.) και Τούτμισι Γ΄ (1437 π.Χ.).

====Ρωμιοί==== 
Ενώ η [[Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία]] εκχριστιανιζόταν, οι Έλληνες αυτοαποκαλούνταν, αφού η ονομασία ''Έλλην'' σήμαινε πλέον τον ειδωλολάτρη, Ρωμαίοι, ένα όνομα το οποίο είχε πολιτικές προεκτάσεις αφού δήλωνε όλους τους ελεύθερους πολίτες της Αυτοκρατορίας και όχι την καταγωγή τους. Σημειωτέον ότι οι ίδιοι ονόμαζαν το κράτος τους Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και όχι Βυζαντινή, ενώ η [[Κωνσταντινούπολη]] αρχικά ονομάστηκε [[Νέα Ρώμη]]. Κατά τη δύση της Αυτοκρατορίας και την αποκοπή περιοχών που κατοικούνταν από αλλοεθνείς, ταυτίζεται με το ό,τι σήμερα ονομάζουμε ''Έλληνα'', αποκτά δηλαδή ένα εθνικό χαρακτήρα. Η ονομασία Ρωμαίος, που εξελίσσεται σε ''Ρωμιός'' επί [[τουρκοκρατία]]ς, χάνει την αίγλη του "αυτοκρατορικού" ''Ρωμαίος'' και με τις σκληρές συνθήκες της υπό ζυγόν διαβίωσης αποκτά την χροιά του καταφερτζή, του καπάτσου, του ξύπνιου. ''"Από τις αρχές του [[20ός αιώνας|20ού αιώνα]] το "Ρωμιός" χρησιμοποιήθηκε ως αντίθεση προς τον μιμητισμό της [[Ευρώπη]]ς, τη λαϊκή χριστιανική βυζαντινή ανατολική (αλλά όχι ανατολίτικη) φυσιογνωμία του Νεοέλληνα"''<ref>Μπαμπινιώτης Γεώργιος επιμ., ''Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας'', Κέντρο Λεξικολογίας, 1998</ref>. Οι Λατίνοι συνέχισαν να χαρακτηρίζουν τους Έλληνες με το όνομα ''Γραικός''. Η ονομασία ''Ρωμιός'' συνηθίζεται να χρησιμοποιείται ακόμα στην Ελλάδα και ειδικά στην [[Τουρκία]] (''Rum'' - ''Ρουμ'').

====Γιουνάν (Ίωνες)====
(Yunan) - ''Γιουνάν'' (Yunan), που σημαίνει ''Ίωνες'', ονομάζουν οι λαοί της Ανατολής τους Έλληνες. Προέρχεται από την περσική λέξη ''Yauna'', από το όνομα ''Ιωνία'', αφού οι [[Πέρσες]] ήρθαν σε επαφή με τους Έλληνες της [[Μικρά Ασία|Μικράς Ασίας]] και συγκεκριμένα με τους [[Ίωνες]] τον [[6ος αιώνας π.Χ.|6ο αιώνα π.Χ.]], τους οποίους και κατέκτησαν και έτσι ονόμαζαν όλους τους Έλληνες ανεξαιρέτως. Έτσι, η χρήση της ονομασίας αυτής επεκτάθηκε σε όλους τους λαούς που βρίσκονταν υπό περσική κατοχή και γενικά σε ολόκληρη την [[Ανατολή]].

====Γιαβάν====
Γιαβάν (Yavan ή Javan) - Με αυτή την ονομασία είναι γνωστοί οι Έλληνες στους λαούς της ανατολικής [[Μεσόγειος|Μεσογείου]] από τη βιβλική εποχή, που αναφέρονται ως ο λαός που εγκαταστάθηκε στα [[Βαλκάνια]]. Η ονομασία ''Γιαβάν'' είναι συγγενική του ''Γιουνάν''.

===Σύγχρονοι και Αρχαίοι===
Η προφανέστερη σχέση μεταξύ σύγχρονων και αρχαίων Ελλήνων είναι η γλώσσα τους, που έχει μια τεκμηριωμένη παράδοση από τουλάχιστον το 14ο αιώνα π.Χ. μέχρι σήμερα, αν και με ένα διάλειμμα κατά τη [[Γεωμετρική εποχή]] (που διήρκεσε από τον 11ο ως τον 8ο αιώνα π.Χ.). Μελετητές συγκρίνουν τη συνέχεια της παράδοσής της μόνο με την [[Κινεζική γλώσσα|Κινεζική]]. Από την αρχή του ο Ελληνισμός ήταν κυρίως ζήτημα κοινού πολιτισμού και η εθνική συνέχεια του Ελληνικού κόσμου ήταν πολύ πιο από τη δημογραφική του. Ωστόσο, ο Ελληνισμός ενσωμάτωσε επίσης μια προγονική διάσταση μέσα από τις πτυχές της αθηναϊκής λογοτεχνίας ανέπτυξε και επηρέασε τις ιδέες της καταγωγής με βάση το αυτόχθον. Τα ύστερα χρόνια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας περιοχές όπως η [[Ιωνία]] και η [[Κωνσταντινούπολη]] γνώρισαν μια Ελληνική αναβίωση στη γλώσσα, τη φιλοσοφία και τη λογοτεχνία και σε κλασικά πρότυπα σκέψης και λογιοσύνης. Αυτή η αναβίωση έδωσε μια ισχυρή ώθηση στην έννοια της πολιτιστικής συγγένειας με την αρχαία Ελλάδα και την κλασική της κληρονομιά. Οι πολιτισμικές αλλαγές της σύγχρονης εποχής στους Έλληνες είναι αναμφισβήτητες, αλλά με κοινή την αίσθηση της εθνότητας. Οι Έλληνες έχουν διατηρήσει τη γλώσσα τους και το [[Ελληνικό αλφάβητο|αλφάβητό]] τους, τις αξίες και τις πολιτιστικές παραδόσεις, τα έθιμα, μια αίσθηση θρησκευτικής και πολιτιστικής διαφοράς και αποκλεισμού (η λέξη ''[[βάρβαροι]]'' χρησιμοποιήθηκε ακόμη και από την ιστορικό του 12ου αιώνα [[Άννα Κομνηνή]] για να περιγράψει τους μη Ελληνόφωνους), μια αίσθηση κοινής ταυτότητας και κοινό αίσθημα εθνότητας, παρά τις παγκόσμιες πολιτικές και κοινωνικές αλλαγές των δύο τελευταίων χιλιετηρίδων.

===Δημογραφία===
{{κύριο|Δημογραφία της Ελλάδας}} 
{{κύριο| Δημογραφία της Κύπρου}}
Σήμερα οι Έλληνες είναι η πλειοψηφούσα εθνική ομάδα στην [[Γ΄ Ελληνική Δημοκρατία|Ελληνική Δημοκρατία]], όπου αποτελούν το 93% του πληθυσμού της χώρας, και της [[Κύπρος|Κυπριακής Δημοκρατίας]], όπου αποτελούν το 78% του πληθυσμού του νησιού (μη συμπεριλαμβανομένων των Τούρκων εποίκων στο κατεχόμενο τμήμα της χώρας). Οι Ελληνικοί πληθυσμοί δεν παρουσίασαν υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, παρ'όλα αυτά ο πληθυσμός της Ελλάδας έχει σημειώσει συνεχή αύξηση από την πρώτη απογραφή της χώρας το 1828. Μεγάλο ποσοστό της αύξησης του πληθυσμού μετά την ίδρυση του κράτους ήταν αποτέλεσμα της προσάρτησης νέων εδαφών και της εισροής 1,5 εκατομ. Ελλήνων προσφύγων μετά την [[Ελληνοτουρκική ανταλλαγή πληθυσμών του 1923|ανταλλαγή πληθυσμών του 1923]] μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Περίπου 80% του πληθυσμού της Ελλάδας είναι αστικός, με το 28% συγκεντρωμένο στην πόλη της Αθήνας.

Οι Έλληνες από την Κύπρο έχουν μια παρόμοια ιστορία μεταναστεύσεων, συνήθως προς τον Αγγλόφωνο κόσμο, λόγω της αποικιοποίησης από τη [[Βρετανική Αυτοκρατορία]]. Μεταναστευτικά κύματα ακολούθησαν την [[Τουρκική εισβολή στην Κύπρο]] το 1974, ενώ ο πληθυσμός μειώθηκε μεταξύ των μέσων του 1974 και του 1977 λόγω της μετανάστευσης, των πολεμικών απωλειών και προσωρινής μείωσης της γονιμότητας. Μετά την [[εθνοκάθαρση]] του ενός τρίτου του Ελληνικού πληθυσμού του νησιού το 1974 υπήρξε αύξηση του αριθμού των Ελληνοκυπρίων που έφυγαν, κυρίως για τη [[Μέση Ανατολή]], που συνέβαλε στη μείωση του πληθυσμού μέχρι τη δεκαετία του 1990. Σήμερα πάνω από τα δύο τρίτα του Ελληνικού πληθυσμού στην Κύπρο είναι αστικός.

Υπάρχει σημαντική Ελληνική μειονότητα 200.000 ανθρώπων (κατά άλλες πηγές μεγαλύτερη) στην [[Αλβανία]].<ref>Jeffries 2002, p. 69: "It is difficult to know how many ethnic Greeks there are in Albania. The Greek government, it is typically claimed, says there are around 300,000 ethnic Greeks in Albania, but most Western estimates are around the 200,000 mark ..."</ref> Η Ελληνική μειονότητα στην [[Τουρκία]], που αριθμούσε πάνω από 200.000 ανθρώπους μετά την ανταλλαγή του 1923 έχει τώρα συρρικνωθεί σε λίγες χιλιάδες μετά το [[Σεπτεμβριανά|Πογκρόμ της Κωνσταντινούπολης]] του 1955 και άλλες υποκινούμενες από το κράτος βιαιότητες και διακρίσεις, που στην πράξη τερμάτισαν, αν και όχι ολοκληρωτικά, την τρισχιλιετή παρουσία του Ελληνισμού στη Μικρά Ασία. Υπάρχουν μικρότερες Ελληνικές κοινότητες στις υπόλοιπες Βαλκανικές χώρες, το [[Λεβάντες|Λεβάντε]] και τα κράτη του Εύξεινου Πόντου, υπολείμματα της παλιάς [[Απόδημος Ελληνισμός|Ελληνικής Διασποράς]] (πριν το 19ο αιώνα).

===Διασπορά===
{{Κύριο|Απόδημος Ελληνισμός}}
Ο συνολικός αριθμός των Ελλήνων που ζουν σήμερα έξω από την Ελλάδα και την Κύπρο είναι θέμα αμφιλεγόμενο. Όπου είναι διαθέσιμα απογραφικά στοιχεία εμφανίζουν 3 περίπου εκατομμύρια Έλληνες έξω από την Ελλάδα και την Κύπρο. Οι εκτιμήσεις του [[Συμβούλιο Απόδημου Ελληνισμού|Συμβουλίου Απόδημου Ελληνισμού]] (ΣΑΕ) - ανεβάζει τον αριθμό γύρω στα 7 εκατομ. παγκοσμίως. Σύμφωνα με το Γεώργιο Πρεβελάκη του [[Πανεπιστήμιο του Παρισιού|Πανεπιστημίου της Σορβόννης]] ο αριθμός είναι πλησιέστερα σε λιγότερο από 5 εκατομ. Η ενσωμάτωση, η επιγαμία και η απώλεια της Ελληνικής γλώσσας επηρεάζουν τον αυτοπροσδιορισμό της [[Απόδημος Ελληνισμός|Ομογένειας]]. Σημαντικά κέντρα της Νέας Ελληνικής Διασποράς σήμερα είναι το [[Έλληνες στο Ηνωμένο Βασίλειο|Λονδίνο]], η [[Ελληνοαμερικανοί|Νέα Υόρκη]], η [[Ελληνοαυστραλοί|Μελβούρνη]] και το [[Έλληνες του Καναδά|Τορόντο]]. Το 2010 το Ελληνικό Κοινοβούλιο ψήφισε ένα νόμο που δίνει τη δυνατότητα στους Έλληνες της Διασποράς να ψηφίζουν στις εκλογές του Ελληνικού κράτους, που όμως καταργήθηκε αργότερα στις αρχές του 2014. Το 2019 ψηφίστηκε νέος νόμος, με σχεδόν απόλυτη πλειοψηφία που έφτασε τις 288 ψήφους.

====Αρχαία====
[[File:Griechischen und phönizischen Kolonien.jpg|thumb|250px|Ο Ελληνικός αποικισμός στην αρχαιότητα (κόκκινο)]]
Τα αρχαία χρόνια οι εμπορικές και αποικιστικές δραστηριότητες των Ελληνικών φυλών και πόλεων-κρατών διέδωσαν τον Ελληνικό πολιτισμό, τη θρησκεία και τη γλώσσα γύρω από τις λεκάνες της Μεσογείου και της Μαύρης Θάλασσας, ιδιαίτερα στη [[Μεγάλη Ελλάδα|Σικελία και Νότια Ιταλία]] (γνωστή επίσης ως [[Μεγάλη Ελλάδα]]), τα [[Μασσαλία|νότια της Γαλλίας]] και τις [[Πόντιοι|ακτές της Μαύρης Θάλασσας]]. Επί της αυτοκρατορίας του Μεγάλου Αλεξάνδρου και των κρατών των διαδόχων δημιουργήθηκαν Ελληνικές και Ελληνιστικές άρχουσες τάξεις στη [[Αυτοκρατορία των Σελευκιδών|Μέση Ανατολή]], την [[Ινδοελληνικό βασίλειο|Ινδία]] και την [[Δυναστεία των Πτολεμαίων|Αίγυπτο]]. Η [[Ελληνιστική περίοδος]] χαρακτηρίζεται από ένα νέο κύμα Ελληνικού αποικισμού, που ίδρυσε Ελληνικές πόλεις και βασίλεια στην [[Νταγιουάν|Ασία]] και στην [[Κυρήνη|Αφρική]]. Υπό τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία με την ευκολότερη μετακίνηση των ανθρώπων οι Έλληνες εξαπλώθηκαν σε όλη την αυτοκρατορία και στα ανατολικά εδάφη τα Ελληνικά έγιναν η [[lingua franca|λίνγκουα φράνκα]] παρά τα [[Λατινική γλώσσα|Λατινικά]]. Η σημερινή [[Έλληνες της Κάτω Ιταλίας|κοινότητα των Γκρίκο]] της Νότιας Ιταλίας, που αριθμεί περίπου 60.000, αποτελεί ίσως ένα ζωντανό απομεινάρι των αρχαίων ελληνικών πληθυσμών της Ιταλίας.

====Νεότερη====
[[File:50 largest Greek diaspora.png|thumb|250px|Ελληνική διασπορά (20ός αιώνας)]]
Κατά τη διάρκειά της και μετά την [[Ελληνική Επανάσταση του 1821]] οι Έλληνες της διασποράς έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην ίδρυση του νεοσύστατου κρατιδίου, την άντληση κεφαλαίων και την ευαισθητοποίηση στο εξωτερικό. Οι Ελληνικές εμπορικές οικογένειες είχαν ήδη επαφές σε άλλες χώρες και κατά τη διάρκεια των εχθροπραξιών πολλές δημιούργησαν οίκους γύρω από τη Μεσόγειο (κυρίως τη [[Μασσαλία]] στη [[Ελληνική διασπορά στη Γαλλία|Γαλλία]], το [[Λιβόρνο]] στην Ιταλία, την [[Αλεξάνδρεια]] στην [[Έλληνες της Αιγύπτου|Αίγυπτο]]), στη [[Ελληνικοί πληθυσμοί στη Ρωσία|Ρωσία]] ([[Οδησσός]] και [[Αγία Πετρούπολη]]) και στη [[Έλληνες στο Ηνωμένο Βασίλειο|Βρετανία]] (Λονδίνο και Λίβερπουλ), από όπου εμπορεύονταν, κατά κανόνα υφάσματα και σιτηρά. Οι επιχειρήσεις συχνά περιελάμβαναν τη διετρυμένη οικογένεια και μαζί τους έφερναν σχολεία όπου διδάσκετο η Ελληνική και την [[Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία]].

Καθώς οι αγορές άλλαζαν και αυτές εδραιώνονταν περισσότερο, μερικές οικογένειες ανέπτυξαν τις δραστηριότητές τους ώστε να γίνουν εφοπλιστές, χρηματοδοτούμενες από την τοπική Ελληνική κοινότητα, ιδιαίτερα με τη βοήθεια των [[Αδελφοί Ράλλη|αδελφών Ράλλη]] (1785-1884) και των αδελφών [[Παναγής Βαλλιάνος|Βαλλιάνων]]. Με τις οικονομικές της επιτυχίες η Διασπορά επεκτάθηκε περαιτέρω στο Λεβάντε, την Αφρική, την Ινδία και τις ΗΠΑ.

Τον 20ό αιώνα πολλοί Έλληνες εγκατέλειψαν τις παραδοσιακές τους εστίες για οικονομικούς λόγους με αποτέλεσμα μεγάλες μεταναστεύσεις από την Ελλάδα και την Κύπρο προς τις Ηνωμένες Πολιτείες, την Αυστραλία, τη Γερμανία, το Ηνωμένο Βασίλειο, τον Καναδά, την Αίγυπτο και την Αργεντινή, ιδιαίτερα μετά το [[Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο]] (1939–45), τον [[Ελληνικός Εμφύλιος Πόλεμος 1946-1949|Ελληνικό Εμφύλιο Πόλεμο (1946-1949)]] και την [[Τουρκική εισβολή στην Κύπρο]] το 1974.

Ενώ τα επίσημα στοιχεία σπανίζουν, δημοσκοπήσεις και ανεπίσημα στοιχεία φανερώνουν ανανέωση της ελληνικής μετανάστευσης, ως αποτέλεσμα της [[Ελληνική κρίση χρέους 2009-σήμερα|Ελληνικής οικονομικής κρίσης]]. Σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιεύθηκαν από την Ομοσπονδιακή Στατιστική Υπηρεσία της Γερμανίας το 2011 μετανάστευσαν στη Γερμανία 23.800 Έλληνες, σημαντική αύξηση σε σχέση με το προηγούμενο έτος. Συγκριτικά 9.000 περίπου Έλληνες μετανάστευσαν στη Γερμανία το 2009 και 12.000 το 2010.

== Πολιτισμός ==
[[File:Family marriage.jpg|thumb|250px|left|Σκηνές γάμου και οικογενειακής ζωής στην [[Κωνσταντινούπολη]]]]
[[File:AGMA Ostrakon Cimon.jpg|250px|left|Αρχαιοελληνικό [[Όστρακο (αρχαιολογία)|όστρακο]] με το όνομα του [[Κίμων ο Μιλτιάδου|Κίμωνα]], [[Στοά του Αττάλου]], [[Αθήνα]]]]
Ο Ελληνικός πολιτισμός έχει ζωή χιλιάδων ετών, με την αρχή του στο Μυκηναϊκό πολιτισμό, συνεχίζοντας με την Κλασική, τη Ρωμαϊκή και τη Βυζαντινή περίοδο και επηρεάστηκε βαθιά από το Χριστιανισμό, τον οποίο με τη σειρά του επηρέασε και διαμόρφωσε. Οι Έλληνες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας αναγκάστηκαν να υπομείνουν αιώνες αντιξοότητας που κορυφώθηκε με τη [[Γενοκτονία των Ελλήνων|γενοκτονία]] αλλά ωστόσο περιελάμβανε πολιτιστικές ανταλλαγές, που εμπλούτισαν και τους δύο πολιτισμούς. Ο [[Νεοελληνικός διαφωτισμός|Διαφωτισμός]] πιστώνεται με την αναζωογόνηση του Ελληνικού πολιτισμού και τη δημιουργία της σύνθεσης των αρχαίων και μεσαιωνικών στοιχείων που τον χαρακτηρίζουν σήμερα.

=== Γλώσσα ===
{{κύριο|Ελληνική γλώσσα}}
Οι Έλληνες μιλούν την [[Ελληνική γλώσσα]], η οποία αποτελεί ξεχωριστό κλάδο των [[Ινδοευρωπαϊκές γλώσσες|Ινδοευρωπαϊκών γλωσσών]], με στενότερους συγγενείς της την [[Αρμενική γλώσσα|Αρμενική]] και τις [[Ινδοϊρανικές γλώσσες]]. Διαθέτει μια από τις μεγαλύτερες τεκμηριωμένες ιστορίες γλώσσας και η Ελληνική λογοτεχνία έχει συνεχή ιστορία πάνω από 2.500 χρόνων.Η γραπτή παράδοσή της ξεκινά πριν από 3.500 έτη στη [[Γραμμική Β']] και στο [[κυπριακό συλλαβάριο]], ενώ από τον [[9ος αιώνας π.Χ.|9ο αι. π.Χ.]] στον ελλαδικό χώρο και από τον [[4ος αιώνας π.Χ.|4ο αι. π.Χ.]] στον κυπριακό χώρο γράφεται στο [[ελληνικό αλφάβητο]]. Αρκετά σημαντικά έργα, όπως τα [[Όμηρος|Ομηρικά έπη]], τα [[Στοιχεία|Στοιχεία του Ευκλείδη]] και η [[Καινή Διαθήκη]] γράφτηκαν για πρώτη φορά στα Ελληνικά. Σήμερα είναι η επίσημη γλώσσα της [[Ελλάδα]]ς, μια εκ των επίσημων γλωσσών της [[Κύπρος|Κύπρου]] και μια από τις [[Γλώσσες της Ευρωπαϊκής Ένωσης|επίσημες γλώσσες της Ευρωπαϊκής Ένωσης]].

Η Ελληνική ανήκει στον [[Βαλκανικός γλωσσικός δεσμός|Βαλκανικό γλωσσικό δεσμό]],<ref>{{cite book|last=Friedman|first=V A|title=Concise encyclopedia of languages of the world|url=https://archive.org/details/conciseencyclope00brow_869|year=2009|publisher=Elsevier|location=Amsterdam|isbn=978-0-08-087774-7|edition=1η|editor=Keith Brown|page=[https://archive.org/details/conciseencyclope00brow_869/page/n155 119]|chapter=Balkans as a Linguistic Area}}</ref> αφού μοιράζεται πολλά κοινά στοιχεία με την [[Αλβανική γλώσσα|Αλβανική]], τη [[Βουλγαρική γλώσσα|Βουλγαρική]] και τις [[Ανατολικές ρομανικές γλώσσες|Ανατολικές Ρομανικές γλώσσες]] από έχει απορροφήσει πολλές ξένες λέξεις, ιδίως Δυτικοευρωπαϊκής και [[Τουρκική γλώσσα|Τουρκικής]] προέλευσης. Λόγω των κινημάτων του [[Φιλέλληνας|Φιλελληνισμού]] και του [[Νεοελληνικός διαφωτισμός|Διαφωτισμού]] το 19ο αιώνα, που τόνισε την αρχαία κληρονομιά των νεότερων Ελλήνων, αυτές οι ξένες επιρροές αποκλείσθηκαν από την επίσημη χρήση, μέσω της δημιουργίας της [[Καθαρεύουσα]]ς, μιας κάπως τεχνητής μορφής της Ελληνικής, απαλλαγμένης από όλες τις ξένες επιρροές και λέξεις, ως επίσημης γλώσσας του Ελληνικού κράτους. Το 1976 όμως η [[Βουλή των Ελλήνων]] ψήφισε ως επίσημη γλώσσα την ομιλούμενη [[Δημοτική γλώσσα|Δημοτική]], καθιστώντας την καθαρεύουσα παρωχημένη.

Η [[Νέα ελληνική γλώσσα|Νεοελληνική]] έχει, εκτός από την Κανονική Νέα Ελληνική, μια μεγάλη [[Διάλεκτοι της Νεοελληνικής γλώσσας|ποικιλία διαλέκτων]], ποικίλων επιπέδων αμοιβαίας κατανόησης, όπως η [[Ελληνική Κυπριακή διάλεκτος|Κυπριακή]], η [[Ποντιακή διάλεκτος|Ποντιακή]], η [[Καππαδοκική διάλεκτος|Καππαδοκική]], η [[Κατωιταλική διάλεκτος|Κατωιταλική]] και η [[Τσακωνική διάλεκτος|Τσακωνική]] (η μοναδική επιβιώνουσα εκπρόσωπος της αρχαίας [[Δωρική διάλεκτος|Ελληνικής Δωρικής]]). Η [[Ρωμανιώτικη διάλεκτος]] είναι η γλώσσα των [[Ρωμανιώτες|Ρωμανιωτών]] και επιβιώνει σε μικρές κοινότητες στην Ελλάδα, τη Νέα Υόρκη και το Ισραήλ. Εκτός από τα Ελληνικά πολλοί Έλληνες στην Ελλάδα και τη Διασπορά είναι δίγλωσσοι με άλλες γλώσσες ή διαλέκτους όπως τα Αγγλικά, τα [[Αρβανίτικη γλώσσα|Αρβανίτικα]]/[[Αλβανική γλώσσα|Αλβανικά]], τα [[Βλάχικη γλώσσα|Βλάχικα]], τα [[Σλαβομακεδονική γλώσσα|Σλαβομακεδονικά]], τα [[Ρωσική γλώσσα|Ρωσικά]] και τα [[Τουρκική γλώσσα|Τουρκικά]].

=== Θρησκεία ===
[[File:P46.jpg|thumb|150px|right|Ο Πάπυρος 46 είναι ένα από τα παλαιότερα σωζώμενα χειρόγραφα της [[Καινή Διαθήκη|Καινής Διαθήκης]] στα Ελληνικά γραμμένος σε [[Πάπυρος|πάπυρο]] με 'πιθανότερη χρονολόγησή του' μεταξύ 175-225.]]
Οι περισσότεροι Έλληνες είναι Χριστιανοί και ανήκουν στην [[Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία]]. Κατά τους πρώτους αιώνες μετά τον [[Ιησούς Χριστός|Ιησού Χριστό]] η [[Καινή Διαθήκη]] γράφτηκε αρχικά στην [[Ελληνιστική Κοινή]], που παραμένει η [[Ιερή γλώσσα|λειτουργική γλώσσα]] της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας και οι περισσότεροι από τους πρώτους Χριστιανούς και Πατέρες της Εκκλησίας ήταν Ελληνόφωνοι.Υπάρχουν μικρές ομάδες εθνικά Ελλήνων που ακολουθούν άλλα [[Χριστιανισμός|Χριστιανικά]] δόγματα όπως οι [[Καθολική Εκκλησία στην Ελλάδα|Έλληνες Καθολικοί]], οι [[Ελληνική Ευαγγελική Εκκλησία|Ελληνες Ευαγγελικοί]], οι [[Ελευθέρα Αποστολική Εκκλησία Πεντηκοστής|Πεντηκοστιανοί]] οι [[Μάρτυρες του Ιεχωβά]] και ομάδες που ακολουθούν άλλες θρησκείες όπως οι [[Ρωμανιώτες]] και οι [[Σεφαρδίτες|Σεφαρδίτες Εβραίοι]] και οι [[Ελληνόφωνοι μουσουλμάνοι|Ελληνόφωνοι Μουσουλμάνοι]].

Οι Ελληνόφωνοι Μουσουλμάνοι ζουν κυρίως έξω από την Ελλάδα στη σύγχρονη εποχή. Υπάρχουν τόσο Χριστιανικές όσο και Μουσουλμανικές Ελληνόφωνες κοινότητες στο [[Λίβανος|Λίβανο]] και τη [[Συρία]], ενώ στην [[Τουρκία]], στην περιοχή του [[Πόντος|Πόντου]], υπάρχει μια μεγάλη κοινότητα μεσαίου μεγέθους, που εξαιρέθηκε από την [[Ελληνοτουρκική ανταλλαγή πληθυσμών του 1923|ανταλλαγή πληθυσμών]] λόγω των θρησκευτικών της πεποιθήσεων.

===Τέχνες===
{{κύριο|Αρχαίο ελληνικό θέατρο}} {{κύριο|Ελληνική μουσική}} {{κύριο|Ελληνικός κινηματογράφος}}
[[File:Domenikos Theotokópoulos, called El Greco - The Assumption of the Virgin - Google Art Project.jpg|thumb|150px|Η Ανάληψη της Παρθένου του [[Δομήνικος Θεοτοκόπουλος|Ελ Γκρέκο]]]]
Η Ελληνική τέχνη έχει μακρά και ποικίλη ιστορία. Οι Έλληνες έχουν συνεισφέρει στις εικαστικές και παραστατικές τέχνες και στη λογοτεχνία. Στη Δύση η αρχαία Ελληνική τέχνη άσκησε μεγάλη επιρροή στη διαμόρφωση της [[Ρωμαϊκή τέχνη|Ρωμαϊκής]] και αργότερα της νεότερης δυτικής πολιτιστικής κληρονομιάς. Μετά την [[Αναγέννηση]] στην Ευρώπη η ανθρωπιστική αισθητική και τα υψηλά τεχνικά πρότυπα της Ελληνικής τέχνης ενέπνευσαν γενιές Ευρωπαίων καλλιτεχνών. Επίσης το 10ο αιώνα η [[κλασική παράδοση]] που προερχόταν από την Ελλάδα έπαιξε σημαντικό ρόλο στην τέχνη του [[Δυτικός Κόσμος|δυτικού κόσμου]]. Στην Ανατολή οι κατακτήσεις του [[Αλέξανδρος ο Μέγας|Μεγάλου Αλεξάνδρου]] προκάλεσαν αρκετούς αιώνες ανταλλαγών μεταξύ ελληνικών, κεντροασιατικών και [[Ινδία|ινδικών]] πολιτισμών, με αποτέλεσμα την [[ελληνοβουδιστική τέχνη]], που η επιρροή της έφτασε μέχρι την [[Ιαπωνία]].

Η [[Βυζαντινή τέχνη|Ελληνική Βυζαντινή τέχνη]], που προήλθε από την [[Πορτραίτα Φαγιούμ|Ελληνιστική τέχνη]] και προσάρμοσε τα ειδωλολατρικά μοτίβα στην υπηρεσία του Χριστιανισμού, αποτέλεσε κίνητρο για την τέχνη πολλών εθνών. Οι επιρροές της μπορούν να ανιχνευθούν από τη [[Βενετία]] στη Δύση μέχρι το [[Καζακστάν]] στην Ανατολή. Με τη σειρά της η Ελληνική τέχνη επηρεάσθηκε από ανατολικούς πολιτισμούς στην κλασική αρχαιότητα και από τη νέα θρησκεία του Χριστιανισμού τη Ρωμαϊκή εποχή, ενώ η νεότερη Ελληνική τέχνη έχει σε μεγάλο βαθμό επηρεασθεί από τη δυτική τέχνη.

Από τους σημαντικούς νεότερους Ελληνες καλλιτέχνες είναι ο [[Αναγέννηση|Αναγεννησιακός]] ζωγράφος [[Δομήνικος Θεοτοκόπουλος]] (Ελ Γκρέκο), ο [[Παναγιώτης Δοξαράς]], ο [[Νικόλαος Γύζης]], ο [[Νικηφόρος Λύτρας]], ο [[Γιάννης Τσαρούχης]], ο [[Νίκος Εγγονόπουλος]], ο [[Κωνσταντίνος Ανδρέου]], ο [[Γιάννης Κουνέλλης]], γλύπτες όπως ο [[Λεωνίδας Δρόσης]], ο [[Γεώργιος Μπονάνος]], ο [[Γιαννούλης Χαλεπάς]] και ο [[Ιωάννης Αβραμίδης]], ο διευθυντής ορχήστρας [[Δημήτρης Μητρόπουλος]], η υψίφωνος [[Μαρία Κάλλας]], συνθέτες όπως ο [[Μίκης Θεοδωράκης]], ο [[Νίκος Σκαλκώτας]], ο [[Ιάννης Ξενάκης]], ο [[Μάνος Χατζιδάκις]], η [[Ελένη Καραΐνδρου]], ο [[Yanni]] και ο [[Βαγγέλης Παπαθανασίου]], η [[Νάνα Μούσχουρη]], μία από τις μεγαλύτερες σε πωλήσεις τραγουδίστριες στον κόσμο, και ποιητές όπως ο [[Κωστής Παλαμάς]], ο [[Διονύσιος Σολωμός]], ο [[Άγγελος Σικελιανός]] και ο [[Γιάννης Ρίτσος]]. Ο [[Αλεξάνδρεια|Αλεξανδρινός]] [[Κωνσταντίνος Καβάφης]] και οι [[Βραβείο Νομπέλ Λογοτεχνίας|Νομπελίστες]] [[Γιώργος Σεφέρης]] και [[Οδυσσέας Ελύτης]] είναι μεταξύ των σημαντικότερων ποιητών του 20ού αιώνα. Το μυθιστόρημα εκπροσωπείται επίσης από τον [[Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης|Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη]] και το [[Νίκος Καζαντζάκης|Νίκο Καζαντζάκη]].

Από τους σημαντικούς Έλληνες ηθοποιούς είναι η [[Μαρίκα Κοτοπούλη]], η [[Μελίνα Μερκούρη]], η [[Έλλη Λαμπέτη]], η [[Όσκαρ|βραβευμένη με Όσκαρ]] [[Κατίνα Παξινού]], ο [[Δημήτρης Χορν]], ο [[Μάνος Κατράκης]] και η [[Ειρήνη Παππά]]. Ο [[Αλέκος Σακελλάριος]], ο [[Μιχάλης Κακογιάννης]] και ο [[Θόδωρος Αγγελόπουλος]] είναι από τους σημαντικότερους σκηνοθέτες.

===Επιστήμες===
[[File:Aristarchus working.jpg|thumb|150px|Ο [[Αρίσταρχος ο Σάμιος]] ήταν ο πρώτος που πρότεινε ένα [[Κίνηση πλανητών|ηλιοκεντρικό σύστημα]] τον 3ο αιώνα π.Χ.]]
Οι Έλληνες της κλασικής εποχής συνεισέφεραν αρκετά σημαντικά στην επιστήμη και συνέβαλαν στο να τεθούν τα θεμέλια αρκετών δυτικών επιστημονικών παραδόσεων όπως η φιλοσοφία, η ιστοριογραφία και τα μαθηματικά. Η πνευματική παράδοση των Ελληνικών ακαδημιών διατηρήθηκε κατά τη Ρωμαϊκή εποχή με αρκετά ακαδημαϊκά ιδρύματα στην [[Κωνσταντινούπολη]], στην [[Αντιόχεια]], στην [[Αλεξάνδρεια]] και άλλα Ελληνικά εκπαιδευτικά κέντρα, ενώ η Βυζαντινή επιστήμη ήταν ουσιαστικά συνέχεια της κλασικής επιστήμης. Οι Έλληνες έχουν μακρά παράδοση εκτίμησης και επένδυσης στην παιδεία (εκπαίδευση). Η παιδεία ήταν μια από τις υψηλότερες κοινωνικές αξίες στον Ελληνικό και στον Ελληνιστικό κόσμο, ενώ το πρώτο Ευρωπαϊκό ίδρυμα. που περιγράφεται ως πανεπιστήμιο, ιδρύθηκε στην Κωνσταντινούπολη του 5ου αιώνα και λειτούργησε με διάφορες μορφές μέχρι την [[Άλωση της Κωνσταντινούπολης (1453)|άλωση της πόλης]] από τους Οθωμανούς το 1453. Το [[Πανδιδακτήριο|Πανεπιστήμιο της Κωνσταντινούπολης]] ήταν το πρώτο κοσμικό ίδρυμα ανώτερης εκπαίδευσης στη Χριστιανική Ευρώπη, καθώς δεν διδάσκονταν θεολογικά θέματα και, λαμβάνοντας υπόψη την αρχική έννοια του πανεπιστημίου παγκοσμίως ως σώματος φοιτητών, επίσης το πρώτο πανεπιστήμιο του κόσμου.

Το 2007 η Ελλάδα είχε το όγδοο υψηλότερο ποσοστό εγγεγραμμένων στην τριτοβάθμια εκπαίδευση (με το ποσοστό των γυναικών φοιτητών να είναι υψηλότερο από εκείνο των ανδρών), ενώ οι Έλληνες της Διασποράς εξίσου δραστηριοποιούνται στον τομέα της εκπαίδευσης. Εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες φοιτητές φοιτούν σε δυτικά πανεπιστήμια, ενώ το διδακτικό προσωπικό των κορυφαίων Δυτικών πανεπιστημίων περιλαμβάνει εντυπωσιακό αριθμό Ελλήνων διδασκόντων. Από τους σημαντικότερους Έλληνες επιστήμονες της νεότερης εποχής είναι ο [[Δημήτριος Γαλανός]], ο [[Γεώργιος Παπανικολάου]] (εφευρέτης του ομώνυμου τεστ), ο [[Νίκολας Νεγρεπόντε]], ο [[Κωνσταντίνος Καραθεοδωρή]], ο [[Μανόλης Ανδρόνικος]], ο [[Μιχάλης Δερτούζος]], ο [[Ιωάννης Αργύρης]], ο [[Παναγιώτης Κονδύλης (συγγραφέας)|Παναγιώτης Κονδύλης]], ο [[Ιωάννης Ηλιόπουλος]] (Βραβείο Ντιράκ του 2007 για τη συνεισφορά του στη φυσική του c [[κουάρκ]], μείζονα συνεισφορά στη γέννηση του [[Καθιερωμένο Πρότυπο|Καθιερωμένου Προτύπου]], τη σύγχρονη θεωρία των [[Στοιχειώδες σωματίδιο|Στοιχειωδών Σωματιδίων]]), ο [[Ζοζέφ Σιφακίς|Ιωσήφ Σηφάκης]] ([[Βραβείο Τούρινγκ]], το "Βραβείο Νόμπελ" της Επιστήμης των Υπολογιστών του 2007, ο [[Χρίστος Παπαδημητρίου]] (Βραβείο [[Ντόναλντ Κνουθ|Κνουθ]] του 2002 και Βραβείο [[Κουρτ Γκέντελ|Γκέντελ]] του 2012), ο Μιχάλης Γιαννακάκης (Βραβείο Κνουθ 2005) και ο [[Δημήτρης Νανόπουλος]].
[[Αρχείο:Kallergis Brothers flag.svg|μικρογραφία|Σημαία της Ελλάδας με την φράση 
«Εν τούτω νίκα».... 
]]

=== Σύμβολα ===
[[Αρχείο:Greek flag-Acropolis.png|thumb|left|150px|Ελληνική σημαία]]
[[File:Greek Independence 1821.svg|thumb|left|150px|Παραδοσιακή Ελληνική σημαία]]
Το σύμβολο που χρησιμοποιείται περισσότερο είναι η [[Σημαία της Ελλάδας]], που αποτελείται από ισοπαχείς, οριζόντιες και εναλλασσόμενες λωρίδες, πέντε [[Κυανό|κυανές]] και τέσσερις [[Λευκό|λευκές]], ενώ στην πάνω αριστερή γωνία, μέσα σε ένα κυανό τετράγωνο υπάρχει ένας λευκός [[σταυρός]]. Οι εννέα στο σύνολο λωρίδες συμβολίζουν τις συλλαβές της φράσης ''"ελευθερία ή θάνατος"'', που ήταν το σύνθημα της [[Ελληνική Επανάσταση του 1821|Ελληνικής Επανάστασης του 1821]], ενώ ο σταυρός συμβολίζει την [[Ορθόδοξη Εκκλησία|Ορθόδοξη Χριστιανική θρησκεία]] που είναι η επίσημη θρησκεία της [[Ελλάδα]]ς. Τα χρώματα, συμβολίζουν το κυανό της θάλασσας και το λευκό των κυμάτων. Η σημαία έχει ταυτιστεί με το σύνολο του ελληνικού έθνους και γι' αυτό χρησιμοποιείται συχνά από όλους τους Έλληνες ανεξαρτήτως του πού διαμένουν, καθώς και από τους Έλληνες της διασποράς. Έτσι η Ελληνική σημαία χρησιμοποιείται ευρέως από τους [[Έλληνες Κύπριοι|Ελληνοκύπριους]], αν και η [[Κύπρος]] έχει επίσημα υιοθετήσει μια ουδέτερη σημαία για να αποφύγει τις εθνοτικές εντάσεις με την [[Τουρκοκύπριοι|Τουρκοκυπριακή]] μειονότητα - δες [[Σημαία της Κύπρου]].

Από το [[1822]] μέχρι το [[1978]], η επίσημη σημαία της Ελλάδας απεικόνιζε έναν λευκό σταυρό μέσα σε ένα κυανό πλαίσιο, σύμβολο το οποίο είναι άμεσα συνδεδεμένο με την [[Ελληνική Επανάσταση του 1821]] και χρησιμοποιείται μέχρι και σήμερα. Αρκετές φορές, σε πίνακες που αφορούν στον Απελευθερωτικό Αγώνα, απεικονίζεται μια παραλλαγή της σημαίας αυτής, με κυανό σταυρό μέσα σε λευκό πλαίσιο.

Ένα πολύ διαδεδομένο εθνικό σύμβολο είναι το [[Εθνόσημο της Ελλάδας]], το οποίο αποτελείται από έναν κυανό θυρεό που σχηματίζει μια αιχμή στο κέντρο της κάτω πλευράς, ο οποίος φέρει έναν λευκό σταυρό και περιβάλλεται από δύο κλαδιά δάφνης. Χρησιμοποιείται από τις Εθνικές δυνάμεις και από τις κρατικές υπηρεσίες.

Ένα άλλο πολύ αναγνωρίσιμο και δημοφιλές Ελληνικό σύμβολο είναι ο δικέφαλος αετός, το αυτοκρατορικό έμβλημα της τελευταίας δυναστείας της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και σύμβολο κοινό στη [[Μικρά Ασία]] και αργότερα στην [[Ανατολική Ευρώπη]]. Δεν είναι τμήμα της σύγχρονης Ελληνικής σημαίας ή του θυρεού, αν και είναι επίσημα έμβλημα του [[Ελληνικός Στρατός Ξηράς|Ελληνικού Στρατού]] και της σημαίας της [[Εκκλησία της Ελλάδος|Εκκλησίας της Ελλάδος]]. Είχε ενσωματωθεί στον Ελληνικό θυρεό μεταξύ 1925 και 1926.

===Θάλασσα===
[[File:Aristotle Onassis 1967cr.jpg|thumb|left|150px|[[Αριστοτέλης Ωνάσης]], ο γνωστότερος Έλληνας εφοπλιστής]]
Οι παραδοσιακές Ελληνικές πατρίδες υπήρξαν η Ελληνική χερσόνησος και το Αιγαίο Πέλαγος, η Νότια Ιταλία ([[Μεγάλη Ελλάδα]]), η [[Μαύρη Θάλασσα]], οι [[Ιωνία|Ιωνικές ακτές]] της [[Μικρά Ασία|Μικράς Ασίας]] και τα νησιά [[Κύπρος]] και [[Σικελία]]. Στο ''[[Φαίδων (διάλογος)|Φαίδωνα]] του [[Πλάτων]]α ο [[Σωκράτης]] σημειώνει "εμείς (οι Έλληνες) ζούμε γύρω από μια θάλασσα όπως οι βάτραχοι γύρω από μια λίμνη" περιγράφοντας στους φίλους του τις Ελληνικές πόλεις του Αιγαίου. Η εικόνα αυτή επιβεβαιώνεται από το χάρτη της Παλιάς Ελληνικής Διασποράς, που αντιστοιχούσε στον Ελληνικό κόσμο μέχρι την ίδρυση του Ελληνικού κράτους το 1832. Η θάλασσα και το εμπόριο ήταν για τους Έλληνες φυσικές διέξοδοι, καθώς η Ελληνική χερσόνησος είναι βραχώδης και δεν παρέχει ευνοϊκές προοπτικές για τη γεωργία.''

Έλληνες θαλασσοπόροι που ξεχώρισαν, ήταν μεταξύ άλλων ο [[Πυθέας ο Μασσαλιώτης]], που έφθασε μέχρι τη βορειοδυτική Ευρώπη και ήταν ο πρώτος που περιέγραψε τον [[Ήλιος του μεσονυχτίου|Ήλιο του Μεσονυχτίου]], ο [[Σκύλαξ ο Καρυανδεύς]], που εξερεύνησε τον [[Ινδικός Ωκεανός|Ινδικό Ωκεανό]] και την [[Ερυθρά Θάλασσα]], ο [[Νέαρχος]], ο [[Κοσμάς ο Ινδικοπλεύστης]] («αυτός που έπλευσε στον Ινδικό») και ο εξερευνητής του Βορειοδυτικού Περάσματος (του θαλάσσιου δρόμου που συνδέει τον [[Ατλαντικός Ωκεανός|Ατλαντικό]] και τον [[Ειρηνικός Ωκεανός|Ειρηνικό]] μέσω του [[Αρκτικός Ωκεανός|Αρκτικού Ωκεανού]]) [[Ιωάννης Φωκάς (θαλασσοπόρος)|Ιωάννης Φωκάς]]. Οι Βυζαντινοί έλεγχαν τους θαλάσσιους δρόμους της Μεσογείου και το εμπόριο, μέχρι που ένας αποκλεισμός που επιβλήθηκε από το Βυζαντινό Αυτοκράτορα στο εμπόριο με το Χαλιφάτο άνοιξε την πόρτα για την Ιταλική εμπορική πρωτοκαθεδρία που ακολούθησε. Η ελληνική ναυτιλιακή παράδοση ανέκαμψε κατά την Οθωμανική κυριαρχία, οπότε αναπτύχθηκε μια σημαντική εμπορική μεσαία τάξη, που έπαιξε σημαντικό ρόλο στην Ελληνική Επανάσταση. Σήμερα η ελληνική ναυτιλία συνεχίζει να ευημερεί, στον βαθμό που η Ελλάδα έχει το μεγαλύτερο εμπορικό στόλο στον κόσμο, ενώ πολύ περισσότερα πλοία Ελληνικής ιδιοκτησίας φέρουν [[Σημαία ευκαιρίας|Σημαίες ευκαιρίας]]. Ο σημαντικότερος εφοπλιστής του 20ού αιώνα ήταν ο [[Αριστοτέλης Ωνάσης]] και άλλοι οι [[Γιάννης Λάτσης]], [[Σταύρος Λιβανός]] και [[Σταύρος Νιάρχος]].

== Παραπομπές ==
<references />

==Δείτε επίσης==
*[[Απόδημος Ελληνισμός]]
*[[Έλληνες του Καυκάσου]]

==Εξωτερικοί σύνδεσμοι==

{{Spoken Wikipedia|Ell-article-Ellines-GreeksVeltiom.ogg|15 Μαΐου 2007}}
{{Authority control}}

{{DEFAULTSORT:Ελληνες}}
[[Κατηγορία:Έλληνες| ]]
[[Κατηγορία:Αρχαίοι λαοί της Ευρώπης]]
[[Κατηγορία:Πληθυσμιακές ομάδες της Ελλάδας| ]]
[[Κατηγορία:Αρχαίοι λαοί]]
[[Κατηγορία:Λαοί της Βίβλου]]
[[Κατηγορία:Ονομασίες των Ελλήνων]]