Έκτωρ Τσιρονίκος
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Έκτωρ Τσιρονίκος | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Έκτωρ Τσιρονίκος (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 1882 Αράχωβα Βοιωτίας |
| Θάνατος | 1964 Αθήνα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | επιχειρηματίας πολιτικός |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Υπουργός Οικονομικών της Ελλάδας Υπουργός Γεωργίας της Ελλάδας Υπουργός Εθνικής Οικονομίας της Ελλάδας Υπουργός Πρόνοιας της Ελλάδας |
Ο Έκτωρ Τσιρονίκος (1881-1964) ήταν Έλληνας επιχειρηματίας και δωσίλογος υπουργός σε διορισμένες από τους Γερμανούς κυβερνήσεις της Ελλάδας κατά τη διάρκεια της Κατοχής.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε το 1882 στην Αράχωβα Αρκαδίας. Σπούδασε στην Ανωτάτη Εμπορική Σχολή της Γαλλίας και το 1903 εγκαταστάθηκε στο Ροστόβ της Ρωσίας, όπου ασχολήθηκε με διάφορες επιχειρήσεις. Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στη Ρωσία, ο Τσιρονίκος διετέλεσε πρόξενος της Αγγλίας και πρόεδρος της εκεί ελληνικής κοινότητας. Μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση, έζησε για ένα διάστημα στην Κωνσταντινούπολη, όπου ασχολήθηκε με εφοπλιστικές επιχειρήσεις, και το 1928 εγκαταστάθηκε στις Βρυξέλλες, όπου ίδρυσε επενδυτική και κατασκευαστική εταιρία. Παράλληλα, από το 1934 ήταν εμπορικός σύμβουλος της εκεί ελληνικής πρεσβείας και μετά την κατάληψη του Βελγίου το 1940 απελάθηκε στην Ελλάδα.
Επί Κατοχής διετέλεσε υπουργός Γεωργίας και Επισιτισμού στην κυβέρνηση Κωνσταντίνου Λογοθετόπουλου (Δεκέμβριος 1942-Απρίλιος 1943) και στη συνέχεια υπουργός Οικονομικών και Εθνικής Οικονομίας (Απρίλιος 1943-Σεπτέμβριος 1944), αντιπρόεδρος (Μάρτιος-Σεπτέμβριος 1944) και υπουργός Εθνικής Προνοίας (Απρίλιος-Σεπτέμβριος 1944) στην κυβέρνηση Ιωάννη Ράλλη.
Τον Οκτώβριο του 1944 ακολούθησε τους Γερμανούς που αποχωρούσαν από την Ελλάδα και σχημάτισε κυβέρνηση Ελλήνων γερμανοφίλων στη Βιέννη, μαζί με τους Ι. Πασσαδάκη και Κ. Γούλα.
Μετά την Απελευθέρωση καταδικάστηκε σε θάνατο από το Ειδικό Δικαστήριο Δοσιλόγων και τον Μάιο του 1945 παραδόθηκε στους Αμερικανούς. Το 1947 μεταφέρθηκε στην Ελλάδα και έμεινε στη φυλακή έως το 1952, οπότε του δόθηκε χάρη.
Πέθανε το 1964 στο Γηροκομείο Αθηνών.
Πηγή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Βιογραφική Εγκυκλοπαίδεια του Νεωτέρου Ελληνισμού 1830-2010 - Αρχεία Ελληνικής Βιογραφίας, Εκδόσεις Μέτρον, τόμος Γ΄, σελ. 516
