Άμα Νταμπλάμ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Συντεταγμένες: 27°51′40″N 86°51′40″E / 27.861111°N 86.861111°E / 27.861111; 86.861111

Άμα Νταμπλάμ
Χάρτης
Ύψος6.856 μ.[1]
ΟροσειράMahalangur Himal
ΉπειροςΑσία
ΧώρεςΝεπάλ
Συντεταγμένες27°51′40″°N,86°51′40″°E
ΤύποςΡοδόχρους μεταμορφικός γνευσίτης[2]
Πρώτη ανάβαση1961

Το Άμα Νταμπλάμ είναι βουνό της οροσειράς των Ιμαλαΐων στο ανατολικό Νεπάλ. Η υψηλότερη κορυφή είναι 6.856 μ. και η χαμηλότερη δυτική κορυφή είναι 6.170 μ. Το όνομα του βουνού σημαίνει το περιδέραιο της μητέρας. Οι μακριές κορυφογραμμές μοιάζουν με τα προστατευτικά χέρια της μητέρας (άμα) και ο παγετώνας ανάμεσά τους συμβολίζει το νταμπλάμ, το παραδοσιακό διπλό περιδέραιο που περιέχει εικόνες των θεών και φορούν οι γυναίκες Σέρπα[3].

Η πρώτη ανάβαση στο Άμα Νταμπλάμ έγινε στις 13 Μαρτίου 1961 από τον Νεοζηλανδό Μάικ Γκιλ, τον Αμερικανό Μπάρι Μπίσοπ, τον Βρετανό Μάικ Γουόρντ και τον επίσης Νεοζηλανδό Γουόλι μέσω της Νοτιοδυτικής Κόψης. Εγκλιματίστηκαν πολύ καλά στο υψόμετρο, καθώς έμειναν στα 5.800 μέτρα, κοντά στη βάση της κορυφής ως μέλη της επιστημονικής αποστολής Silver Hut το 1960-61, με αρχηγό Έντμουντ Χίλαρι[4]

Το Άμα Νταμπλάμ είναι η τρίτη δημοφιλέστερη κορυφή των Ιμαλαΐων για ορειβατικές αποστολές. Η δημοφιλέστερη διαδρομή είναι η Νοτιοδυτική Κόψη[5]. Οι ορειβάτες τυπικά διαμορφώνουν τρεις κατασκηνώσεις κατάμήκος της ράχης με την Κατασκήνωση 3 ακριβώς κάτω και δεξιά από τον κρεμάμενο παγετώνα, τον Νταμπλάμ. Τυπικά ο πάγος που αποκολλάται από τον παγετώνα κυλάει αριστερά, μακριά από τις κατασκηνώσεις, κάτι που δεν συνέβη με τη χιονοστιβάδα του 2006. Οι καλύτεροι μήνες για ανάβαση είναι οι Απρίλιος-Μάιος (πριν τους Μουσώνες) και Σεπτέμβριος-Οκτώβριος.

Την Άνοιξη του 1987 έγινε και η πρώτη επιτυχημένη Ελληνική ορειβατική αποστολή στο Άμα Νταμπλάμ και στα Ιμαλάια γενικότερα. Στην κορυφή έφτασαν οι ορειβάτες Μιχάλης Τσουκιάς, Κώστας Μανάλης και Χρήστος Λάμπρης ακολουθώντας την Νοτιοδυτική Κόψη.

Αξιοσημείωτες αναβάσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • 1961 Νοτιοδυτική Κόψη (VI 5.9 60deg 1500 μ.) Μάικ Γκιλ, Μπάρι Μπίσοπ, Μάικ Γουόρντ και Γουόλι Ρομάνες[6].
  • 1979 Νοτιοδυτική Κόψη από τους Μάρτιν Μπόισεν, Τομ Φροστ, Ντέιβιντ Μπρεσίρς, Γκρεκ Λόου, Τζεφ Λόου, Πήτερ Πιλάφιαν, Τζόναθαν Ράιτ και Λάκπα Ντόρτζε στις 22 Απριλίου[7].
  • 1979 Διαδρομή Λόου στη Νότια Όψη (VI AI4 M5 1200m), μοναχική Τζεφ Λόου, 30 Απριλίου 1979[8].
  • 1979 Βόρεια Κόψη (VI 5.7 70deg 1600 μ) από μεγάλη γαλλική αποστολή με αρχηγούς τους Ρεϊμόν Ρενό και Υβάν Εστιέν, 21-23 Οκτωβρίου 1979[9].
  • 1981 Νοτιοανατολικός Πύργος στη Βόρεια Κόψη (VI 5.7 70deg 1500 μ.) από τους Τιμ Μακάρτνι-Σνέιπ, Λίνκολν Χολl και Άντριου Χέντερσον[8].
  • 1983 Ανατολική Κόψη (VI 80deg 1500 μ.) από τους Αλαίν Υμπέρ και Αντρέ Ζορζ[10].
  • 1984 Νοτιοδυτική Κόψη μοναχική από τον Ναόε Σακασίτα[10].
  • 1985 Αριάκι-Σακασίτα στη δυτική όψη (VI 5.7 65deg 1400m) από τους Μασαγιούκι Αριάκι και Ναόε Σακασίτα[11].
  • 1985 Βορειοανατολική Όψη (VI μικτή 90deg 1400m) χειμερινή ανάβαση από Μάικλ Κένεντι και Κάρλος Μπάχλερ[12].
  • 1996 Διαδρομή Στέιν Στέλακ Στράουφ στη Νοτιοδυτική Όψη (VI 5.7 AI5 A2+ 1650m) από τους Βάνια Φούρλαν και Τόμας Χούμαρ, που κέρδισαν Χρυσό Πιολέ του 1996 [13].
  • 1996 Βόρεια Κόψη Αυστρογερμανικό αλπικό στιλ από τους Φριντλ Χούμπερ, Μαξ Μπέργκερ, Λούις Μπαντεργκρούμπερ και Ρόμαν Ντίρνμποκ[14].
  • 2001 Νοτιοδυτική Κόψη (VI Scottish 7, 2000 μ.) από τους Τζουλς Καρτράιτ και Ριτς Κρος[15].
  • 2003 Νοτιοδυτική Κόψη Σοφία Τβαράντζε, Μπένεντικτ Κασακασβίλι, Άφι Γκίγκανι και Τζέλα Οταρασβίλι (29 Μαΐου). Η Τβαράντζε έγινε η πρώτη Γεωργιανή που αναρριχήθηκε στην κορυφή.
  • 2011 Νοτιοδυτική Κόψη (Πρώτη επιτυχής ινδική αποστολή), Αμίτ Σινγκχ και Βεντ Παρκάς.
  • 2012 Νοτιοδυτική Κόψη Τζον Γκούπτα.

Η χιονοστιβάδα του 2006[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Από την Κατασκήνωση 1

Τη νύχτα της 13/14 Νοεμβρίου 2006, ένα μεγάλο σεράκ κατέρρευσε, παρασέρνοντας αρκετές σκηνές στην Κατασκήνωση 3, σκοτώνοντας έξι ορειβάτες και σέρπα. Αυτόπτες μάρτυρες ανέφεραν ότι η "Κατασκήνωση 3" δε βρισκόταν σε κάποιο ασύνηθες ή επικίνδυνο σημείο και ότι η αποκόλληση σεράκ τέτοιου μεγέθους θα είχε θανατηφόρο κατάληξη οπουδήποτε και αν είχε στηθεί η "Κατασκήνωση 3"[16].

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Nepa Maps (Pvt.Ldt. ), NE517: Everest Base Camp & Gokyo, Kathmandu, Nepal, 2013
  2. Roskelley, John (2012). The Roskelley Collection: Nanda Devi, Last Days, and Stories Off the Wall. The Mountaineers Books. σελίδες 266–267. ISBN 978-1-59485-664-8. 
  3. Kennedy, Michael (March 2005). «Mountain Profile: Ama Dablam». Alpinist Magazine (Jackson, WY, USA: Alpinist LLC) (X): 22. ISSN 1540-725X. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2019-03-22. https://web.archive.org/web/20190322031232/http://www.alpinist.com/doc/ALP10/profile-ama-dablam. 
  4. Kennedy, Michael; Michael Ward (March 2005). «Mountain Profile: Ama Dablam». Alpinist Magazine (Jackson, WY, USA: Alpinist LLC) (X): 26. ISSN 1540-725X. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2019-03-22. https://web.archive.org/web/20190322031232/http://www.alpinist.com/doc/ALP10/profile-ama-dablam. 
  5. Kennedy, Michael (March 2005). «Mountain Profile: Ama Dablam». Alpinist Magazine (Jackson, WY, USA: Alpinist LLC) (X): 27. ISSN 1540-725X. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2019-03-22. https://web.archive.org/web/20190322031232/http://www.alpinist.com/doc/ALP10/profile-ama-dablam. 
  6. Kennedy 2005, ό.π. σ. 26.
  7. Frost, Tom (1980). «Ama Dablam's South Ridge - Climbing and Filming». The American Alpine Club Journal 1980 (New York, NY, USA: American Alpine Club) 22 (53): 445–453. ISSN 0065-6925. 
  8. 8,0 8,1 Kennedy 2005, ό.π. σ. 28.
  9. Kennedy 2005, ό.π. σ. 28
  10. 10,0 10,1 Kennedy 2005, ό.π. σ. 31.
  11. Kennedy 2005, ό.π. σ. 33.
  12. Kennedy 2005, ό.π. σσ. 34-36.
  13. Kennedy 2005, ό.π. σσ. 37-38
  14. Kennedy 2005, ό.π. σ. 31
  15. Kennedy 2005, ό.π. σσ. 39-41.
  16. «Ama Dablam avalanche testimony». MountEverest.net. 17 Νοεμβρίου 2006. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Μαΐου 2012. Ανακτήθηκε στις 24 Νοεμβρίου 2006. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]