Τζούλια Γκίλαρντ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Τζούλια Γκίλαρντ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Julia Gillard (Αγγλικά)
Γέννηση29  Σεπτεμβρίου 1961[1][2][3]
Μπάρι
Χώρα πολιτογράφησηςΑυστραλία (από 1974)
Θρησκείααθεϊσμός
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΑγγλικά[4]
Εκπαίδευσηπτυχίο νομικής
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο της Αδελαΐδας
Melbourne Law School
Unley High School
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός
δικηγόρος
ΕργοδότηςSlater and Gordon (1987–1996)
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/ΚίνημαΑυστραλιανό Εργατικό Κόμμα
Οικογένεια
ΣύντροφοςTim Mathieson (2006–2021)[5][6]
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΠρωθυπουργός της Αυστραλίας (2010–2013)
Deputy Prime Minister of Australia (2007–2010)
Minister for Education (2007–2010)
Minister for Employment and Workplace Relations (2007–2010)
Minister for Social Inclusion (2007–2010)
Manager of Opposition Business in the House (2003–2006)
Commonwealth Chairperson-in-Office (2011–2013)
Μέλος της Βουλής των Αντιπροσώπων της Αυστραλίας (1998–2013, Lalor)
ΒραβεύσειςBBC 100 Women (2018)[7]
Εταίρος του Τάγματος της Αυστραλίας (26  Ιανουαρίου 2017)[8]
επίτιμος διδάκτωρ του Ελεύθερου Πανεπιστημίου Βρυξελλών (2015)[9]
Grand Cordon of the Order of the Rising Sun (2021)[10]
Ιστότοπος
juliagillard.com.au
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Η Τζούλια Αϊλήν Γκίλαρντ (Julia Eileen Gillard, 29 Σεπτεμβρίου 1961-)[11]) είναι Αυστραλή πολιτικός. Ήταν η 27η πρωθυπουργός της Αυστραλίας, από τον Ιούνιο του 2010 ως τον Ιούνιο του 2013.

Η Γκίλαρντ εκλέχθηκε στις ομοσπονδιακές εκλογές του 1998 στην έδρα της Βουλής των Αντιπροσώπων του Λάλορ στη Βικτόρια για το Αυστραλιανό Εργατικό Κόμμα. Μετά τις ομοσπονδιακές εκλογές του 2001, η Γκίλαρντ εκλέχθηκε στην σκιώδη κυβέρνηση με τα χαρτοφυλάκια του Πληθυσμού και της Μετανάστευσης. Τα Ιθαγενή και Διευθετικά Ζητήματα και η Υγεία προστέθηκαν το 2003. Τον Δεκέμβριο του 2006, ο Κέβιν Ραντ εκλέχθηκε Εργατικός ηγέτης και Αρχηγός της Αντιπολίτευσης, με την Γκίλαρντ ως αναπληρώτρια ηγέτιδα.[12]

Η Γκίλαρντ έγινε η Αναπληρώτρια Πρωθυπουργός με την νίκη των Εργατικών στις ομοσπονδιακές εκλογές του 2007, επίσης υπηρετώντας ως Υπουργός Εκπαίδευσης, Εργασίας και Σχέσεων στο Χώρο Εργασίας. Στις 24 Ιουνίου 2010, αφότου ο Ραντ έχασε την υποστήριξη του κόμματος του και παραμέρισε, η Γκίλαρντ, ως ομοσπονδιακή ηγέτιδα του Αυστραλιανού Εργατικού Κόμματος και άρα Πρωθυπουργός,[13] έγινε η πρώτη γυναίκα κάτοχος του αξιώματος.

Οι ομοσπονδιακές εκλογές του 2010 έδειξαν την κάτοχο εργατική κυβέρνηση της Γκίλαρντ να εκλέγεται για μια δεύτερη θητεία επί του Συνασπισμού, με ηγέτη τον Τόνυ Άμποτ, δημιουργώντας μια κυβέρνηση μειοψηφίας με υποστήριξη από έναν βουλευτή των Αυστραλιανών Πρασίνων και τρεις ανεξάρτητους βουλευτές.[14][15]

Πριν την πολιτική[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Γκίλαρντ γεννήθηκε το 1961 στο Μπάρρυ, κοιλάδα του Γκλάμοργκαν, στην Ουαλία.[12] Αφότου υπέφερε από βρογχοπνευμονία ως παιδί, οι γονείς της είχαν πάρει συμβουλές ότι θα βοηθούσε την ανάκαμψη της αν ζούσε σε ένα θερμότερο κλίμα.[16] Η οικογένεια μετοίκησε στην Αυστραλία το 1966, εγκαθιστάμενη στην Αδελαΐδα.[17] Οι γονείς της, Τζον και Μόιρα, ζουν στην Πασαντένα, στην Νότια Αυστραλία.[18] Έχει μια αδελφή, την Άλισον, η οποία είναι τρία χρόνια μεγαλύτερη.[16]

Ο πατέρας της Γκίλαρντ εργαζόταν ως ψυχιατρικός νοσοκόμος, ενώ η μητέρα της εργαζόταν στην τοπική έδρα του Στρατού Σωτηρίας.[16] Αυτή και η αδελφή της φοιτούσαν στο Mitcham Demonstration School, και η Τζούλια συνέχισε στο Unley High School.[19] Αυτή τότε σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Αδελαΐδας αλλά σταμάτησε σύντομα τις σπουδές το 1982 και μετακόμισε στην Μελβούρνη για να αργασθεί με την Αυστραλιανή Ένωση Μαθητών.[20] Αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο της Μελβούρνης με πτυχία Bachelor Τεχνών Bachelor Νομικής το 1986.[21]

Το 1987, η Γκίλαρντ εισήλθε στην νομική εταιρεία Slater & Gordon στο Ουέρριμπι, στην Μελβούρνη, εργαζόμενη στον βιομηχανική νομοθεσία.[22] Το 1990, στην ηλικία των 29, έγινε δεκτή ως συνεταίρος.

Πολιτική προέλευση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παρουσιασμένη στην πολιτική κατά το δεύτερο έτος της στο Πανεπιστήμιο της Αδελαΐδας από την κόρη ενός Υπουργού Εργασίας της Πολιτείας, η Γκίλαρντ εισήλθε στη Λέσχη των Εργατικών και αναμείχθηκε σε μια εκστρατεία για την καταπολέμηση των περικοπών στον προϋπολογισμό της ομοσπονδιακής εκπαίδευσης.[16][17]

Μετά την μετακόμιση στην Μελβούρνη, το 1983 η Γκίλαρντ έγινε η δεύτερη γυναίκα που ηγήθηκε της Αυστραλιανής Ένωσης Σπουδαστών. Ήταν επίσης προηγουμένως η γραμματέας της αριστερής οργάνωσης Socialist Forum.[23]

Από το 1996 έως το 1998, η Γκίλαρντ υπηρέτησε ως Αρχηγός του Προσωπικού του Τζον Μπράμπυ,τον ηγέτη της αντιπολίτευσης της Βικτόρια εκείνη την εποχή.[12]

Μέλος της αντιπολίτευσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Γκίλαρντ εκλέχθηκε Μέλος για το Λάλορ, μια ασφαλή Εργατική έδρα κοντά στην Μελβούρνη, στην Βουλή των Αντιπροσώπων στις εκλογές του 1998, αντικαθιστώντας τον Μπάρρυ Τζόουνς, ο οποίος συνταξιοδοτήθηκε. Έβγαλε τον πρώτο της λόγο στην βουλή στις 11 Νοεμβρίου 1998.[24]

Σκιώδης Υπουργός Πληθυσμού και Μετανάστευσης: 2001–2003[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά την ήττα των Εργατικών στις εκλογές του 2001, η Γκίλαρντ εκλέχθηκε στην σκιώδη κυβέρνηση, με το χαρτοφυλάκιο του πληθυσμού και της μετανάστευσης. Τον Φεβρουάριο του 2003, της δόθηκαν επιπλέον τα χαρτοφυλάκια του συμβιβασμού και των Ενδογενών ζητημάτων.[25]

Σκιώδης Υπουργός Υγείας: 2003–06[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Γκίλαρντ το 2005

Η Γκίλαρντ προωθήθηκε στην θέση της Σκιώδους Υπουργού Υγείας τον Ιούλιο του 2003.[26] Λίγο αργότερα, η κυβέρνηση μετακίνησε τον Υπουργό Εργασιακών Σχέσεων Τόνυ Άμποτ στο χαρτοφυλάκιο της υγείας.[27] Η αντιπαλότητα μεταξύ των Άμποτ και Γκίλαρντ συχνά κέρδισε την προσοχή των μέσων ενημέρωσης. Απέκτησε επιπρόσθετη ευύνηγια την διεύθυνση της αντιπολίτευσης στην Βουλή των Αντιπροσώπων.[28]

Στον απόηχο της ήττας των Εργατικών στις εκλογές του Οκτωβρίου 2004, εικάσθηκε ότι η Γκίλαρντ ίσως αναμετρηθεί με τον Τζέννυ Μάκλιν για την θέση του αναπληρωή ηγέτη, αλλά δεν το έπραξε.[29]

Η Γκίλαρντ είχε εικασθεί ότι θα ήταν πιθανή μελλοντική ηγέτιδα του κόμματος για μερικά έτη αλλά, μέχρι το 2005, έμεινε εκτός διαγωνισμών ηγεσίας. Αφότου ο Μαρκ Λάθαμ παραιτήθηκε από την ηγεσία τον Ιανουάριο 2005, όμως, αναδύθηκε ως πιθανή διάδοχος μαζί με τον Κιμ Μπήζλεϋ και τον Κέβιν Ραντ.

Αναπληρώτρια Αρχηγός της Αντιπολίτευσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 1 Δεκεμβρίου 2006, σε μια διακομματική πολιτική συνεργασία με τον Κέβιν Ραντ, η Γκίλαρντ άρχισε μια εκστρατεία για την αναπληρωματική αρχηγία του ALP.[30] Όταν ο Ραντ εκλέχθηκε αρχηγός, ο αναπληρωτής αρχηγός και η αντιπρόσωπος του Κιμ Μπήζλεϋ, η Τζέννυ Μακλίν, επέλεξαν να μην διαγωνιστούν για την θέση και στις 4 Δεκεμβρίου 2006 εξελέγη χωρίς αντίπαλο.[31] Στον ανασχηματισμό των κύριων θέσεων μετά την αλλαγή ηγεσίας, η Γκίλαρντ έλαβε τα χαρτοφυλάκια της Εργασίας, Εργασιακών Σχέσεων και Κοινωνικής Συμπερίληψης.[32]

Η Τζούλια Γκίλαρντ στην πρώτη της συνέντευξη τύπου ως Αναπληρώτρια Αρχηγός του Αυστραλιανού Εργατικού Κόμματος, 4 Δεκεμβρίου 2006, με τον νέο Αρχηγό Κέβιν Ραντ

Αναπληρώτρια Πρωθυπουργός: 2007–10[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Εργατικό Κόμμα κέρδισε τις ομοσπονδιακή εκλογή του 2007 και, στις 3 Δεκεμβρίου 2007, η Γκίλαρντ ορκίσθηκε ως η πρώτη γυναίκα Αναπληρώτρια Πρωθυπουργός της Αυστραλίας.[33]

Επιπρόσθετα με την αντιπρωθυπουργία, η Γκίλαρντ έλαβε την ευθύνη για το αποκαλούμενο «υπερυπουργείο», το Υπουργείο Εκπαίδευσης, Εργασίας και Εργασιακών Σχέσεων. Είχε τρία διακριτά χαρτοφυλάκια: Υπουργός Εκπαίδευσης· Υπουργός Εργασίας και Εργασιακών Σχέσεων· και Υπουργός Κοινωνικής Συμπερίληψης. Στον ρόλο της ως Υπουργός Εκπαίδευσης, η Γκίλαρντ ταξίδεψε στην Ουάσινγκτον, Π.Κ., όπου υπέγραψε μια συμφωνία με τον Υπουργό Εκπαίδευσης των ΗΠΑ, Άρνι Ντάνκαν, για να ενθαρρυνθεί η βελτιωμένη συνεργασία πολιτικών στην εκπαιδευτική μεταρρύθμιση μεταξύ αμφοτέρων των χωρών.[34]

Στις 11 Δεκεμβρίου 2007, έγινε η πρώτη γυναίκα στην ιστορία της Αυστραλίας σε πρωθυπουργικό ρόλο, αναλαμβάνοντας τον ρόλο του ενεργούντος πρωθυπουργού ενώ ο Κέβιν Ραντ παρακολοθούσε την Διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για την Κλιματική Αλλαγή στο Μπαλί.[35] Στον πρώτο χρόνο της κυβέρνησης, υπηρέτησε ως ενεργούσα πρωθυπουργός επί 69 ημέρες κατά την διάρκεια των υπερπόντιων περιοδειών του Ραντ.[36]

Η Γκίλαρντ είναι ένας σεβαστός συνομιλητής, και οι εμφανίσεις της κατά την διάρκεια των κοινοβουλευτικών ερωτήσεων προέτρεψε τον Πίτερ βαν Ονσέλεν να την αποκαλέσει «τον καλύτερο κοινοβουλευτικό εμφανιζόμενο στην πλευρά των Εργατικών».[37]

Υπουργός Εκπαίδευσης, Εργασίας και Εργασιακών Σχέσεων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Γκίλαρντ κατάργησε το καθεστώς WorkChoices των βιομηχανικών σχέσεων που είχε εισαγάγει η κυβέρνηση Χάουαρντ, και το αντικατέστησε με το Fair Work Bill.[38] Αυτό εγκαθίδρυσε μια μοναδική γραφειοκρατεία βιομηχανικών σχέσεων καλούμενη Fair Work Australia.[39]

Το 2009 η Γκίλαρντ επέβλεψε το πρόγραμμα «Building the Education Revolution» της κυβέρνησης, το οποίο κατένειμε $16 δισεκατομμύρια για να χτισθούν νέοι σχολικοί χώροι περιλαμβανομένων σχολικών αιθουσών, βιβλιοθηκών και αιθουσών συνεδριάσεων.[40][41]

Πρωθυπουργός[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 23 Ιουνίου 2010, μετά από συναντήσεις καθ'όλη την διάρκεια του απογεύματος μεταξύ της Γκίλαρντ και του Πρωθυπουργού Κέβιν Ραντ, καθώς και ηγετών παρατάξεων, ο Ραντ απευθύνθηκε στα αγωνιούντα media στις 10:30 pm AEST και ανακοίνωσε ότι η Γκίλαρντ του είχε ζητήσει να διαξαγάγει μια εκλογή ηγεσίας στην 115μελή κοινοβουλευτική ομάδα την επόμενη ημέρα για να καθοριστεί η ηγεσία του Εργατικού Κόμματος και ούτως ο πρωθυπουργός της Αυστραλίας.[42]

Ο Ραντ αρχικά είπε ότι θα προκαλούσε την Γκίλαρντ στην κοινοβουλευτική ομάδα. Όμως, σύντομα φάνηκε ότι δεν είχε αρκετή υποστήριξη για να αναχαιτίσει την πρόκληση της Γκίλαρντ. Ώρες πριν την ψηφοφορία, παραμέρισε ως ηγέτης και τερμάτισε την υποψηφιότητα του, αφήνοντας την Γκίλαρντ να πάρει την ηγεσία χωρίς αντίπαλο. Στην ίδια συνεδρίαση της κοινοβουλευτικής ομάδας, ο Θησαυροφύλακας (Treasurer) Ουέιν Σουάν εκλέχθηκε χωρίς αντίπαλο για να διαδεχθεί την Γκίλαρντ ως αναπληρωτής ηγέτης των Εργατικών, και ούτως Αναπληρωτής Πρωθυπουργός.[43]

Η Γκίλαρντ με τον Πρέσβη των ΗΠΑ Τζεφ Μπλάιτς τον Ιούνιο του 2010

Λίγο μετά, η Γκίλαρντ ορκίσθηκε ως η 27η Πρωθυπουργός της Αυστραλίας από τον Γενικό Κυβερνήτη, Κουέντιν Μπράις, και ο Ουέην Σουάν ορκίσθηκε ως αναπληρωτής της. Τα άλλα μέλη της κυβέρνησης του Κέβιν Ραντ, εκτός από τον ίδιο τον Ραντ, έγιναν τα υπόλοιπα μέλη της πρώτης κυβέρνησης Γκίλαρντ.

Αργότερα εκείνη την ημέρα, στην πρώτη συνέντευξη τύπου της ως Πρωθυπουργός, είπε ότι σε περιπτώσεις στην Κυβέρνηση Ραντ «έσβησε τα ίχνη», και ότι «Σχημάτισα την άποψη ότι μια καλή Κυβέρνηση έχανε τον δρόμο της».[44] Επίσης είπε ότι δεν θα μετακόμιζε στο The Lodge εκτός αν εκλεγόταν κανονικά Πρωθυπουργός, προτιμώντας να μοιράσει τον χρόνο της μεταξύ ενός διαμερίσματος στην Καμπέρα και το σπίτι της στην Αλτόνα, ένα δυτικό προάστειο της Μελβούρνης.[45] Τελικά μετακόμισε στο The Lodge στις 26 Σεπτεμβρίου 2010.[46]

Εκτός από το ότι είναι η πρώτη γυναίκα και η πρώτη που δεν έχει παντρευθεί, η Γκίλαρντ είναι η πρώτη Πρωθυπουργός μετά τον Μπίλλυ Χιουζ (1915–1923) που γεννήθηκε σε υπερπόντια περιοχή.[43]

Μετά την κούρσα ηγεσίας, ο Μπιλ Σόρτεν, πρώην συνδικαλιστής ηγέτης, και σημαίνον κοινοβουλευτικό μέλος της Δεξιάς Παράταξης ALP, ανακοίνωσε το πρόγραμμα της κυβέρνησης για το πακέτο σπιτιών με επάρκεια ενέργειας (Energy Efficient Homes Package) και την αλλαγή πολιτικής στο πρόγραμμα της μείωσης των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα. Τα μέτρα αυτά έφεραν τη στροφή του Εργατικού Κόμματος από το Ραντ προς τη Γκίλαρντ.[47]

Εκλογές 2010[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 17 Ιουλίου 2010, 23 ημέρες αφότου έγινε πρωθυπουργός και αφότου έλαβε την έγκριση του Γενικού Κυβερνήτη Κουέντιν Μπράις, η Γκίλαρντ ανακοίνωσε ότι η επόμενη ομοσπονδιακή εκλογή θα διεξαγόταν στις 21 Αυγούστου 2010.[48] Η Γκίλαρντ άρχισε την καμπάνια της με μια ομιλία που χρησιμοποιούσε το σλόγκαν «moving forward» (κινούμενοι προς τα εμπρός).[49] Στα πρώτα στάδια της εκστρατείας, μια σειρά διαρροών κυκλοφόρησαν από υποτιθέμενες πηγές στο Εργατικό Κόμμα, οι οποίες ανέφεραν φαινομενικές διαιρέσεις μέσα στην Κυβέρνηση πάνω στην αντικατάσταση του Κέβιν Ραντ από την Γκίλαρντ.[50] Στο μέσο της εκστρατείας, η Γκίλαρντ προσέφερε στους δημοσιογράφους μια αυτοεκτίμηση της εκστρατείας της λέγοντας ότι έδινε πολύ προσοχή στους συμβούλους στην ομάδα στρατηγικής της, και ήθελε να διενεργήσει μια λιγότερο «σταδιακά διαχειριζόμενη» εκστρατεία:[51]

Νομίζω ότι ήρθε η ώρα να βεβαιωθώ ότι η πραγματική Τζούλια προβάλλεται καλά και αληθινά οπότε πρόκειται να ανεβάσω και να αναλάβω προσωπική ευθύνη για αυτό που κάνουμε στην καμπάνια από αυτό το σημείο.

Η Γκίλαρντ συνάντησε τον αρχηγό της Αντιπολίτευσης Τόνυ Άμποτ για μια επίσημη συζήτηση (debate) κατά την διάρκεια της εκστρατείας. Οι έρευνες στο κοινό του στούντιο από το Channel 9 και το Seven Network ανέφεραν νίκη της Γκίλαρντ.[52] Ανίκανοι να συμφωνήσουν σε περαιτέρω debates, οι ηγέτες προχώρησαν σε ξεχωριστές εμφανίσεις σε βάθρο για να δεχθούν ερωτήσεις από κοινοτικά φόρουμ στο Σίδνεϋ και το Μπρισμπέην. Ένα exit poll στο κοινό του Rooty Hill RSL έδειξε νίκη του Άμποτ.[53] Η Γκίλαρντ κέρδισε την δημοσκόπηση του κοινού στη συνάντηση στο Broncos Leagues Club meeting του Μπρισμπέην στις 18 Αυγούστου.[54] Η Γκίλαρντ επίσης εμφανίσθηκε στο πρόγραμμα του ABC Q&A στις 9 Αυγούστου.[55] Στις 7 Αυγούστου, η Γκίλαρντ έδωσε συνέντευξη από τον πρώην Εργατικό ηγέτη που έγινε δημοσιογράφος του Channel Nine, Μαρκ Λάθαμ.[56]

Η Γκίλαρντ επίσημα «εγκαινίασε» την εκστρατεία των Εργατικών στο Μπρισμπέην πέντε ημέρες πριν την ημέρα της ψηφοφορίας, συνοψίζοντας τις πολιτικές των Εργατικών και χρησιμοποιώντας το σλόγκαν: «Ναι θα προχωρήσουμε εμπρός μαζί».[57]

Οι Εργατικοί και ο Συνασπισμός κέρδισαν έκαστος 72 έδρες[nb 1] στην Βουλή των Αντιπροσώπων που έχει 150 έδρες,[58] τέσσερις λιγότερες από όσεα απαιτούντο για κυβέρνηση πλειοψηφίας, καταλήγοντας στο πρώτο μετέωρο κοινοβούλιο μετά την εκλογή του 1940.[59][60] Αμφότεροι οι ηγέτες των δύο μεγάλων κομμάτων προσπάθησαν να δημιουργήσουν κυβέρνηση μειοψηφίας.[61][62][63][64][65][66]

Παραίτηση από την πρωθυπουργία 2013[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Έπειτα από τη νίκη του Κέβιν Ραντ στις εκλογές για την ηγεσία του Εργατικού Κόμματος στις 26 Ιουνίου 2013, η Γκίλαρντ παραιτήθηκε από πρωθυπουργός. Ως αποτέλεσμα, ο Ραντ ορκίστηκε για δεύτερη φορά στην πρωθυπουργία στις 27 Ιουνίου.[67]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 (Αγγλικά) SNAC. w68d2qct. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  2. ↑ 2,0 2,1 (Γερμανικά, Αγγλικά) FemBio database. 32005. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. ↑ 3,0 3,1 (Γερμανικά) Εγκυκλοπαίδεια Μπρόκχαους. gillard-julia-eileen.
  4. ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. vse20211103271. Ανακτήθηκε στις 1  Μαρτίου 2022.
  5. ↑ «Gillard's partner Tim Mathieson 'bubbly'». (Αγγλικά) The Sydney Morning Herald. Fairfax Media. Σίδνεϊ. 24  Ιουνίου 2010. Ανακτήθηκε στις 6  Ιανουαρίου 2023.
  6. ↑ «Julia Gillard confirms she’s quietly split with former ‘First Bloke’ Tim Mathieson». news.com.au. News Corp Australia. Σίδνεϊ. Ανακτήθηκε στις 6  Ιανουαρίου 2023.
  7. ↑ www.bbc.com/news/world-46225037.
  8. ↑ (Αγγλικά) Australian Honours Search Facility. honours.pmc.gov.au/honours/awards/1154582.
  9. ↑ cavavub.be/nl/eredoctoraten.
  10. ↑ www8.cao.go.jp/shokun/hatsurei/r03haru/meibo_gaikokujinjokun/kyokujitsu-zaigai.pdf.
  11. ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Οκτωβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 30 Σεπτεμβρίου 2010. 
  12. ↑ 12,0 12,1 12,2 «The Hon Julia Gillard MP, Member for Lalor (Vic)». Australian House of Representatives. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Φεβρουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 24 Ιουνίου 2010. 
  13. ↑ «Gillard becomes first female PM». ABC News. Australian Broadcasting Corporation. 24 Ιουνίου 2007. Ανακτήθηκε στις 7 Ιουλίου 2010. 
  14. ↑ Coorey, Phillip (2010-07-17). «Gillard seeks mandate to take Australia forward». Sydney Morning Herald (Fairfax Media). http://www.smh.com.au/national/gillard-seeks-mandate-to-take-australia-forward-20100717-10er7.html. Ανακτήθηκε στις 2010-08-08. 
  15. ↑ «Wait finally over as Independent Tony Windsor chooses Julia Gillard as Prime Minister». The Australian (News Limited). 2010-09-07. http://www.theaustralian.com.au/news/wait-finally-over-as-independent-tony-windsor-choose-julia-gillard-as-prime-minister/story-e6frg6o6-1225915374245. Ανακτήθηκε στις 2010-09-07. 
  16. ↑ 16,0 16,1 16,2 16,3 «Australian Story – Julia Gillard Interview Transcript». ABC Television. 6 Μαρτίου 2006. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Ιουνίου 2010. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουνίου 2010. 
  17. ↑ 17,0 17,1 «Julia Gillard in Person». Counterpoint. yes. 2004-09-20. Radio National. 
  18. ↑ Wills, Daniel (2010-06-24). «Julia Gillard's parents 'elated'». Daily Telegraph (News Limited). http://www.dailytelegraph.com.au/news/julia-gillards-parents-elated/story-e6freuy9-1225883750188. Ανακτήθηκε στις 2010-06-24. 
  19. ↑ «Gillard addresses students at former high school». ABC News. 2006-12-14. http://www.abc.net.au/news/stories/2006/12/14/1811877.htm. Ανακτήθηκε στις 2010-06-23. 
  20. ↑ Simons, Margaret (1983-02-16). «Room at the top on the campus». The Age (Fairfax Media). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2013-02-16. https://web.archive.org/web/20130216094508/http://news.google.com.au/newspapers?id=1YUQAAAAIBAJ&sjid=z5QDAAAAIBAJ&pg=3459,193745&dq=julia-gillard&hl=en. Ανακτήθηκε στις 2010-06-25. 
  21. ↑ «Julia Gillard». History of the Melbourne Law School. University of Melbourne. 24 Ιουνίου 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Ιουλίου 2010. Ανακτήθηκε στις 24 Ιουνίου 2010. 
  22. ↑ «The Other Biography: Jacqueline Kent's "The Making of Julia Gillard" by Christine Wallace». The Monthly. Schwartz Publishing. Οκτώβριος 2009. Ανακτήθηκε στις 19 Οκτωβρίου 2009. 
  23. ↑ Wright, Lincoln (2007-08-07). «Will Julia Gillard's past cause red faces?». Sunday Herald Sun (News Limited). http://www.heraldsun.com.au/news/national/will-julias-past-cause-red-faces/story-e6frf7l6-1111114587478. Ανακτήθηκε στις 2010-06-23. 
  24. ↑ «Ms Julia Gillard MP, Member for Labor (Vic), First speech to Parliament». Australian House of Representatives. 11 Νοεμβρίου 1998. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Απριλίου 2001. Ανακτήθηκε στις 18 Μαΐου 2007. 
  25. ↑ «Crean names new team». ABC News (Australian Broadcasting Corporation). 2003-02-18. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2003-03-02. https://web.archive.org/web/20030302183236/http://www.abc.net.au/news/politics/2003/02/item20030218083501_1.htm. Ανακτήθηκε στις 2010-06-24. 
  26. ↑ Hudson, Phillip (2003-07-02). «ALP rising star for key health role». The Age (Melbourne: Fairfax). http://www.theage.com.au/articles/2003/07/01/1056825394336.html. Ανακτήθηκε στις 2010-06-24. 
  27. ↑ Wroe, David (2003-09-30). «Doctor groups hail promotion of 'head kicker'». The Age (Melbourne: Fairfax). http://www.theage.com.au/articles/2003/09/29/1064819869888.html. Ανακτήθηκε στις 2010-06-24. 
  28. ↑ Banham, Cynthia (2003-12-03). «Gillard's loyalty pays off». The Sydney Morning Herald (Fairfax). http://www.smh.com.au/articles/2003/12/02/1070351584392.html. Ανακτήθηκε στις 2010-06-24. 
  29. ↑ Grattan, Michelle (2005-01-22). «Beazley no to Gillard as deputy». The Age (Melbourne: Fairfax). http://www.theage.com.au/news/National/Beazley-no-to-Gillard-as-deputy/2005/01/21/1106110948133.html. Ανακτήθηκε στις 2010-06-24. 
  30. ↑ Hudson, Phillip; Coorey, Phillip (2006-12-01). «Rudd, Gillard confirm challenge». The Sydney Morning Herald (Fairfax). http://www.smh.com.au/news/national/its-beazley-v-rudd/2006/12/01/1164777759776.html. Ανακτήθηκε στις 2010-06-24. 
  31. ↑ Coorey, Phillip (2006-12-05). «We'll rebuild nation, says Rudd». The Sydney Morning Herald (Fairfax). http://www.smh.com.au/news/national/well-rebuild-nation-says-rudd/2006/12/04/1165080877872.html?page=fullpage#contentSwap1. Ανακτήθηκε στις 2010-06-24. 
  32. ↑ Grattan, Michelle (2006-12-11). «Plums for Rudd men in shadow reshuffle». The Age (Melbourne: Fairfax). http://www.theage.com.au/news/national/plums-for-rudd-men-in-shadow-reshuffle/2006/12/10/1165685554688.html. Ανακτήθηκε στις 2010-06-24. 
  33. ↑ Marriner, Cosima (26-11-2007). «Gillard reveals: it was the go-girl factor». The Sydney Morning Herald (Fairfax). http://www.smh.com.au/news/national/gillard-reveals-it-was-the-gogirl-factor/2007/11/25/1195975870414.html. Ανακτήθηκε στις 2010-06-24. 
  34. ↑ Harrison, Dan (2009-10-19). «Ms Gillard goes to Washington». The Age (Melbourne: Fairfax). http://www.theage.com.au/national/education/ms-gillard-goes-to-washington-20091016-h0wx.html. Ανακτήθηκε στις 2009-10-19. 
  35. ↑ Kerin, Lindy (2007-12-10). «Gillard makes Aust history as female acting PM». ABC News. http://www.abc.net.au/news/stories/2007/12/10/2114894.htm. Ανακτήθηκε στις 2010-06-24. 
  36. ↑ Norington, Brad (2008-11-24). «Business as usual for Gillard the caretaker». The Australian (News Limited). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2012-09-19. https://archive.today/20120919122938/http://www.theaustralian.news.com.au/story/0,25197,24695550-5014046,00.html. Ανακτήθηκε στις 2010-06-23. 
  37. ↑ van Onselen, Peter (2009-03-14). «Shorten pathway to a Gillard future». The Australian (News Limited). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2009-03-15. https://web.archive.org/web/20090315093045/http://www.theaustralian.news.com.au/story/0,25197,25183155-7583,00.html. Ανακτήθηκε στις 2010-06-23. 
  38. ↑ Viellaris, Renee (2009-03-20). «WorkChoices finally dead: Julia Gillard». The Australian (News Limited). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2012-09-05. https://archive.today/20120905171212/http://www.couriermail.com.au/news/ir-laws-pass-parliament/story-e6freon6-1225698120171. Ανακτήθηκε στις 2010-06-23. 
  39. ↑ «PM promises not to extend Work Choices». The Age (Melbourne: Fairfax). 2007-10-15. http://www.theage.com.au/news/National/Fielding-noncommittal-on-ALPs-IR-plan/2007/10/15/1192300644672.html. Ανακτήθηκε στις 2007-11-13. 
  40. ↑ Bita, Natasha (2009-09-10). «Grant to trail girl to next school». The Australian (News Limited). http://www.theaustralian.com.au/news/nation/grant-to-trail-girl-to-next-school/story-e6frg6oo-1225771290406. Ανακτήθηκε στις 2010-06-23. 
  41. ↑ Bita, Natasha (2009-10-22). «Julia Gillard to reclaim school payouts». The Australian (News Limited). http://www.theaustralian.com.au/news/nation/julia-gillard-to-reclaim-school-payouts/story-e6frg6oo-1225789767523. Ανακτήθηκε στις 2010-06-23. 
  42. ↑ Harvey, Michael (2010-06-23). «Federal Labor MPs moving to axe Kevin Rudd and replace him with Julia Gillard». Herald Sun (News Limited). http://www.heraldsun.com.au/news/national/labor-considers-axing-rudd/story-e6frf7l6-1225883380388. Ανακτήθηκε στις 2010-06-23. 
  43. ↑ 43,0 43,1 Kerr, Christian; Franklin, Matthew (2010-06-24). «Julia Gillard 'honoured' to become prime minister as Kevin Rudd stands aside». The Australian (News Limited). http://www.theaustralian.com.au/politics/labor-leadership-ballot/story-e6frgczf-1225883589139. Ανακτήθηκε στις 2010-06-24. 
  44. ↑ Farr, Malcolm· Rehn, Alison· Lewis, Steve· Benson, Simon (24 Ιουνίου 2010). «Julia Gillard is Australia's new Prime Minister». The Daily Telegraph. UK. Ανακτήθηκε στις 7 Ιουλίου 2010. 
  45. ↑ Levy, M. (2010-06-24). «Labor Party was losing its way under Rudd: Gillard». brisbanetimes.com.au (Brisbane Times). http://www.brisbanetimes.com.au/national/labor-party-was-losing-its-way-under-rudd-gillard-20100624-z10q.html. Ανακτήθηκε στις 2010-10-13. 
  46. ↑ «Gillard moves into The Lodge». Sydney Morning Herald. 2010-09-26. http://www.smh.com.au/national/gillard-moves-into-the-lodge-20100926-15s2x.html. Ανακτήθηκε στις 2010-09-26. 
  47. ↑ «The Gillard Coup | Q&A | ABC TV». Australia: ABC. 28 Ιουνίου 2010. Ανακτήθηκε στις 12 Ιουλίου 2010. 
  48. ↑ Koranyi, Balazs (2010-07-17). «Australian PM Gillard calls August 21 election». Reuters. http://www.reuters.com/article/idUSSYU01029220100717. 
  49. ↑ «Gillard defends 'moving forward' mantra». Australia: ABC. 19 Ιουλίου 2010. Ανακτήθηκε στις 4 Απριλίου 2011. 
  50. ↑ «Gillard confronts questions over deal with Rudd». Australia: ABC. 28 Μαρτίου 1989. Ανακτήθηκε στις 4 Απριλίου 2011. 
  51. ↑ Hudson, Phillip (2010-08-02). «Julia Gillard ditches campaign script for the 'real' Julia but admits tactic is risky». The Courier-Mail (News Limited). http://www.couriermail.com.au/news/national/gillard-ditches-campaign-script-for-the-real-julia/story-fn5z3z83-1225899731071. Ανακτήθηκε στις 2011-03-25. 
  52. ↑ Archer, Lincoln (2010-07-25). «Leaders debate verdict: Tony Abbott vs Julia Gillard – so who won?». news.com.au. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2010-07-28. https://web.archive.org/web/20100728073352/http://www.news.com.au/features/federal-election/leaders-debate-verdict-tony-abbott-vs-julia-gillard-so-who-won/story-fn5a6dkp-1225896757237. Ανακτήθηκε στις 2012-05-27. 
  53. ↑ Collerton, Sarah (12 Αυγούστου 2010). «Abbott named people's choice at Rooty Hill». Abc.net.au. ABC News (Australian Broadcasting Corporation. Ανακτήθηκε στις 15 Οκτωβρίου 2010. 
  54. ↑ «Undecided Voters Question Abbott And Gillard In Brisbane». Brisbanetimes.com.au. 19 Αυγούστου 2010. Ανακτήθηκε στις 15 Οκτωβρίου 2010. 
  55. ↑ Gillard Joins Q&A | ABC TV[νεκρός σύνδεσμος]. Abc.net.au (2010-08-09). Retrieved 2011-02-25.
  56. ↑ «Mark Latham confronts Gillard». SBS World News. 2010-08-07. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2011-06-29. https://web.archive.org/web/20110629175821/http://www.sbs.com.au/news/article/1321817/Mark-Latham-confronts-Gillard. Ανακτήθηκε στις 2011-03-25. 
  57. ↑ «Transcript: Julia Gillard's campaign launch». news.com.au (News Limited). 16 August 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2010-08-17. https://web.archive.org/web/20100817170846/http://www.news.com.au/features/federal-election/transcript-julia-gillards-campaign-launch/story-e6frfllr-1225905932679. Ανακτήθηκε στις 2011-03-25. 
  58. ↑ Colebatch, Tim (2010-08-13). «72 all – Brisbane to Coalition and Corangamite to ALP: SMH 28 August 2010». Sydney Morning Herald. http://www.smh.com.au/federal-election/72-all--brisbane-to-coalition-and-corangamite-to-alp-20100827-13w1r.html. Ανακτήθηκε στις 2010-08-30. 
  59. ↑ «Voters leave Australia hanging». ABC News Online (Australian Broadcasting Corporation). 2010-08-21. http://www.abc.net.au/news/stories/2010/08/21/2989767.htm. 
  60. ↑ «Australia count begins after tight election race». BBC News (British Broadcasting Corporation). 2010-08-21. http://www.bbc.co.uk/news/world-asia-pacific-11037486. 
  61. ↑ «Australia heads for hung parliament». BBC News (British Broadcasting Corporation). 21 -8-2010. http://www.bbc.co.uk/news/world-asia-pacific-11048968. Ανακτήθηκε στις 2010-08-21. 
  62. ↑ «Where it's at: Independents' seven key demands». ABC News Online (Australian Broadcasting Corporation). 2010-08-26. http://www.abc.net.au/news/stories/2010/08/26/2994071.htm. 
  63. ↑ ABC News Online (Australian Broadcasting Corporation). 2010-09-03. http://www.abc.net.au/news/stories/2010/09/03/3002314.htm Independents stand firm in face of fear campaign. 
  64. ↑ «Labor ahead in strategic power game». The Australian (News Limited). 2010-09-04. http://www.theaustralian.com.au/news/opinion/labor-ahead-in-strategic-power-game/story-e6frg6zo-1225914014166. 
  65. ↑ Benson, Simon (2010-09-04). «Coalition accused of dirty tricks campaign». news.com.au (News Limited). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2010-09-04. https://web.archive.org/web/20100904202941/http://www.news.com.au/features/federal-election/independents-accuse-coalition-of-dirty-tricks/story-e6frfllr-1225914066222. Ανακτήθηκε στις 2012-05-27. 
  66. ↑ «The choice for the independents is now clearer». Sydney Morning Herald (Fairfax). 2010-09-04. http://www.smh.com.au/opinion/editorial/the-choice-for-the-independents-is-now-clearer-20100903-14uhi.html. 
  67. ↑ http://www.heraldsun.com.au/news/special-features/leadership-spill-governorgeneral-invites-kevin-rudd-to-be-prime-minister/story-fnho52jj-1226670425853?from=herald+sun_rss[νεκρός σύνδεσμος]

Σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ Το Εθνικό Κόμμα της Δυτικής Αυστραλίας δεν είναι μέρος του Φιλελεύθερου/Εθνικού Συνασπισμού. Ούτως, οι μορφές του, περιλαμβανομένου του ΜΚ Τόνυ Κρουκ, μετρώνται ξεχωριστά από τα σύνολα του Συνασπισμού. Βλέπε Αυστραλιανή ομοσπονδιακή εκλογή 2010 για περισσότεες λεπτομέρειες.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Κοινοβούλιο της Αυστραλίας
Προκάτοχος
Μπάρρυ Τζόουνς 		Μέλος του Κοινοβουλίου για το Λάλορ
1998–2013 		Εν ενεργεία
Κομματικά πολιτικά αξιώματα
Προκάτοχος
Τζέννυ Μακλίν 		Αναπληρώτρια Ηγέτιδα του Εργατικού Κόμματος
2006–2010 		Διάδοχος
Ουέην Σουάν
Προκάτοχος
Κέβιν Ραντ 		Αρχηγός του Εργατικού Κόμματος
2010–2013 		Διάδοχος
Κέβιν Ραντ
Πολιτικά αξιώματα
Προκάτοχος
Μαρκ Βέιλ 		Αναπληρωτής Πρωθυπουργός της Αυστραλίας
2007–2010 		Διάδοχος
Ουέιν Σουάν
Προκάτοχος
Τζούλι Μπίσοπ
ως Υπουργός Παιδείας, Επιστημών και Επαγγελματικής Εκπαίδευσης 		Υπουργός Εκπαίδευσης
2007–2010 		Διάδοχος
Σάιμον Κριν
Προκάτοχος
Τζο Χόκεϊ 		Υπουργός Απασχόλησης και Εργασιακών Σχέσεων
2007–2010
Νέος τίτλος Minister for Social Inclusion
2007–2010
Προκάτοχος
Κέβιν Ραντ 		Πρωθυπουργός της Αυστραλίας
2010–2013 		Διάδοχος
Κέβιν Ραντ
Διπλωματικές θέσεις
Προκάτοχος
Κάμλα Περσάντ-Μπισσεσσάρ 		Commonwealth Chairperson-in-Office
2011–2013 		Διάδοχος
Κέβιν Ραντ


Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Τζούλια_Γκίλαρντ&oldid=10330070"