Vought XSB3U
| Vought XSB3U | |
|---|---|
 Το Vought XSB3U | |
| Τύπος | αναγνωριστικό (αγγλ. scout) και βομβαρδιστικό |
| Κατασκευαστής | Vought-Sikorsky |
| Χώρα προέλευσης | ΗΠΑ |
| Παρθενική πτήση | 1936 |
| Αποσύρθηκε | 1939 |
| Κύριος χειριστής | Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ |
| Μονάδες που παρήχθησαν | ένα |
| Αναπτύχθηκε από | Vought SBU Corsair |
Το Vought XSB3U ήταν μονοκινητήριο διπλάνο αναγνωριστικό-βομβαρδιστικό το οποίο αναπτύχθηκε για το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ τη δεκαετία του 1930. Αξιολογήθηκε σε συγκριτικές δοκιμές όπου προτιμήθηκε τελικά το Vought SB2U Vindicator, με συνέπεια να μην κατασκευαστούν άλλα αεροσκάφη πέραν του μοναδικού πρωτοτύπου.
Σχεδιασμός και ανάπτυξη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στα τέλη του 1934 το Ναυτικό εξέδωσε απαίτησεις για την ανάπτυξη νέου αναγνωριστικού-βομβαρδιστικού καθώς και νέου τορπιλοπλάνου-βομβαρδιστικού.[1] Προτάσεις υπέβαλαν οκτώ εταιρείες ανάπτυξης και κατασκευής αεροσκαφών, εκ των οποίων τα μισά ήταν μονοπλάνα και τα υπόλοιπα διπλάνα.[2][N 1]
Το Γραφείο Αεροναυτικής (Bureau of Aeronautics, BuAer) εξέφραζε εκείνη την περίοδο σοβαρές ενστάσεις για το κατά πόσον ήταν δόκιμη η επιχειρησιακή αξιοποίηση των μονοπλάνων με τα αεροπλανοφόρα του.[3] Συνέπεια της στάσης αυτής ήταν να αναπτυχθεί το διπλάνο XSB3U-1 ως συμβατική εναλλακτική για το σύγχρονο μονοπλάνο XSB2U-1 που ανέπτυσσε παράλληλα η Vought. Το μοναδικό XSB3U που κατασκευάστηκε ποτέ προέκυψε από τη μετατροπή του τελευταίου Vought SBU Corsair παραγωγής.[2] Ήταν δε επί της ουσίας πανομοιότυπο με αυτό, αφού είχε γενική δομή, συμπεριλαμβανομένου του κλειστού πιλοτηρίου και του αστεροειδούς κινητήρα Pratt & Whitney R-1535. Οι επιφάνειες καθώς και το κάλυμμα του κινητήρα ήταν βελτιωμένα ως προς την αεροδυναμική. Επιπλέον το XSB3U είχε πλήρως ανασυρόμενο σύστημα προσγείωσης.[3]
Επιχειρησιακή ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τον Απρίλιο του 1936 το πρωτότυπο παραδόθηκε στον αεροναύσταθμο της Anacostia προκειμένου να γίνει η αξιολόγησή του από το Ναυτικό.[4] εκείνη την περίοδο πραγματοποιήθηκε και η αξιολόγηση του κυριότερου ανταγωνιστικού σχεδίου, του XSB2U-1.[3] Κατά τη διάρκεια των πτητικών δοκιμών κατέστη σαφής η ανωτερότητα του μονοπλάνου έναντι του διπλάνου σε όλες τις παραμέτρους.[5] Παρόλα αυτά οι εντυπώσεις για το σύστημα προσγείωσης του XSB3U ήταν ιδιαίτερα θετικές, με την όλη διάταξη να κρίνεται ανώτερη των περισσοτέρων σύγχρονών της.[6]
Μετά το πέρας της αξιολόγησης, το XSB3U παρέμεινε στην κατοχή του Ναυτικού και αξιοποιήθηκε για τη διεξαγωγή δοκιμών καθώς και σαν αεροσκάφος συνδέσμου.[3] Η NACA επίσης χρησιμοποίησε το αεροσκάφος σε δοκιμές στο διάστημα Αυγούστου 1938-Ιανουαρίου 1939, ενώ στη συνέχεια επιστράφηκε στο Ναυτικό.[7][8]
Χρήστες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Αεροσκάφη που σχετίζονται με την ανάπτυξη του XSB3U[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παρόμοια αεροσκάφη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Αυτά ήταν τα: Brewster SBA, Curtiss SBC Helldiver, Douglas TBD Devastator, Great Lakes XB2G, Great Lakes XTBG, Grumman XSBF, Hall XPTBH, Northrop BT (εξελίχθηκε στο Douglas SBD Dauntless), Vought SB2U Vindicator και Vought XSB3U.[2]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Dann 1996, p.20.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Doll 1992, p.4.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 Johnson 2008, p.309.
- ↑ Swanborough and Bowers 1976, p.399.
- ↑ Donald 1997, p.902.
- ↑ Doll 1992, p.5.
- ↑ Hansen 1987, p.491.
- ↑ ID # EL-2000-00189 Αρχειοθετήθηκε 2009-04-02 στο Wayback Machine. NASA Langley Research Center - Multimedia Repository. Accessed 2011-01-18.
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Baugher, Joe (5 Οκτωβρίου 2009). «US Navy and US Marine Corps BuNos, First Series (A6002 to 9999)». US Navy and US Marine Corps Aircraft Serial Numbers and Bureau Numbers--1911 to Present. Ανακτήθηκε στις 13 Ιανουαρίου 2011.
- Dann, Richard S. (1996). Grumman Biplane Fighters in action. Aircraft In Action. 150. Carrollton, TX: Squadron/Signal Publications. ISBN 0-89747-353-1.
- Doll, Tom (1992). SB2U Vindicator in action. Aircraft In Action. 122. Carrollton, TX: Squadron/Signal Publications. ISBN 0-89747-274-8.
- Donald, David (1997). Complete Encyclopedia of World Aircraft. London: Orbis Publishing Ltd. ISBN 0-7607-0592-5.
- Hansen, James R. (1987). Engineer In Charge: A History of the Langley Aeronautical Laboratory, 1917-1958. NASA History Series. SP-4305. Washington, D.C.: Scientific and Technical Information Office, National Aeronautics and Space Administration. ASIN B0047OKSSO. Ανακτήθηκε στις 18 Ιανουαρίου 2011.
- Johnson, E.R. (2008). American Attack Aircraft Since 1926. Jefferson, NC: McFarland & Company. ISBN 9780786434640. Ανακτήθηκε στις 18 Ιανουαρίου 2011.
- Swanborough, Gordon· Peter M. Bowers (1976). United States Navy Aircraft since 1911 (2nd έκδοση). London: Putnam. ISBN 0-370-10054-9.
| ||||||||||||||||||||||
