Terminalia (εορτή)
Το Terminalia ήταν μία αρχαία ρωμαϊκή εορτή προς τιμή του θεού Terminus, ο οποίος προστάτευε στα όρια. Το άγαλμά του ήταν απλώς μία πέτρα ή ένας στύλος βαλμένος στο έδαφος, για να διακρίνει τα σύνορα στα ακίνητα. Η λατρεία του λέγεται, ότι καθιερώθηκε από τον Νουμά Πομπίλιο (2ο βασιλιά της Ρώμης), ο οποίος διέταξε να σημαδέψει ο καθένας τα όρια της ιδιοκτησίας του με πέτρες, που θα αφιερωθούν στον Τερμινάλιο Δία και στις οποίες κάθε χρόνο έπρεπε να προσφέρονται θυσίες στην εορτή των Τερμιναλίων. [1] Στην εορτή οι δύο ιδιοκτήτες παρακείμενων περιουσιών στεφάνωναν το άγαλμα με γιρλάντες και έφτιαχναν έναν πρόχειρο βωμό, στον οποίο πρόσφεραν λίγους σπόρους, κηρήθρες και κρασί, και θυσίαζαν ένα αρνί [2] ή ένα θηλάζον γουρούνι. Τελείωναν τραγουδώντας τα εγκώμια του θεού. [3] Η δημόσια εορτή προς τιμή αυτού του θεού εορταζόταν στο 6ο ορόσημο στο δρόμο προς το Λαυρέντον [4], αναμφίβολα επειδή αυτή ήταν αρχικά η έκταση της ρωμαϊκής επικράτειας προς αυτή την κατεύθυνση.
Η εορτή των Τερμηναλίων εορταζόταν 7 ημέρες πριν την 1η Μαρτίου (ante diem VII. Κalendas Martius), δηλ. στις 23 Φεβρουαρίου, την προηγούμενη ημέρα της Φυγής του βασιλιά (Regifugium). Το Terminalia εορταζόταν την τελευταία ημέρα του παλαιού ρωμαϊκού έτους, από όπου κάποιοι έλκουν το όνομά του. Γνωρίζουμε ότι ο Φεβρουάριος ήταν ο τελευταίος μήνας του ρωμαϊκού έτους και ότι όταν προστέθηκε ο εμβόλιμος μήνας Mercedonius, οι τελευταίες πέντε ημέρες του Φεβρουαρίου προστέθηκαν στον εμβόλιμο μήνα, καθιστώντας την 23η Φεβρουαρίου την τελευταία ημέρα του έτους. [5] [6] Όταν ο Μ. Τ. Κικέρων σε μία επιστολή του προς τον Αττικό [7] λέει, Accepi tuas litteras ad V. Terminalia (δηλ 19 Φεβρουαρίου), χρησιμοποιεί αυτόν τον τρόπο καθορισμού μιίας ημερομηνίας, επειδή όντας τότε στην Κιλικία, δεν ήξερε αν είχε εισαχθεί ο εμβόλιμος μήνας εκείνη τη χρονιά. [8]
Το κεντρικό σημείο της Ρώμης (στο οποίο οδηγούσαν όλοι οι δρόμοι) ήταν το αρχαίο ιερό τού θεού στον λόφο του Καπιτωλίου. Ο ναός του Δία, τού βασιλιά των θεών, έπρεπε να κτιστεί γύρω του (με μία τρύπα στην οροφή, καθώς ο Τerminus απαιτούσε υπαίθριες θυσίες) από τον τελευταίο βασιλιά της πόλης, Λ. Tαρκύνιο τον Υπερήφανο, ο οποίος είχε κατεδαφίσει άλλα ιερά στην τοποθεσία, για να κάνει χώρο γι' αυτό το διάσημο έργο. Αλλά οι οιωνοσκόποι είχαν διαβάσει στον τρόπο πετάγματος των πουλιών, ότι ο θεός Terminus αρνιόταν να μετακινηθεί, κάτι που θεωρήθηκε ως ένδειξη σταθερότητας για την πόλη. [9] Έτσι ο Ταρκύνιος έκτισε τον ναό τού Δία γύρω από τον ναό του Terminus.
Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Βιβλιογραφικές αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Smith, William, ed. (1890). "Terminalia" . Dictionary of Greek and Roman Antiquities (3rd ed.). London: John Murray.