Polikarpov TIS

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Polikarpov TIS
Το δεύτερο πρωτότυπο (MA) του μαχητικού Polikarpov TIS
Τύποςβαρύ μαχητικό
ΚατασκευαστήςΣχεδιαστικό Γραφείο Polikarpov
Χώρα προέλευσηςΕΣΣΔ
ΣχεδιασμόςΜιχαήλ Γιάγκελ
Παρθενική πτήσηΣεπτέμβριος 1941
Κατάστασηακυρώθηκε
Μονάδες που παρήχθησαν2

Το Polkarpov TIS ήταν σοβιετικό δικινητήριο διθέσιο βαρύ μαχητικό που σχεδιάστηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1940. Κατασκευάστηκαν μονάχα δύο πρωτότυπα πριν την ακύρωση του προγράμματος. Το δεύτερο πρωτότυπο συνετρίβη τον Σεπτέμβριο του 1944, γεγονός που σε συνδυασμό με το κλείσιμο του Σχεδιαστικού Γραφείου μετά τον θάνατο του επικεφαλής του, Νικολάι Πολικάρποφ, τερμάτισε οριστικά το πρόγραμμα.

Σχεδιασμός και ανάπτυξη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η αρχική απαίτηση για την δημιουργία ενός βαρέως μαχητικού συνοδείας κοινοποιήθηκε στο Σχεδιαστικό Γραφείο Polikarpov τον Νοέμβριο του 1938. Εκείνη την περίοδο το Γραφείο ήταν υπερφορτωμένο με τα προγράμματα ανάπτυξης του μαχητικού I-180 και του SPB, με αποτέλεσμα οι εργασίες σχεδιασμού του TIS να ξεκινήσουν ουσιαστικά το τρίτο τετράμηνο του 1940. Αρχισχεδιαστής ορίστηκε ο Μιχαήλ Γιάγκελ. Η ανάπτυξη του αεροσκάφους αποδείχθηκε περίπλοκη διότι οι απαιτήσεις της αεροπορίας άλλαζαν διαρκώς, με το TIS να καλείται να καλύψει διάφορους -συχνά αντικρουόμενους- ρόλους, όπως του μαχητικού συνοδείας, του αναχαιτιστικού, του βομβαρδιστικού κάθετης εφόρμησης και του αναγνωριστικού.[1]

Επρόκειτο για ένα χαμηλοπτέρυγο αεροσκάφος, ολομεταλλικής κατασκευής, με διπλό κάθετο ουραίο που προωθούνταν από δύο κινητήρες Mikulin AM-37. Ήταν οπλισμένο με τέσσερα πολυβόλα ShKAS των 7,62 mm στο ρύγχος και δύο ακόμα πολυβόλα ίδιου τύπου στην ράχη και σε κοιλιακή καταπακτή. Επίσης ήταν τοποθετημένα στις ρίζες των πτερύγων από ένα βαρύ πολυβόλο Berezin UBΚ των 12,7 mm και ένα πυροβόλο ShVAK των 20 mm.[2] Υπήρχε δυνατότητα μεταφοράς δύο βομβών των 500 kg. Τα κύρια σκέλη του συστήματος προσγείωσης ανασύρονταν σε θέσεις στο πίσω μέρος των ατρακτιδίων των κινητήρων ενώ ο πίσω τροχίσκος ανασύρονταν στην άτρακτο.[3]

Το αρχικό πρωτότυπο 'Α' πραγματοποίησε την παρθενική του πτήση τον Σεπτέμβριο του 1941 και έφτασε μέγιστη ταχύτητα 555 km/h σε ύψος 5800 m. Αντιμετώπιζε προβλήματα κατευθυντικής ευστάθειας και οι κινητήρες παρουσίαζαν έντονους κραδασμούς σε ύψος μεγαλύτερο των 5000 m. Το Εργοστάσιο Νο. 51 επιχείρησε, ανεπιτυχώς, να επιλύσει τα ζητήματα ευστάθειας αυξάνοντας την επιφάνεια των ουραίων πτερυγίων. Οι δοκιμές συνεχίστηκαν τον Οκτώβριο στο Νοβοσιμπίρσκ, όπου είχε μεταφερθεί το Ινστιτούτο Πτητικών Ερευνών Γκρόμοβ για να προστατευθεί από την γερμανική προέλαση. Τα ζητήματα ευστάθειας επιλύθηκαν τελικά τον Μάρτιο του 1942, όμως οι κινητήρες παρέμεναν ακόμα αναξιόπιστοι και προβληματικοί.[4]

Μέχρι το καλοκαίρι του 1942 είχε πια καταστεί σαφές ότι έπρεπε οι κινητήρες να αντικατασταθούν. Εκείνη την περίοδο το Σχεδιαστικό Γραφείο Polikarpov κατεύθυνε όλους τους διαθέσιμους πόρους στην ανάπτυξη των I-185 και ITP με αποτέλεσμα το TIS, που θεωρούνταν δευτερεύον, να παγώσει προσωρινά. Οι εργασίες ξεκίνησαν ξανά στο δεύτερο μισό του 1943, όταν πια το I-185 είχε ακυρωθεί, με τους κινητήρες Mikulin AM-39 αντί για τους ΑΜ-37. Ο οπλισμός άλλαξε εντελώς: τα πολυβόλα του ρύγχους αντικαταστάθηκαν από δύο πυροβόλα ShVAK, το ραχιαίο πολυβόλο ShKAS αντικαταστάθηκε από βαρύτερο UBT και το πολυβόλο στην κοιλιακή καταπακτή καταργήθηκε. Δύο πυροβόλα Shpitalny Sh-37 των 37 mm ή 111P των 45 mm αντικατέστησαν τα όπλα στις ρίζες των πτερύγων. Επειδή οι κινητήρες ΑΜ-39 δεν ήταν διαθέσιμοι, προσωρινά χρησιμοποιήθηκαν δύο Mikulin AM-38F.

Επιχειρησιακή ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι πτητικές δοκιμές του πρωτοτύπου 'ΜΑ' έλαβαν χώρα από τον Ιούνιο μέχρι τον Σεπτέμβριο του 1944. Το αεροσκάφος κάλυψε γενικά τις απαιτήσεις. Οι κινητήρες ήταν βελτιστοποιημένοι για επιχειρήσεις σε χαμηλό ύψος και η μέγιστη ταχύτητα ήταν μόλις 535 km/h. Το μέγιστο ύψος πτήσης ήταν 6600 m. Το αεροσκάφος είχε όμως καλό ρυθμό ανόδου, της τάξεως των 13,5 m/s και βάσει των δοκιμών φάνηκε ότι θα μπορούσε να φτάσει την ταχύτητα των 650 km/h σε ύψος 7150 m και ότι θα χρειάζονταν 6,4 λεπτά για να φτάσει το ύψος των 5000 m με τους ΑΜ-39 που θα χρησιμοποιούσε κανονικά. Όμως, ο θάνατος του Νικολάι Πολικάρποφ τον Ιούνιο του 1944, σε συνδυασμό με ατύχημα εξ αιτίας αστοχίας του συστήματος προσγείωσης στις 16 Σεπτεμβρίου τερμάτισαν οριστικά το πρόγραμμα. Το Σχεδιαστικό Γραφείο έκλεινε μετά τον θάνατο του Πολικάρποφ και κανένας δεν υποστήριξε την συνέχιση της ανάπτυξης του TIS.[5]

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παρόμοια αεροσκάφη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κατάλογοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Gordon 2008, p. 279
  2. Gordon 2008, pp. 279–280.
  3. Gunston 2008, p. 309.
  4. Gordon 2008, p. 280.
  5. Gordon 2008, p. 281

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Gordon, Yefim. Soviet Airpower in World War 2. Hinckley, UK: Midland Publishing, 2008. ISBN 978-1-85780-304-4.
  • Green, William and Gordon Swanborough. The Complete Book of Fighters. New York: Smithmark, 1994. ISBN 0-8317-3939-8.
  • Gunston, Bill. The Osprey Encyclopedia of Russian Aircraft 1875-1995. London: Osprey, 1995. ISBN 1-85532-405-9.
  • Townend, David R. Clipped Wings – World War Two Edition. Markham, Ontario: Aerofile Publications, 2010. ISBN 978-0-9732020-1-4.