Playback Theatre
Το Playback Theatre είναι μια πρωτότυπη μορφή αυτοσχεδιαστικού θεάτρου στο οποίο το κοινό ή τα μέλη της ομάδας λένε ιστορίες από τη ζωή τους και τις παρακολουθούν να «ζωντανεύουν» την ίδια στιγμή.
Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η πρώτη ομάδα Playback Theatre ιδρύθηκε το 1975 από τους Jonathan Fox και Jo Salas. Ο Φοξ ήταν φοιτητής του αυτοσχεδιαστικού θεάτρου, της προφορικής παραδοσιακής αφήγησης, της μεθόδου ψυχοδράματος του Jacob Moreno και μελετητής του έργου του εκπαιδευτικού Paulo Freire . Ο Salas ήταν μουσικός και ακτιβιστής. Και οι δύο είχαν υπηρετήσει ως εθελοντές στις αναπτυσσόμενες χώρες: Ο Fox ως εθελοντής του Ειρηνικού Σώματος στο Νεπάλ, ο Salas με την Εθελοντική Υπηρεσία Εξωτερικού της Νέας Ζηλανδίας στη Μαλαισία .
Η πρώτη ομάδα Playback Theatre είχε την έδρα της στην Πολιτεία της Νέας Υόρκης (Dutchess and Ulster Counties), ακριβώς βόρεια της Νέας Υόρκης. Η ομάδα αυτή, καθώς ανέπτυσσε τη βασική μέθοδο του Playback, την εφάρμοσε σε σχολεία, φυλακές, κέντρα ηλικιωμένων, συνέδρια και φεστιβάλ σε μια προσπάθεια να ενθαρρύνει τα άτομα από όλα τα κοινωνικά στρώματα να αφήσουν τις ιστορίες τους να ακουστούν. Επίσης έδιναν παραστάσεις για το κοινό σε μηνιαία βάση.
Η ιδέα του Playback Theatre ενέπνευσε πολλούς ανθρώπους. Μια διδακτική και καλλιτεχνική περιοδεία ορισμένων μελών της πρώτης ομάδας Playback Theatre στην Αυστραλασία το 1980 είχε ως αποτέλεσμα να ιδρυθούν αντίσοιχες ομάδες στο Σίδνεϊ (1980), στη Μελβούρνη (1981), στο Περθ και στο Ουέλλινγκτον . Και οι τέσσερις ομάδες εξακολουθούν να υφίστανται έως σήμερα και είναι πλέον οι παλαιότερες ομάδες Playback Theatre στον κόσμο.
Από τότε, η μέθοδος έχει διαδοθεί σε όλη τη Βόρεια Αμερική και την Ευρώπη και οι ομάδες Playback υπάρχουν πλέον σε έξι ηπείρους. Το Διεθνές Δίκτυο Θεάτρου Playback (International Playback Theatre Network -IPTN) ιδρύθηκε το 1990 για να υποστηρίξει τη δράση του Playback σε όλο τον κόσμο. Από το 2018, το IPTN έχει 192 ομάδες-μέλη και 320 επαγγελματίες και μεμονωμένα μέλη από 40 χώρες. [1]
Θεατρική μορφή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η «μέθοδος» Playback, όπως αναπτύχθηκε από τους Fox και Salas, χρησιμοποιεί θεατρικά σχήματα ή στοιχεία, που αναπτύχθηκαν από το αυτοσχεδιαστικό θέατρο, την αφήγηση και το ψυχόδραμα. Αυτά τα στοιχεία περιλαμβάνουν σκηνές (που ονομάζονται επίσης ιστορίες ή βινιέτες) και σύντομες αφηγηματικές ή μη αφηγηματικές μορφές, που περιλαμβάνουν επίσης "ρευστά γλυπτά", "ζευγάρια" και "χορωδίες".
Σε μια εκδήλωση Playback, κάποιος στο ακροατήριο αφηγείται μια στιγμή ή μια ιστορία από τη ζωή του, επιλέγει τους ηθοποιούς που θα παίξουν τους διαφορετικούς ρόλους και, στη συνέχεια, όλοι όσοι παρευρίσκονται παρακολουθούν την παράσταση, καθώς η ιστορία "ζωντανεύει" με καλλιτεχνικό τρόπο. Οι ηθοποιοί βασίζονται σε μη ρεαλιστικό ύφος για να μεταφέρουν νόημα, όπως είναι η μεταφορά ή το τραγούδι.
Εφαρμογές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το Playback Theatre χρησιμοποιείται σε ένα ευρύ φάσμα γεγονότων: θέατρα και κοινοτικά κέντρα (όπου πραγματοποιούνται παραστάσεις για το ευρύ κοινό), σε σχολεία, ιδιωτικούς οργανισμούς, μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς, φυλακές, κέντρα φιλοξενίας, κέντρα απεξάρτησης, σε συνέδρια όλων των ειδών, κολέγια και πανεπιστήμια.
Το Playback Theatre έχει επίσης χρησιμοποιηθεί στους ακόλουθους τομείς: μεταβατική δικαιοσύνη, ανθρώπινα δικαιώματα, πολιτικός διάλογος, πρόσφυγες και μετανάστες, αποκατάσταση καταστροφών, κλιματική αλλαγή, γενέθλια και γάμοι.
Εκπαίδευση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι ηθοποιοί του Playback έχουν χρησιμοποιήσει τη μέθοδο στα σχολεία για θέματα όπως ο εκφοβισμός (οι μαθητές λένε ιστορίες για τις εμπειρίες τους σε σχέση με τον εκφοβισμό, τις παρακολουθούν να ξαναπαίζονται (play back) και στη συνέχεια ψάχνουν τρόπους για να δημιουργήσουν ένα ασφαλές σχολικό περιβάλλον γεμάτο σεβασμό). Το Playback χρησιμοποιείται τόσο από εκπαιδευτικούς στην τάξη όσο και από επαγγελματίες σε σχολικές επισκέψεις. [2]
Θεραπεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παρόλο που το Playback Theatre δεν αποτελεί θεραπευτική τεχνική, είναι δυνατόν να προσαρμοστεί για να χρησιμοποιηθεί στη θεραπεία από θεραπευτές που έχουν γνώσεις Playback Theatre. Οι θεραπευόμενοι μπορούν να αποκτήσουν διορατικότητα, κάθαρση, σύνδεση και αυτο-έκφραση λέγοντας τις ιστορίες τους και συμμετέχοντας στη δραματοποίηση των ιστοριών που λένε οι άλλοι. [3]
Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Δραματική Θεραπεία
- Αυτοσχεδιαστικό θέατρο
- Ψυχόδραμα
- Φόρουμ θέατρο
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «International Playback Theatre Network». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Μαΐου 2020. Ανακτήθηκε στις 18 Μαΐου 2020.
- ↑ Using Playback Theatre to Address Bullying by Jo Salas. Educational Leadership, September 2006
- ↑ Do My Story, Sing My Song: Music therapy and Playback Theatre with troubled children by Jo Salas. Tusitala Publishing, 2008