Μετάβαση στο περιεχόμενο

Martin T4M

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Martin T4M
Το Martin T4M
Τύποςτορπιλοπλάνο-βομβαρδιστικό
ΚατασκευαστήςGlenn L. Martin Company/Great Lakes Aircraft Company
Χώρα προέλευσηςΗΠΑ
Παρθενική πτήση1927
Πρώτη παρουσίαση1928
Αποσύρθηκε1938
Κύριος χειριστήςΠολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ
Μονάδες που παρήχθησαν155
Αναπτύχθηκε απόMartin T3M

Το Martin T4M ήταν μονοκινητήριο διπλάνο τορπιλοπλάνο-βομβαρδιστικό που ανέπτυξε η Glenn L. Martin Company με βάση το προγενέστερο T3M. Ήταν το βασικό αεροπλάνο της κλάσης του στα αεροπλανοφόρα του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ για μεγάλο μέρος της δεκαετίας του 1930.

Σχεδιασμός και ανάπτυξη

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η κατασκευάστρια ανέπτυξε το Model 74 προκειμένου να συνεχίσει τις δοκιμές με αστεροειδείς κινητήρες που είχαν γίνει με τα Τ3Μ. Το πρωτότυπο ονομάστηκε XT4M-1 και πραγματοποίησε την παρθενική του πτήση τον Απρίλιο του 1927[1] και αργότερα πέρασε στην κατοχή του Ναυτικού για περαιτέρω δοκιμές.[2] Είχε πτέρυγες μεταλλικής κατασκευής με υφασμάτινη επικάλυψη, που ήταν μικρότερου εκπετάσματος συγκριτικά με του Τ3Μ.[3] Προωθούνταν από κινητήρα Pratt & Whitney Hornet (όπως το XT3M-3) και είχε επανασχεδιασμένο πηδάλιο. Η άτρακτος του ήταν παρόμοια με του Τ3Μ-2, ενώ ήταν δυνατή η εγκατάσταση συμβατικού συστήματος προσγείωσης ή πλωτήρων για χρήση σαν υδροπλάνο.

Στις 30 Ιουνίου 1927, μετά την επιτυχή ολοκλήρωση των δοκιμών, το Ναυτικό παρήγγειλε 102 αεροσκάφη με την ονομασία T4M-1.[2] Τον Οκτώβριο του 1938 η Martin πούλησε το εργοστάσιο της στο Κλίβελαντ, όπου παράγονταν τα Τ4Μ, στην Great Lakes Aircraft Company.[4] Η τελευταία έλαβε παραγγελία για την κατασκευή επιπλέον 18 αεροσκαφών στα οποία θα ενσωματώνονταν μικροβελτιώσεις.[4] Στις 2 Ιουλίου 1930 το Ναυτικό ζήτησε από την Detroit Aircraft Corporation την κατασκευή ακόμα 32 αεροσκαφών με τον ισχυρότερο αστεροειδή κινητήρα Wright Cyclone.[2] Αυτά ονομάστηκαν ΤΕ-1.[2] Η εταιρεία αυτή επίσης πέρασε στην ιδιοκτησία της Great Lakes και τα αεροσκάφη ολοκληρώθηκαν σαν TG-2.[2]

Επιχειρησιακή ιστορία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι παραδόσεις αεροσκαφών ξεκίνησαν τον Αύγουστο του 1928, προς αντικατάσταση των Τ3Μ-2 επί των αεροπλανοφόρων USS Saratoga και USS Lexington, συνεχίστηκαν δε μέχρι το 1931.[2] Σε αντίθεση με τα Τ3Μ που χρησιμοποιήθηκαν περισσότερο σαν υδροπλάνα παρά σαν συμβατικά αεροσκάφη, τα Τ4Μ επιχειρούσαν κυρίως από τα αεροπλανοφόρα,[4] κάτι που αντανακλούσε εν πολλοίς το γεγονός ότι οι επιτελικοί σχεδιαστές αναγνώριζαν σταδιακά την αξία του αεροπλανοφόρου σαν όπλου.

Τα T4M και TG παρέμειναν σε υπηρεσία μέχρι και το 1938.[2] Αεροσκάφη που προτάθηκαν προς αντικατάστασή τους, όπως τα XT6M και XT3D, δεν είχαν σημαντικά ανώτερες επιδόσεις ώστε να δικαιολογείται η αγορά τους.[5] Τα Τ4Μ παρέμειναν μέχρι την έλευση των Douglas TBD Devastator, όντας τα τελευταία διπλάνα βομβαρδιστικά του Ναυτικού.[6]

XT4M-1
Πρωτότυπο με κινητήρα Pratt & Whitney R-1690-24 των 525 hp.
T4M-1
Αρχική έκδοση παραγωγής. Κατασκευάστηκαν 102 μονάδες από την Martin.
TG-1
Έκδοση με ελαφρώς τροποποιημένο σύστημα προσγείωσης και κινητήρα Pratt & Whitney R-1690-28 των 525 hp. Κατασκευάστηκαν 18 αεροσκάφη από την Great Lakes.
TG-1 Commercial
Πολιτική έκδοση του TG-1, κατασκευάστηκαν δύο μονάδες.[7]
TG-2
Έκδοση με κινητήρα Wright R-1820-86 Cyclone των 620 hp. Κατασκευάστηκαν 32 αεροσκάφη από την Great Lakes (αρχικά παραγγέλθηκαν σαν TE-1 στην Detroit Aircraft Corporation).
ΗΠΑ

Αεροσκάφη που σχετίζονται με την ανάπτυξη του Τ4Μ

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παρόμοια αεροσκάφη

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. Swanborough and Bowers 1976, p.311
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 Grossnick 1995, p.508.
  3. Taylor 1981, p.93.
  4. 4,0 4,1 4,2 Swanborough and Bowers 1976, p.312
  5. Johnson 2005, p.4-5
  6. Swanborough and Bowers 1976, p.313
  7. Great Lakes Aerofiles. Retrieved 27 March 2008.
  8. Johnson 1977, p.96
  9. Johnson 1977, p.107.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]