Μετάβαση στο περιεχόμενο

La Belle Ferronnière

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
La Belle Ferronnière
ΟνομασίαLa Belle Ferronnière
ΔημιουργόςQ762
Έτος δημιουργίας1495–1499
ΕίδοςΕλαιογραφία σε ξύλο
Ύψος63
Πλάτος45 εκ
ΠόληΠαρίσι, Γαλλία
ΜουσείοΜουσείο του Λούβρου
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Η La Belle Ferronnière είναι πίνακας, του οποίου η πατρότητα αποδίδεται στον Λεονάρντο ντα Βίντσι ή στη Σχολή του. Χρονολογείται στα 1495 - 1499 και φιλοξενείται στο Μουσείο του Λούβρου στο Παρίσι.

Ιστορικό του πίνακα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο πίνακας μνημονεύεται για πρώτη φορά το 1642 σε έναν κατάλογο της βασιλικής συλλογής του Ανακτόρου Φονταινεμπλώ και αναφέρεται ως έργο του Λεονάρντο ντα Βίντσι, που εικονίζει μια Δούκισα της Μάντουα.[1] Η πληροφορία αυτή όμως δεν διασταυρώνεται από τα χειρόγραφα του ντα Βίντσι, αφού δεν αναφέρουν τον ανυπόγραφο και αχρονολόγητο ετούτο πίνακα. Το όνομά του ο πίνακας το έλαβε αργότερα εκ παραδρομής.[2] Στον ίδιο κατάλογο αναφέρεται επίσης ένα πορτραίτο της La Belle Ferronière, κάποιας αγνώστου ονόματος ερωμένης του Γάλλου βασιλιά Φραγκίσκου Α΄. Πιθανόν η ερωμένη αυτή να ήταν σύζυγος ή θυγατέρα κάποιου έμπορου σιδηρικών (γαλ. ferronnier), ή σύζυγος κάποιου δικηγόρου ονόματι Féron ή Le Ferron.[3]

Η σύγχυση των δύο πορτρέτων έγινε μάλλον στις αρχές του 18ου αιώνα, και έκτοτε το έργο του ντα Βίντσι αναφέρεται κυρίως με αυτό το όνομα, ή με περιγράφεται ως «Πορτρέτο μιας άγνωστης κυρίας». Η σύγχυση ίσως να έγινε λόγω του διαδήματος που φοράει η εικονιζόμενη γυναίκα. Πρόκειται για μια στενή ταινία σαν λουράκι με πολύτιμους λίθους που στολίζει το μέτωπο. Παρόμοια διαδήματα συναντούμε από τον 16ο αιώνα υπό το όνομα «Ferronière».[2][4]

Η εικονιζόμενη γυναίκα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εκτός από την ερωμένη του βασιλιά, πιστεύεται ότι η εικονιζόμενη γυναίκα μπορεί να είναι κάποια από τα εξής ιστορικά πρόσωπα: η Λουκρέτσια Κριβέλλι (1452−1508), Σεσίλια Γκαλλεράνι (1473−1536), αμφότερες ερωμένες του Λουδοβίκο Σφόρτσα (1452−1508), ή η Μπεατρίς ντ' Εστέ (1475−1497), την οποία παντρεύτηκε ο Λουδοβίκος το 1491.[2]

  1. Heinrich Bodmer (Hrsg.): Leonardo, des Meisters Gemälde und Zeichnungen in 360 Abbildungen. In: Band 37 von Klassiker der Kunst in Gesamtausgaben. Deutsche Verlags Anstalt, Stuttgart - Berlin 1931, S. 368
  2. 2,0 2,1 2,2 Musée du Louvre
  3. Rudolf Köster: Eigennamen im deutschen Wortschatz. Walter de Gruyter, Berlin 2003, S. 49 ISBN 978-3-11-017702-2
  4. Jacob Heinrich Kaltschmidt: Neuestes und vollständigstes Fremdwörterbuch zur Erklärung aller aus fremden Sprachen entlehnten Wörter und Ausdrücke. F.A. Brockhaus, Leipzig 1870, S. 371
  • Martin Kemp: Leonardo, C. H. Beck, München 2008, ISBN 978-3-406-56821-3
  • Charles Nicholl: Leonardo da Vinci – Die Biographie. S. Fischer, Frankfurt am Main 2006, ISBN 978-3-10-052405-8
  • Carlo Pedretti: Leonardo; a study in chronology and style. University of California Press, Berkeley 1973, ISBN 0-520-02420-6

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]