EPIRB

Ο ραδιοφάρος εντοπισμού θέσης έκτακτης ανάγκης (EPIRB) είναι ένας τύπος ραδιοφάρου εντοπισμού έκτακτης ανάγκης.

Τρόπος λειτουργίας

Ο EPIRB είναι ένας φορητός ραδιοπομπός που τροφοδοτείται από μπαταρία και χρησιμοποιείται σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης για τον εντοπισμό αεροπλάνων, σκαφών και ατόμων που βρίσκονται σε κίνδυνο και χρειάζονται άμεση διάσωση. Σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης, όπως η βύθιση πλοίου ή η συντριβή αεροπλάνου, ο πομπός ενεργοποιείται και αρχίζει να εκπέμπει ένα συνεχές ραδιοφωνικό σήμα το οποίο χρησιμοποιείται από τις ομάδες έρευνας και διάσωσης για τον γρήγορο εντοπισμό της έκτακτης ανάγκης και την παροχή βοήθειας. Το σήμα ανιχνεύεται από δορυφόρους που διαχειρίζεται μια διεθνής κοινοπραξία υπηρεσιών διάσωσης, η COSPAS-SARSAT, η οποία μπορεί να ανιχνεύσει ραδιοφάρους έκτακτης ανάγκης οπουδήποτε στη Γη που εκπέμπουν στη συχνότητα κινδύνου COSPAS 406 MHz. Η κοινοπραξία υπολογίζει τη θέση του φάρου και διαβιβάζει γρήγορα τις πληροφορίες στον κατάλληλο τοπικό οργανισμό πρώτης ανταπόκρισης, ο οποίος εκτελεί την έρευνα και τη διάσωση. Ο βασικός σκοπός αυτού του συστήματος είναι να βοηθήσει τους διασώστες να βρουν επιζώντες εντός της λεγόμενης "χρυσής ημέρας" (οι πρώτες 24 ώρες μετά από ένα τραυματικό γεγονός), κατά τη διάρκεια της οποίας η πλειονότητα των επιζώντων μπορεί συνήθως να σωθεί. Το χαρακτηριστικό που διακρίνει ένα σύγχρονο EPIRB, συχνά αποκαλούμενο GPIRB, από άλλους τύπους φάρου έκτακτης ανάγκης είναι ότι περιέχει δέκτη GPS και μεταδίδει τη θέση του, συνήθως με ακρίβεια 100 μέτρων, για να διευκολύνει τον εντοπισμό του. Οι προηγούμενοι φάροι έκτακτης ανάγκης χωρίς GPS μπορούν να εντοπιστούν μόνο σε απόσταση 2 χιλιομέτρων από τους δορυφόρους COSPAS.

Η τυπική συχνότητα ενός σύγχρονου EPIRB είναι 406 MHz. Πρόκειται για μια διεθνώς ρυθμιζόμενη υπηρεσία κινητής ραδιοεπικοινωνίας που βοηθά τις επιχειρήσεις έρευνας και διάσωσης να εντοπίζουν και να εντοπίζουν κινδυνεύοντα σκάφη, αεροσκάφη και ανθρώπους. Διαφέρει από έναν δορυφορικό σταθμό ραδιοφάρου έκτακτης ανάγκης που δείχνει τη θέση του.

Ιστορικά στοιχεία

Φάροι εντοπισμού έκτακτης ανάγκης πρώτης γενιάς EPIRB

Η πρώτη μορφή αυτού του είδους ραδιοφάρων ήταν ο ELT (121,500 MHz), ο οποίος σχεδιάστηκε ως αυτόματος ραδιοφάρος εντοπισμού για συντριβέντα στρατιωτικά αεροσκάφη. Αυτοί οι φάροι χρησιμοποιήθηκαν για πρώτη φορά τη δεκαετία του 1950 από τον αμερικανικό στρατό και η χρήση τους σε πολλούς τύπους αεροσκαφών εμπορικής και γενικής αεροπορίας επιβλήθηκε από τις αρχές της δεκαετίας του 1970. Η συχνότητα και η μορφή του σήματος που χρησιμοποιούν οι φάροι ELT δεν ήταν σχεδιασμένα για δορυφορική ανίχνευση, με αποτέλεσμα ένα σύστημα με φτωχές ικανότητες εντοπισμού θέσης και με μεγάλες καθυστερήσεις στην ανίχνευση των ενεργοποιημένων φάρων. Το δίκτυο δορυφορικής ανίχνευσης κατασκευάστηκε αφού οι φάροι ELT είχαν ήδη αρχίσει να χρησιμοποιούνται γενικά, με τον πρώτο δορυφόρο να εκτοξεύεται μόλις το 1982, και ακόμη και τότε, οι δορυφόροι παρείχαν μόνο ανίχνευση, με ακρίβεια εντοπισμού περίπου 20 χιλιομέτρων. Η τεχνολογία επεκτάθηκε αργότερα για να καλύψει τη χρήση σε πλοία στη θάλασσα (EPIRB), σε μεμονωμένα άτομα (PLB και, από το 2016, MSLD). Όλες έχουν μεταβεί από τη χρήση των 121,500 MHz ως κύρια συχνότητα στη χρήση των 406 MHz, η οποία σχεδιάστηκε για δορυφορική ανίχνευση και εντοπισμό.

Από την έναρξη λειτουργίας του Cospas-Sarsat το 1982, οι ραδιοφάροι κινδύνου έχουν βοηθήσει στη διάσωση πάνω από 28.000 ανθρώπων σε περισσότερες από 7.000 καταστάσεις κινδύνου. Μόνο το 2010, το σύστημα παρείχε πληροφορίες που χρησιμοποιήθηκαν για τη διάσωση 2.388 ατόμων σε 641 καταστάσεις κινδύνου.

Παραπομπές

COSPAS-SARSAT, Document C/S T.001 October 1999
FCC, Part 80 and GMDSS
MED, 0735/2001
RTCM, Standard for 406 MHz Satellite EPIRBs

Εξωτερικοί Σύνδεσμοι