Μετάβαση στο περιεχόμενο

Daniele Manin (αντιτορπιλικό)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Daniele Manin
Φωτογραφία του αντιτορπιλικού Daniele Manin εν πλω (περ. το 1930).
Πληροφορίες
Τύπος και κλάσηΑντιτορπιλικό κλάσης Sauro
ΟνομασίεςΈφερε το όνομα του Ιταλού πατριώτη, πολιτικού και πρωτεργάτη της Ιταλικής ενοποίησης Ντανιέλε Μανίν (Daniele Manin).
ΝαυπηγείοCantieri navali del Quarnaro, Φιούμε
Έναρξη ναυπήγησης9 Οκτωβρίου 1924
Καθέλκυση15 Ιουνίου 1925
Ένταξη σε υπηρεσία1η Μαρτίου 1927
ΚατάληξηΒυθίστηκε από συμμαχικά αεροσκάφη στις 3 Απριλίου 1941.
Γενικά χαρακτηριστικά
Εκτόπισμακανονικό (standard): 1058 t (1041 LT)
1600 t (1570 LT)
Μήκος90,16 m
Πλάτος9,2 m
Βύθισμα2,9 m
ΠρόωσηΤο προωστικό σύστημα απέδιδε έως και 36000 shp.
Ταχύτητα31 kn
Αυτονομία2600 ναυτικά μίλια με ταχύτητα πλεύσης 14 kn.
Πλήρωμα154-156 αξιωματικοί, υπαξιωματικοί και ναύτες
Οπλισμός2×2 πυροβόλα των 120 mm
2 πυροβόλα των 40 mm
πολυβόλα των 13,2 mm
2 τρίδυμοι τορπιλοσωλήνες των 533 mm
52 νάρκες

Το Daniele Manin ήταν ένα από τα τέσσερα αντιτορπιλικά κλάσης Sauro που ναυπηγήθηκαν για το Ιταλικό Βασιλικό Ναυτικό τη δεκαετία του 1920. Ολοκληρώθηκε το 1927 και έλαβε μέρος σε επιχειρήσεις κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Τα πλοία της κλάσης Sauro ήταν επιμηκυμένες και βελτιωμένες εκδοχές των προηγούμενων σκαφών της κλάσης Sella.[1] Είχαν ολικό μήκος 90,16 m, πλάτος 9,2 m και μέσο βύθισμα 2,9 m. To εκτόπισμά τους ήταν 1058 t (1041 LT) με κανονικό (standard) φορτίο και έφθανε τους 1600 t (1570 LT) με πλήρες. Το πλήρωμά τους αποτελούνταν από 8-10 αξιωματικούς και 146 υπαξιωματικούς και ναύτες.[2] Το προωστικό σύστημα παρείχε έως και 36000 shp, με τη μέγιστη ταχύτητα πλεύσης να ανέρχεται σε 31 kn σε πραγματικές, επιχειρησιακές συνθήκες,[3] παρόλο που το Francesco Nullo έφθασε τους 37 kn κατά τη διάρκεια των θαλάσσιων δοκιμών ενώ όμως έφερε περιορισμένο φορτίο.[4] Η ακτίνα δράσης των πλοίων της κλάσης αυτής έφθανε τα 2600 ναυτικά μίλια με ταχύτητα πλεύσης 14 kn.[1]

Ο κύριος οπλισμός αποτελούνταν από τέσσερα πυροβόλα των 120 mm που ήταν εγκατεστημένα σε ζεύγη σε δύο πύργους, έναν μπροστά κι έναν πίσω από την υπερκατασκευή.[2] Υπήρχαν επίσης δύο αντιαεροπορικά πυροβόλα των 40 mm και δύο πολυβόλα των 13,2 mm. Τον οπλισμό συμπλήρωναν δύο τρίδυμοι τορπιλοσωλήνες των 533 mm,[3] ενώ μπορούσαν επίσης να μεταφερθούν 52 νάρκες.[2]

Επιχειρησιακή ιστορία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ναυπήγηση του Daniele Manin άρχισε στις 9 Οκτωβρίου 1924 στις εγκαταστάσεις της Cantieri navali del Quarnaro στην πόλη Φιούμε.[1] Καθελκύστηκε στις 15 Ιουνίου 1925 και εντάχθηκε σε υπηρεσία την 1η Μαρτίου 1927.[1]

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 Whitley, p. 160
  2. 2,0 2,1 2,2 Fraccaroli, p. 47
  3. 3,0 3,1 Roberts, p. 298
  4. McMurtrie, p. 281