2537 Γκίλμορ
(Ανακατεύθυνση από 2537 Τζίλμορ)
| Ανακάλυψη A | |
|---|---|
| Ανακαλύψας (-ασα): | Καρλ Ράινμουτ |
| Ημερομηνία ανακάλυψης: | 4 Σεπτεμβρίου 1951 |
| Εναλλακτικές ονομασίες B: | 1951 RL |
| Κατηγορία: | |
| Τροχιακά χαρακτηριστικά Γ | |
| Εποχή 18 Απριλίου 2013 (Ι.Η. (JD) 2456400,5) | |
| Εκκεντρότητα (e): | 0,171 |
| Μεγάλος ημιάξονας (a): | 2,659 AU (397,7 εκατομ. km) |
| Απόσταση περιηλίου (q): | 2,205 AU (329,8 εκατομ. km) |
| Απόσταση αφηλίου (Q): | 3,113 AU (465,6 εκατομ. km) |
| Περίοδος περιφοράς («έτος») (P): | 1583,4 ημέρες |
| Κλίση ως προς την εκλειπτική (i): | 12,923 ° (μοίρες) |
| Μήκος του ανερχόμενου συνδέσμου (Ω): |
335,04 ° |
| Όρισμα του περιηλίου (ω): | 19,22 ° |
| Μέση ανωμαλία (M): | 76,485 ° |
Ο Γκίλμορ (Gilmore) είναι ένας αστεροειδής της Κύριας Ζώνης Αστεροειδών με απόλυτο μέγεθος (όπως ορίζεται για το Ηλιακό Σύστημα) 12,7. Ανακαλύφθηκε το 1951 από τον Γερμανό αστρονόμο Καρλ Ράινμουτ[1], που παρατηρούσε από τη Χαϊδελβέργη, και πήρε το όνομά του προς τιμή των Νεοζηλανδών αστρονόμων Άλαν Τσαρλς Γκίλμορ και Πάμελα Κιλμάρτιν-Γκίλμορ.[2]
Φυσικά χαρακτηριστικά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τα φυσικά χαρακτηριστικά του Γκίλμορ είναι άγνωστα.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «IAU Minor Planet Center». www.minorplanetcenter.net. Ανακτήθηκε στις 28 Ιουνίου 2023.
- ↑ Schmadel, Lutz D. (2003). Dictionary of minor planet names / Lutz D. Schmadel. Hauptbd. Physics and astronomy online library. Berlin Heidelberg New York Hong Kong London Milan Paris Tokyo: Springer. ISBN 978-3-540-00238-3.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι-πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| 2536 Κόζυρεφ | 2537 Γκίλμορ | 2538 Βαντερλίντεν |
|---|