1744 Χάρριετ

**1744 Χάρριετ**
Ανακάλυψη A
Ανακαλύψας (-ασα):	Κ. Γ. φαν Χάουτεν, Ι. φαν Χούτεν-Γκρένεφελντ, Τομ Γκέρελς
Ημερομηνία ανακάλυψης:	24 Σεπτεμβρίου 1960
Εναλλακτικές ονομασίες B:	6557 P-L, 1949 GR, 1959 GE,; 1959 JG
Κατηγορία:
Τροχιακά χαρακτηριστικά Γ
	Εποχή 14 Μαρτίου 2012 (Ι.Η. (JD) 2456000,5)
Εκκεντρότητα (e):	0,121
Μεγάλος ημιάξονας (a):	2,229 AU (333,5 εκατομ. km)
Απόσταση περιηλίου (q):	1,960 AU (293,3 εκατομ. km)
Απόσταση αφηλίου (Q):	2,498 AU (373,75 εκατομ. km)
Περίοδος περιφοράς («έτος») (P):	1215,8 ημέρες
Κλίση ως προς την εκλειπτική (i):	4,408 ° (μοίρες)
Μήκος του; ανερχόμενου συνδέσμου (Ω):	; 27,515 °
Όρισμα του περιηλίου (ω):	156,15 °
Μέση ανωμαλία (M):	339,69 °

Η Χάρριετ (Harriet) είναι ένας αστεροειδής που περιφέρεται στην εσωτερική περιοχή της Κύριας Ζώνης Αστεροειδών και έχει απόλυτο μέγεθος (όπως ορίζεται για το Ηλιακό Σύστημα) 13,6. Ανακαλύφθηκε το 1960 από τον Αμερικανό αστρονόμο Τομ Γκέρελς, που παρατηρούσε από το Αστεροσκοπείο του Πάλομαρ, καθώς και από το ζεύγος Ολλανδών αστρονόμων Κορνέλις Γιοχάνες φαν Χάουτεν και Ίνγκριντ φαν Χάουτεν-Γκρένεφελντ, και πήρε το όνομά της από το όνομα της συζύγου του Αμερικανού αστρονόμου Πωλ Χέργκετ.

Φυσικά χαρακτηριστικά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η μέση διάμετρος της Χάρριετ εκτιμάται σε 14 χιλιόμετρα περίπου. Τα υπόλοιπα φυσικά χαρακτηριστικά της είναι άγνωστα.