Φακόχοιρος
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Φακόχοιρος | ||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Ο Φακόχοιρος ο Αφρικανικός
| ||||||||||||||
| Συστηματική ταξινόμηση | ||||||||||||||
| ||||||||||||||
| Είδη | ||||||||||||||
Ο Φακόχοιρος (επιστ. ονομ.: Phacochoerus), είναι γένος Αρτιοδάκτυλων της οικογένειας των Συΐδων και περιλαμβάνει τα είδη Φακόχοιρος ο Αιθιοπικός (Phacocheorus aethiopicus) και Φακόχοιρος ο Αφρικανικός (Phacocheorus africanus). Στις τοπικές κοινωνίες της Αφρικής ονομάζεται warthog, ενώ είναι γνωστός και ως αγριόχοιρος.
Περιγραφή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Τα θηλαστικά αυτά μπορούν να φτάσουν το μήκος των 190 εκ. (τα 45 ανήκουν στην ουρά) και ύψος ως το ακρώμιο 75 εκ. Είναι χοντρά και άχαρα με παχύ, ρυτιδωμένο δέρμα γκρίζου χρώματος, με λίγες σκληρές τρίχες πιο πυκνές στη σπονδυλική στήλη, όπου σχηματίζουν ένα είδος χαίτης. Οι φακόχοιροι έχουν στο ρύγχος τους τέσσερις κρεάτινες αποφύσεις από τις οποίες πήραν και το όνομά τους. Δύο από αυτές βρίσκονται κάτω από τα μάτια, ενώ οι άλλες δύο ανάμεσα στα μάτια και στα χείλη. Τα κεφάλια των φακόχοιρων είναι πολύ ανεπτυγμένα και έχουν μικρά και μυτερά αυτιά. Τα ρύγχη τους είναι επιμήκη και από τα χείλη εξέχουν οι χαυλιόδοντες που είναι κυρτοί προς τα πάνω, στερούνται σμάλτου και αναπτύσονται συνεχώς, φτάνοντας μερικές φορές το μήκος των 50 εκατοστών. Τους αρέσει να ζουν κοντά σε νερόλακκους και να καλύπτονται με λάσπη, για να προστατεύσουν το δέρμα τους από τον ήλιο και τα κουνούπια. Οι φακόχοιροι που περιλαμβάνουν μερικά υποείδη, ζουν κατά αγέλες με οικογενειακή βάση (ένας αρσενικός, μια θηλυκιά και τα μικρά τους, συνήθως 1-8) στις σαβάνες της Αφρικής νότια της Σαχάρα, είναι φυτοφάγα και τρέφονται με βολβούς και ρίζες. Επειδή δεν έχουν όλους τους σπονδύλους στη σπονδυλική τους στήλη (με αποτέλεσμα να μην μπορούν να στρίψουν κανονικά το κεφάλι τους), όταν τρώνε γονατίζουν στα μπροστινά τους πόδια για να φτάσουν το φαγητό τους. Υπερασπίζονται με γενναιότητα τα μικρά τους απέναντι στα αρπακτικά, ακόμα και εναντίον λιονταριών. Υφίστανται εντατικό κυνήγι για το κρέας, τους χαυλιόδοντες και το δέρμα τους, που χρησιμοποιείται με πολλούς τρόπους.
Δείτε Επίσης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Εγκυκλοπαίδεια Νέα Δομή, Εκδόσεις Δομή, Τόμος 34, σελ. 154, Αθήνα 1996.
