Χώρα του Λεόν
Συντεταγμένες: 48°35′N 04°02′W / 48.583°N 4.033°W
| Χώρα του Λεόν | |||
|---|---|---|---|
| |||
  Χώρα του Λεόν | |||
 | |||
| Χώρα | Γαλλία | ||
| Ίδρυση | 865 | ||
| Έκταση | 2.019 km² | ||
| Πληθυσμός | 418.577 (2007) | ||
 Σχετικά πολυμέσα | |||
.svg)
Το Λεόν ή Λεοναί[1] (bro Leon στα βρετανικά), παλαιότερα Loonois[2], είναι μια περιοχή της Βρετάνης, παλαιά κομητεία η οποία αντιστοιχούσε σε μία επισκοπή, την Επισκοπή του Λεόν, η οποία διαιρέθηκε στην συνέχεια στην Υποκομητεία του Λεόν και το Φέουδο του Λεόν. Ήταν επίσης βαρονία, βαϊλάτο, καθώς και φορολογική επαρχία.
Η Χώρα του Λεόν οριοθετείται στα ανατολικά από τον ποταμό του Μορλαί ή "Dossen" (Dosenn στα βρετανικά, παραπόταμο των ποταμών Κεφλέτ και Ζαρλό), σύνορο με το Τρεγκόρ, στα νότια από τα φυσικά σύνορα των Όρων του Αρέ και από τον ποταμό του Ελόρν, σύνορο με την Κορνουάιγ και πιο συγκεκριμένα στο επίπεδο του Pont de Rohan[note 1]. Η πόλη του Μορλαί είναι, στην αριστερή της όχθη, στην Χώρα του Λεόν και, στην δεξιά της όχθη, στο Τρεγκόρ.
Τα σύνορά της είναι αυτά της παλαιάς Επισκοπής του Λεόν, η οποία περιελάμβανε τρεις χώρες, οι οποίες κατά τον 13ο αιώνα αναβαθμίστηκαν σε αρχιδιακονίες : το Λεόν, όπως ήταν ευρέως γνωστό, το οποίο ονομαζόταν επίσης Άνω Λεόν (Gourre Leoun), στα δυτικά του Aber Wrac'h, της Χώρας του Αχ, της οποίας το όνομα γράφεται σήμερα ως Ac'h και μεταξύ των δύο φέουδων του Ιγί (Kemenet Illi) με κέντρο το Λενεβέν. Το αρχικό Λεόν, αποτελούσε κατά την Ύστερη Περίοδο του Μεσαίωνα το δυτικό τμήμα της Ντομνονέ, το οποίο αντιστοιχούσε στις δύο αρχιδιακονίες του Κεμενέ ντ'Ιγί, το οποίο αποσχίστηκε κατά μία άγνωστη ημερομηνία, και του Λεόν με εξαίρεση την Χώρα του Ac'h και ίσως της Χώρας του Νταουντούρ μεταξύ του Λαντερνώ, του Μορλαί, του Ελόρν και των Όρων του Αρέ, με τοπ Νταουντούρ να γίνεται αργότερα Φέουδο του Λεόν γύρω από το Λα Ρος Μωρίς. Μέχρι την σταθεροποίησή τους στις αρχές του 13ου αιώνα, τα σύνορα ήταν μεγαλύτερα σε έκταση προς τα ανατολικά και προς τα νότια, όπου μεταβλήθηκαν κατά καιρούς. Διοικητικά (sénéchaussées, δικαιοδοσίες, εδάφη των Ηγεμόνων του Λεόν), στο νότιο τμήμα τους, δεν έφτασαν ποτέ τα σύνορα της επισκοπής.
Εκτός από μια υποκομητεία, η οποία για ένα διάστημα διοικούνταν από έναν Επίσκοπο, το Λεόν ήταν μία εκ των επτά βαρονιών των Κρατών της Βρετάνης, η οποία αναφέρεται ως έδαφος του Γοδεφρείδου το 1185. Καθώς η τοπική διοίκηση ανήκε στον επίσκοπο-κόμη, αυτή η βαρονία έδεινε την δυνατότητα με μιρκό χρηματικό κόστος στην ίδια οικογένεια των Ροάν, κληρονόμου της Υποκομητείας του Λεόν τον 14ο αιώνα και παράλληλα ηγεμόνα της βαρονίας του Ροάν στο Βαννεταί, να συγκεντρώσει ακόμη περισσότερους τίτλους ιδιοκτησιών και ευγένειας. Οι Ροάν, θεωρώντας πως ο γάμος της Άνας της Βρετάνης, τους είχε "αναβαθμίσει" στον τίτλο του πρίγκιπα εντός του Δουκάτου της Βρετάνης, ξεκίνησαν να χρησιμοποιούν από το 1491 τον τίτλο του Πρίγκιπα του Λεόν, χωρίς ωστόσο το Λεόν να φέρει τον τίτλο του Πριγκιπάτου.
Σημειώσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ On dit d'ailleurs en breton : « War pont Landerne e vezer ar penn e Leon hag ar revr e Kerne », c’est-à-dire : « Sur le Pont de Rohan à Landerneau, on a la tête en Léon et le cul en Cornouaille ».[εκκρεμεί παραπομπή]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Voir par exemple Jean-Baptiste Ogée, "Dictionnaire historique et géographique de la province de Bretagne" en 4 volumes, Nantes, 1778-1780.
Ce livre a été complété et réédité par A. Marteville et P. Varin, Éditions Molliex, Nantes, Rennes.
La version originale, numérisée en 2010 par l’Université d’Ottawa, est archivée et disponible librement en ligne : volume 1, volume 2, volume 3, volume 4 (archive.org), ou la nouvelle édition revue et augmentée en 1843 par A. Marteville et P. Varin (Google Books) - ↑ J. Bédier, Le roman de Tristan et Iseut, I, p. 2, Art H. Piazza, Paris, 1946. (Les références médiévistes sont innombrables, celle-ci n'en est que la plus célèbre.)
Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Arzel, P., Les Goémoniers du Léon, ArMen, no.7, 1987.
- Beaulieu, F. de., Jardins exotiques du Léon, ArMen, no.94, 1998.
- Cornette, J., Histoire de la Bretagne et des bretons, Seuil Histoire, 2008.
- Elégoët, F., Nous ne savions que le breton et il fallait parler français : mémoire d'un paysan du Léon, La Baule, 1978, 227 p.
- Elégoët L., Le Léon, Palantines, 2007, 293 p.
- Fleuriot, L., Les Origines de la Bretagne, 1980.
- Galliou, P., L'Armorique romaine, 1983.
- Hamon, N., Le Minihy de Léon, Chronique géographique des Pays celtes, 1942, p.5-20.
- Kerbiriou L., La Cité de Léon, Imprimerie Cornouaillaise, 1947
- La Borderie, A. de, Histoire de Bretagne, 1905.
- Le Menn C. Etonnants Léonards, Keltia Graphic, 2006, 190 p.
- Mauny, M. de, Le Pays de Léon. Bro Leon. Son histoire, ses monuments, Ed. régionale de l'Ouest, Mayenne, 1993 (2e éd.), 399 p.
- Mellouet, P., Les Paysans léonards au travail. Évolution des techniques de culture de plein champ au XXe, Blaz an douar, 2002 (2e éd.), 164 p.
- Minois, G., Nouvelle histoire de la Bretagne, Fayard, 1992.
- Moal, F., Cléder et le Léon, des origines à 1789, Coop Breizh, Spézet, 1987, 158 p.
- Seite, V., Ar marh reiz : e bro-Leon gwechall, s.l., 1985, 342 p.
- Simon, J.-F., Tiez. Le paysan breton et sa maison/ Le Léon, Éditions de l'Estran, 1982, 304 p.
- Tanguy, M., Quand les champs avaient un nom : le Léon rural (1920-1950), Spézet, 1991, 170 p.
- Waquet, H. et Saint Jouan, R. de, Histoire de la Bretagne, PUF, "Que sais je" no.147, 1975.
Δείτε επίσης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Διακονία του Λεόν
- Κατάλογος των Επισκόπων του Λεόν (μέχρι το 1802)
- Κατάλογος των Επισκόπων του Κιμπέρ και του Λεόν (από το 1802)
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Γεωγραφία της Βρετάνης, κατάλογος των πόλεων του Λεόν
- Ημερομηνίες της ιστορίας της Βρετάνης και του Ροσκόφ.