Χρήστης:Nikospapoulias/πρόχειρο/Χιος
 |
Αυτή η σελίδα είναι ένα «πρόχειρο χρήστη» του Nikospapoulias. Ένα «πρόχειρο χρήστη» είναι υποσελίδα της προσωπικής σελίδας του χρήστη στη Βικιπαίδεια. Εξυπηρετεί ως χώρος πειραματισμών και ανάπτυξης σελίδων και δεν είναι εγκυκλοπαιδικό λήμμα. Επεξεργαστείτε ή δημιουργήστε το δικό σας πρόχειρο εδώ ή κάνετε δοκιμές στο κοινόχρηστο Πρόχειρο Βικιπαίδειας. |
Στο μεταξύ, καθώς ο Φαβιέρος βρισκόταν στο κατάλυμα του, άκουσε κανονιοβολισμούς και παρατήρησε τούρκικες σημαίες στο κανονιοστάσιο της Τουρλωτής. Αμέσως, ανέβηκε στο άλογο του και με απόσπασμα του ιππικού πήγε στο κανονιοστάσιο. Στο δρόμο πήρε μαζί του το Γ' Τάγμα πεζικού του Σωνιέρου. Χωρίς να δώσουν σημασία στα ισχυρά πυρά των Τούρκων, έφτασαν γρήγορα στο κανονιοστάσιο και το κατέλαβαν. Πρώτος μπήκε μέσα στο οχυρό ο Φαβιέρος. Οι Τούρκοι είχαν αποκλειστεί από παντού από τους Έλληνες, οι οποίοι είχαν ανακαταλάβει τα χαρακώματα μαζί με Σμυρναίους εθελοντές. Μόνο ένα μέρος των Τούρκων διασώθηκε, αφού πέρασαν από το χαράκωμα που δεν είχε καταληφθεί.
Οι Τούρκοι που σκοτώθηκαν ήταν 240,όμως, κατά τον Βυζάντιο ήταν 500 που πέθαναν και 24 αιχμάλωτοι. Οι Έλληνες που σκοτώθηκαν ήταν 48 ,όπως επίσης και οι τραυματίες.
Πέθαναν πολλοί, ένας από αυτούς ο Άγγλος φιλέλληνας Λούτιενς. Τραυματίστηκαν οι Χίοι αρχηγοί ατάκτων Α. Καρδαμιλίτης και ο Νεόφυτος Διάκος. Ο ίδιος ο Φαβιέρος τραυματίστηκε στον μηρό.
Ο εφοδιασμός δεν γινόταν να εμποδίζεται μόνιμα και γι' αυτό η νίκη αυτή δεν ήταν καθοριστική. Ο Φαβιέρος όταν έμαθε την άφιξη του Καποδίστρια, σε επιστολή που του έστειλε στις 12 Ιανουαρίου 1928 του ζήτησε ενισχύσεις σε εφόδια και χρήματα. Ο Κυβερνήτης, αν και γνώριζε ότι η εκστρατεία στη Χίο ήταν ατυχής και δεν θα είχε καλή έκβαση, αποφάσισε να στείλει όλες τις δυνατές ενισχύσεις του, επειδή δεν ήθελε να διακινδυνεύσει τη ζωή των κατοίκων της νήσου. Γι' αυτό διέθεσε 6000 δίστηλα που του είχαν δώσει οι Χίοι της Μάλτας, ενδύματα για τους στρατιώτες και άλλα εφόδια.
Τέλος, διέταξε τον Ναύαρχο Μιαούλη να κατευθυνθεί μετά από την καταστολή της πειρατείας, μαζί με τον Κανάρη στη Χίο, μήπως με την βοήθεια τους φτάσει η επιχείρηση σε καλό τέλος ή διαφορετικά να φροντίσουν για τη διενέργεια εκκένωσης του νησιού.
Στο μεταξύ, η κατάσταση στη Χίο χειροτέρευε παρά τις ενισχύσεις που είχε ο Καποδίστριας. Η Επιτροπή της Χίου είχε σταματήσει να πληρώνει τους στρατιώτες τακτικά και δεν τους παρείχε πολεμοφόδια πια, όπως είχαν συμφωνήσει με τον Φαβιέρο. Έπειτα, ακολούθησε η δυσαρέσκεια των ατάκτων που καταπίεζαν τους κατοίκους των χωριών και τα φαινόμενα αυτά άρχισαν να εκτείνονται και στον τακτικό στρατό. Ο Φαβιέρος κατόρθωνε να συγκρατεί την κατάσταση.
Στις 27 Φεβρουαρίου 1928, τουρκικός στολίσκος αποτελούμενος από 5 πλοία, αργότερα ένα δίκροτο με τον Τούρκο ναυαγό Ταχήρ πασά και μια κορβέτα πήγαν στο στενό Χίου-Τσεσμέ και μετά από ναυμαχία μιας ώρας, ανάγκασαν τα ελληνικά πλοία να αποχωρήσουν. Το ένα είχε κυβερνήτη τον Παπανικολή και το άλλο τον Κολαντρούτσο.
Τα τουρκικά πλοία γύρισαν στο Τσεσμέ και στις 28 Φεβρουαρίου 1928 συνόδευσαν πλοιάρια με 3000 περίπου Τούρκους στρατιώτες που σκόπευαν να αποβιβάσουν στο νησί. Ο Φαβιέρος προβλέποντας τις προθέσεις τους είχε παρατάξει το δεύτερο τάγμα πεζικού σε κατάλληλες θέσεις. Οι Τούρκοι αρχικά βομβάρδισαν την Αγία Ελένη, όμως διαπιστώνοντας ότι το πρώτο τάγμα πεζικού κρατούσε τις θέσεις του στράφηκαν προς την άλλη πλευρά και συγκεκριμένα στη θέση των Μύλων, όπου το έδαφος ήταν πιο ομαλό. Τα πλοιάρια προσέγγισαν τις ακτές και άρχισαν να αποβιβάζουν στρατεύματα, τα οποία αμέσως δέχθηκαν επίθεση από το δεύτερο τάγμα υπό τον ταγματάρχη Καββάλο και υπέστησαν βαριές απώλειες. Ένα μικρό μέρος από όσους είχαν αποβιβαστεί σώθηκε κολυμπώντας έως τα πλοιάρια. Μετά από την αποτυχία αυτή οι Τούρκοι αποβιβάστηκαν στο φρούριο.