Χρήστης:Nefelinikita/πρόχειρο

Ιταλική Μόδα

Από την Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια.

Η Ιταλία είναι μία από τις κύριες χώρες που ασχολούνται με τη μόδα, όπως και η Γαλλία, οι Η.Π.Α., το Ηνωμένο Βασίλειο, η Γερμανία και η Ιαπωνία. Η μόδα ήταν ανέκαθεν ένα σημαντικό κομμάτι της πολιτιστικής και κοινωνικής ζωής της χώρας, καθώς οι Ιταλοί έδιναν πάντα σημασία στο καλό ντύσιμο· η έκφραση "la bella figura" (η καλή εντύπωση) παραμένει διαχρονική.

Το ιταλικό σχέδιο διακρίθηκε κατά τη διάρκεια των 11ου-16ου αιώνων, όταν η καλλιτεχνική ανάπτυξη στην Ιταλία ήταν στο άνθος της. Πόλεις όπως το Παλέρμο, η Βενετία, το Μιλάνο, η Νάπολη, Η Φλωρεντία και η Βιτσέντζα άρχισαν να παράγουν πολυτελή προϊόντα, καπέλα, καλλυντικά, κοσμήματα και πλούσια υφάσματα. Κατά τη διάρκεια των 17ου- αρχές 20ου αιώνων, η ιταλική μόδα χάνει την σημασία και τη λάμψη της και κυρίαρχος της μόδας στην Ευρώπη γίνεται η Γαλλία, με την τεράστια δημοτικότητα της γαλλικής μόδας· αυτό συμβαίνει χάρη στα πολυτελή φορέματα που σχεδιάστηκαν για τους αυλικούς του Λουδοβίκου του 14ου. Παρ΄όλα αυτά, μέχρι το 1951-53 που διοργανώνονταν σουαρέ μόδας από τον Τζιοβάνι Μπατίστα Τζιορτζίνι στη Φλωρεντία, η "ιταλική σχολή" άρχισε να ανταγωνίζεται την γαλλική υψηλή ραπτική και μάρκες όπως η Φεραγκάμο και η Γκούτσι άρχισαν να αγωνίζονται εναντίων της Σανέλ και της Ντιόρ. Το 2009, σύμφωνα με το Global Language Monitor, το Μιλάνο, το κέντρο της μόδας στην Ιταλία, βρέθηκε στην κορυφή των κέντρων της μόδας από όλο τον κόσμο και η Ρώμη στην 4η θέση, και παρ΄όλο που και οι δύο πόλεις έπεσαν σε πιο χαμηλές θέσεις τις επόμενες χρονιές, το 2011, η Φλωρεντία εισχώρησε ως η 31η παγκοσμίως πρωτεύουσα μόδας. Το Μιλάνο, γενικά, θεωρείται το ένα από τα τέσσερα μεγάλα κέντρα μόδας στον κόσμο, μαζί με τη Νέα Υόρκη, το Παρίσι και το Λονδίνο· περιστασιακά, μπορούμε να συμπεριλάβουμε και ως πέμπτο κέντρο μόδας, τη Ρώμη.

Η ιταλική μόδα μπορεί επίσης να συνδεθεί με την πιο γενικευμένη έννοια του "Made in Italy", ένα είδος επώνυμου προϊόντος που εκφράζει την τελειότητα της δημιουργικότητας και της δεξιοτεχνίας. Τα πολυτελή ιταλικά προϊόντα είναι γνωστά για την υψηλή ποιότητα των υφασμάτων τους και την τέλεια φινέτσα και κομψότητα που ακολουθούν τη δημιουργία τους, όπως επίσης και για την εγγύηση της ποιότητας των υλικών. Πολλές γαλλικές, αγγλικές και αμερικάνικες κορυφαίες μάρκες (όπως η Σανέλ, η Ντιόρ, η Μπαλμέιν, η Ραφ Λόρεν, για να αναφέρουμε μερικές) επίσης σχετίζονται με ιταλικές βιομηχανίες, που είναι τοποθετημένες σε υψηλής ειδίκευσης παραγωγικές περιοχές, ειδικά στην Βόρεια και Κεντρική Ιταλία, για να παρασκευάσουν κάθε στοιχείο του ρουχισμού και των αξεσουάρ τους.

Η μη κερδοσκοπική ένωση που πειθαρχεί, συντονίζει και προωθεί την ανάπτυξη της ιταλικής μόδας είναι το National Chamber of Italian Fashion (Camera Nazionale della Moda Italiana), που διοικείται τώρα από τον Κάρλο Καπάζα. Ιδρύθηκε το 1958 στη Ρώμη και τώρα βρίσκεται στο Μιλάνο και αντιπροσωπεύει τις υψηλότερες πολιτισμικές αξίες της ιταλικής μόδας. Η ένωση αυτή ακολούθησε μία πολιτική οργανωτικής στήριξης που σκοπεύει στη γνώση, την προώθηση και την ανάπτυξη της μόδας μέσα από εκδηλώσεις με μια υψηλή διανοητική εικόνα στην Ιταλία και το εξωτερικό.

Ιταλικοί οίκοι μόδας και γνωστές επωνυμίες

Παραδείγματα των κυριότερων ιταλικών οίκων μόδας που εστιάζουν τόσο στην αντρική, όσο και στη γυναικεία μόδα, όπως επίσης και στα αξεσουάρ, είναι οι: Αρμάνι, Μπίμπλο Μιλάνο (σχεδιασμένος από τον Μανουέλ Φατσίνι), Μποτέγκα Βενέτα (διευθύνεται από τον Τόμας Μέιερ), Ρομπέρτο Καβάλι (διευθύνεται από τον Πήτερ Ντάντας),Κόστουμ Νάσιοναλ (διευθύνεται από τον Ένιο Καπάζα), Μπρουνέλο Κουτσινέλι, Ντόλτσε & Γκαμπάνα, ΝτιΣκουέαρντ, Έτρο, Φέντι (διευθύνεται από τον Καρλ Λάγκερφελντ στα γυναικεία ρούχα και την έτοιμη ενδυμασία και από την Σύλβια Βεντουρίνι Φέντι στα αξεσουάρ και την αντρική γραμμή), Σαλβατόρε Φεραγκάμο (δημιουργήθηκε από τον Μασιμιλίανο Τζιορνέτι), Τζένι (σχεδιασμένος από την Σάρα Καβάτζα Φατσίνι), Γκούτσι (διευθύνεται από τον Αλεσάντρο Μισέλε), Χογκάν, Άισμπεργκ (διευθύνεται από τον Άρθουρ Αρμπέσερ στη γυναικεία γραμμή και από τον Φεντερίκο Κουράντι στα αντρικά ρούχα), Κίτον, Λα Πέρλα (διευθύνεται από τον Εμιλιάνο Ρονάλντι), Λόρο Πιάνα, Μάρνι (δημιουργήθηκε από τον Κονσουέλο Καστιγκλιόνι), Αντόνιο Μάρας, Μισόνι, Μονκλέρ (δημιουργήθηκε από τον Τζιαμπατίστα Βάλι στη γυναικεία συλλογή και από τον Τομ Μπράουν στο αντρικό τμήμα), Μοσκίνο (διευθύνεται από τον Τζέρεμι Σκοτ), Πράντα, Τζον Ρίκμοντ, Τζιλ Σάντερ (ιδρύθηκε από τον επώνυμο Γερμανό σχεδιαστή αλλά τώρα διοικείται από τον Ροντόλφο Παγκλιαλούνγκα και είναι ολοκληρωτικά "made in Italy"), Ερμάνο Σερβίνο, Τρουσάρντι, Βαλεντίνο (διευθύνεται από την Μαρία Γκράτζια Τσιούρι και τον Πιερ Πάολο Πικολί), Βερσάτσε and Τοντς (σχεδιασμένος από την Αλεσάντρα Φατσινέτι στα γυναικεία έτοιμα ενδύματα και από τον Αντρέα Ινκόντρι σε ότι αφορά την αντρική γραμμή), για να αναφέρουμε τους πιο σημαντικούς.

Παραδείγματα εξεχόντων επωνυμιών που ειδικεύονται κυρίως στη γυναικεία ένδυση (και επίσης σε αξεσουάρ για γυναίκες) είναι οι: Ανγκόνα, Λουίζα Μπεκάρια, Λάουρα Μπιαγκότι, Μπλουμαρίν (δημιουργήθηκε από την Άννα Μολινάρι), Αλμπέρτα Φερέτι, Τζιάμπα (δημιουργήθηκε από τον σχεδιαστή Τζιαμπατίστα Βάλι), Κρίτζια (ιδρύθηκε από την Μαριούτσια Μαντέλι και τώρα σχεδιάζεται από την Ζου Τσονγιούν), Μαξ Μάρα (δημιουργήθηκε από την Λάουρα Λουσουάρντι), Μίου Μίου (ιδρύθηκε και διευθύνεται από την Μιούτσια Πράντα), Φιλόσοφι (διευθύνεται από τον Λορέντζο Σεραφίνι), Εμίλιο Πούτσι (σχεδιάστηκε από τον ιδρυτή του MSGM, Μάσιμο Τζιορέτι) και η Σιμονέτα Ραβίτζα, ενώ πολυτελείς οίκοι που εστιάζουν μόνο στην αντρική ένδυση και στα αξεσουάρ για άντρες είναι οι: Μπριόνι, Κανάλι, Καρούζο, Κορνελιάνι, Λαρντίνι, MP Μάσιμο Πιόμπο, Στέφανο Ρίτσι, Ερμενεγκίλντο Ζέγκα (σχεδιασμένος από τον πρώην διευθύνοντα της Σεντ Λορέν, Στέφανο Πιλάτι) and o Παλ Ζιλέρι.

Ανάμεσα στις πιο πρόσφατες επωνυμίες των νεότερων σχεδιαστών, οι πιο εξέχουσες είναι οι: Ακιλάνο Ριμόντι (οι πιο πρόσφατοι επικεφαλής του Τζιανφράνκο Φερέ και επίσης, οι δημιουργοί του Φέι), Ο ζουρ λε ζουρ, Κριστιάνο Μπουράνι, Γκαμπριέλε Κολανγκέλο, Κάουντρι οφ Μίλαν (δημιουργήθηκε από τον Μαρτζέλο Μπουρλόν), Μάρκο ντε Βιτσέντζo, Ελιζαμπέτα Φράτσι, Στέλλα Ζαν, Λεϊτμότιβ, Άτος Λομπαρντίνι, Άνζτελο Μαράνι, MSGM, N°21 (δημιουργήθηκε από τον Αλεσάντρο Ντελ' Ακουά), Κριστιάν Πελιτζάρι, Αντρέα Πομπίλιο, Φαούστο Πουγκλίσι (που διοικεί επίσης τον Ουνγκάρο), Σαν Αντρές Μιλάνο, Φραντζέσκο Σογκναμίλιο.

Άλλες επωνυμίες που επικεντρώνονται κυρίως στην παραγωγή δερμάτινων προϊόντων, όπως αξεσουάρ, και ειδικά παπούτσια (αλλά όχι μόνο), είναι οι: Ακουατζούρα, Μπαλντινίνι, Μπαλίν, Μπρούνο Μπορντέζε, Ρομπέρτο Μποτιτσέλι, Ρενέ Καοβίλα, Καζαντέι, Αλμπέρτο Γκουαρντιάνι, Τζιανμάρκο Λορέντζι, Λοριμπλού, Μπρούνο Μαγκλί, Βικ Ματιέ, Μορέσι, Αλμπέρτο Μορέτι, Τσεσάρε Πατσιότι, Πολίνι, Φρατέλι Ροζέτι, Τζιανβίτο Ρόσι, Σέρτζιο Ρόσι, Σαντόνι, A. Τεστόνι, Τσιουσέπε Ζανότι design, ενώ άλλες επώνυμες μάρκες που παράγουν κυρίως τσάντες, σάκους, βαλίτσες είναι οι: Μπερτόνι, Μπορμπονέζε, Μπρατσιαλίνι, Κρόμια, Φεντόν, Φούρλα, Τζεραρντίνι, Μανταρίνα Ντάκ, Πικάρντο, Σεραπιάν, Δε Μπρίντζ, Βαλέξτρα, Ζαλιάνι και Ζανελάτο.

Η Ιταλία είναι επίσης η έδρα πολλών περιοδικών μόδας όπως τα: Βόγκ Ιτάλια, Βανίτι Φερ, Ελ, Γκλάμουρ, Γκράτσια, Αμίκα, Φλέρ, Τζιόια.

Άλλα ιταλικά αξεσουάρ και μάρκες κοσμημάτων, όπως οι: Λουξοτίκα (ιδιοκτήτρια, μεταξύ πολλών επώνυμων μαρκών για γυαλιά, και της Ρέι-Μπαν και της Περσόλ), Μαρκολίν, Ντε Ρίγκο, Σαφίλο, Νταμιάνι, Βερνιέρ, Πομελάτο, Μορελάτο, Οφισίν Περαράι και Μπούλγκαρι είναι κάποιες από τις πιο σημαντικές στον κόσμο.

Μοντέρνα Ιστορία

Κύριο άρθρο: History of Italian fashion (https://en.wikipedia.org/wiki/History_of_Italian_fashion)

Η μόδα στην Ιταλία άρχισε να γίνεται η πιο μοντέρνα στην Ευρώπη από τον 11ο αιώνα, και οι ισχυρές πόλεις της εποχής, όπως η Βενετία, το Μιλάνο, η Φλωρεντία, η Νάπολη, Η Βιτσέντζα και η Ρώμη άρχισαν να παράγουν τηβέννους, κοσμήματα, υφάσματα, παπούτσια, διακοσμητικά και περίτεχνα φορέματα. Η ιταλική μόδα άνθισε κατά τη διάρκεια της Αναγέννησης, η τέχνη, η μουσική, η εκπαίδευση, οικονομία και η φιλοσοφία άνθισαν και μαζί με αυτά, η ιταλική μόδα έγινε πολύ δημοφιλής (ειδικά αυτά που φορέθηκαν από τους Μερντισί στη Φλωρεντία). Ο τρόπος ντυσίματος της βασίλισσας Καθρίν Ντε Μερντισί της Γαλλίας, θεωρήθηκε από τους πιο μοντέρνους στην Ευρώπη.

Μετά από μία περίοδο παρακμής κατά το 17ο- μέσα 20ου αιώνα, το έθνος ξανάγινε ένα κορυφαίο έθνος σε ότι αφορά τη μόδα, και η Φλωρεντία ήταν το κέντρο της μόδας στην Ιταλία στις δεκαετίες του '50-'60, από την πολύ επιτυχημένη επίδειξη μόδας στη Σάλα Μπιάνκα του Πίτι Πάλας το 1951 με γνωστά ονόματα όπως οι: Εμίλιο Σούμπερθ, Εμπίλιο Πούτσι, Σορέλε Φοντάνα, Σιμονέτα, Μίλα Σον, Φαούστο Σάρλι, ενώ το Μιλάνο άνοιξε το δρόμο στις δεκαετίες '70-'80, με νέες επωνυμίες, όπως οι: Αρμάνι, Ντόλτσε & Γκαμπάνα, Τζιαφράνκο Φερέ, Ρόμεο Τζιλί, Κρίτζια, Μισόνι, Μοσκίνο, Λουτσιάνο Σοπράνι, Τρουσάρντι και Βερσάτσε, ανοίγοντας τις δικές τους μπουτίκ και πολυκαταστήματα. Μέχρι το 1970, η ιταλική μόδα σχεδιαζόταν κυρίως για τους πλούσιους και διάσημους, λίγο-πολύ όπως η γαλλική "Υψηλή Ραπτική" (Haute Couture). Ακόμα, από το 1970-1980, η ιταλική μόδα άρχισε να συγκεντρώνεται στην έτοιμη ένδυση, όπως παλτά, μπουφάν, παντελόνια, πουκάμισα, τζιν, πουλόβερ και μίνι φούστες. Το Μιλάνο έγινε πιο προσιτό και μοντέρνο για τους αγοραστές και η Φλωρεντία έπαψε να είναι το κέντρο της μόδας στην Ιταλία και τη θέση της πήρε η Ρώμη, της οποίας η σημασία ως πόλου έλξης της μόδας της χώρας μεγάλωσε χάρη στις δημιουργίες των Βαλεντίνο, Φέντι, Ρομπέρτο Καπούτσι, Ρενάτο Μπαλέστρα και Γκατινόνι.

Σήμερα, το Μιλάνο και η Ρώμη είναι τα κέντρα μόδας της Ιταλίας και είναι εξέχοντα διεθνή κέντρα μόδας, ανταγωνιζόμενα με άλλες πόλεις όπως το Τόκιο, το Λος Άντζελες, το Λονδίνο, το Παρίσι και η Νέα Υόρκη. Επίσης, άλλες πόλεις όπως η Βενετία, η Φλωρεντία, η Νάπολη, η Βιτσέντζα, η Μπολόνια, η Γένοβα και το Τορίνο είναι σημαντικά κέντρα. Οι κύριες αγορές της χώρας είναι η Βία Μοντεναπολεόνε και η Γκαλέρια Βιτόριο Εμανουέλε (στο Μιλάνο), η Βία ντεϊ Κοντότι (στη Ρώμη) και η Βία ντε Τορναμπουόνι (στη Φλωρεντία).

Οι πόλεις

Η ιταλική μόδα κυριαρχείται από το Μιλάνο, τη Ρώμη και λιγότερο τη Φλωρεντία, με τα δύο πρώτα να συμπεριλαμβάνονται στα 30 κορυφαία κέντρα μόδας του κόσμου. Παρ' όλα αυτά, υπάρχουν πολλές άλλες πόλεις που παίζουν σημαντικό ρόλο στην ιταλική μόδα.

Μιλάνο

Κύριο άρθρο: Fashion in Milan (https://en.wikipedia.org/wiki/Fashion_in_Milan)

Το 2009, το Μιλάνο θεωρούνταν το παγκόσμιο κέντρο μόδας (με βάση τη συχνότητα αναφορών στα παγκόσμια μέσα ενημέρωσης), περνώντας τη Νέα Υόρκη, το Παρίσι, τη Ρώμη και το Λονδίνο. Το 2011, το Μιλάνο κατατάχθηκε στην 4η θέση, κάτω από το Λονδίνο, τη Νέα Υόρκη και το Παρίσι. Πολλές από τις εξέχουσες ιταλικές επωνυμίες, όπως οι: Βαλεντίνο, Βερσάτσε, Πράντα, Αρμάνι, Κόστιουμ Νάσιοναλ, Μάρνι, Άισμπεργκ, Μισόνι, Τρουσάρντι, Μοσκίνο, Ντιρκ Μπίκεμπερκς, Έτρο, Ζένα και Ντόλτσε & Γκαμπάνα, έχουν πλέον την έδρα τους στο Μιλάνο. Διεθνείς επωνυμίες, επίσης διαθέτουν καταστήματα στο Μιλάνο, συμπεριλαμβανομένου και του καταστήματος της Άμπερκρόμπι & Φίτς που έγινε κύριο καταναλωτικό θέλγητρο. Το Μιλάνο επίσης διοργανώνει μία εβδομάδα μόδας δύο φορές το χρόνο, όπως ακριβώς και άλλα διεθνή κέντρα μόδας, όπως το Παρίσι, το Λονδίνο και η Νέα Υόρκη. Η κυριότερη πολυτελής περιοχή "μόδας" είναι το "quadrilatero della moda" (κατά λέξη, "τετράπλευρη μόδα"), όπου βρίσκονται οι υψηλότερου κύρους αγορές (Βία Μοντεναπολεόνε, Βία ντέλα Σπίγκα, Βία Σαν Αντρέα, Βία Μαντζιόνι και Κόρσο Βενέτσια). Η Γκαλερία Βιτόριο Εμανουέλε II, η Πιάτσα ντελ Ντουόμο, Βία Ντάντε και Κόρσο Μπουένος Άιρες είναι κάποιες άλλες σημαντικές αγορές.

Φλωρεντία

Δείτε επίσης: Fashion designers of Florence (https://en.wikipedia.org/wiki/List_of_fashion_designers#Italy)

Η Φλωρεντία θεωρείται από κάποιους ως η γενέτειρα και το πρώτο κέντρο (μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο) της μοντέρνας βιομηχανίας μόδας στην Ιταλία. Τα φλωρεντινά "σουαρέ" στις αρχές της δεκαετίας του '50 που οργανώνονταν από τον Τζιοβάνι Μπατίστα Τζιορτζίνι ήταν εκδηλώσεις όπου αρκετοί (πλέον) γνωστοί Ιταλοί σχεδιαστές συμμετείχαν σε ομαδικά σόου και απέκτησαν πρώτη διεθνή προσοχή. Η Φλωρεντία εξυπηρετούσε ως έδρα της ιταλικής εταιρίας μόδας Σαλβατόρε Φεραγκάμο μέχρι το 1928. Οι οίκοι Γκούτσι, Ρομπέρτο Καβάλι, Ερμάνο Σερβίνο, Στέφανο Ρίτσι, Πατρίτσια Πέπε, Ενρίκο Κοβέρι και Εμίλιο Πούτσι ιδρύθηκαν επίσης, και οι περισσότεροι από αυτούς έχουν ακόμα την έδρα τους, στην Φλωρεντία. Άλλοι κύριοι εκπρόσωποι της βιομηχανίας μόδας όπως η Πράντα και η Σανέλ έχουν μεγάλα γραφεία και καταστήματα στην Φλωρεντία ή στα περίχωρά της. Η κυριότερη πολυτελής αγορά της Φλωρεντίας είναι η Βία ντε Τορναμπουόνι, στην οποία πολυτελείς οίκοι μόδας και επωνυμίες κοσμημάτων, όπως η Αρμάνι και η Μπούλγκαρι, έχουν τις εκλεπτυσμένες μπουτίκ τους. Η Βία ντελ Παριόνε και η Βία Ρόμα είναι άλλοι δρόμοι που είναι επίσης γνωστοί για τα υψηλού κύρους καταστήματα μόδας τους.

Ρώμη

Δείτε επίσης: Shopping areas and markets in Rome (https://en.wikipedia.org/wiki/List_of_shopping_areas_and_markets_in_Rome)

Η Ρώμη είναι ευρέως αναγνωρισμένη ως διεθνές κέντρο μόδας. Παρ' όλο που δεν είναι τόσο σημαντική όσο το Μιλάνο, η Ρώμη είναι το 4ο πιο σημαντικό κέντρο μόδας στον κόσμο, σύμφωνα με το Global Language Monitor το 2009, αμέσως μετά το Μιλάνο, τη Νέα Υόρκη και το Παρίσι και κερδίζοντας το Λονδίνο. Σημαντικοί πολυτελείς οίκοι μόδας και αλυσίδες κοσμημάτων, όπως οι: Βαλεντίνο, Μπούλγκαρι, Φέντι, Λάουρα Μπιαγκότι, Γκατιόνι και Μπριόνι, για να αναφέρουμε μερικούς, έχουν την έδρα τους ή ιδρύθηκαν στη Ρώμη. Επίσης, άλλες σημαντικές επωνυμίες, όπως οι: Σανέλ, Πράντα, Ντόλτσε & Γκαμπάνα, Αρμάνι και Βερσάτσε έχουν πολυτελείς μπουτίκ στη Ρώμη, κυρίως στην υψηλού κύρους και πολυτελή Βία ντεϊ Κοντότι.

Άλλες Πόλεις

Παρ'όλο που το Μιλάνο, η Ρώμη και η Φλωρεντία θεωρούνται κοινώς ως οι κυρίαρχες πόλεις στην ιταλική μόδα, άλλες πόλεις, όπως η Βενετία, η Βιτσέντζα, το Τορίνο, η Νάπολη και η Μπολόνια, είναι επίσης σημαντικά κέντρα για το ιταλικό σχέδιο μόδας και την ιταλική βιομηχανία. Η Βενετία, για παράδειγμα, είναι το "σπίτι" του ιταλικού οίκου μόδας Ρομπέρτα ντι Καμερίνο, ο οποίος ιδρύθηκε το 1945. Ο οίκος Ρομπέρτα ντι Καμερίνο είναι διάσημος για τις τσάντες χειρός του και κυρίως συνδέεται με τη δημιουργία της it bag, ένα είδος τσάντας χειρός το οποίο αναγνωρίζεται χάρη στο σύμβολο κύρους της. Μάρκες όπως η Μαξ Μάρα και η Γιουνάιτιντ Κόλορς οφ Μπένετον, εκτός από το ότι είναι σημαντικές ιταλικές επωνυμίες, δεν έχουν την έδρα τους στο Μιλάνο, τη Ρώμη ή τη Φλωρεντία, αφού η πρώτη έχει τις έδρες τις στην Ρέτζιο Εμίλια και η τελευταία στην Ποντζάρο Βένετο. Η ιταλική εταιρία OTB που ιδρύθηκε από τον Ρέντζο Ρόσο, ιδιοκτήτη διαφορετικών εταιριών έτοιμου ενδύματος όπως η Ντίζελ και επίσης οίκων μόδας όπως η Μάρνι, η γερμανική μάρκα Βίκτωρ & Ρολφ και η βελγική Μεζόν Μαρτίν Μαργκιέλα, έχουν την έδρα τους στα περίχωρα της Βιτσέντζα, στην περιοχή Βένετο. Οι ιταλικές εταιρίες Τσεσάρε Πατσιότι, καθώς επίσης και η Τοντς, που ανήκουν στον επιχειρηματία Ντιέγκο Ντελά Βάλε (που παράγει πολυτελή παπούτσια, άλλα δερμάτινα προϊόντα και επίσης ρούχα με τις επωνυμίες Τοντς, Ρότζερ Βιβιέρ, Χόγκαν, Φέι και την υψηλής ραπτικής επωνυμία Σιαπαρέλι), έχουν την έδρα τους στην περιοχή της Μάρτσε, μία πολύ σημαντική περιοχή κατασκευής παπουτσιών και δερμάτινων στοιχείων στις ακτές της Αδριατικής. Η έδρα των οίκων μόδας Φαμπιάνα Φιλίπι και Μπρουνέλο Κουτσινέλι είναι η περιοχή Ούμπρια και των πολυτελών επωνυμιών Κίτον και Χάρμοντ & Μπλέιν είναι η Νάπολη.

Μετάφραση κειμένου: https://en.wikipedia.org/wiki/Italian_fashion