Χρήστης:LitoSkopeliti/πρόχειρο

Θέατρο Εμπρός[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Θέατρο ΕΜΠΡΟΣ τοποθετείται στη Ρήγα Παλαμήδου 2, Αθήνα. Κατασκευάστηκε τη δεκαετία του 1930 και η αρχική του λειτουργία ήταν τυπογραφείο της ομώνυμης εφημερίδας. Από το 1988 έως το 2007 λειτούργησε ως θέατρο που στέγασε το θεατρικό οργανισμό “Μορφές” των Δ. Καταλειφού, Ρ. Οικονομίδη και Τ. Μπαντή^[1]. Το 2007 πέρασε στην ιδιοκτησία ακινήτων δημοσίου, μένοντας σφραγισμένο και αναξιοποίητο μέχρι και το 2011, όπου επανενεργοποιήθηκε από την Κίνηση Μαβίλη^[2] μαζί με ανεξάρτητους καλλιτέχνες και την Κίνηση Κατοίκων Ψυρρή. Σήμερα λειτουργεί ως Ελεύθερο Αυτοδιαχειριζόμενο Θέατρο.

Κατάληψη και Λειτουργία Κτηρίου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η κατάληψη του ΕΜΠΡΟΣ συνδέεται με μια σειρά από ανικανοποίητα αιτήματα των ανθρώπων των τεχνών προς το Υπουργείο Πολιτισμού. Η κίνηση Μαβίλη μαζί με άλλους καλλιτέχνες, απευθύνθηκε το Σεπτέμβρη του 2010 στο Υπουργείο Πολιτισμού με επιστολή η οποία αιτήθηκε διαφάνεια στο σύστημα επιχορηγήσεων, τροποποιήσεις που θα περιλαμβάνουν τη βιωσιμότητα μικρότερων ομάδων και ανερχόμενων καλλιτεχνών και την αξιοποίηση εγκαταλελειμμένων θεατρικών χώρων μεταξύ άλλων. Ο διάλογος καλλιτεχνών και κράτους δεν μπόρεσε να επιτευχθεί. Το Νοέμβριο του 2011 η κίνηση Μαβίλη, μαζί με ανεξάρτητους καλλιτέχνες και την Κίνηση Κατοίκων Ψυρρή, προέβησαν σε κατάληψη του θεάτρου ΕΜΠΡΟΣ.

Το 2012 το ΕΜΠΡΟΣ πέρασε στο Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής ΠΕριουσίας του Δημοσίου (ΤΑΙΠΕΔ)ΤΑΙΠΕΔ. Στις προσπάθειες διάλυσης της κατάληψης του ΕΜΠΡΟΣ από το ΤΑΙΠΕΔ και τις κρατικές δυνάμεις καταστολής, το εγχείρημα έχει επιβιώσει μέχρι και σήμερα με τη μεγάλη συσπείρωση και στήριξη του εγχειρήματος από την καλλιτεχνική, κινηματική και τοπική κοινότητα. Το θέατρο λειτουργεί με ελεύθερη συμμετοχή στην ανοιχτή συνέλευση της Κυριακής. Οι δραστηριότητες και εκδηλώσεις πραγματοποιούνται με ελεύθερη οικονομική συνεισφορά.

Ιστορικό Πλαίσιο: Κινητοποιήσεις 2011[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η κατάληψη του ΕΜΠΡΟΣ συνδέεται με τη γενικευμένη αίσθηση της οικονομικής αδικίας και της απόρριψης του αντιπροσωπευτικού πολιτικού μοντέλου που εξέφρασαν τα κοινωνικά κινήματα του 2011 σε Ελλάδα και εξωτερικό^[3]. H οικονομική κρίση με την επιβολή αυστηρών μέτρων λιτότητας όδήγησε χιλιάδες ανθρώπους στους δρόμους σε διάφορα μέρη της γης, κάνοντας αισθητή την αίσθηση αδικίας απέναντι στο οικονομικό και πολιτικό σύστημα. Τα κινήματα “Occupy Wallstreet” (Καταλάβετε την Wallstreet) στις Η.Π.Α., oι “Αγανακτισμένοι” της Ισπανίας (“Los Indignados”) και της Ελλάδας κατέλαβαν πλατείες και δημόσιους χώρους διεκδικώντας κοινωνική δικαιοσύνη και αξιοπρέπεια^[4]. Απέρριπταν την πολιτική της αντιπροσώπευσης συνθέτοντας ανοιχτές διαδικασίες πολιτικής συμμετοχής^[5].