Χρήστης:Dionissis/πρόχειρο/εκστρατείαχίου
 |
Αυτή η σελίδα είναι ένα «πρόχειρο χρήστη» του Dionissis. Ένα «πρόχειρο χρήστη» είναι υποσελίδα της προσωπικής σελίδας του χρήστη στη Βικιπαίδεια. Εξυπηρετεί ως χώρος πειραματισμών και ανάπτυξης σελίδων και δεν είναι εγκυκλοπαιδικό λήμμα. Επεξεργαστείτε ή δημιουργήστε το δικό σας πρόχειρο εδώ ή κάνετε δοκιμές στο κοινόχρηστο Πρόχειρο Βικιπαίδειας. |
Τους τελευταίους τρείς μήνες του 1827 οι Χίοι έμποροι της Σύρου και οι ανά την Ελλάδα και Ευρώπη διεσπαρμένοι συμπατριώτες τους έστελναν επιστολές στην κυβέρνηση μέσα από τις οποίες την εκλιπαρούσαν να αναλάβει εκστρατεία για την απελευθέρωση της πατρίδας τους. Παρά την καταστροφή που είχανε υποστεί στον δεύτερο χρόνο της επανάστασης, έκαναν προσπάθειες για να απομακρυνθούν από τον τουρκικό ζυγό προσπερνώντας τις δυσκολίες που θα είχε μια τέτοια επιχείρηση.
Η επιτροπή των Χίων έγραψε στις 12 Αυγούστου στον συμπατριώτη τους Κοραή, ζητώντας να κινηθεί δραστικά για την εύρεση πόρων που θα εξασφάλιζαν μια εκστρατεία. Οι Xίοι στόχευαν σε μια εκστρατεία, διότι τα μέρη στα οποία θα εξακολουθούσαν να υπάρχουν πολεμικές κινήσεις, θα εντάσσονταν στο νέο ελληνικό κράτος. Η εκστρατεία της Χίου άρχισε ύστερα από προσπάθειες του Χιώτη Γ. Γλαράκη και των προσφύγων συμπατριωτών του, της Σύρου. Ο Λουκάς Ράλλης μιλάει για την κινητοποίηση και τον ενθουσιασμό των Χίων για την πραγματοποίηση του σκοπού.
Η Αντικυβερνητική επιτροπή διέταξε στις 19 Αυγούστου του 1927 και κατόπιν αιτήσεως των Χίων τον Αρχιστράτηγο των κατά ξηρά ελληνικών στρατιωτικών δυνάμεων Τσώρτς, να εκδώσει τις αναγκαίες διαταγές προς τον συνταγματάρχη Φαβιέρο με τη βοήθεια του τακτικού στρατού να ελευθερώσει την Χίο. Διορίστηκε τριμελής επιτροπή για να έρθει σε επαφή με τον Φαβιέρο. Ο Φαβιέρος έμενε αδρανής στα Μέθανα, αλλά αργότερα δέχθηκε την πρόταση των Χίων και οργάνωσε άμεσα εκστρατευτικό σώμα από 600-700 τακτικούς στρατιώτες χωρισμένους σε 3 τάγματα και 4 πεδινά πυροβόλα, 6-7 βαριάς πολιορκίας, τρεις όλμους μαζί με 250 πυροβολητές με επικεφαλής τον Γάλλο λοχαγό Ζαντέρ. Το ιππικό του αποτελούταν από 2 ίλες με επικεφαλής τον Πορτογάλο ταγματάρχη Αλμέιδα. Ο Σπηλιάδης υπολογίζει 60 έφιππους, ενώ ο Γκος μιλάει για 20-30 διαθέσιμα άλογα. Οι υπόλοιποι 140 ήταν άννιποι. Στο μεταξύ είχαν στρατολογηθεί και 1000 περίπου Στερεοελλαδίτικες άτακτοι. Συμμετείχαν επίσης στην εκστρατεία και αρκετοί ένοπλοι Χιώτες. Το γαλλικό φιλελληνικό κομιτάτο προμήθευσε 3000 κιλά μπαρούτι, καθώς και 350 βόμβες.
Τόπος συναντήσεως όλων ορίσθηκαν τα Ψαρά. Οι Χιώτες ξεκίνησαν από την Σύρο, οι άτακτοι Ρουμελιώτες από το Ναύπλιο και ο Φαβιέρος με τους τακτικούς από τα Μέθανα στις 2 Οκτωβρίου του 1827.
Στις 17 Οκτωβρίου αποβιβάστηκαν όλοι στον Μαυρολιμένα. Στο νησί βρίσκονταν γύρω στους 2000 Τούρκους από τους οποίους 400 τακτικοί της φρουράς και 700-800 άτακτοι μισθοφόροι, καθώς και 150 πυροβολητές, με επικεφαλής τον Γιουσούφ πασά που είχε στην διάθεσή του και λίγα πολεμικά πλοία. Την άλλη μέρα, 18 Οκτωβρίου, έφτασε ο Κόχραν και αποβίβασε 5 όλμους και 1000 βόμβες καθώς και μερικές άλλες προμήθειες. Τρεις ημέρες αργότερα απέπλευσε. Αυτή ήταν και η τελευταία πολεμική πράξη του πολύπλαγκτου λόρδου. Καλά πληρωμένος αποχώρησε από το ελληνικό προσκήνιο για πάντα .
Στο μεταξύ οι κινήσεις του Φαβιέρου, που αποσκοπούσαν στην απελευθέρωση της Χίου, είχαν υποπέσει στην αντίληψη των ναυάρχων και των τριών Δυνάμεων. Λίγες μέρες πριν αποβιβασθούν τα ελληνικά στρατεύματα στο νησί κυκλοφόρησε μια διακοίνωση των ναυάρχων με ημερομηνία 12 Οκτωβρίου 1827. Σε αυτή την ανακοίνωση αναφέρεται ότι δεν ήθελαν να κάνουν οι Χίοι καμία επανάσταση. Η διαμαρτυρία αυτή είχε την έννοια της προλήψεως νέων ενδεχόμενων γεγονότων που θα μπορούσαν να διαταράξουν την ισορροπία των δυνάμεων (Αγγλίας -Γαλλίας -Ρωσίας) με την Οθωμανική κυβέρνηση.