Χρήστης:Dimitristzonis/Αμμοδοχείο/Μάχη της Ιμέρας (480 π.Χ.)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια





ΑΥΤΗ Η ΣΕΛΙΔΑ ΘΑ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΥΠΟ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΓΙΑ ΑΡΚΕΤΟ ΚΑΙΡΟ. ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΜΗΝ ΕΝΟΧΛΕΙΤΕ ΚΑΙ ΜΗΝ ΚΑΝΕΤΕ ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΕΣ. ΑΥΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΜΕΡΟΣ ΕΝΟΣ ΤΕΛΙΚΟΥ ΑΡΘΡΟΥ. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΗ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ.

Μάχη της Ιμέρας
Σικελικοί Πόλεμοι
Χρονολογία480 π.Χ.
ΤόποςΙμέρα
ΈκβασηΝίκη των Συρακουσίων και των Ακραγαντινών
Αντιμαχόμενοι
Ηγετικά πρόσωπα
Δυνάμεις
50.000 πεζοί
5.000 ιππείς[1]
300.000 πεζοί[2]
Απώλειες
Άγνωστο
150.000 άνδρες[3]

Η μάχη της Ιμέρας πραγματοποιήθηκε το 480 π.Χ. ανάμεσα στις Συρακούσες και τον Ακράγαντα κατά των Καρχηδονίων στην Ιμέρα κατά του Σικελικούς Πολέμους. Μάλιστα λέγεται πως η μάχη της Ιμέρας πραγματοποιήθηκε την ίδια με τη ναυμαχία της Σαλαμίνας[4][5].

Προοίμιο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στην Ελλάδα, μετά τη μάχη του Μαραθώνα και τη μεγάλη προετοιμασία του Ξέρξη, οι Πέρσες επιτέθηκαν κατά των Ελλήνων (480 π.Χ.) Τον ίδιο χρόνο, στη μάχη των Θερμοπυλών, παρά την τεράστια αντίσταση των Ελλήνων, οι Πέρσες νίκησαν. Εντωμεταξύ στη Δυτική Μεσόγειο και συγκεκριμένα στη Μεγάλη Ελλάδα σύμφωνα με το Διόδωρο Σικελιώτη οι Καρχηδόνιοι είχαν έρθει σε συμφωνία με τους Πέρσες για να δημιουργήσουν αντιπερισπασμό στους Έλληνες της Μεγάλης Ελλάδας, για να μην φέρουν ενισχύσεις στους Έλληνες της Ανατολικής Μεσογείου[6]. Σύμφωνα όμως με τον Ηρόδοτο ο Θήρων από τον Ακράγαντα έδιωξε τον τύραννο της Ιμέρας, τον Τέριλλο κι εκείνος ζήτησε βοήθεια από τους Καρχηδόνιους[7]. Έτσι κι άρχισαν τις προετοιμασίες με αρχηγό τον Αμίλκα. Με 300.000 άνδρες και 200 πλοία διέσχισε το Λιβυκό πέλαγος. Σε μια τρικυμία έχασε μερικά πλοία. Τελικά έφτασε στο λιμάνι του Πανόρμου, όπου και ξεκούρασε για τρεις ημέρες τους άνδρες του[8]. Από εκεί κατευθύνθηκε στην Ιμέρα με το στρατό του. Μόλις έφτασε έστησε δύο στρατόπεδα κι τρομοκράτησε τους κατοίκους[9]. Ο Θήρων του Ακράγαντα που φρουρούσε την περιοχή, ζήτησε τότε βοήθεια από τον Γέλωνα, τον τύραννο των Συρακουσών. Εκείνος διέθετε 50.000 άνδρες και 5.000 ιππείς. Όταν έφτασε ο Γέλωνας, το ηθικό των κατοίκων της Ιμέρας εξυψώθηκε. Είχε ένα τολμηρό σχέδιο. Θα έκαιγε τα πλοία του Αμίλκα και θα προσπαθούσε να τον σκοτώσει. Οι άνδρες του Συρακούσιου στρατηγού, τού έφεραν έναν γραμματοκομιστή, ο οποίος θα έφερνε ένα γράμμα στον Αμίλκα από το Σελινούντα που έλεγε ότι η τελευταία θα παρέδιδε ιππείς στους Καρχηδόνιους ως βοήθεια το επόμενο πρωί[10]. Ακόμη το επόμενο πρωί ο Αμίλκας, θα πραγματοποιούσε θυσία στον Ποσειδώνα[11].

Η μάχη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μόλις ξημέρωσε η επόμενή μέρα οι ιππείς του Γέλωνα, εμφανίστηκαν στο καρχηδονιακό στρατόπεδο, ως Σελινούντιοι και οι φύλακες του στρατοπέδου, τους δέχτηκαν. Αμέσως κινήθηκαν κατά του Αμίλκα και τον σκότωσαν. Ακόμη έβαλαν φωτιά στα καρχηδονιακά πλοία. Έτσι, όλος ο στρατός των Συρακουσών και του Ακράγαντα ακολούθησε κι επιτέθηκε στο στρατόπεδο των Καρχηδονίων. Ύστερα άρχισε η μάχη η οποία ήταν ιδιαίτερα φονική. Ξαφνικά αρχίσε στο στράτευμα των Καρχηδονίων να ακούγεται η είδηση του θανάτου του στρατηγού Αμίλκα. Παίρνοντας θάρρος οι Συρακούσιοι και οι Ακραγαντινοί επιτέθηκαν με περισσότερη ορμή και έτρεψαν σε φυγή τους Καρχηδόνιους. Επακολούθησε σφαγή[12].

Μετά τη μάχη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά τη μάχη οι Καρχηδόνιοι μετρούσαν νεκρούς των 150.000 νεκρών. Ο Γέλωνας εμεταλλευόμενος στο έπακρο την ευκαιρία που του δόθηκε με το γράμμα των Σελινούντιων κέρδισε μια περήφανη νίκη. Απέκτησε τεράστια δόξα στην πατρίδα του. Ύστερα από τη μάχη οι υπόλοιποι Καρχηδόνιοι που επέζησαν οχυρώθηκαν σε κάποιο οχυρό εκεί κοντά, αλλά παραδόθηκαν.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]