Σύσκεψη στα Γλυκά Νερά Κρήτης
 |
Αυτό το λήμμα χρειάζεται μορφοποίηση ώστε να ανταποκρίνεται στις προδιαγραφές μορφοποίησης της Βικιπαίδειας. |
Η Σύσκεψη στα Γλυκά Νερά Κρήτης είναι η σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε στα Γλυκά Νερά Σφακίων στις 7 Απριλίου 1821 με σκοπό την κήρυξη του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα στην Κρήτη.
Υπόβαθρο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Κρήτη είναι ένα νησί με πολλές ιδιαιτερότητες: βρίσκεται σε νευραλγική γεωγραφική θέση για τον έλεγχο της Μεσογείου, γι’ αυτό και πάντοτε οι Μεγάλες Δυνάμεις της περιοχής εποφθαλμιούν τα εδάφη της, είναι σχετικά αποκομμένη από τον ελληνικό ηπειρωτικό κορμό, ενώ ταυτόχρονα βρίσκεται πολύ κοντά στις αφρικανικές ακτές της Αιγύπτου.
Στα πλαίσια της υποταγής της στην Οθωμανική αυτοκρατορία από το 1669 κι εξής, στην Κρήτη υπάρχουν 3 διοικητικά κέντρα (Χανιά, Ρέθυμνο, Ηράκλειο). Η επιβολή της εξουσίας εδώ είναι σχετικά πιο βίαιη σε σχέση με άλλες περιοχές λόγω της σημαντικής γεωγραφικής θέσης και της ύπαρξης πολλών Τούρκων στο νησί.[1]
Τις παραμονές της ελληνικής επανάστασης στην Κρήτη, σε αντίθεση με την Πελοπόννησο και τη Στερεά Ελλάδα, το έδαφος δεν είναι στον ίδιο βαθμό γόνιμο για να γίνει επανάσταση.[2] Οι περισσότεροι Κρητικοί είναι άοπλοι, με εξαίρεση τους Σφακιανούς, ο αριθμός των μυημένων στη Φιλική Εταιρεία είναι μικρός, οι Τούρκοι είναι καλά οργανωμένοι για να αντιμετωπίσουν μια ενδεχόμενη επαναστατική κίνηση, οι μνήμες της αποτυχίας της πιο μεγάλης επανάστασης στο νησί (1770) από τον Δασκαλογιάννη είναι ακόμα νωπές και, γενικά, το κλίμα, φαίνεται πως δεν είναι ευνοϊκό. Εντούτοις, οι Κρητικοί με επικεφαλής τους Σφακιανούς σταδιακά οργανώνονται για να επαναστατήσουν.[3]
Η πιο σημαντική δράση λίγο πριν το ξέσπασμα της ελληνικής επανάστασης τον Μάρτη του 1821 ήταν η προσπάθεια για πολεμικό ανεφοδιασμό από τον Μάρκο Δασκαλάκη και τον Ανδρέα Λαδά, που πήγαν με πλοίο στην Κωνσταντινούπολη και την Οδησσό για να πουλήσουν το φορτίο τους και να αγοράσουν όπλα.[4]
Όταν ξεκίνησε η επανάσταση στη Μολδοβλαχία το πλοίο των Κρητικών βρισκόταν στην Κωνσταντινούπολη. Για να αποφύγουν τα άμεσα αντίποινα των Τούρκων, οι δύο Κρητικοί έφυγαν τη νύχτα και κατευθύνθηκαν στα Σφακιά για να αναγγείλουν την είδηση της Επανάστασης.[4]
Με την άφιξη του Δασκαλογιάννη και του Λαδά στην Κρήτη και την πίστη για τη γενίκευση της επανάστασης, άμεσα οργανώθηκε η Σύσκεψη στα Γλυκά Νερά Σφακίων προκειμένου να αποφασιστεί η συμμετοχή και της Κρήτης στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα.[4]
Συμμετέχοντες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η σύσκεψη οργανώθηκε πολύ γρήγορα, γι' αυτό και οι συμμετέχοντες ήταν κυρίως πρόκριτοι από τα Σφακιά.[4]
Σύσκεψη στα Γλυκά Νερά Κρήτης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η σύσκεψη πραγματοποιήθηκε μυστικά στις 7 Απριλίου 1821.Ήταν Μεγάλη Πέμπτη.
Δύο ήταν οι βασικές αποφάσεις:[4]
1.Οργάνωση πιο εκτεταμένης σύσκεψης στο Λουτρό Σφακίων με τη συμμετοχή όλων των καπεταναίων της Κρήτης για να αποφασιστεί η γενική επανάσταση στο νησί.
2.Επικοινωνία με όλους τους Φιλικούς του νησιού για γνωστοποίηση των γεγονότων στη Μολδοβλαχία και την Ηπειρωτική Ελλάδα καθώς και για τις αποφάσεις τους στη σύσκεψη.
Εφαρμογή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μέσα σε κλίμα ομόνοιας κι ομοψυχίας οι σύνεδροι υλοποίησαν τις αποφάσεις τους: μέχρι τις 15 Απριλίου είχαν ειδοποιήσει όλους τους Φιλικούς του νησιού και συγκάλεσαν νέα σύσκεψη στο Λουτρό Σφακίων.
Συνέπειες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η σύσκεψη στα Γλυκά Νερά ήταν η πρώτη από τις τρεις συσκέψεις που πραγματοποιήθηκαν στα Σφακιά για την κήρυξη της Επανάστασης στην Κρήτη. Η δεύτερη και η τρίτη έγιναν στο Λουτρό στις 15 Απριλίου και 21 Μαΐου αντίστοιχα. Τελικά, η επανάσταση στην Κρήτη κηρύχτηκε επίσημα στις 14 Ιουνίου 1821.[1]
Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 Δετοράκης, Θεοχάρης (1990). Ιστορία της Κρήτης (Β΄ έκδοση). Ηράκλειο: ΙΔΙΩΤΙΚΗ. σελ. 321-322.
- ↑ Δεσποτόπουλος, Αλέξανδρος (1975). «Ο αγώνας στην Κρήτη». Στο: Δεσποτόπουλος, Αλέξανδρος. ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ. ΙΒ΄. Αθήνα: Εκδοτική Αθηνών Α.Ε. σελ. 165.
- ↑ Κορδάτος, Γιάννης (1957). Μεγάλη ιστορία της Ελλάδας. 10 (ΝΕΩΤΕΡΗ Β΄ έκδοση). Αθήνα: ΕΚΔΟΣΕΙΣ 20ος ΑΙΩΝΑΣ. σελ. 277.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 Μουρέλλος, Ιωάννης Δ. (1931). Ιστορία της Κρήτης. Ηράκλειον Κρήτης: ΤΥΠΟΓΡΑΦΕΙΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΑΣ ΣΚΕΨΕΩΣ. σελ. 399-401.