Χουάν Ντε Βαλντές Λεάλ
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Χουάν Ντε Βαλντές Λεάλ | |
|---|---|
 | |
| Γέννηση | 4 Μαΐου 1622[1][2][3] Σεβίλλη[4] |
| Θάνατος | 15 Οκτωβρίου 1690[5][1][3] Σεβίλλη[6][4] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ισπανία |
| Ιδιότητα | ζωγράφος[7] και γλύπτης |
| Τέκνα | Lucas de Valdés και Luisa de Morales |
| Κίνημα | μπαρόκ |
| Καλλιτεχνικά ρεύματα | μπαρόκ |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Χουάν Ντε Βαλντές Λεάλ (ισπανικά: Juan de Valdés Leal, 4 Μαΐου 1622 – 15 Οκτωβρίου 1690) ήταν Ισπανός ζωγράφος, και χαράκτης της τεχνοτροπίας του Μπαρόκ. Έζησε και εργάστηκε στην πόλη της Σεβίλλης. Το έργο του χαρακτηρίζει η μακάβρια θεματολογία, η οποία και αποδίδεται με μεγάλη δραματικότητα. Αντανακλά έντονα το θρησκευτικό πνεύμα της Ισπανίας του 17ου αιώνα, το οποίο και ευφυώς υπογράμμισε με τη χρήση εξωτικών χρωμάτων, δραματικού φωτισμού και ζωηρής χρήσης του πινέλου.
Βιογραφικά στοιχεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Γεννήθηκε στην πόλη της Σεβίλλης από πατέρα πορτογαλικής καταγωγής. Ελάχιστα πράγματα είναι γνωστά για τα νεανικά του χρόνια, ωστόσο μαθαίνουμε πως στα είκοσι περίπου χρόνια του ζούσε στην Κόρδοβα όπου και μαθήτευσε στο πλευρό του μέντορά του, του Αντόνιο ντελ Καστίγιο. Τα επόμενα χρόνια ο Βαλντές εργάστηκε τόσο στην Κόρδοβα όσο και στη Σεβίλλη. Το 1656 επέστρεψε οριστικά στη γενέτειρά του όπου και ξεκίνησε ουσιαστικά την καριέρα του. Επιρροές του υπήρξαν πιθανότατα το έργο του Τιτσιάνο και του Τιντορέττο, καθώς επίσης και οι σύγχρονοί του καλλιτέχνες από τη Μαδρίτη και τη Σεβίλλη.
Το έργο του Βαλντές Λεάλ αναπτύχθηκε τελικά ως αντιπρόταση στον επιφανέστερο καλλιτέχνη της εποχής και περιοχής του, τον Μπαρτολομέ Εστέμπαν Μουρίγιο, του οποίου το έργο εκφράζει πραότητα και γλυκύτητα. Ωστόσο οι δύο καλλιτέχνες ανέπτυξαν φιλία και συνεργάστηκαν σε διάφορες μεγάλες παραγγελίες. Το 1660, συνίδρυσαν μια ακαδημία καλών τεχνών στη Σεβίλλη. Μετά το θάνατο του Μουρίλο το 1682, ο Βαλντές εξελίχθηκε στο δημοφιλέστερο καλλιτέχνη της Σεβίλλης. Παντρεύτηκε την ζωγράφο Ισαβέλλα Καρασκουίλλα το 1647 μαζί με την οποία απέκτησε τέσσερα παιδιά, μερικά από τα οποία ακολούθησαν επίσης το επάγγελμα του καλλιτέχνη.
Το έργο του Βαλντές υπάγεται στο καλλιτεχνικό ρεύμα του Μπαρόκ. Υπήρξε γνωστός για τα θρησκευτικά και ρεφορμιστικά μηνύματα που είναι ορατά σε όλους του τους πίνακες. Το στιλ του υπήρξε μοναδικό, γεμάτο μυστηριώδη θέματα. Οι μακάβριες σκηνές, ο δραματικός φωτισμός και οι κρυμμένοι συμβολισμοί προσδίδουν στο έργο του ωμότητα και νευρώδη ορμή. Σώματα σε αποσύνθεση, επιβλητικοί σκελετοί, φιγούρες καλυμμένες με αίμα, έγιναν σύντομα το σήμα κατατεθέν του καλλιτέχνη.
Ενδεικτική εργογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- «Η Άμωμος Σύλληψη της Παρθένου με τους Αγίους Ανδρέα και Ιωάννη Βαπτιστή», 1650-52, Musée du Louvre, Παρίσι
- «Αλληγοριά του Στέμματος της Ζωής», 1655-65, York Art Gallery, Υόρκη
- «Άγιος Ιερώνυμος», 1656-57, Museo del Prado, Μαδρίτη
- «Πειρασμοί του Αγίου Ιερώνυμου», 1657, Museo de Bellas Artes, Σεβίλλη
- «Η Μαστίγωση του Αγίου Ιερώνυμου», 1657, Museo de Bellas Artes, Σεβίλλη
- «Πιετά», 1657-60, Metropolitan Museum of Art, Νέα Υόρκη
- «Ecce Homo», 1657-59, ιδιωτική συλλογή
- «Η Θυσία του Ισαάκ», 1657-59, ιδιωτική συλλογή
- «Ανάληψη του Ηλία», περ. 1658, Carmen Calzado, Κόρδοβα
- «Κεφάλι Γυναίκας», περ. 1658, The Hermitage, Αγία Πετρούπολη
- «Ανάληψη της Παρθένου», 1659, National Gallery of Art, Ουάσιγκτον
- «Αλληγορία της Αλαζονείας», 1660, Indianapolis Museum of Art, Ιντιανάπολις
- «Θαύμα του Αγίου Ιλντεφόνσου», 1661, ιδιωτική συλλογή
- «Μεταφέροντας το Σταυρό», 1661, Museo de Bellas Artes, Μπιλμπάο
- «In Ictu Oculi», 1670-72, Hospital de la Caridad, Σεβίλλη
- «Finis Gloriae Mundi», 1670-72, Hospital de la Caridad, Σεβίλλη
- «Ο Προσηλυτισμός και η Βάπτιση των Αγίων Αυγουστίνου και Αμβροσίου», 1673, Saint Louis Art Museum, Σαιντ Λούις
- Παρουσίαση έργων
-
Πιετά, 1657-60, Νέα Υόρκη, Μητροπολιτικό Μουσείο -
Η ανάληψη της Παρθένου, 1659, Ουάσινγκτον, Εθνική Πινακοθήκη -
Η θυσία του Αβραάμ, 1659, ιδιωτική συλλογή -
Ο εν Κανά γάμος, 1660, Παρίσι, Μουσείο του Λούβρου -
Το γεύμα στο σπίτι του Σίμωνα, 1660, Παρίσι, Μουσείο του Λούβρου -
Η μετάνοια του Αγίου Ιγνατίου Λογιόλα, 1660, Σεβίλλη, Museo de Bellas Artes -
In ictu oculi (εν ριπή οφθαλμού), 1670-72, Σεβίλλη, Hospital de la Caridad -
Finis gloriae mundi (το τέλος της εγκόσμιας δόξας), 1670-72 Σεβίλλη, Hospital de la Caridad
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb124056000. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ «Juan de Valdés Leal». (Ολλανδικά) RKDartists. 78995.
- ↑ 3,0 3,1 «Benezit Dictionary of Artists» (Αγγλικά) Oxford University Press. 2006. B00187750. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017. ISBN-13 978-0-19-977378-7.
- ↑ 4,0 4,1 «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 2015.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 2 Μαΐου 2014.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ The Fine Art Archive. cs
.isabart .org /person /59867. Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2021.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Juan de Valdés Leal, ιστότοπος Μουσείου Getty
- Juan de Valdés Leal, βιογραφία
- E-Zine Articles[νεκρός σύνδεσμος]Αφαιρέστε το χαρακτήρα "_" για να λειτουργήσει ο σύνδεσμος
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Χουάν Ντε Βαλντές Λεάλ, έργα του καλλιτέχνη σε μουσεία ανά τον κόσμο στην Artcyclopedia.
- Χουάν Ντε Βαλντές Λεάλ, έργα του καλλιτέχνη σε μουσεία ανά τον κόσμο στην Web Gallery of Art.