Χιμένα Ντίαθ
| Χιμένα Ντίαθ | |
|---|---|
.jpg) | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Θάνατος | 1116 (περίπου) Castrillo del Val[1] |
| Τόπος ταφής | Tomb of El Cid |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βασίλειο της Καστίλλης |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Ελ Σιντ (1074–1099)[2] |
| Τέκνα | Χριστίνα Ροδρίγεθ, ευγενής[3] Ντιέγκο Ροδρίγεθ[3] Μαρία Ροδρίγεθ |
| Γονείς | Diego Fernández de Oviedo[3] και Christina[4] |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Η δόνια Χιμένεα Ντίαθ, ισπαν.: doña Jimena Díaz, (επίσης γράφεται Ximena) (πριν από τον Ιούλιο 1046 [5][6][7] – π. 1116 [8]) ήταν η σύζυγος του Eλ Σιντ, τον οποίο παντρεύτηκε μεταξύ Ιουλίου 1074 και 12 Μαΐου 1076, [9] και διάδοχος τού συζύγου της ως ηγεμόνα της Βαλένθια από το 1099 έως το 1102. Η ορθογραφία Jimena είναι μία σύγχρονη ισπανική. Στα έγγραφα της εποχής της, το όνομά της γραφόταν Ximena και στη συνέχεια προφερόταν σαν "Shimena".
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η Χιμένα ήταν κόρη του Ντιέγκο Φερνάντεθ, κόμη του Οβιέδο, γιου του κόμη Φερνάντο Φλαΐνεθ. Η μητέρα της ήταν η σύζυγός του Κριστίνα. Ήταν αδελφή του Φερνάνδο Ντίαθ, κόμη των Αστουριών.
Όταν παντρεύτηκε τον Ροδρίγο Ντίαθ, η Χιμένα συνόδευσε τον σύζυγό της, αν και παρέμεινε ασαφές, εάν έζησε μαζί του στην Ταϊφά της Σαραγόσας κατά την πρώτη του εξορία (από το 1080-1086) ως αρχηγός του ανδαλουσιανού στρατού στην υπηρεσία των Aχμάχ αλ-Μουκταντίρ, Γιουσούφ αλ-Μουτάμαν ιμπν Χουντ και Aλ-Μουστάιν Β΄. Υπάρχει επίσης μικρή ιστορική βεβαιότητα, για το αν μετακόμισε μαζί του αυτήν την περίοδο στις Αστούριες, αν και υπάρχει κάποια τεκμηρίωση, που υποδηλώνει ότι διατηρούσε παρουσία ακόμη και σε περιόδους χωρισμού (μία νομική αγωγή από τον Τολ το 1083). [10].[11]
Στην αρχή της δεύτερης εξορίας του Σιντ, το 1089, η Χιμένα φυλακίστηκε με τα παιδιά της, Χριστίνα, Ντιέγo και Mαρία με εντολή του Aλφόνσου ΣΤ΄ του Λεόν και της Καστίλης. Τίποτε άλλο δεν είναι γνωστό για τη Χιμένα μέχρι τα τέλη του 1094, όταν ο Ροδρίγο Ντίαθ, στις 21 Οκτωβρίου, κερδίζοντας τη μάχη του Κουάρτε, εξασφάλισε τον έλεγχό του στη Βαλένθια (την οποία είχε κατακτήσει στις 17 Ιουνίου του ίδιου έτους) και εκείνη επανενώθηκε με τον σύζυγό της μέχρι το τέλος του το 1099.
Από αυτό το σημείο ήταν η κυρία της Βαλένθια μέχρι το 1102, όταν ο Αλφόνσος ΣΤ΄, ο συγγενής της, αποφάσισε να πυρπολήσει και να εγκαταλείψει την πόλη στους Αλμοραβίδες, ως απάντηση στην αδυναμία υπεράσπισής της. Ο Αλφόνσος ΣΤ' συνόδευσε την Χιμένα στην επιστροφή της στην Καστίλη. Γύρω από αυτή την περίοδο παραμένει ένα έγγραφο δωρεάς, που έγινε από τη Χιμένα στον καθεδρικό ναό της Βαλένθια το 1101, που περιέχει την υπογραφή της.
Το 1103 υπέγραψε ένα έγγραφο στη Μονή Σαν Πέδρο ντε Καρδένια για την πώληση ενός μοναστηριού, που ανήκε σε δύο «κανονικούς» ιερείς (canónigo) του Μπούργος, αν και αυτό το γεγονός δεν σημαίνει ότι η Χιμένα θα ζούσε στο αβαείο κατά τα γεράματά της, όπως ήταν ο θρύλος, που διατηρούσε το μοναστήρι μέχρι τον 18ο αι. και στα αγιογραφικά κείμενα γνωστά ως «Ο Θρύλος της Καρδένια» (Leyenda de Cardeña). Το πιθανότερο είναι ότι έζησε τα τελευταία της χρόνια στο Μπούργος ή σε κάποια κοντινή, απομακρυσμένη περιοχή. Απεβίωσε κάποια στιγμή μεταξύ 29 Αυγούστου 1113 και 1116, πιθανότατα εκείνο το τελευταίο έτος. [8] Από τα τρία παιδιά της, ο Ντιέγο σκοτώθηκε σε μάχες υπό τον Αλφόνσο ΣΤ΄ το 1097, η Κριστίνα παντρεύτηκε τον Ραμίρο Σάντσεθ του Μονθόν και έγινε μητέρα του βασιλιά Γκαρθία Ραμίρεθ της Ναβάρρας, ενώ η Μαρία ήταν πρώτα σύζυγος ενός πρίγκιπα της Αραγωνίας και μετά του Ραϋμόνδου Βερεγγάριου Γ΄ κόμη της Βαρκελώνης.
Ταφή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Χιμένα και ο σύζυγός της τάφηκαν στο Σαν Πέδρο ντε Καρδένια. Αφού λεηλατήθηκαν οι τάφοι κατά τη διάρκεια των Ναπολεοντείων Πολέμων, τάφηκαν εκ νέου στο Μπούργος και τώρα αναπαύονται στον καθεδρικό ναό του Μπούργος.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Royal Academy of History.
- ↑ p385.htm#i3844. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
- ↑ 4,0 4,1 Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003.
- ↑ Count Diego died before 24 July 1046 when his daughter Onneca Díaz and her husband Gundemaro Iohannes appear in a charter from the Cathedral of Oviedo as executors of his will.
- ↑ Torres Sevilla-Quiñones de León 1999, σελίδες 196–197.
- ↑ Torres Sevilla-Quiñones de León 2000, σελ. 19.
- ↑ 8,0 8,1 Montaner Frutos 2011, σελ. 700.
- ↑ Montaner Frutos 2011, σελ. 335 y n. 21.
- ↑ [[#CITEREFIn a charter from the Cathedral of Oviedo, the three siblings, Rodrigo, Fernando, and Jimena Díaz held up a legal action with the bishop regarding the right over the Tol monastery which belonged to the cathedral after having been donated by Gontrodo Gundemáriz, daughter of Gundemaro Pinióliz|In a charter from the Cathedral of Oviedo, the three siblings, Rodrigo, Fernando, and Jimena Díaz held up a legal action with the bishop regarding the right over the Tol monastery which belonged to the cathedral after having been donated by Gontrodo Gundemáriz, daughter of Gundemaro Pinióliz]].
- ↑ Torres Sevilla-Quiñones de León 1999, σελ. 193.
Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Montaner Frutos, Alberto, επιμ. (2011). Cantar de mio Cid (στα Ισπανικά). Barcelona: Galaxia Gutenberg; Real Academia Española. ISBN 978-84-8109-908-9.
- Torres Sevilla-Quiñones de León, Margarita Cecilia (1999). Linajes nobiliarios de León y Castilla: Siglos IX-XIII (στα Ισπανικά). Salamanca: Junta de Castilla y León, Consejería de educación y cultura. ISBN 84-7846-781-5.
- Torres Sevilla-Quiñones de León, Margarita Cecilia (2000–2002) (στα es). El linaje del Cid, σελ. 343–360. ISSN 0212-2480. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2013-10-17. https://web.archive.org/web/20131017151549/http://publicaciones.ua.es/filespubli/pdf/02122480RD15964789.pdf. Ανακτήθηκε στις 2023-03-23.