Χαϊράν Α΄
| Χαϊράν Α΄ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 3ος αιώνας |
| Θάνατος | 267 Χομς |
| Συνθήκες θανάτου | ανθρωποκτονία |
| Χώρα πολιτογράφησης | Παλμύρα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | μονάρχης |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Οδαίναθος |
| Θετοί γονείς | Ζηνοβία |
| Αδέλφια | Βαμπάλαθος (ετεροθαλής αδελφός από πατέρα) Χαϊράν Β΄ (ετεροθαλής αδελφός από πατέρα) |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Σεπτίμιος Ηρωδιανός ή Χαϊράν Α΄, λατιν.: Septimius Herodianus ή Hairan I (π. 240 – 267) ήταν γιος και συμβασιλιάς του Οδαίναθου της Παλμύρας. Μέσω τού γάμου τού πατέρα του με τη Ζηνοβία, ο Χαϊράν Α΄ απέκτησε δύο ετεροθαλείς αδερφούς, τον Χαϊράν Β΄ [1] και τον Βαμπάλαθο.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Χαϊράν Α΄ γεννήθηκε από τον Oδαίναθο και την πρώτη (άγνωστου ονόματος) σύζυγό του και επιλέχθηκε νωρίς στη βασιλεία του πατέρα του ως διάδοχός του. Το 251 σε επιγραφή αυτός και ο πατέρας του αναφέρονται ως συγκλητικοί και έξαρχοι της Παλμύρας. Ο Χαϊράν Α΄ στέφθηκε βασιλιάς από τον πατέρα του: τα αποδεικτικά στοιχεία για τη στέψη είναι μία αφιέρωση, που βρέθηκε εγγεγραμμένη σε βάση αγάλματος από την Παλμύρα, η οποία είναι αχρονολόγητη.[2] Ωστόσο, η αφιέρωση έγινε από τον Σεπτίμιο Ορόντη, ενός από τους δύο άνδρες (duumviri) συμβασιλείς της Παλμύρας, ένα αξίωμα που κατείχε ο Ορόντη μεταξύ 263 και 264. Ως εκ τούτου, η στέψη έγινε π. το 263.[3] Η αφιέρωση εννοούσε, ότι ο Χαϊράν Α΄ είχε νικήσει έναν περσικό στρατό στον ποταμό Ορόντη.[4]
Η επιγραφή που εόρταζε τη στέψη του Χαϊράν Α΄ τον αποκαλούσε Ηρωδιανό.[5] Είναι πιθανό ότι το Χαϊράν της επιγραφής 251 δεν είναι το ίδιο με τον Ηρωδιανό της αφιέρωσης 263,[5] αλλά αυτό δεν γίνεται δεκτό από τον Ούντο Χέρτμανν, ο οποίος καταλήγει στο συμπέρασμα, ότι ο λόγος της διαφοράς στην ορθογραφία οφείλεται στη γλώσσα, που χρησιμοποιείται στην επιγραφή (ο Ηρωδιανός είναι η ελληνική απόδοση τού Χαϊράν),[6] που σημαίνει ότι ο μεγαλύτερος γιος και συμβασιλιάς του Οδαινάθου, ήταν ο Χαϊράν/Ηρωδιανός.[7]
Ο Χαϊράν Α΄ πιθανότατα δολοφονήθηκε με τον πατέρα του το 267. Είναι αβέβαιο ποιος τους δολοφόνησε. Ο Βυζαντινός χρονικογράφος Ιωάννης Ζωναράς έγραψε, ότι ο εξάδελφός του Μαιώνιος ήταν ο δολοφόνος, ενώ η αναξιόπιστη Ιστορία των Αυγούστων πρότεινε, ότι η σύζυγος τού Οδαίναθου, η Ζηνοβία, ήταν υποκινητής. Μία άλλη πιθανότητα είναι ότι οι δολοφονίες οργανώθηκαν από τον Αυτοκράτορα Γαλλιηνό, που φοβόταν ότι ο Oδαίναθος γινόταν πολύ ισχυρός.
Δείτε επίσης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Βιβλιογραφικές αναφορές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Richard Stoneman (1994). Palmyra and Its Empire: Zenobia's Revolt Against Rome. σελ. 114. ISBN 0472083155.
- ↑ Michael H. Dodgeon, Samuel N. C. Lieu (2002). The Roman Eastern Frontier and the Persian Wars AD 226-363: A Documentary History. σελ. 77. ISBN 9781134961139.
- ↑ Udo Hartmann (2001). Das palmyrenische Teilreich (στα Γερμανικά). σελ. 178. ISBN 9783515078009.
- ↑ Michael H. Dodgeon, Samuel N. C. Lieu (2002). The Roman Eastern Frontier and the Persian Wars AD 226-363: A Documentary History. σελ. 370. ISBN 9781134961139.
- ↑ 5,0 5,1 Pat Southern (2008). Empress Zenobia: Palmyra's Rebel Queen. σελ. 8. ISBN 9781441173515.
- ↑ Alaric Watson (2004). Aurelian and the Third Century. σελ. 58. ISBN 9781134908158.
- ↑ Pat Southern (2008). Empress Zenobia: Palmyra's Rebel Queen. σελ. 9. ISBN 9781441173515.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Thorsten Fleck: Das Sonderreich von Palmyra. Seine Geschichte im Spiegel der römischen Münzprägung . Στο: Geldgeschichtliche Nachrichten 199 (Σεπτέμβριος 2000), σ. 245–252.
- Udo Hartmann : Das palmyrenische Teilreich ( Oriens et Occidens 2) . Στουτγάρδη 2001.
- Ted Kaizer: Odaenathus von Palmyra . Στο: Michael Sommer (Hg.): Politische Morde. Vom Altertum bis zur Gegenwart . Darmstadt 2005, σελ. 73–79.