Μετάβαση στο περιεχόμενο

Χαϊράν Α΄

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Χαϊράν Α΄
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση3ος αιώνας
Θάνατος267
Χομς
Συνθήκες θανάτουανθρωποκτονία
Χώρα πολιτογράφησηςΠαλμύρα
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταμονάρχης
Οικογένεια
ΓονείςΟδαίναθος
Θετοί γονείςΖηνοβία
ΑδέλφιαΒαμπάλαθος (ετεροθαλής αδελφός από πατέρα)
Χαϊράν Β΄ (ετεροθαλής αδελφός από πατέρα)
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Σεπτίμιος Ηρωδιανός ή Χαϊράν Α΄, λατιν.: Septimius Herodianus ή Hairan I (π. 240 – 267) ήταν γιος και συμβασιλιάς του Οδαίναθου της Παλμύρας. Μέσω τού γάμου τού πατέρα του με τη Ζηνοβία, ο Χαϊράν Α΄ απέκτησε δύο ετεροθαλείς αδερφούς, τον Χαϊράν Β΄ [1] και τον Βαμπάλαθο.

Ο Χαϊράν Α΄ γεννήθηκε από τον Oδαίναθο και την πρώτη (άγνωστου ονόματος) σύζυγό του και επιλέχθηκε νωρίς στη βασιλεία του πατέρα του ως διάδοχός του. Το 251 σε επιγραφή αυτός και ο πατέρας του αναφέρονται ως συγκλητικοί και έξαρχοι της Παλμύρας. Ο Χαϊράν Α΄ στέφθηκε βασιλιάς από τον πατέρα του: τα αποδεικτικά στοιχεία για τη στέψη είναι μία αφιέρωση, που βρέθηκε εγγεγραμμένη σε βάση αγάλματος από την Παλμύρα, η οποία είναι αχρονολόγητη.[2] Ωστόσο, η αφιέρωση έγινε από τον Σεπτίμιο Ορόντη, ενός από τους δύο άνδρες (duumviri) συμβασιλείς της Παλμύρας, ένα αξίωμα που κατείχε ο Ορόντη μεταξύ 263 και 264. Ως εκ τούτου, η στέψη έγινε π. το 263.[3] Η αφιέρωση εννοούσε, ότι ο Χαϊράν Α΄ είχε νικήσει έναν περσικό στρατό στον ποταμό Ορόντη.[4]

Η επιγραφή που εόρταζε τη στέψη του Χαϊράν Α΄ τον αποκαλούσε Ηρωδιανό.[5] Είναι πιθανό ότι το Χαϊράν της επιγραφής 251 δεν είναι το ίδιο με τον Ηρωδιανό της αφιέρωσης 263,[5] αλλά αυτό δεν γίνεται δεκτό από τον Ούντο Χέρτμανν, ο οποίος καταλήγει στο συμπέρασμα, ότι ο λόγος της διαφοράς στην ορθογραφία οφείλεται στη γλώσσα, που χρησιμοποιείται στην επιγραφή (ο Ηρωδιανός είναι η ελληνική απόδοση τού Χαϊράν),[6] που σημαίνει ότι ο μεγαλύτερος γιος και συμβασιλιάς του Οδαινάθου, ήταν ο Χαϊράν/Ηρωδιανός.[7]

Ο Χαϊράν Α΄ πιθανότατα δολοφονήθηκε με τον πατέρα του το 267. Είναι αβέβαιο ποιος τους δολοφόνησε. Ο Βυζαντινός χρονικογράφος Ιωάννης Ζωναράς έγραψε, ότι ο εξάδελφός του Μαιώνιος ήταν ο δολοφόνος, ενώ η αναξιόπιστη Ιστορία των Αυγούστων πρότεινε, ότι η σύζυγος τού Οδαίναθου, η Ζηνοβία, ήταν υποκινητής. Μία άλλη πιθανότητα είναι ότι οι δολοφονίες οργανώθηκαν από τον Αυτοκράτορα Γαλλιηνό, που φοβόταν ότι ο Oδαίναθος γινόταν πολύ ισχυρός.

Βιβλιογραφικές αναφορές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. Richard Stoneman (1994). Palmyra and Its Empire: Zenobia's Revolt Against Rome. σελ. 114. ISBN 0472083155. 
  2. Michael H. Dodgeon, Samuel N. C. Lieu (2002). The Roman Eastern Frontier and the Persian Wars AD 226-363: A Documentary History. σελ. 77. ISBN 9781134961139. 
  3. Udo Hartmann (2001). Das palmyrenische Teilreich (στα Γερμανικά). σελ. 178. ISBN 9783515078009. 
  4. Michael H. Dodgeon, Samuel N. C. Lieu (2002). The Roman Eastern Frontier and the Persian Wars AD 226-363: A Documentary History. σελ. 370. ISBN 9781134961139. 
  5. 5,0 5,1 Pat Southern (2008). Empress Zenobia: Palmyra's Rebel Queen. σελ. 8. ISBN 9781441173515. 
  6. Alaric Watson (2004). Aurelian and the Third Century. σελ. 58. ISBN 9781134908158. 
  7. Pat Southern (2008). Empress Zenobia: Palmyra's Rebel Queen. σελ. 9. ISBN 9781441173515. 
  • Thorsten Fleck: Das Sonderreich von Palmyra. Seine Geschichte im Spiegel der römischen Münzprägung . Στο: Geldgeschichtliche Nachrichten 199 (Σεπτέμβριος 2000), σ. 245–252.
  • Udo Hartmann : Das palmyrenische Teilreich ( Oriens et Occidens 2) . Στουτγάρδη 2001.
  • Ted Kaizer: Odaenathus von Palmyra . Στο: Michael Sommer (Hg.): Politische Morde. Vom Altertum bis zur Gegenwart . Darmstadt 2005, σελ. 73–79.