Χέρμαν Σμιτς
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Χέρμαν Σμιτς | |
|---|---|
 Ο Σμιτς κατά τη δίκη της IG Farben | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1 Ιανουαρίου 1881 Έσσεν |
| Θάνατος | 8 Οκτωβρίου 1960 Χαϊδελβέργη |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γερμανία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γερμανικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός |
| Εργοδότης | Γερμανικοί Κρατικοί Σιδηρόδρομοι |
| Πολιτική τοποθέτηση | |
| Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Εθνικοσοσιαλιστικό Γερμανικό Εργατικό Κόμμα |
| Ποινική κατάσταση | |
| Κατηγορίες εγκλήματος | έγκλημα κατά της ανθρωπότητας |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Βουλευτής του Γερμανικού Ράιχ διευθύνων σύμβουλος μέλος Διοικητικού Συμβουλίου |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Χέρμαν Σμιτς (Hermann Schmitz) (1 Ιανουαρίου 1881 - 8 Οκτωβρίου 1960) ήταν Γερμανός βιομήχανος και διευθύνων σύμβουλος (CEO) της IG Farben από το 1935 έως το 1945. Καταδικάστηκε σε τέσσερα χρόνια φυλάκιση μετά τη δίκη της IG Farben.
Ο Σμιτς γεννήθηκε στο Έσσεν την 1η Ιανουαρίου του 1881, γιος του βιομηχανικού εργάτη Diedrich Schmitz και της Luise Wöhrmann. Το 1898 άρχισε τη μαθητεία του στη Σχολή Ahrenbergische Aktiengesellschaft für Bergbau und Hüttenbetrieb στο Έσσεν και το 1905 γράφτηκε στο Εμπορικό Κολλέγιο στη Νυρεμβέργη. Ολοκληρώνοντας τις σπουδές του προσλήφθηκε στην "Μεταλλουργική Εταιρεία" (Metallurgische Gesellschaft), όπου ύστερα από κάποιο διάστημα έγινε σύμβουλος του Wilhelm Merton, μέλους του συμβουλίου επιθεωρητών της εταιρείας, ο οποίος συνέβαλε στην προώθηση της σταδιοδρομίας του.
Το 1914 κλήθηκε να υπηρετήσει στο Στρατό. Τραυματίστηκε κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου και, όταν ανάρρωσε από τον τραυματισμό του, τοποθετήθηκε ως επιθεωρητής του Ράιχ για την παραγωγή χημικών προϊόντων στο τμήμα πρώτων υλών πολεμικής παραγωγής (1915).
Το 1919 συμμετέχει, ως αυθεντία στα λιπάσματα και τα νιτρικά άλατα, στην αντιπροσωπεία που διαπραγματεύεται τη Συνθήκη των Βερσαλλιών. Εκεί συναντά τον Καρλ Μπος (Carl Bosch), χημικό παγκόσμιας φήμης. Τον Ιούλιο της ίδιας χρονιάς ο Μπος τον φέρνει στην εταιρεία BASF ως οικονομικό του σύμβουλο. Εκεί διακρίνεται και προάγεται σε διευθυντή του τμήματος εξωτερικού της εταιρείας και διατηρεί αυτή τη θέση και όταν η BASF συμμετέχει στην Κοινοπραξία που έγινε γνωστή ως IG Farben. Στα πλαίσια των καθηκόντων του έχει επαφές με μεγάλες εταιρείες, όπως η Standard Oil, με την οποία διεξήγε και διαπραγματεύσεις, πάντα έχοντας την υποστήριξη των τότε κυβερνήσεων προς όφελος του κοινοπρακτικού κολοσσού.
Το 1933 εκλέγεται στο Ράιχσταγκ υπό το Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα και, δύο χρόνια αργότερα, όταν ο Carl Duisberg, ως τότε διευθύνων Σύμβουλος της IG Farben πεθαίνει, τον διαδέχεται. Το 1938 αναγορεύεται σε "ηγέτη της στρατιωτικής οικονομίας" (Wehrwirtschaftsführer). Το 1941 ο ίδιος ο Χίτλερ του χαρίζει ένα πορτρέτο του με ιδιόχειρη αφιέρωση, για την προσωπική του αφοσίωση στους σκοπούς της Εθνικοσοσιαλιστικής Γερμανίας. Ο Σμιτς ηγείται της IG Farben μέχρι τη λήξη του Πολέμου. Ο ίδιος συλλαμβάνεται και προσάγεται σε δίκη, η οποία έγινε γνωστή ως Δίκη της IG Farben. Στη δίκη αυτή καταδικάζεται σε τέσσερα χρόνια φυλάκισης. Αποφυλακίζεται στις αρχές της δεκαετίας του '50 και γίνεται μέλος του Δ. Σ. της Deutsche Bank στο Βερολίνο, ενώ παράλληλα του αποδίνεται τιμητικά η προεδρία της "Rheinische Stahlwerke AG".
Ο Σμιτς απεβίωσε στη Χαϊδελβέργη στις 8 Οκτωβρίου 1960.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Wollheim Memorial
- Jewish Virtual Library
- Online Academy: Profit over life
- Joseph Borkin, The Crime and Punishment of IG Farben, Andre Deutch Ltd, Free Press, London 1979, ISBN 0233 9712 6
|