Χένρι Σόμερσετ, 1ος δούκας του Μπωφόρ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Χένρι Σόμερσετ, 1ος δούκας του Μπωφόρ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Henry Somerset (Αγγλικά)
Γέννηση1629[1][2][3]
Κάρμαρθεν
Θάνατος21  Ιανουαρίου 1700[3][4][5]
Λονδίνο
Τόπος ταφήςΠαρεκκλήσι Αγίου Γεωργίου και Μπάντμιντον Χάουζ
Χώρα πολιτογράφησηςΒασίλειο της Αγγλίας
Ουαλία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΑγγλικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός
Οικογένεια
ΣύζυγοςMary Somerset, Duchess of Beaufort (από 1657)[6][7]
ΤέκναΆννα Κόβεντρι, κόμισσα του Κόβεντρι[6]
Κάρολος Σόμερσετ, μαρκήσιος του Γούστερ[6]
Χενριέτα Χάουαρντ, κόμισσα του Σάφοκ[8]
Μαρία Μπάτλερ, δούκισσα του Όρμοντ[6]
Henry Somerset, Lord Herbert[8]
Lord Arthur Somerset[8][6]
unknown daughter Seymour[8]
ΓονείςΈντουαρντ Σόμερσετ, 2ος μαρκήσιος του Γούστερ[6] και Elizabeth Dormer[8][6]
ΑδέλφιαLady Anne Somerset[6]
Elizabeth Herbert, Marchioness of Powis[6]
ΟικογένειαΟίκος των Μπωφόρ και House of Somerset
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατόςστρατηγός
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμαμέλος του Αγγλικού κοινοβουλίου
Member of the April 1660 Parliament (Monmouthshire)
Member of the 1661-79 Parliament (έως 1667, Monmouthshire)
Member of the First Protectorate Parliament (Breconshire)
ΒραβεύσειςΤάγμα της Περικνημίδας
Θυρεός
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Χένρι Σόμερσετ, 1ος δούκας του Μπωφόρ (1629 – 21 Ιανουαρίου 1700) Άγγλος ευγενής, 1ος Δούκας του Μπωφόρ, μέλος της Βουλής των Κοινοτήτων την περίοδο 1654 - 1667 ήταν μεγαλύτερος γιος και διάδοχος του Έντουαρντ Σόμερσετ, 2ου μαρκησίου του Γούστερ και της πρώτης συζύγου του Ελισάβετ Ντόρμερ. Ο Χένρι διαδέχθηκε τον πατέρα του ως τρίτος μαρκήσιος του Γούστερ (1667) και έγινε λόρδος του Έρμπερ από το 1644 μέχρι τις 3 Απριλίου του 1667. Το δουκάτο του Μπωφόρ του το παραχώρησε ο Κάρολος Β΄ της Αγγλίας (1682).

Λόρδος του Έρμπερ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Χένρι Μπωφόρ γεννήθηκε στο κάστρο του Ράγκλαν και πήρε τον τίτλο του λόρδου Έρμπερ του Ράγκλαν (1644), σε ανταμοιβή για τις υπηρεσίες του πατέρα αρραβωνιάστηκε την πριγκίπισσα Ελισάβετ μικρότερη κόρη του Καρόλου Α΄ της Αγγλίας (1 Απριλίου 1646). Με την έκρηξη του Α΄ Αγγλικού εμφυλίου Πολέμου εγκατέλειψε την χώρα αλλά επέστρεψε το 1650.[9] Η περιουσία και τα εδάφη του πατέρα του στο Μονμουθσάιρ κατασχέθηκαν από τον Όλιβερ Κρόμγουελ αλλά ο Έρμπερ πήρε μια χρηματοδότηση. Απαρνήθηκε την Καθολική πίστη για να γίνει δεκτός από τον Κρόμγουελ και από τότε ονομαζόταν απλά κύριος Έρμπερ, λίγο πριν την ειρήνη του 1657 δέχτηκε την μορφή του Ρεπουμπλικάνικου γάμου. Το 1654 - 1655 εξελέγη μέλος του Μπέκονσαιρ στο 1ο Προτεσταντικό Κοινοβούλιο.[10]

Μετά τον θάνατο του Κρόμγουελ ενώθηκε με την βασιλική μερίδα ζητώντας ένα "πλήρες και ελεύθερο Κοινοβούλιο με επαναφορά του Οίκου των Στιούαρτ. Τον Ιούλιο του 1569 συμμετείχε σε φιλοβασιλική συνωμοσία και φυλακίστηκε στον Πύργο του Λονδίνου, σε γράμμα στην σύζυγο του στις 20 Αυγούστου 1659 ανέλυσε την κατάσταση.[11] Ελευθερώθηκε στις 1 Νοεμβρίου 1659, εξελέγη μέλος του Συμβατικού Κοινοβουλίου για το Μονμουθσάιρ και το Γούττον Μπάσετ (1660) αλλά προτίμησε το Μονμουθσάιρ.[12] Στο Ιπποτικό Κοινοβούλιο που ακολούθησε εξελέγη ξανά στο Μονμουθσάιρ και παρέμεινε εκεί μέχρι την ημέρα που διαδέχθηκε τον πατέρα του (1667).[13] Ο Χένρι Σόμερσετ ήταν ένας από τους 12 απεσταλμένους της Βουλής των Κοινοτήτων που παρακολούθησαν τον βασιλιά στην Μπρέντα (7 Μαΐου 1660). Με την παλινόρθωση του Καρόλου ο Έρμπερ διορίστηκε Φύλακας του κάστρου του Ντιν (18 Ιουνίου) και στις 30 Ιουλίου ύστερα από έκκληση των τοπικών λόρδων διορίστηκε Υπολοχαγός για το Γκλόστερσαιρ, το Χερεφορντσάιρ και το Μονμουθσάιρ. Οι εκτάσεις στο Μονμουθσάιρ που αποκτήθηκαν από τον Κρόμγουελ έπρεπε να επιστρέψουν αυστηρά στον πατέρα του ο οποίος σε επιστολή που στον λόρδο του Κλάρεντον έγραψε ότι ο γιος του ήταν εναντίον του.[14]

Μαρκήσιος του Γούστερ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο λόρδος του Έρμπερ έμεινε μακριά από την δημόσια ζωή και είχε καλές σχέσεις με τον κόμη του Κλαρεντόν, κατεδάφισε τα τείχη και τις οχυρώσεις του Γκλόστερ (1162) αλλά την επόμενη χρονιά ζήτησε την διατήρηση της φρουράς στο Τσέπστοου. Ο Έρμπερ δημιούργησε στις 28 Σεπτεμβρίου 1163 το Μάστερ της Τέχνης στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Αντιπροσώπευσε το Μονμουθσάιρ την περίοδο 1660 - 1667 στην Βουλή των Κοινοτήτων και διαδέχθηκε τον πατέρα του σαν τρίτος μαρκήσιος του Γούστερ (28 Σεπτεμβρίου 1667).[15]

Ο Γούστερ δημιούργησε τον Απρίλιο του 1672 το Συμβούλιο της Ουαλίας και του Μαρς, στις 17 Απριλίου έγινε πρόεδρος του Συμβουλίου και στις 29 Μαΐου 1672 μέλος του Τάγματος της Περικνημίδας. Στην νέα συνωμοσία εναντίον του Καρόλου Β΄ (1678 - 1681) έμεινε πιστός στον βασιλιά αν και γνώριζε ότι ένας από τους πληροφοριοδότες ο Ουίλιαμ Μπέντλοε βρισκόταν σε επαφή με έναν εχθρό του τον Τζον Άρνολντ. Ο Μπέντλοε κατηγόρησε τον διαχειριστή του Γούστερ και όχι τον ίδιο προσωπικά αλλά οι κατηγορίες ήταν τόσο αδύναμες που η κυβέρνηση τις αγνόησε. Ο Γούστερ σαν σταθερός οπαδός του δικαστηρίου ψήφισε ενάντια στο Νομοσχέδιο Αποκλεισμού (1680), οι Κοινότητες ζήτησαν από τον βασιλιά να τον απομακρύνει από το Συμβούλιο αλλά ο Κάρολος Β΄ τους αγνόησε.[16]

Δούκας του Μπωφόρ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η μαρκησία του Γούστερ αναβαθμίστηκε στις 2 Δεκεμβρίου 1682 σε δουκάτο του Μπωφόρ με αναφορές στον προπάτορα του Ιωάννη Μπωφόρ, 1ο κόμη του Σόμερσετ πριν από τρεις αιώνες. Ο Τζον Ντριντεν (1631 - 1700) στο γνωστό ποίημα "Αβεσσαλώμ και Αχιτοφέλ" τον παρουσιάζει σαν Θωνιήλ χάρη στην στάση του στο Νομοσχέδιο Αποκλεισμού.[17]

Τον Νοέμβριο του 1683 ο Μπωφόρ κέρδισε αποζημίωση 20.000 λιρών σε δυο αγωγές εναντίον του Τρέβορ Ουίλιαμς και του Τζον Άρνολντ αλλά το πρόστιμο στον τελευταίο ακυρώθηκε το 1690.[18] Τον Ιούνιο του 1684 σαν πρόεδρος του πριγκιπάτου έκανε μια θεαματική πορεία μέσω της Ουαλίας, πέρασε από το Γούστερ, το Λάντλοου και το Γουέλσπουλ.[19] Στην κηδεία του Καρόλου Β΄ (14 Φεβρουαρίου 1485) υποστήριξε για μοιρολόγο μαζί με τον δούκα του Σόμερσετ τον πρίγκιπα Γεώργιο της Δανίας. Μετέφερε το στέμμα της βασίλισσας στην στέψη του Ιάκωβου Β΄ (23 Απριλίου 1685), διορίστηκε στις 16 Μαΐου κύριος της κρεβατοκάμαρας και στις 20 Ιουνίου Συνταγματάρχης του 11ου Συντάγματος Πεζικού.[20] Ο δούκας του Μονμάουθ δίσταζε τον Ιούνιο του 1685 να βαδίσει στο Μπρίστολ και ο Μπωφόρ ανέλαβε στις 16 Ιουνίου δράση σαν Υπολοχαγός, απείλησε να κάψει την πόλη αν κάποιος φίλος του Μονμάουθ γινόταν δεκτός και φυλάκισε μεγάλο αριθμό από ύποπτους στην Γκίλντχολ.[21] Σε τέσσερις μέρες επανεξέτασε 19 σώματα πεζικού και 4 σώματα ιππικού, στις 24 Ιουνίου συντάχθηκαν στο Ρέντκλιφ Μιντ 21 εταιρίες και καταγράφηκαν οι εθελοντές, στις 6 Ιουνίου έφτασαν τα νέα για την ήττα του Μονμάουθ στην μάχη του Σέντζμουρ.[22]

Άνοδος του Γουλιέλμου της Οράγγης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ιάκωβος Β΄ επισκέφτηκε στις 24 Σεπτεμβρίου τον δούκα στο Μπάντμιντον και έμεινε ικανοποιημένος από την πίστη του. Με την έκρηξη της Ένδοξης Επανάστασης τον Οκτώβριο του 1688 και την άφιξη του Γουλιέλμου της Οράγγης ο Μπωφόρ κατέλαβε ξανά το Μπρίστολ και τις αμαξοστοιχίες του Γκλόστερσαιρ, οι άντρες του συνέλαβαν τον Τζων Λάβλεϊς, 3ο βαρόνο του Λάβλεϊς και τον φυλάκισαν στο κάστρο του Γκλόστερ. Ετοιμάστηκε να υπερασπιστεί την πόλη αλλά παραδόθηκε στον υπεράριθμο στρατό του κόμη του Σρούσμπερυ και του Σερ Τζον Γκους, ψήφισε υπέρ μιας αντιβασιλείας με στόχο να προσφέρει το στέμμα στον Γουλιέλμο της Οράγγης.[23] Ο Μπωφόρ περίμενε στις 14 Δεκεμβρίου 1688 τον Γουλιέλμο στο Γουίντσορ αλλά δέχτηκε ψυχρή υποδοχή, πήρε ωστόσο τον Μάρτιο του 1689 τους όρκους πίστης και προσπάθησε στις 7 Σεπτεμβρίου 1690 να διασκεδάσει τον νέο βασιλιά στο Μπάντμιντον. Το 1694 ζούσε αποκλεισμένος στο Τσέλσι σαν ύποπτος για την εμπλοκή του σε συνωμοσία, ερευνήθηκε το σπίτι του τον Φεβρουάριο του 1696 αλλά δεν βρέθηκαν ενοχοποιητικά στοιχεία.[24]

Τελευταία χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Μπωφόρ κλήθηκε στις 19 Μαρτίου 1696 στην Βουλή των Λόρδων για να υπογράψει ένα διάταγμα πριν τους συναντήσει "έσπασε τον ωμο του", οι λόρδοι του έστειλαν να υπογράψει το κείμενο αλλά αρνήθηκε να υπογράψει άλλη συνωμοσία εναντίον του Γουλιέλμου.[25] Τον Νοέμβριο του 1697 συμφιλιώθηκε με την αυλή, τον Ιούλιο του 1698 πέρασε βαρύ πλήγμα με τον θάνατο του γιου του και διαδόχου του κόμη του Γούστερ σε προπονητικό ατύχημα.[26]

Ο Χένρι Σόμερσετ πέθανε στις 21 Ιανουαρίου 1700 στο Μπάντμιντον και τάφηκε στο Μπωφόρ παρεκκλήσι του Σαιν Τζώρτζ στο Ουίνδσορ που κατασκευάστηκε ένα περίτεχνο μνημείο στην μνήμη του, αργότερα μετακινήθηκε στο Μπάντμιντον (1878).[27] Το μνημείο του γλύπτη Γκρίνλινγκ Γκίμπονς βρίσκεται στην βόρεια πλευρά στην εκκλησία του Αγίου Μιχαήλ και Αρχαγγέλων στο Μπάντμιντον, στο μνημείο ο δούκας φορώντας ρόμπες του Τάγματος της Περικνημίδας ξαπλώνει σε μια σαρκοφάγο και έναν πλίνθο με απεικόνιση του Αγίου Γεωργίου και του δράκοντα. Υπάρχουν δυο δίδυμες Κορινθιακές κολόνες με ανάγλυφους άξονες, ακάνθινα διαζώματα, κορνίζες με φλόγες και τα σύμβολα του δούκα. Στην κορυφή 25 πόδια από το έδαφος ένα μαξιλάρι συγκρατεί ένα μικρό στέμμα και μπροστά από τις κολόνες στέκονται δυο γυναικείες μορφές που παριστάνουν την Δικαιοσύνη και την Αλήθεια. Πάνω από την μορφή του δούκα οι κουρτίνες παρουσιάζουν μια ουράνια υποδοχή γεμάτη από φοίνικες και στέμματα, εμφανίζονται Λατινικές επιγραφές με ονόματα από τα μέλη της οικογενείας του και τα αξιώματα του.[28] O δικηγόρος Ρότζερ Νορθ (1651 - 1734) παρέχει μια περιγραφή για τον Μπωφόρ ότι "ζούσε πριγκιπική ζωή" με ένα νοικοκυριό με περίπου 200 άτομα. Οι κύριες ασχολίες τον ελεύθερο χρόνο του ήταν το κυνήγι και η φύτευση, ήταν υπερβολικά αυστηρός και οι υπάλληλοι του ζούσα συνεχώς με τον φόβο της απόλυσης.[29]

Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με τη σύζυγο του Μαρία Κάπελλ, κόρη του Άρθουρ Κάπελλ 1ου βαρόνου των Κάπελ του Χάντχαμ, αδελφή του Αρθούρου Κάπελλ 1ου κόμη του Έσσεξ και χήρα του Χένρι Σέιμουρ λόρδου του Μποσάμπ απέκτησε :

Ο γιος του Κάρολος πέθανε πριν από τον Χένρι, τον διαδέχθηκε ο εγγονός του Χένρι Σόμερσετ, 2ος δούκας του Μπωφόρ.[30]


Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 123169143. Ανακτήθηκε στις 13  Οκτωβρίου 2015.
  2. ↑ 2,0 2,1 British Museum person-institution thesaurus. 84074. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 (Αγγλικά) SNAC. w6321v5d. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. ↑ «Kindred Britain» I11687.
  5. ↑ «Somerset, Henry, 1st Duke of Beaufort» 12  Ιανουαρίου 2018.
  6. ↑ 6,00 6,01 6,02 6,03 6,04 6,05 6,06 6,07 6,08 6,09 6,10 «Kindred Britain»
  7. ↑ p28.htm#i279. Ανακτήθηκε στις 7  Αυγούστου 2020.
  8. ↑ 8,0 8,1 8,2 8,3 8,4 8,5 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
  9. ↑ Seccombe 1898, p. 242.
  10. ↑ Seccombe 1898, pp. 242–243.
  11. ↑ Seccombe 1898, p. 243 notes it is printed in Dirck's Life of the Marquis of Worcester, p. 233, under the wrong date 1660.
  12. ↑ Seccombe 1898, p. 243.
  13. ↑ http://www.historyofparliamentonline.org/volume/1660-1690/member/somerset-henry-1629-1700
  14. ↑ Seccombe 1898, p. 243.
  15. ↑ Seccombe 1898, p. 243.
  16. ↑ Seccombe 1898, p. 243.
  17. ↑ Seccombe 1898, pp. 243–244.
  18. ↑ Seccombe 1898, p. 244 cites Luttrell
  19. ↑ Seccombe 1898, p. 244 cites Thomas Dingley, Account of the Duke's Progress, ed. 1888
  20. ↑ Seccombe 1898, p. 244.
  21. ↑ Seccombe 1898, p. 244 cites James Fawckner Nicholls and J. Taylor, Bristol Past and Present, 1881, iii. 111, 121
  22. ↑ Seccombe 1898, p. 244.
  23. ↑ Seccombe 1898, p. 244.
  24. ↑ Seccombe 1898, p. 244.
  25. ↑ Seccombe 1898, p. 245 cites Ellis Corresp. ii. 293.
  26. ↑ Seccombe 1898, p. 245.
  27. ↑ Seccombe 1898, p. 245.
  28. ↑ St. Michael and All Angels, Great Badminton
  29. ↑ Seccombe 1898, p. 245.
  30. ↑ Seccombe 1898, p. 245.

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • McClain, Molly (May 2007) [2004]. "Henry Somerset (1629–1700)". Oxford Dictionary of National Biography (online ed.). Oxford University Press.
  • Molly McClain, Beaufort: The Duke and His Duchess, 1657-1715 (Yale University Press, 2001).
  • Seccombe, Thomas (1898). "Somerset, Henry". In Lee, Sidney. Dictionary of National Biography. 53. London: Smith, Elder & Co.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Χένρι Σόμερσετ, 1ος δούκας του Μπωφόρ
Γέννηση: 1629 Θάνατος: 21 Ιανουαρίου 1700
Βασιλικοί τίτλοι
Προκάτοχος
Δημιουργία τίτλου από τον Κάρολο Β΄ της Αγγλίας 		Δούκας του Μπωφόρ

1682 - 1700 		Διάδοχος
Χένρι Σόμερσετ, 2ος δούκας του Μπωφόρ
Προκάτοχος
Έντουαρντ Σόμερσετ, 2ος μαρκήσιος του Γούστερ 		Μαρκήσιος του Γούστερ
1682 - 1700
Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Χένρι_Σόμερσετ,_1ος_δούκας_του_Μπωφόρ&oldid=9314086"