Χάινριχ Γκράιναχερ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Χάινριχ Γκράιναχερ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Heinrich Greinacher (Γερμανικά)[1]
Γέννηση31  Μαΐου 1880[2]
Σανκτ Γκάλεν[2]
Θάνατος17  Απριλίου 1974[2]
Βέρνη[2]
Χώρα πολιτογράφησηςΓερμανία
Ελβετία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓερμανικά[3]
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο της Γενεύης
Πανεπιστήμιο Χούμπολτ
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταφυσικός
διδάσκων πανεπιστημίου
ΕργοδότηςΠανεπιστήμιο Ζυρίχης (1907–1916)[4]
Πανεπιστήμιο Ζυρίχης (1916–1924)[4]
Πανεπιστήμιο της Βέρνης (1924–1952)[4]
Αξιοσημείωτο έργοΓεννήτρια Κόκροφτ-Γουόλτον

Ο Χάινριχ Γκράιναχερ (Heinrich Greinacher, γεννήθηκε στις 31 Μάϊου 1889 στο Saint-Gall και απεβίωσε στης 17 Απριλίου 1974 στη Βέρνη) ήταν Ελβετός φυσικός. Δημιούργημά του είναι το magnétron και ο πολλαπλασιαστής Γκράιναχερ.

Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πολλαπλασιαστής Greinacher

Ο Γκράιναχερ είναι το μοναδικό παιδί του μάστορα υποδηματοποιού Heinrich Greinacher και της συζύγου του Pauline, του γένους Münzenmayer. Μετά το σχολείο στο St. Gallen, σπούδασε φυσική στη Ζυρίχη, τη Γενεύη και το Βερολίνο. Εκπαιδεύτηκε επίσης ως πιανίστας στο Ωδείο Μουσικής της Γενεύης. Πολιτογραφήθηκε το 1894 ως Ελβετός πολίτης. Στο Βερολίνο, ο Greinacher παρακολούθησε διαλέξεις του Max Planck και έλαβε το διδακτορικό του το 1904 υπό τον Emil Warburg. Απέκτησε τον τίτλο του Υφηγητή το 1907 στο Πανεπιστήμιο της Ζυρίχης και στη συνέχεια το 1912 μετακόμισε στη Ζυρίχη. Από το 1924 έως το 1952 ήταν Τακτικός Καθηγητής Πειραματικής Φυσικής στο Πανεπιστήμιο της Βέρνης και Διευθυντής του Ινστιτούτου Φυσικής (πρώην Physics Cabinett).

Το 1912, ο Greinacher ανέπτυξε το magnetron και έδωσε μια θεμελιώδη μαθηματική περιγραφή αυτού του σωλήνα [5] , [6] . Το 1914, εφηύρε τον πολλαπλασιαστή Greinacher (ένα κύκλωμα ανόρθωσης για τον διπλασιασμό της ηλεκτρικής τάσης ) [7] . Το 1920, γενίκευσε αυτή την ιδέα κατασκευάζοντας μία διάταξη πολλαπλασιαστή τάσης και ανέπτυξε μεθόδους για την ανίχνευση φορτισμένων σωματιδίων ( αναλογικός μετρητής αερίου, θάλαμος σπινθήρα ). Στη δεκαετία του 1930, οι Βρετανοί ερευνητές Cockroft και Walton επινόησαν ανεξάρτητα έναν παρόμοιου τύπου πολλαπλασιαστή και τον χρησιμοποίησαν σε επιταχυντή σωματιδίων και κατάφεραν για πρώτη φορά τη "διάσπαση του ατόμου".

Παντρεύτηκε δύο φορές: το 1910 τη Γερμανίδα Marie Mahlmann, με την οποία απέκτησε δύο παιδιά, μετά ξανά το 1933 τη Frieda Urben από το Inkwil.

Το Ίδρυμα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1988, ιδρύθηκε στη Βέρνη το ίδρυμα Heinrich-Greinacher-Stiftung με την κληρονομιά του ζεύγους Frieda και Heinrich Greinacher. Τα έσοδα από τόκους από το κεφάλαιο του ιδρύματος χρησιμεύουν για τη χρηματοδότηση του βραβείου Heinrich Greinacher και για την προώθηση νέων ερευνητών και επιστημόνων.

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 117557854. Ανακτήθηκε στις 7  Ιουλίου 2021.
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 (Γερμανικά) Εγκυκλοπαίδεια Μπρόκχαους. greinacher-heinrich. Ανακτήθηκε στις 7  Ιουλίου 2021.
  3. Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. uk20201063759. Ανακτήθηκε στις 1  Μαρτίου 2022.
  4. 4,0 4,1 4,2 (Γερμανικά) www.physik.uzh.ch/de/institut/emeriti/Heinrich-Greinacher.html. Ανακτήθηκε στις 27  Δεκεμβρίου 2023.
  5. (Γερμανικά) H. Greinacher, "Über eine Anordnung zur Bestimmung von e/m", Verhandlungen der Deutschen Physikalischen Gesellschaft, 14 (1912) : 856–864.
  6. (Αγγλικά) "Invention of Magnetron"
  7. (Γερμανικά) H. Greinacher, Das Ionometer und seine Verwendung zur Messung von Radium- und Röntgenstrahlen (l'ictomètre et son application à la mesure des rayonnements du radium et des rayons X), Physikalische Zeitschrift, 15 (1914) : 410–415. Le multiplicateur de tension de Greinacher apparaît en page 412, figure 4. Il utilise des redresseurs chimiques (électrolytiques) labellisés « Z » (Zellen, cellules).
  • Το περισσότερο υλικό προέρχεται από τη Γαλλική και Αγγλική Wikipedia.
  • Heinz Balmer: Heinrich Greinacher zum Abschied, in Physikalische Blätter, τόμος 30 (1974), αριθμός 10, σσ.463-465

Δημοσιεύσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Negotiations of the Swiss Society of Natural Sciences, αριθμός 154 (1974), pp. 239-251
  • Hans Erich Hollmann, physics and technology of the ultra-waves. Volume 1 Production ultrakurzwelliger oscillations.

Δημοσιευμένες Εργασίες του Γράιναχερ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Über die Ursache des Volta-Effekts. Berlin: Gustav Schade 1904. (Diss. Phil. Berlin).
  • Die Elektronenstrahlungen. Jena: Fischer 1908.
  • Die Verwertung der freien Elektronen (Elektronentechnik). Bern; Leipzig: Haupt 1927.
  • Physik in Streifzügen. Berlin: Springer 1939. (Verständliche Wissenschaft; 40).
  • Uratome der Materie: Elementarteilchen und Lichtquanten. Bern: Francke 1946.