Φυσικό καταφύγιο του όρους Νίμπα

Μνημείο Παγκόσμιας
Κληρονομιάς της UNESCO
Φυσικό καταφύγιο του Όρους Νίμπα
	Επίσημο όνομα στον κατάλογο μνημείων Π.Κ.
Χώρα μέλος	Ακτή Ελεφαντοστού
Τύπος	Φυσικό μνημείο
Κριτήρια	9 και 10
Ταυτότητα	155
Περιοχή	Αφρική
Ιστορικό εγγραφής
Εγγραφή	1981 (5η συνεδρίαση)

Το φυσικό καταφύγιο του όρους Νίμπα (γαλλ. Réserve naturelle intégrale du Mont Nimba) είναι προστατευόμενη περιοχή και Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της ΟΥΝΕΣΚΟ,^[1] με την περιοχή να βρίσκεται ανάμεσα στις χώρες της Γουινέας και της Ακτής του Ελεφαντοστού, ενώ έχει προταθεί η περιοχή του καταφυγίου να επεκταθεί, ώστε να περιλαμβάνει και περιοχές οι οποίες βρίσκονται στη Λιβερία. Στην περιοχή βρίσκεται ένα σημαντικό μέρος του όρους Νίμπα, μιας γεωγραφικά μοναδικής περιοχής στην οποία διαβιούν πάνω από 200 ενδημικά είδη. Στα είδη αυτά περιλαμβάνονται διάφοροι τύποι αντιλόπης, πανθηροειδών, μικρών θηλαστικών όπως νυφίτσες, χιμπατζήδες, και διάφοροι τύποι φρύνων.^[2]

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το φυσικό καταφύγιο ιδρύθηκε το 1943 στην περιοχή της Ακτής Ελεφαντοστού και το 1944 στην περιοχή της Γουινέας. Το μέρος που αντιστοιχεί στη Γουινέα έγινε αποδεκτό ως καταφύγιο βιόσφαιρας το 1980, ενώ η περιοχή και στις 2 χώρες ανακηρύχθηκε Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς το 1981 (Γουινέα) και 1982 (Ακτή Ελεφαντοστού) αντίστοιχα.Το όρος Νίμπα με χρησιμοποιείται ως καταφύγιο για πολλά είδη της Δυτικής Αφρικής, και στα πλούσια τροπικά δάση της περιοχής ζουν υπάρχουν πάνω από 2000 είδη ανώτερων φυτών.^[1]^[3]

Οι κοντινότεροι οικισμοί στην περιοχή βρίσκονται στην πόλη Γιεκέπα προς τα δυτικά εντός της Λιβερίας, και οι οικισμοί Μποσού και Ν'Ζου στη Γουινέα, ενώ υπάρχει ένα τοπικό κέντρο διατήρησης και διαχείρισης της περιοχής από το Ίδρυμα Πάρκων της Γουινέας.

Από το 1992 η ΟΥΝΕΣΚΟ έχει σημάνει την περιοχή ως ευρισκόμενη σε κίνδυνο, λόγω της δραστηριοποίησης ορυχείων σιδήρου στην περιοχή, και λόγω των ομάδων προσφύγων από τη Λιβερία οι οποίοι καταφεύγουν στο πάρκο.^[2]