Φραντσίσκα Σιεντλίσκα
| Φραντσίσκα Σιεντλίσκα | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Franciszka Siedliska (Πολωνικά) |
| Γέννηση | 12 Νοεμβρίου 1842[1][2][3] Βαρσοβία[4] |
| Θάνατος | 21 Νοεμβρίου 1902[1][2][3] Ρώμη |
| Αιτία θανάτου | περιτονίτιδα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Πολωνία Ρωσική Αυτοκρατορία |
| Θρησκεία | Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία |
| Eορτασμός αγίου | 21 Νοεμβρίου |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Πολωνικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | θρησκευόμενος (καθολικισμός) μοναχή |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Η Μάρια Φραντσίσκα Σιεντλίσκα (πολωνικά: Maria Franciszka Siedliska) (12 Νοεμβρίου 1842 – 21 Νοεμβρίου 1902), γνωστή και με το θρησκευτικό της όνομα Μαρία του Ιησού του Καλού Ποιμένα, ήταν Πολωνή Ρωμαιοκαθολική μοναχή και ιδρύτρια των Αδελφών της Ιεράς Οικογένειας της Ναζαρέτ.[5] Στην παιδική ηλικία, η Σιεντλίσκα ήταν αδιάφορη για την πίστη της, αλλά αφού ένας τοπικός ιερέας την προσηλύτισε, αντιλήφθηκε ένα κάλεσμα στη θρησκευτική ζωή στην οποία οι γονείς της αντιτάχθηκαν. Ωστόσο, ο θάνατος του πατέρα της το 1870 της έδωσε τη δυνατότητα να ακολουθήσει το επάγγελμά της. Το 1873 αποφάσισε να ιδρύσει μια θρησκευτική εκκλησία που έλαβε την ευλογία του Πάπα Πίου Θ΄, προτού ιδρύθηκε κατά τη διάρκεια της Έλευσης το 1875.[6] Η Σιεντλίσκα επέκτεινε την εκκλησία της από τη Ρώμη στην πατρίδα της, την Πολωνία και αλλού, συμπεριλαμβανομένης της Μεγάλης Βρετανίας, της Γαλλίας και των ΗΠΑ, όπου τις επισκέφτηκε κατά τη διάρκεια των εκτεταμένων ταξιδιών της.[7][8]
Η διαδικασία αγιοποίησης για την αείμνηστη μοναχή άνοιξε το 1941 υπό τον Πάπα Πίο ΙΒ΄. Ανακηρύχθηκε Υπηρέτρια του Θεού και στη συνέχεια επιβεβαιώθηκε ότι έζησε μια ζωή ηρωικής αρετής. Ονομάστηκε Σεβάσμια στις 29 Απριλίου 1980 και το 1989 ο Πάπας Ιωάννης Παύλος Β΄ την αγιοποίησε.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Φραντσίσκα Σιεντλίσκα γεννήθηκε στις 12 Νοεμβρίου 1842. Ήταν το μεγαλύτερο παιδί των μελών της Σλάχτα, Άντολφ Άνταμ Σιεντλίσκι και Τσετσίλια Μαριάννα Μοράφσκα, εβραϊκής καταγωγής, στο χωριό Ροσκόβα Βόλα της Πολωνίας.[9]
Έλαβε ιδιωτική εκπαίδευση σε ένα νοικοκυριό αδιάφορο για την πίστη, μέχρι που συνάντησε τον ζηλώτα Φραγκισκανό Καπουτσίνο ιερέα, Λεάντερ Λέντζιαν, ο οποίος την προετοίμασε για την Πρώτη Κοινωνία της την 1η Μαΐου 1855, όταν αποφάσισε να προσφέρει τον εαυτό της στον Θεό.[7] Είχε γνωρίσει τον ιερέα στη Βαρσοβία σε μια εκδήλωση που φιλοξενούσε ο παππούς της το Νοέμβριο του 1854. Η Σιεντλίσκα ήθελε να ακολουθήσει ένα θρησκευτικό επάγγελμα γύρω στο 1860, αλλά οι γονείς της αντιτάχθηκαν στην ιδέα. Ο πατέρας της είπε ότι θα προτιμούσε να τη δει νεκρή παρά να γίνει καλόγρια.[5] Το 1860 μετακόμισε με τους γονείς της στην Ελβετία και στη συνέχεια πήγε στην Πρωσία και στη Γαλλία. Η εύθραυστη υγεία της οδήγησε τους γονείς της να αναζητήσουν θεραπεία για αυτήν στο Μουράνο και στις Κάννες, πριν η οικογένεια επιστρέψει στην Πολωνία το 1865.[6]
Ο θάνατος του πατέρα της το 1870 της έδωσε την ελευθερία να κυνηγήσει το όνειρό της και έγινε μέλος του Τρίτου Τάγματος του Αγίου Φραγκίσκου το 1870 στο Λούμπλιν.[5] Στις 12 Απριλίου 1873, με την καθοδήγηση του πατέρα Λέντζιαν, ενθαρρύνθηκε να ιδρύσει ένα τάγμα εμπνευσμένο από την ιδέα ότι «ήταν θέλημα Θεού να το κάνει». Η Σιεντλίσκα έλαβε μια ιδιωτική ακρόαση με τον Πάπα Πίο Θ΄ την 1η Οκτωβρίου 1873 και «η ιδέα της» έλαβε την αποστολική του ευλογία. Ίδρυσε τη νέα της εκκλησία στη Ρώμη στις αρχές της Έλευσης το 1875.[7]
Η Σιεντλίσκα έκανε το επίσημο επάγγελμά της ως μοναχή την 1η Μαΐου 1884 και πήρε το θρησκευτικό όνομα «Μαρία του Ιησού, του Καλού Ποιμένα». Η εκκλησία εξαπλώθηκε με γρήγορο ρυθμό σε όλη την Ευρώπη. Έφτασε στο λιμάνι της Νέας Υόρκης στις 4 Ιουλίου 1885 και βρέθηκε στο Σικάγο για να ανοίξει σχολεία στις 6 Ιουλίου 1885.[6][7] Η Σιεντλίσκα οδήγησε έντεκα αδελφές να ιδρύσουν μια κοινότητα στο Ντες Πλέινς του Ιλινόι και στη συνέχεια άνοιξε έναν οίκο στο Πίτσμπεργκ μια δεκαετία αργότερα, τον Αύγουστο του 1895. Στη Ρώμη προήδρευσε σε θρησκευτικές ασκήσεις και πραγματοποίησε συνέδρια και έγραψε ενθαρρυντικές επιστολές σε περισσότερα από 29 ιδρύματα.[5] Ταξίδεψε στο Παρίσι το 1892 και στο Λονδίνο το 1895.[6] Επέστρεψε στη Ρώμη μετά από πολλά εκτεταμένα ταξίδια στις 16 Οκτωβρίου 1902 και δεν μπόρεσε να φύγει ποτέ ξανά λόγω κακής υγείας.
Η Σιεντλίσκα πέθανε στη Ρώμη στις 21 Νοεμβρίου 1902 από οξεία περιτονίτιδα, που υπέφερε για έξι ημέρες. Τα λείψανά της θάφτηκαν στο Κάμπο Βεράνο στις 24 Νοεμβρίου[8] και μεταφέρθηκαν στις 9 Ιουλίου 1953 στο μητρικό σπίτι του τάγματος στη Via Machiavelli 18. Στις 29 Σεπτεμβρίου 1966 μεταφέρθηκαν ξανά στο νέο αρχηγείο του τάγματος στη Via Nazareth 400. Το τάγμα της αριθμεί περισσότερους από 1.500 θρησκευτικούς και κυμαίνεται από μέρη όπως το Ισραήλ μέχρι την Αυστραλία. Το τάγμα της έλαβε παπικό επαινετικό διάταγμα από τον Πάπα Λέοντα ΙΓ΄ την 1η Σεπτεμβρίου 1896 και στη συνέχεια οριστική παπική έγκριση από τον Πάπα Πίο ΙΑ΄ στις 4 Ιουνίου 1923.[5] Το 2005 υπήρχαν 152 σπίτια με 1.490 θρησκευόμενους, αλλά το 2015 ο αριθμός έπεσε στους 1.300.
Αγιοποίηση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η διαδικασία της αγιοποίησής της ξεκίνησε στη Ρώμη με μια ενημερωτική διαδικασία που εγκαινίασε ο Καρδινάλιος Μπαζίλιο Πομπίλι στις 4 Απριλίου 1922 και αργότερα έκλεισε τον Ιανουάριο του 1928. Μαρτυρίες συλλέχθηκαν από το Παρίσι, το Λονδίνο και από το Σικάγο λόγω των εκτεταμένων αποστολών της σε εκείνα τα μέρη. Τα γραπτά της έλαβαν την έγκριση των θεολόγων στις 27 Νοεμβρίου 1937, οι οποίοι διαπίστωσαν ότι τα πνευματικά της γραπτά δεν αντίκεινται στο επίσημο δόγμα. Η επίσημη εισαγωγή στην υπόθεση έγινε υπό τον Πάπα Πίο ΙΒ΄ στις 5 Φεβρουαρίου 1941 και ως αποτέλεσμα έλαβε τον τίτλο της Υπηρέτριας του Θεού. Ο Καρδινάλιος Φραντσέσκο Μαρκέτι Σελβατζάνι επέβλεψε την αποστολική διαδικασία από τις 6 Ιουνίου 1941 έως τις 6 Μαρτίου 1946, με πρόσθετες μαρτυρίες που προέρχονταν και πάλι από μέρη που είχε επισκεφτεί κατά τη διάρκεια της ζωής της. Η Ιερά Εκκλησία των Τελετών επικύρωσε τις προηγούμενες διαδικασίες στις 2 Μαρτίου 1952 και η Εξέταση για τους Σκοπούς των Αγίων και οι σύμβουλοί τους συναντήθηκαν και ενέκριναν τον σκοπό της στις 21 Ιουνίου 1979. Μόνο η δεύτερη το ενέκρινε αργότερα στις 22 Φεβρουαρίου 1980. Ο Πάπας Ιωάννης Παύλος Β΄ επιβεβαίωσε τη ζωή της ηρωικής αρετής και την ονόμασε Σεβάσμια στις 29 Απριλίου 1980.
Το θαύμα που χρειαζόταν για την αγιοποίηση διερευνήθηκε στη Βαρσοβία σε μια επισκοπική διαδικασία υπό την επίβλεψη του Καρδινάλιου Γιούζεφ Γκλεμπ από τις 21 Φεβρουαρίου έως τις 9 Ιουνίου 1986. Η ΕΣΑ επικύρωσε αυτή τη διαδικασία στη Ρώμη στις 21 Νοεμβρίου 1986, πριν την εγκρίνει ένα ιατρικό συμβούλιο στις 18 Νοεμβρίου 1987. Οι θεολόγοι συμφώνησαν επίσης με αυτό στις 15 Απριλίου 1988, όπως και η ΕΣΑ στις 5 Ιουλίου 1988 πριν ο Ιωάννης Παύλος Β΄ δώσει την τελική έγκριση που απαιτείται για αυτό την 1η Σεπτεμβρίου 1988. Ο Ιωάννης Παύλος Β΄ αγιοποίησε τη Σιεντλίσκα στις 23 Απριλίου 1989.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 (Αγγλικά) Find A Grave. 137459448. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 GCatholic.org. 68476.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 «Ökumenisches Heiligenlexikon» M/Maria_von_Jesus_Siedliska.html.
- ↑ psb.29126.1.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 «Blessed Maria Franciszka Siedliska». Saints SQPN. 19 Νοεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 10 Δεκεμβρίου 2016.
- ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 «Honor our Foundress on her feast day». Sisters of the Holy Family of Nazareth. 21 Νοεμβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 10 Δεκεμβρίου 2016.
- ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 «Blessed Franciszka Siedliska». Santi e Beati. Ανακτήθηκε στις 10 Δεκεμβρίου 2016.
- ↑ 8,0 8,1 «Recognition Of A Life Well Lived». Sisters of the Holy Family of Nazareth. Ανακτήθηκε στις 10 Δεκεμβρίου 2016.
- ↑ For her mother's genealogy, see Marek Minakowski: Sejm Wielki, http://www.sejm-wielki.pl/b/le.2399.1.12 accessed 12-22-2017
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
|