Φιοντόρ Μπρούνι
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Φιοντόρ Μπρούνι | |
|---|---|
 | |
| Γέννηση | 10 Ιουνίου 1799[1] ή 15ιουλ. / 27 Δεκεμβρίου 1801γρηγ.[2][3] Μιλάνο |
| Θάνατος | 11ιουλ. / 23 Σεπτεμβρίου 1875γρηγ. Αγία Πετρούπολη |
| Τόπος ταφής | Vyborgskoe Catholic cemetery και κοιμητήριο Τίκβιν |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βασίλειο της Ιταλίας (1861–1875) Ρωσική Αυτοκρατορία |
| Σπουδές | Αυτοκρατορική Ακαδημία Τεχνών |
| Ιδιότητα | ζωγράφος και διδάσκων πανεπιστημίου |
| Τέκνα | Yuli Fedorovich Bruni |
| Γονείς | Antonio Bruni de Baroffi |
| Αδέλφια | d:Q105083841 |
| Είδος τέχνης | προσωπογραφία |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Φιοντόρ Αντόνοβιτς Μπρούνι (Fëdor Antonovič Bruni, ρωσική γλώσσα: Фёдор Анто́нович Бру́ни, 10 Ιουνίου 1799 - 30 Αυγούστου 1875) ήταν Ιταλός ζωγράφος με ρωσική υπηκοότητα.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Μπρούνι γεννήθηκε στο Μιλάνο της Ιταλίας. Ο πατέρας του Αντόνιο Μπρούνι (Antonio Bruni, 1767 – 1825) ήταν ζωγράφος και γλύπτης. Το 1807, η οικογένειά του μετακόμισε στη Ρωσία. Σπούδασε στην Ακαδημία Τεχνών της Αγίας Πετρούπολης, από όπου αποφοίτησε το 1818. Το 1820, μετά από πρόσκληση της πριγκίπισσας Ζινάιντα Βολκόνσκαγια, συγγραφέα και προστάτιδα των τεχνών, πήγε στην Ιταλία, όπου συμπλήρωσε τις σπουδές του, χωρίς να πάψει να ζωγραφίζει.
Μετά την επιστροφή του στην Αγία Πετρούπολη το 1836, ο Μπρούνι διορίστηκε καθηγητής στην Ακαδημία Καλών Τεχνών. Το 1838 επέστρεψε στην Ιταλία, όπου συνέχισε να εργάζεται στο μεγάλο πίνακά του «Ο χάλκινος όφις». Το 1855, ο Μπρούνι έγινε πρύτανης στην Ακαδημία Καλών Τεχνών και σταδιακά έπαψε να ζωγραφίζει. Το 1871 αποχώρησε από την Ακαδημία και έζησε τα τελευταία χρόνια της ζωής του σε πλήρη απομόνωση.
Καλλιτεχνική δημιουργία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το έργο του Μπρούνι, με το οποίο γνώρισε την πρώτη μεγάλη επιτυχία του, ήταν «Ο θάνατος της Καμίλλης, αδελφής των Ορατίων» (1824, Ρωσικό Μουσείο, Αγία Πετρούπολη), που ακολουθεί την κλασικιστική παράδοση, αλλά με εμφανή στοιχεία ρομαντισμού. Ρομαντικά στοιχεία εμφανίζονται και στους πίνακές του «Πορτρέτο της πριγκίπισσας Ζινάιντα Βολκόνσκαγια με ενδυμασία του Ταγκρέδου» (1820 -22) και «Βακχίς που δίνει κρασί στον Έρωτα» (1828), που βρίσκονται και οι δύο στο Ρωσικό Μουσείο της Αγίας Πετρούπολης.
Το 1837, ο Μπρούνι φιλοτέχνησε τον πίνακα «Ο Αλέξανδρος Πούσκιν στο φέρετρό του», το οποίο αναπαράχθηκε σε πολλαπλές λιθογραφίες και έγινε ευρύτατα προσφιλές στην Αγία Πετρούπολη. Το πολυπρόσωπο ακαδημαϊκής τεχνοτροπίας και βιβλικής έμπνευσης έργο του «Ο χάλκινος όφις» (1826 – 1841, Ρωσικό Μουσείο, Αγία Πετρούπολη), που είχε αρχίσει να φιλοτεχνεί κατά την παραμονή του στη Ρώμη, αποτελεί έναν από τους μεγαλύτερους πίνακες, με διαστάσεις 565 Χ 852 εκατοστά, που φιλοτεχνήθηκε στο πρώτο μισό του ΙΘ΄ αιώνα.
Ο Μπρούνι ανέλαβε να φιλοτεχνήσει και τις τοιχογραφίες στον Καθεδρικό Ναό του Αγίου Ισαάκ στην Αγία Πετρούπολη, μεταξύ των οποίων ξεχωρίζει το περίφημο «Όραμα του Αγίου Ιεζεκιήλ».
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- «The Russian Museum (A pictorial Guide) », p. 62 & 65, Palace Editions, Αγία Πετρούπολη, 2005.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ (Ολλανδικά) RKDartists. 12848. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ «БРУ́НИ Фёдор (Фиделио) Антонович». (Ρωσικά) Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1885314.
- ↑ «Фёдор Бруни: Начало династии». 2018.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Fyodor Bruni at the Olga’s Gallery