Φερνάν Φελίξ ντε Αμαδόρ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Φερνάν Φελίξ ντε Αμαδόρ
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση26  Ιουλίου 1889[1]
Λουχάν
Θάνατος26  Δεκεμβρίου 1954[1]
Olivos
Χώρα πολιτογράφησηςΑργεντινή
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΙσπανικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταποιητής
δημοσιογράφος
ΕργοδότηςΕθνικό Πανεπιστήμιο της Λα Πλάτα
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Φερνάν Φελίξ ντε Αμαδόρ (ισπαν. Fernán Félix de Amador, 26 Ιουλίου 188926 Δεκεμβρίου 1954) ήταν Αργεντινός ποιητής, συγγραφέας και δημοσιογράφος, του οποίου το πραγματικό όνομα ήταν Δομίνγκο Φερνάντες Μπεστέντ (Domingo Fernández Beschtedt). Εκτός του συγγραφικού έργου του, είχε μια εκτενή σταδιοδρομία στη χώρα του στον εκπαιδευτικό και στον ακαδημαϊκό τομέα.

Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο ποιητής γεννήθηκε στην πόλη Λουχάν, κοντά στο Μπουένος Άιρες, και σπούδασε σε Ανώτερη Σχολή Αρχιτεκτονικής Τοπίου στη Γερμανία. Κατόπιν ταξίδεψε στο Παρίσι, όπου και δημοσίευσε τις δύο πρώτες ποιητικές συλλογές του, το 1910 και το 1912 (βλ. εργογραφία). Εκεί μόλις πρόλαβε να γνωρίσει και τον Ζαν Μωρεάς (ο οποίος πέθανε το 1910), με τον οποίο συνδέθηκε με φιλία. Μπορεί να λεχθεί ότι όλη η ποίηση του ντε Αμαδόρ, χωρίς να χάνει τον ιδιαίτερο, προσωπικό της τόνο, είναι αρκετά επηρεασμένη από τον Μωρεάς των «Στροφών»: είναι μια ποίηση «λιτή, αντιρρητορική, που προτιμά τις μικρές ομορφιές της ζωής και τις τραγουδά με μια αστείρευτη αγάπη και θλίψη συγχρόνως»[2].

Επιστρέφοντας στην Αργεντινή, ο ντε Αμαδόρ διετέλεσε καθηγητής στην Εθνική Σχολή Τεχνών του Μπουένος Άιρες από το 1924, καθηγητής στο Εθνικό Πανεπιστήμιο της Λα Πλάτα (στις έδρες Ιστορίας της Τέχνης και Καλλιτεχνικού Πολιτισμού) από το 1933, ενώ διηύθυνε μεταξύ 1930 και 1934 την Ανώτερη Σχολή Καλών Τεχνών του Εθνικού Πανεπιστημίου της Λα Πλάτα.

Διετέλεσε τεχνικός διευθυντής εκθέσεων και υπεύθυνος εκδόσεων για την πρώην Εθνική Επιτροπή Καλών Τεχνών επί 14 χρόνια. Ακόμα διετέλεσε μέλος κριτικών επιτροπών σε διαγωνισμούς ζωγραφικής, γλυπτικής και λογοτεχνίας, ενώ ήταν συντάκτης και κριτικός τέχνης της εφημερίδας La Prensa του Μπουένος Άιρες. Ορίσθηκε μέλος της Εθνικής Ακαδημίας Καλών Τεχνών της Αργεντινής το 1936. Επιπλέον υπήρξε επίτιμο μέλος πολλών πανεπιστημίων και ακαδημαϊκών κέντρων, τόσο στην Αργεντινή, όσο και στο εξωτερικό (Βολιβία, Βραζιλία, Ισπανία). Το 1921 κέρδισε το Β΄ Δημοτικό Βραβείο Ποιήσεως, ενώ το 1923 του απονεμήθηκε το Α΄ Βραβείο.

Ο ποιητής απεβίωσε στο προάστιο Ολίβος του Μπουένος Άιρες σε ηλικία 65 ετών.

Επιλεγμένη εργογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Φερνάν Φελίξ ντε Αμαδόρ έχει στο ενεργητικό του 15 βιβλία, μεταξύ των οποίων και τα ακόλουθα:

  • El Libro de Horas (= «Το βιβλίο των Ωρών»), Παρίσι 1910
  • Las Lámparas de Arcilla (= «Οι πήλινοι λύχνοι»), Παρίσι 1912
  • Vita Abscondita, Buenos Aires 1917
  • El Ópalo escondido, 1921
  • La copa de David, 1923
  • El Cántaro y el Alfarero, 1926
  • La España de Felipe II, Toledo y el Greco; Goya y la España de Carlos IV, La Plata 1928
  • La Imagen de la mujer y el concepto de su belleza, La Plata 1930
  • Vita abscondita, Buenos Aires 1916
  • Allú Mapu: el país de la lejanía: visiones, paisajes y leyendas de la cordillera austral, Buenos Aires 1941

Ονομάσθηκαν προς τιμή του[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Η βιβλιοθήκη της Σχολής Καλών Τεχνών του Εθνικού Πανεπιστημίου της Λα Πλάτα
  • Ένα σχολείο και το Δημοτικό μουσείο Καλών Τεχνών στη γενέτειρα του ποιητή πόλη Λουχάν.
  • Μια οδός στην πόλη Olivos
  • Η 13η έδρα της Εθνικής Ακαδημίας Καλών Τεχνών της Αργεντινής
  • Μια έδρα στην Εθνική Ακαδημία Δημοσιογραφίας της Αργεντινής


Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 1,2 catalogo.bn.gov.ar/F/?func=direct&local_base=BNA10&doc_number=000044923.
  2. Νέα Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια «Χ. Πάτση», τόμ. 4, σελ. 644

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • «De Amador, Fernán Félix» Αρχειοθετήθηκε 2023-07-15 στο Wayback Machine., ιστότοπος της Εθνικής Ακαδημίας Καλών Τεχνών της Αργεντινής
  • Το λήμμα «Αμαντόρ Φερνάν Φελίξ ντε» στη Νέα Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια «Χάρη Πάτση», τόμος 4, σελίδα 644