Υποκλυσμός

Ο υποκλυσμός διακρίνεται σε υψηλό υποκλυσμό και σε χαμηλό υποκλυσμό. Κατά τον υποκλυσμό εισάγεται υγρό διάλυμα στο έντερο από τον πρωκτό. Έτσι προκαλείται περισταλτισμός του εντέρου με σκοπό την αποβολή του περιεχομένου του.

Στις περιπτώσεις που το έντερο καταλήγει σε κολοστομία (παρά φύσιν έδρα) το κλύσμα γίνεται από την στομία όπως από τον πρωκτό.

Στον υψηλό υποκλυσμό εισάγεται διάλυμα 1,5 με 2 λίτρα (συνήθως είναι νερό με χαμομήλι ή πράσινο σαπούνι ή ότι έχει ζητήσει ο θεράπων ιατρός) στο έντερο μέσω ειδικής συσκευής. Στον χαμηλό υποκλυσμό, ευρέως γνωστό ως κλύσμα (enema στα αγγλικά), το διάλυμα είναι έτοιμο σκεύασμα που υπάρχει στα φαρμακεία με την έγκριση του ΕΟΦ.

Εφόσον είναι εφικτό, η σωστή θέση είναι η αριστερή πλάγια και συνιστάται η διενέργεια κλύσματος από εξιδεικευμένο νοσηλευτικό προσωπικό.

Κυριότερη ένδειξη του υποκλυσμού είναι η ανακούφιση από την δυσκοιλιότητα και την ενσφήνωση κοπράνων αλλά εφαρμόζεται επίσης ως

•             Προεγχειρητική προετοιμασία του εντέρου

•             Προετοιμασία για διαγνωστικές εξετάσεις (π.χ. ενδοσκόπηση)

•             Εντολή ιατρού με οδηγίες για συγκεκριμένο λόγο/σκοπό

•             Πράξη πριν και μετά από βαριούχο υποκλυσμό

Κάποιες από τις αντενδείξεις εφαρμογής του υποκλυσμού είναι

•             Ουδετεροπενία, θρομβοπενία

•             Παραλυτικός ειλεός ή εντερική απόφραξη

•             Πρόσφατη γυναικολογική επέμβαση ή επέμβαση εντέρου

•             Πρόσφατο τραύμα ορθού ή πρωκτού

•             Βαριά κολίτιδα

•             Τοξικό μεγάκολο