Υπερσυντέλικος
 |
Αυτό το λήμμα παρουσιάζει το θέμα από ελληνική οπτική γωνία ή δίνει δυσανάλογο βάρος στην ελληνική πτυχή ενός παγκόσμιου θέματος. Προσπαθήστε να το ανασκευάσετε ή και να προσθέσετε πληροφορίες έτσι ώστε να καλύπτει πληρέστερα και περισσότερο ουδέτερα το θέμα. Παρακαλούμε δείτε τη σχετική συζήτηση στη σελίδα συζήτησης του λήμματος. |
Ο υπερσυντέλικος είναι γραμματικός χρόνος που χρησιμοποιείται για να δείξει τη χρονική συσχέτιση μιας παρελθοντικής πράξης σε σχέση με κάποια άλλη παρελθοντική στιγμή.[1] Αυτός ο γραμματικός χρόνος υπάρχει σε πολλές ευρωπαϊκές γλώσσες. Ο χρόνος στα σύγχρονα ελληνικά συντάσσεται με δύο λέξεις, το ρήμα είχα και τον άκλιτο ρηµατικό τύπο, π.χ. είχα λύσει. Υπάρχει όμως και η μορφή που συντάσσει τον υπερσυντέλικο με τις παρελθοντικές μορφές των βοηθητικών ρημάτων έχω και είμαι με την παθητική μορφή της μετοχής παρακειμένου, π.χ. είχα λυμένο, γνωστή ως υπερσυντέλικος β΄.[2] Στα αρχαία ελληνικά ήταν συνήθως μία λέξη, με τη σύγχρονη περιφραστική δομή να εμφανίζεται κατά τους ελληνιστικούς ή μεσαιωνικούς χρόνους.[2]
Κλίση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| Πρόσωπο | Κλίση |
|---|---|
| εγώ | είχα λύσει |
| εσύ | είχες λύσει |
| αυτός - αυτή - αυτό | είχε λύσει |
| εμείς | είχαμε λύσει |
| εσείς | είχατε λύσει |
| αυτοί - αυτές - αυτά | είχαν λύσει |
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «Ιστορία της αρχαίας ελληνικής γλώσσας». www.greek-language.gr. Ανακτήθηκε στις 8 Απριλίου 2022.
- ↑ 2,0 2,1 Τσολακιδης, Συμεων; Μελισσαροπουλου, Δημητρα; Ραλλη, Αγγελικη (2019-03-20). «Η μορφή και η λειτουργία του Υπερσυντέλικου (Α') στις νεοελληνικές διαλέκτους E». Modern Greek Dialects and Linguistics Theory 7 (1): 206–217. doi:. https://pasithee.library.upatras.gr/mgdlt/article/view/3047.
 |
Αυτό το λήμμα σχετικά με τη γλωσσολογία χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |