Υδροξείδιο
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Στη Χημεία με τον όρο υδροξείδιο, (hydroxide), χαρακτηρίζεται συνοπτικά οποιαδήποτε χημική ένωση που δημιουργείται ιοντικά και που περιέχει μία ή περισσότερες φορές το αρνητικά φορτισμένο ιόν (ανιόν) υδροξυλίου (OH-). Συνήθως στις ενώσεις αυτές το θετικό μέρος (κατιόν) είναι το κατιόν ενός μετάλλου.
Στα υδροξείδια περιλαμβάνονται τα κοινά καυστικά αλκάλια εκ των οποίων εκείνα του νατρίου και καλίου χρησιμοποιούνται ευρύτερα σε εργαστηριακές και βιομηχανικές διεργασίες. Επίσης τα υδροξείδια των αλκαλίων λιθίου (LiOH), νατρίου (NaOH), καλίου (KOH), ρουβιδίου (RbOH) και καισίου (CsOH), θεωρούνται περισσότερο σταθερές και διαλυτές στο νερό ενώσεις της κατηγορίας αυτής, που αποτελούν και ισχυρές βάσεις, σε αντίθεση με τα υδροξείδια των μετάλλων των αλκαλικών γαιών π.χ. ασβεστίου , στροντίου και βαρίου που είναι μεν και αυτά ισχυρές βάσεις πλην όμως λιγότερο σταθερά και διαλυτά στο νερό. Από τα υδροξείδια των αλκαλικών γαιών σημαντικότερο είναι το υδροξείδιο του ασβεστίου, Ca(OH)2, ο κοινός σβησμένος ασβέστης.
Ειδικότερα το υδροξείδιο του νατρίου γνωστό και ως καυστικό νάτριο ή καυστική σόδα έχει πολύ μεγάλη σημασία σε βιομηχανικές χρήσεις.
Σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Εξαίρεση των υδροξειδίων στην ικανότητα εξουδετέρωσης των οξέων αποτελεί το υδροξείδιο του θαλλίου TlOH.