Τσεκίνι (νόμισμα)

Το τσεκίνι (ιταλ.: zecchino, βενετικά: seqin), είναι ένα χρυσό νόμισμα βάρους 3,5 γραμ. από χρυσό 0,986, που κόπηκε από τη Δημοκρατία της Βενετίας από τον 13ο αι. και μετά.

Το σχέδιο του Βενετικού χρυσού δουκάτου ή zecchino παρέμεινε αμετάβλητο για περισσότερα από 500 χρόνια, από την εισαγωγή του το 1284 έως την κατάληψη της Βενετίας από τον Ναπολέοντα το 1797. Κανένα άλλο σχέδιο νομίσματος δεν έχει παραχθεί συνεχώς κατά τη διάρκεια μίας τόσο μεγάλης ιστορικής περιόδου.

Η πίσω όψη φέρει επιγραφή σε λατινικό εξάμετρο: Sit tibi, Christe, datus / quem tū regis, iste ducātus, δηλ.: "Σε Εσένα Χριστέ, ας δοθεί / που κυβερνάς, αυτό το δουκάτο", που είναι ένα λογοπαίγνιο: "δουκάτο" εννοεί το νόμισμα, όχι την επικράτεια.

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αρχικά ονομαζόταν «δουκάτο» (ducato), από τον κυρίαρχο δόγη της Βενετίας που απεικονιζόταν σε περίοπτη θέση σε αυτό, ή ονομαζόταν zecchino, από τη Zecca (το Νομισματοκοπείο) της Βενετίας, από το 1543, όταν η Βενετία άρχισε να κόβει ένα αργυρό νόμισμα, που ονομαζόταν επίσης δουκάτο. Το όνομα για το νομισματοκοπείο προέρχεται τελικά από το αραβικά: سكّة‎‎ (sikka), που σημαίνει καλούπι ή μήτρα νομισμάτων.

Σε ορισμένες περιοχές, στους μεταγενέστερους αιώνες, αυτά τα είδη νομισμάτων ράβοντο σε γυναικεία ρούχα, όπως κεφαλόδεσμοι: αυτό οδήγησε τελικά στην προέλευση της πιο μοντέρνας λέξης σέκουιν (sequin) για να δηλώσει μικρά γυαλιστερά, κυκλικά διακοσμητικά (πούλιες). Ακολουθώντας το Βενετικό πρότυπο, παρόμοια νομίσματα χρησιμοποιήθηκαν για αιώνες σε όλη τη Μεσόγειο. Μετά από 200 χρόνια συνεχούς παραγωγής zecchini, η Βυζαντινή Αυτοκρατορία τα μιμήθηκε με το βασιλικόν. Το 1478 η Οθωμανική Αυτοκρατορία εισήγαγε μία παρόμοια μονάδα. Το 1535 οι Ιωαννίτες Ιππότες της Μάλτας το έκοψαν επίσης. Τα Οθωμανικά και τα Μαλτέζικα νομίσματα ήταν και αυτά χρυσά.

Οι συλλέκτες νομισμάτων συχνά προσπαθούν να συγκεντρώσουν ένα πλήρες σετ zecchini όλων των Δόγηδων.