Μετάβαση στο περιεχόμενο

Τρελές Αδελφές

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Τρελές Αδελφές
ΣκηνοθεσίαΕμίλ Αρντολίνο
ΠαραγωγήΤέρι Σουόρτς
ΣενάριοΠολ Ρούντνικ
ΠρωταγωνιστέςΓούπι Γκόλντμπεργκ
Μάγκι Σμιθ
Μέρι Γουίκς
Μπιλ Ναν
Κάθι Νάτζιμι
Γουέντι Μακίνα
Χάρβεϊ Καϊτέλ
ΜουσικήΜαρκ Σέιμαν
ΦωτογραφίαΆνταμ Γκρίνμπεργκ
ΜοντάζΚολίν Χόλσι
Ρίτσαρντ Χόλσι
Εταιρεία παραγωγήςTouchstone Pictures
ΔιανομήBuena Vista Pictures Distribution
ΚυκλοφορίαCountry flag 29 Μαΐου 1992
Διάρκεια100 λεπτά
ΠροέλευσηΗνωμένες Πολιτείες Αμερικής
Γλώσσααγγλικά
ΈπεταιΤρελές Αδελφές 2
δεδομένα (π • σ • ε )

Τρελές Αδελφές (αγγλικά: Sister Act) είναι αμερικανική κωμωδία παραγωγής 1992 σε σκηνοθεσία Εμίλ Αρντολίνο και σε σενάριο Πολ Ρούντνικ. Πρωταγωνιστεί η Γούπι Γκόλντμπεργκ στο ρόλο μιας τραγουδίστριας, η οποία έχει τεθεί υπό προστατευτική επιτήρηση σε ένα μοναστήρι στο Σαν Φρανσίσκο, όταν ένας μαφιόζος αρχίζει να την κυνηγάει. Στην ταινία επίσης συμμετέχουν οι Μάγκι Σμιθ, Κάθι Νάτζιμι, Γουέντι Μακίνα και Χάρβεϊ Καϊτέλ.

Ο Ρούντνικ έριξε την ιδέα για την ταινία στον παραγωγό Σκοτ Ρούντιν το 1987 και συμφώνησαν και οι δυο ότι η Μπετ Μίντλερ θα ήταν ιδανική για τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Η Disney αγόρασε το σενάριο,[1] η Μίντλερ όμως απέρριψε το ρόλο, φοβούμενη ότι οι θαυμαστές της δεν θα ήθελαν να τη δουν να υποδύεται μια καλόγρια και το πρότζεκτ παρέμεινε στάσιμο.[1] Όταν όμως η Γκόλντμπεργκ έδειξε ενδιαφέρον για το ρόλο και δέχτηκε να πρωταγωνιστήσει, το πρότζεκτ αναστήθηκε και η παραγωγή της ταινίας ξεκίνησε άμεσα. Το σενάριο υπέστη πολλές αλλαγές, με το στούντιο να δίνει συνεχώς σημειώσεις στον Ρούντνικ. Με την ταινία πλέον να μην έχει σχεδόν καμία σχέση με το αρχικό σενάριο, ο Ρούντνικ ζήτησε από το στούντιο να χρησιμοποιήσει ένα ψευδώνυμο και έτσι στους τίτλους ο σεναριογράφος αναγράφεται ως Τζόσεφ Χάουαρντ.[1] Τα γυρίσματα της ταινίες διήρκεσαν τρεις μήνες, από το Σεπτέμβριο μέχρι το Δεκέμβριο του 1991.[2]

Η ταινία κυκλοφόρησε στους κινηματογράφους στις 29 Μαΐου 1992. Έλαβε θετικά σχόλια από τους κριτικούς με τους περισσότερους να επαινούν την ερμηνεία της Γκόλντμπεργκ, το χιούμορ και τα μουσικά νούμερα.[3] Έγινε επίσης μεγάλη εισπρακτική επιτυχία, με τις συνολικές εισπράξεις να αγγίζουν τα 231,6 εκατομμύρια δολάρια παγκοσμίως.[4] Έλαβε δύο υποψηφιότητες για Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Ταινίας - Κωμωδία/Μιούζικαλ και Α' Γυναικείου Ρόλου - Κωμωδία/Μιούζικαλ για την ερμηνεία της Γκόλντμπεργκ.[5]

Η επιτυχία της ταινίας οδήγησε στη δημιουργία μίας συνέχειας με τον τίτλο Τρελές Αδελφές 2 (Sister Act 2: Back in the Habit) με το βασικό καστ να επαναλαμβάνει τους ρόλους τους. Επίσης το σενάριο μεταφέρθηκε με επιτυχία με τη μορφή μιούζικαλ στο Γουέστ Εντ του Λονδίνου το 2009 και στο Μπρόντγουεϊ το 2011.[6] Το Δεκέμβριο του 2020 ανακοινώθηκε μια τρίτη ταινία, με τη Γκόλντμπεργκ στον πρωταγωνιστικό ρόλο.[7]

Πλοκή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1968, η Ντελόρες Γουίλσον είναι μια νεαρή μαθήτρια καθολικού σχολείου, η οποία δεν παίρνει καθόλου σοβαρά τις σπουδές της, ντροπιάζοντας πολύ τις καλόγριες δασκάλες της.

Είκοσι τέσσερα χρόνια αργότερα, το 1992, η Ντελόρες είναι τραγουδίστρια στο Ρίνο της Νεβάδας, με το όνομα Ντελόρες Βαν Καρτιέ. Αφού βλέπει τον μαφιόζο φίλο της Βινς ΛαΡόκα να εκτελεί έναν πληροφοριοδότη, ο υπολοχαγός της αστυνομίας Έντι Σάουθερ, την τοποθετεί στο πρόγραμμα προστασίας μαρτύρων. Τη μεταφέρει στο μοναστήρι της Αγίας Αικατερίνης, το οποίο βρίσκεται σε μια υποβαθμισμένη γειτονιά στο Σαν Φρανσίσκο. Η Ντελόρες αρχικά αντιτάσσεται, αλλά στη συνέχεια υποχωρεί.

Η ηγουμένη-μοναχή της Αγίας Αικατερίνης, η "Αιδεσιμότατη Μητέρα", αντιτίθεται επίσης στο να δεχτεί την Ντελόρες, αλλά ο τοπικός ιερέας της ενορίας O'Χάρα, την μεταπείθει, καθώς η αστυνομία θα δώσει στη μονή ένα σεβαστό χρηματικό ποσό. Μεταμφιεσμένη σε "Αδελφή Μέρι Κλάρενς"», η Ντελόρες αρχικά δυσκολεύεται να αντιμετωπίσει την άκαμπτη και απλή ζωή του μοναστηριού, αλλά γίνεται φίλη με τις άλλες καλόγριες, τις αδελφές Μέρι Πάτρικ, Μέρι Λάζαρους και Μέρι Ρόμπερτ. Ένα βράδυ, μετά από μια κυριακάτικη Λειτουργία με απειροελάχιστους παρευρισκόμενους και με μια άθλια παράσταση από τη χορωδία του μοναστηριού, με επικεφαλής τη Μέρι Λάζαρους, η Ντελόρες βγαίνει κρυφά σε ένα μπαρ. Την ακολουθούν οι Μέρι Πάτρικ και Μέρι Ρόμπερτ. Τους πιάνει η Αιδεσιμότατη Μητέρα, η οποία διατάζει την Ντελόρες να μπει στη χορωδία. Με την εμπειρία της στο τραγούδι, η Ντελόρες εκλέγεται διευθύντρια τους και μεταμορφώνει τη χορωδία.

Στην επόμενη κυριακάτικη Λειτουργία, η Ντελόρες ηγείται της πολύ βελτιωμένης χορωδίας σε έναν παραδοσιακό ύμνο και στη συνέχεια μεταβαίνει σε μια συνδυασμένη ερμηνεία γκόσπελ και ροκ & ρολ. Αν και η Αιδεσιμότατη Μητέρα είναι εξοργισμένη, ο Μονσινιόρ Ο'Χάρα συγχαίρει τη χορωδία για την ανορθόδοξη απόδοσή της καθώς πολλοί νέοι άνθρωποι προσήλθαν στην εκκλησία. Πεπεισμένος από την Ντελόρες, επιτρέπει στις καλόγριες να καθαρίσουν την εκκλησία και τη γειτονιά. Το τραγούδι τους και οι προσπάθειές τους να αναζωογονήσουν τη γειτονιά προσελκύουν την προσοχή των μέσων ενημέρωσης και η ενορία αρχίζει να ευδοκιμεί. Ο Σάουθερ θυμώνει με τη Ντελόρες επειδή παραλίγο να εκτεθεί στην εθνική τηλεόραση καθώς ο Βινς την έχει επικηρύξει. Τον διαβεβαιώνει ότι θα προσπαθήσει να κρατήσει χαμηλότερο προφίλ και ο Σάουθερ παρευρίσκεται σε μια Λειτουργία. Η χορωδία της Ντελόρες συνεχίζει να εκπλήσσει τους ενορίτες και τους επισκέπτες, ειδικά με μια απόδοση του τραγουδιού "My Guy" - που γράφτηκε και ερμηνεύτηκε ως "My God". Ο Ο'Χάρα ενημερώνει τη μονή ότι ο Πάπας Ιωάννης Παύλος Β΄, έχοντας μάθει για την επιτυχία της χορωδίας, θα επισκεφθεί την εκκλησία. Η Ντελόρες λέει στην Αιδεσιμότατη Μητέρα ότι η επερχόμενη δίκη του Βινς σημαίνει ότι σύντομα θα φύγει. Η Μητέρα αποκαλύπτει ότι παραιτήθηκε από ηγουμένη, πιστεύοντας ότι δεν είναι πλέον χρήσιμη για το μοναστήρι καθώς υπονομεύτηκε η εξουσία της. Η Ντελόρες προσπαθεί να την πείσει να μείνει, αλλά η Μητέρα της απαντά ότι πιστεύει ότι είναι πολύ παλιομοδίτικη και ανίκανη να συνεχίσει.

Ο Σάουθερ ανακαλύπτει έναν διεφθαρμένο ντετέκτιβ στο δικό του τμήμα, ο οποίος έχει δώσει τη θέση της Ντελόρες στον Βινς και κατευθύνεται γρήγορα στο Σαν Φρανσίσκο για να την προειδοποιήσει. Αυτή και η Μέρι Ρόμπερτ πιάνονται όμηροι από τους άντρες του Βινς, αλλά η Ντελόρες τη βοηθά να δραπετεύσει. Στη συνέχεια, η Αιδεσιμότατη Μητέρα αποκαλύπτει στις καλόγριες ότι η αδελφή Μέρι Κλάρενς είναι η Ντελόρες Βαν Καρτιέ και εξηγεί γιατί κρυβόταν στο μοναστήρι τους. Αποφασίζουν να σώσουν τη Ντελόρες, ζητώντας από έναν πιλότο ελικοπτέρου να τις πετάξει στο Ρίνο. Ο Βινς διατάζει τους άντρες του να σκοτώσουν τη Ντελόρες, αλλά δεν μπορούν να την πυροβολήσουν ντυμένη ως καλόγρια. Φτάνοντας στο καζίνο του Βινς, οι καλόγριες τη βρίσκουν αφού έχει δραπετεύσει από τους άντρες του Βινς. Παγιδεύονται στο σαλόνι του καζίνο και η Ντελόρες ετοιμάζεται να θυσιαστεί. Ο Βινς διστάζει, αλλά ετοιμάζεται να την πυροβολήσει. Ο δισταγμός του είναι αρκετά μεγάλος ώστε ο Σάουθερ να πυροβολήσει τον Βινς στο χέρι και να τον συλλάβει.

Η Αιδεσιμότατη Μητέρα ευχαριστεί τη Ντελόρες για τις ενέργειές της και αποφασίζει να παραμείνει ως ηγουμένη του μοναστηριού. Επιστρέφοντας στο Σαν Φρανσίσκο, η χορωδία, υπό την ηγεσία της Ντελόρες, τραγουδά το "I Will Follow Him" ​​σε ένα κατάμεστο ακροατήριο σε έναν ανακαινισμένο ναό και δέχεται ένα δυνατό χειροκρότημα από το κοινό, τον Μονσινιόρ Ο' Χάρα, τον Πάπα, τον Σάουθερ και την Αιδεσιμότατη Μητέρα.

Ηθοποιοί και Χαρακτήρες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Γούπι Γκόλντμπεργκ στο ρόλο της Ντελόρες Βαν Καρτιέ/Αδελφή Μέρι Κλάρενς
  • Μάγκι Σμιθ στο ρόλο της Αιδεσιμότατης Μητέρας
  • Κάθι Νάτζιμι στο ρόλο της Αδελφής Μέρι Πάτρικ
  • Γουέντι Μακίνα στο ρόλο της Αδελφής Μέρι Ρόμπερτ
  • Μέρι Γουίκς στο ρόλο της Αδελφής Μέρι Λάζαρους
  • Ρόουζ Παρέντι στο ρόλο της Αδελφής Άλμα
  • Μπιλ Ναν στο ρόλο του Υπολοχαγού Έντι Σάουθερ
  • Χάρβεϊ Καϊτέλ στο ρόλο του Βινς ΛαΡόκα
  • Τζόσεφ Μέιχερ στο ρόλο του Ιερέα Ο'Χάρα
  • Ρόμπερτ Μιράντα στο ρόλο του Τζόι
  • Ρίτσαρντ Πορτνόου στο ρόλο του Γουίλι
  • Ρόουζ Παρέντι στο ρόλο της Αδελφής Άλμα
  • Τζιμ Μπίβερ στο ρόλο του Κλάρκσον
  • Τζένιφερ Λούις στο ρόλο της Μισέλ

Παραγωγή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο σεναριογράφος Πολ Ρούντνικ είχε μια ιδέα να γράψει ένα σενάριο εμπνευσμένο από κλασικές ταινίες όπως το Μερικοί το προτιμούν καυτό (Some Like it Hot, 1959), με μια γυναίκα στο προσκήνιο, η οποία αναγκάζεται να κρυφτεί αφού γίνεται μάρτυρας ενός φόνου που διέπραξε η μαφία. Ο Ρούντνικ σκέφτηκε η γυναίκα αυτή, να θυμίζει το ψάρι έξω απ' το νερό στο καινούριο της περιβάλλον. Επιθυμούσε όμως αυτό το περιβάλλον να μη μοιάζει με αυτά άλλων ταινιών και έτσι σκέφτηκε την εκκλησία και συγκεκριμένα ένα μοναστήρι καθολικών μοναχών. Έτσι, γεννήθηκε η ιδέα για το σενάριο της ταινίας Τρελές Αδελφές.[1]

Ο Ρούντινκ πρότεινε την ιδέα του στον παραγωγό Σκοτ Ρούντιν, ο οποίος μετέφερε το πρότζεκτ στη Disney. Οι δυο τους μαζί με το στούντιο συμφώνησαν ότι η ιδανική πρωταγωνίστρια θα ήταν η Μπετ Μίντλερ, η καριέρα της οποίας βίωνε μια δεύτερη ζωή εκείνη την περίοδο με τις εισπρακτικές επιτυχίες Σας Παρακαλώ Σκοτώστε τη Γυναίκα μου (Ruthless People, 1986) και Δύο Άσπονδες Φίλες (Outrageous Fortune, 1987) -και οι δύο σε παραγωγή της Disney.[8] Η Μίντλερ αρχικά ενθουσιάστηκε με το πρότζεκτ και μάλιστα παρότρυνε τον Ρούντνικ να επισκεφτεί ένα μοναστήρι για να πάρει έμπνευση.[1] Ο Ρούντνικ δέχτηκε και ταξίδεψε μέχρι το Κονέκτικατ για να επισκεφτεί το Αβαείο της Ρετζίνα Λάουντις όπου και διέμεινε για δύο ημέρες. Όταν επέστρεψε από το μοναστήρι και έχοντας ήδη ολοκληρώσει το πρώτο προσχέδιο του σεναρίου, ο Ρούντνικ πληροφορήθηκε από το στούντιο ότι η Μίντλερ απέρριψε το πρότζεκτ, επειδή ανησυχούσε για τη δημόσια εικόνα της και για πιθανές αντιδράσεις από τους θαυμαστές της, καθώς πίστευε ότι δεν θα ήθελαν να τη δουν να υποδύεται μια καλόγρια.[1] Με την απόρριψη της Μίντλερ, το πρότζεκτ έμεινε στον πάγο για αρκετό διάστημα και η Disney σκέφτηκε ως πιθανές αντικαταστάτριες τις Τρέισι Ούλμαν, Μαντόνα και Σερ.[9] Τελικά, η ταινία μπήκε ξανά σε παραγωγή όταν η Γούπι Γκόλντμπεργκ έδειξε ενδιαφέρον για τον πρωταγωνιστικό ρόλο.[1] Η Γκόλντμπεργκ, μόλις είχε κερδίσει το Όσκαρ Β' Γυνακείου Ρόλου για την ταινία Αόρατος Εραστής (Ghost) το 1990 και ενώ έψαχνε να βρει την επόμενη επιτυχία της, είδε δυνατότητες στο ρόλο της Ντελόρες.[8] Με τη Γκόλντμπεργκ να δέχεται το ρόλο, το στούντιο προσέλαβε τον Εμίλ Αρντολίνο να σκηνοθετήσει την ταινία. Στην πορεία συμπληρώθηκε το υπόλοιπο καστ και ο μουσικός σκηνοθέτης της ταινίας Μαρκ Σέιμαν για να συμπληρώσει τη χορωδία έφερε ηθοποιούς τόσο από τον κινηματογράφο όσο και από το θέατρο, μεταξύ των οποίων τις Μέρι Γουίκς, Γουέντι Μακίνα, Έλεν Αμπερτίνι Ντόου και Κάθι Νάτζιμι ενώ ο ρόλος της Αιδεσιμότατης Μητέρας δόθηκε στη Μάγκι Σμιθ.[8]

Ενώ όλα ήταν σχεδόν έτοιμα για να ξεκινήσουν τα γυρίσματα, το στούντιο δεν ήταν ευχαριστημένο με το τελικό σενάριο και έστελνε επανειλημμένως σημειώσεις στον Ρούντνικ για αλλαγές. Μία διαδικασία που δυσκόλεψε και απογοήτευσε πολύ τον Ρούντνικ.[8] Η πρόθεση του στο αρχικό σενάριο ήταν να σατιρίσει και να ανατρέψει την "σεμνότυφη ανάταση" που είχε για παράδειγμα η ταινία Η Μελωδία της Ευτυχίας (The Sound of Music, 1965) ή η σειρά The Flying Nun (1967-1970), χρησιμοποιώντας σαν κεντρική ιδέα "η σόουμπιζ εναντίον της εκκλησίας" όπου η σόουμπιζ στο τέλος θα κέρδιζε.[9] Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων, τουλάχιστον μισή ντουζίνα σεναριογράφοι -συμπεριλαμβανομένων των Κάρι Φίσερ, Ρόμπερτ Χάρλινγκ και Νάνσι Μάγιερς- έκαναν εκ περιτροπής αλλαγές στο σενάριο βελτιώνοντας τους διαλόγους και αλλάζοντας τον τόνο του σεναρίου.[8] Οι σεναριογράφοι Τζιμ Κας και Τζακ Επς Τζούνιορ ήταν οι υπεύθυνοι για την αλλαγή της τοποθεσίας και την προσθήκη μεγαλύτερου κινδύνου για το χαρακτήρα της Ντελόρες.[9] Ωστόσο, ένα φλέγον θέμα για το στούντιο δεν ήταν μόνο το σενάριο αλλά και το ποιος θα υποδυόταν το ερωτικό ενδιαφέρον της Γκόλντμπεργκ στην ταινία. Ο Χάρβεϊ Καϊτέλ είχε ήδη επιλεγεί για το ρόλο του μαφιόζου Βινς αλλά για τον χαρακτήρα που θα γινόταν τελικά ο Υπολοχαγός Έντι Σάουθερ προέκυψε το θέμα της φυλής. Ένα θέμα που προκάλεσε περισσότερες από μία έντονες συζητήσεις μεταξύ της Γκόλντμπεργκ και του τότε επικεφαλή του στούντιο Τζέφρι Κάτζενμπεργκ[8] καθώς ο Κάτζενμπεργκ ήθελε έναν μαύρο ηθοποιό ενώ η Γκόλντμπεργκ επέμενε να λάβουν υπ' όψιν και λευκούς ηθοποιούς.[9] Ο Ρούντνικ σε συνέντευξή του δήλωσε "Το ερώτημα ήταν, πρέπει ο αξιωματικός να είναι καυκάσιος ή Αφροαμερικανός; Το στούντιο βρισκόταν σε μια αναταραχή μεταξύ της πολιτικής ορθότητας και του επιχειρηματικού ενδιαφέροντος. Ήταν η διαφυλετική αγάπη ένα γενναίο βήμα προς τα εμπρός ή το μαύρο κοινό θα ήταν αντίθετο; Τι γίνεται με τους λευκούς του νότιου πληθυσμού; Πώς θα μπορούσε το στούντιο να κρατήσει χαρούμενο κάθε θεατή;"[1] Η Γκόλντμπεργκ πρότεινε τον ηθοποιό Ντένις Φαρίνα ενώ οι Τσαρλς Σ. Ντάτον και Γκρέγκορι Χάινς θεωρήθηκαν πιθανοί για το ρόλο. Τελικά, για το ρόλο επιλέχτηκε ο Μπιλ Ναν και στο τελικό σενάριο η ρομαντική σχέση του χαρακτήρα του με τη Ντελόρες αφαιρέθηκε.[9]

Τα γυρίσματα ξεκίνησαν στις 23 Σεπτεμβρίου 1991[8] και ολοκληρώθηκαν στις 20 Δεκεμβρίου 1991.[2] Σύμφωνα με το σκηνοθέτη Εμίλ Αρντολίνο τα γυρίσματα αποδείχτηκαν μια αρκετά δύσκολη υπόθεση, κυρίως για την κατάσταση του σεναρίου. Καθώς το αρχικό σενάριο γράφτηκε για τη Μίντλερ, όταν ανέλαβε η Γκόλντμπεργκ έπρεπε να γίνουν κάποιες προσαρμογές, οι οποίες χρειάστηκαν αρκετό διάστημα και τα γυρίσματα ξεκίνησαν χωρίς ολοκληρωμένο σενάριο.[9] Η Γκόλντμπεργκ σε συνέντευξή της, δήλωσε ότι αντιμετώπισε κάποιες δυσκολίες στα γυρίσματα της ταινίας. Οι συνεχείς αλλαγές που γίνονταν στο σενάριο σήμαιναν ότι το γύρισμα καθυστερούσε αρκετές μέρες ώστε να γραφτεί ξανά.[10] Αν και η συνεργασία της με τον Αρντολίνο ήταν άψογη, το χάος που επικρατούσε στα παρασκήνια με το ημιτελές σενάριο ενόχλησε την Γκόλντμπεργκ τόσο πολύ που έφτασε στο σημείο να αρνηθεί να προωθήσει την ταινία.[11] Η συμπρωταγωνίστριά της, Κάθι Νάτζιμι σε συνέντευξή της, δήλωσε ότι παρατήρησε μία ένταση κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων και κατάλαβε ότι η Γκόλντμπεργκ δεν ήταν ευχαριστημένη. Σημείωσε όμως ότι η Γκόλντμπεργκ ποτέ δεν προκάλεσε πρόβλημα στο γύρισμα και όποιες εντάσεις συνέβαιναν ήταν μεταξύ της ίδιας και της Disney.[10]

Μετά την ολοκλήρωση της ταινίας, ο Ρούντνικ ζήτησε να αφαιρεθεί επίσημα το όνομά του από τους τίτλους. Η Disney δεν ήταν ευχαριστημένη με το γεγονός αυτό και πρότεινε στον Ρούντνικ να του στείλει μια βιντεοκασέτα με την ταινία ώστε να δει το τελικό αποτέλεσμα. Ο Ρούντινκ όμως, αρνήθηκε καθώς πίστευε ότι ακόμα κι αν η ταινία ήταν εξαιρετική, το σενάριο δεν ήταν πλέον δικό του. Η Disney τελικά αποδέχτηκε το αίτημά του κι έτσι ο Ρούντινκ αναγράφεται στους τίτλους με το ψευδώνυμο "Τζόσεφ Χάουαρντ".[1]

Αποδοχή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Box office

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με προϋπολογισμό 24.000.000 δολάρια, η ταινία έκανε άνοιγμα τριημέρου στη 2η θέση με 11,8 εκατομμύρια δολάρια.[4] Συνολικά συγκέντρωσε 139,6 εκατομμύρια δολάρια στο αμερικανικό box office και 92 εκατομμύρια δολάρια στον υπόλοιπο κόσμο.[4] Παγκοσμίως απέφερε 231,6 εκατομμύρια δολάρια.[4] Ήταν η τρίτη μεγαλύτερη εισπρακτική επιτυχία του 1992 στις Ηνωμένες Πολιτείες[12] και η όγδοη παγκοσμίως.[13]

Κριτική

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ταινία Τρελές Αδελφές έλαβε θετικές κριτικές. Στην ιστοσελίδα Rotten Tomatoes το 74% των κριτικών έδωσαν στην ταινία θετικά σχόλια.[3]

Το περιοδικό The Hollywood Reporter έδωσε μια θετική κριτική, γράφοντας "Είναι λίγο προβλέψιμη και αν υπήρχε ο χρόνος ίσως να είχες ενοχληθεί με τη γελοιότητα της πλοκής. Αλλά η ταινία κινείται τόσο γρήγορα και ο κωμικός συγχρονισμός είναι αρκετά εντυπωσιακός ώστε να παραβλέψεις τα όποια ελαττώματα" ενώ επαίνεσε την ερμηνεία της Γκόλντμπεργκ σχολιάζοντας "Ο ρόλος γράφτηκε για εκείνη. Προφανώς διασκεδάζει υποδύοντας μια μοναχή και είναι μεταδοτικό", αλλά και την ερμηνεία της Μάγκι Σμιθ λέγοντας "Προφανώς δεν υπάρχει ρόλος που η Μάγκι Σμιθ να μην υποδύεται στην εντέλεια. Κάνει τόσα πολλά με τόσο λίγη προσπάθεια, που δεν μπορούμε παρά να χαμογελάμε με θαυμασμό κάθε στιγμή που βρίσκεται στην οθόνη."[14] O Όουεν Γκλέιμπερμαν του Entertainment Weekly έδωσε μια ενθουσιώδη κριτική, γράφοντας "Η ταινία πιθανότατα θα είναι η επιτυχία του καλοκαιριού όχι επειδή είναι τόσο αστεία, υπάρχουν πολλές καλές ατάκες, οι οποίες παραδίδονται εξαιρετικά από ένα πρώτης τάξεως καστ μοναχών, αλλά επειδή είναι ένα νέο στιλ feel-good ταινίας" ενώ επαίνεσε την ερμηνεία της Γκόλντμπεργκ αλλά και του υπόλοιπου καστ.[15] Το περιοδικό Empire σχολίασε θετικά την ταινία δίνοντας τρία αστέρια στα πέντε, γράφοντας "Για την ταινία αυτή απλά χρειάζεται να ακούσεις το κόνσεπτ για να μάθεις όλα όσα αναπόφευκτα πρόκειται να εκτυλιχτούν. Μια εντελώς ανόητη και απαράδεκτη υπόθεση - παράλογη, προβλέψιμη αλλά στην πραγματικότητα καθόλου ανίκανη και εντελώς εξαρτώμενη από τη Γούπι, η οποία ερμηνεύει με τέρμα το γκάζι."[16]

Ο κριτικός Ρότζερ Ίμπερτ έδωσε μια μικτή κριτική και βαθμολόγησε την ταινία με δυόμιση αστέρια στα τέσσερα. Συγκεκριμένα επαίνεσε το χιούμορ και τους διαλόγους της ταινίας, γράφοντας "Υπάρχουν καλές στιγμές στην ταινία. Αρκετές σκηνές με τη Γκόλντμπεργκ είναι αστείες ενώ η Μέρι Γουίκς έχει κάποιες υπέροχες ατάκες και όταν οι καλόγριες ροκάρουν στη χορωδία είναι πολύ αστείες" αλλά ήταν ιδιαίτερα επικριτικός με τη σκηνοθεσία "Ο σκηνοθέτης Εμίλ Αρντολίνο δεν το έχει με την κωμωδία και ο ρυθμός της ταινίας είναι σταθερά άτονος για αυτό το υλικό. Δεν έχει καθόλου οπτικό στιλ. Κάθε πλάνο είναι η προφανής προσέγγιση που μαθαίνεις από τα βιβλία, σε τέτοιο βαθμό που η ταινία φαίνεται να σκηνοθετείται σε αυτόματο πιλότο" και ξεχώρισε τις ερμηνείες των Γκόλντμπεργκ και Νάτζιμι γράφοντας "Μπορούν να δημιουργήσουν ζωή και χιούμορ όταν η κάμερα είναι πάνω τους."[17] H Τζάνετ Μάσλιν της εφημερίδας The New York Times έδωσε μια αρνητική κριτική, γράφοντας "Η ταινία προσφέρει το είδος της χαριτωμένης, συνθετικής χαράς που συναντάμε συνήθως στις τηλεοπτικές διαφημίσεις και χρησιμοποιεί τις καλόγριες της σαν αστείο παρά σαν πραγματικούς ανθρώπους," ξεχώρισε όμως τις Κάθι Νάτζιμι, Γουέντι Μακίνα και Μέρι Γουίκς ως τους πιο συμπαθείς χαρακτήρες.[18]

Βραβεία & Υποψηφιότητες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οργάνωση Κατηγορία Υποψήφιος Αποτέλεσμα
Χρυσές Σφαίρες[5] Καλύτερη Ταινία - Κωμωδία/Μιούζικαλ Υποψηφιότητα
Α' Γυναικείου Ρόλου - Κωμωδία/Μιούζικαλ Γούπι Γκόλντμπεργκ Υποψηφιότητα

Η ταινία ήταν υποψήφια να συμπεριληφθεί στη λίστα AFI 100 Χρόνια... 100 Γέλια του Αμερικανικού Ινστιτούτου Κινηματογράφου.[19]

Soundtrack

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Sister Act: Music From The Original Motion Picture Soundtrack
Soundtrack από Διάφοροι
Κυκλοφορία9 Ιουνίου 1992
Ηχογράφηση1992
Μουσικό είδοςΓκόσπελ, Ορχηστρικό, Σόουλ, R&B
Διάρκεια46:37
ΓλώσσαΑγγλικά
ΔισκογραφικήHollywood Records

Το soundtrack της ταινίας κυκλοφόρησε στις 9 Ιουνίου 1992 από τη Hollywood Records και περιείχε τα μουσικά σκετς που εκτέλεσαν οι ηθοποιοί στην ταινία, προ-ηχογραφημένα τραγούδια που χρησιμοποιήθηκαν ως μέρος της μουσικής υπόκρουσης και ορχηστρική μουσική που συνέθεσε ο Μαρκ Σέιμαν για την ταινία. Το άλμπουμ έκανε το ντεμπούτο του στη 74η θέση στο Billboard Top 200 Albums Chart και έφτασε μέχρι τη 40ή.[20] Παρέμεινε στο τσαρτ για 54 εβδομάδες και έγινε χρυσό με πωλήσεις 500.000 αντιτύπων στις 13 Ιανουαρίου 1993,[21] ενώ στην Αυστραλία έγινε πλατινένιο.[22]

Track listing

  1. "The Lounge Medley" ("(Love Is Like a) Heat Wave"/"My Guy"/"I Will Follow Him") - Deloris & The Ronelles
  2. "The Murder"
  3. "Getting Into the Habit"
  4. "Rescue Me" - Fontella Bass
  5. "Hail Holy Queen" - Deloris & The Sisters
  6. "The Wallflower (Roll With Me Henry)" - Etta James
  7. "Gravy For My Mashed Potatoes" - Dee Dee Sharp
  8. "My Guy (My God)" - Deloris & The Sisters
  9. "Just a Touch Of Love (Everyday)" - C+C Music Factory
  10. "Deloris Is Kidnapped"
  11. "Nuns to the Rescue"
  12. "Finale: I Will Follow Him ('Chariot')" - Deloris & The Sisters
  13. "Shout" - Deloris & The Sisters & The Ronelles
  14. "If My Sister's in Trouble" - Lady Soul

Συνέχεια

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κύριο λήμμα: Τρελές Αδελφές 2

Η επιτυχία της ταινίας ακολούθησε μια συνέχεια με τίτλο Τρελές Αδελφές 2 (Sister Act 2: Back in the Habit) που κυκλοφόρησε στις 10 Δεκεμβρίου 1993. Η Γούπι Γκόλντμπεργκ επανέλαβε το ρόλο της ως Ντελόρες Βαν Καρτιέ και σχεδόν όλο το υπόλοιπο καστ της πρώτης ταινίας επέστρεψε, συμπεριλαμβανομένων των Μάγκι Σμιθ, Κάθι Νάτζιμι, Γουέντι Μακίνα και Μέρι Γουίκς. Την ταινία σκηνοθέτησε ο Μπιλ Ντιουκ. Σε αντίθεση με την πρώτη ταινία, ελάβε κυρίως αρνητικές κριτικές ενώ η απήχησή της στο box office ήταν μικρότερη με 124,6 εκατομμύρια δολάρια παγκοσμίως.[23][24]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 1,7 1,8 Paul Rudnick (20 Ιουλίου 2009). «Fun with Nuns». The New Yorker. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2011. 
  2. ↑ 2,0 2,1 Hartlaub, Peter (1 Δεκεμβρίου 2019). «‘Sister Act’ transformed Noe Valley into a den of sin. Here’s the back story». Hearst Newspapers. Hearst Communications (San Francisco Chronicle). https://www.sfchronicle.com/movies/article/Sister-Act-transformed-Noe-Valley-into-a-14865742.php. Ανακτήθηκε στις 13 Φεβρουαρίου 2023. 
  3. ↑ 3,0 3,1 «Sister Act». Rotten Tomatoes. Ανακτήθηκε στις 13 Φεβρουαρίου 2023. 
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 «Τρελές Αδελφές στο Box Office Mojo». Box Office Mojo. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2011. 
  5. ↑ 5,0 5,1 «The 50th Annual Golden Globe Awards (1993)». goldenglobes.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Ιουλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 20 Ιουνίου 2012. 
  6. ↑ «Sister Act The Musical Will Open at the Broadway Theatre in April 2011». Playbill. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Δεκεμβρίου 2010. 
  7. ↑ Kroll, Justin (7 Δεκεμβρίου 2018). «'Sister Act 3': 'Insecure' Executive Producer, 'Star' Showrunner to Write Sequel». Variety. Ανακτήθηκε στις 13 Φεβρουαρίου 2023. 
  8. ↑ 8,0 8,1 8,2 8,3 8,4 8,5 8,6 Shane Stahl (12 Αυγούστου 2022). «Getting Back in the Habit: 'Sister Act's Enduring Legacy 30 Years Later». Collider. Ανακτήθηκε στις 13 Φεβρουαρίου 2023. 
  9. ↑ 9,0 9,1 9,2 9,3 9,4 9,5 Natalie Finn (29 Μαΐου 2022). «Follow These 30 Surprising Secrets About Sister Act Wherever They May Go». E Online. Ανακτήθηκε στις 15 Φεβρουαρίου 2023. 
  10. ↑ 10,0 10,1 Brenda Alexander (13 Δεκεμβρίου 2019). «How 'Sister Act 2: Back In The Habit' Almost Didn't Happen and Other Tales For Its 26th Year Anniversary». Showbiz Cheat Sheet. Ανακτήθηκε στις 15 Φεβρουαρίου 2023. 
  11. ↑ Simon Brew (18 Ιουνίου 2021). «Sister Act 2, and the challenge of the comedy sequel». Film Stories. Ανακτήθηκε στις 15 Φεβρουαρίου 2023. 
  12. ↑ «Domestic Box Office For 1992». Box Office Mojo. Ανακτήθηκε στις 15 Φεβρουαρίου 2023. 
  13. ↑ «Top 1992 Movies at the Worldwide Box Office». The Numbers. Ανακτήθηκε στις 13 Φεβρουαρίου 2023. 
  14. ↑ Jeff Menell (29 Μαΐου 1992). «'Sister Act': THR's 1992 Review». The Hollywood Reporter. Ανακτήθηκε στις 13 Φεβρουαρίου 2023. 
  15. ↑ Owen Gleiberman (29 Μαΐου 1992). «Sister Act». Entertainment Weekly. Ανακτήθηκε στις 13 Φεβρουαρίου 2023. 
  16. ↑ Angie Errigo (1 Ιανουαρίου 2000). «Sister Act Review». Empire. Ανακτήθηκε στις 13 Φεβρουαρίου 2023. 
  17. ↑ Roger Ebert (29 Μαΐου 1992). «Sister Act». rogerebert.com. Ανακτήθηκε στις 13 Φεβρουαρίου 2023. 
  18. ↑ Janet Maslin (29 Μαΐου 1992). «Review/Film; Whoopi Goldberg on the Run, Disguised as a Nun». The New York Times. Ανακτήθηκε στις 13 Φεβρουαρίου 2023. 
  19. ↑ «AFI's 100 Years...100 Laughs Nominees» (PDF). AFI. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 20 Δεκεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 20 Ιουνίου 2012. 
  20. ↑ «Sister Act - Marc Shaiman στο Billboard». Billboard. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2011. 
  21. ↑ «RIAA...Award Description GOLD». RIAA. riaa.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Ιανουαρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2011. 
  22. ↑ Ryan, Gavin (2011). Australia's Music Charts 1988–2010 (PDF έκδοση). Mt. Martha, VIC, Australia: Moonlight Publishing. σελ. 311. 
  23. ↑ «Τρελές Αδελφές 2 στο Box Office Mojo». Box Office Mojo. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2011. 
  24. ↑ «Top 100 grossers worldwide, '93-94». Variety: M-56. 7 Οκτωβρίου 1994. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Τρελές_Αδελφές&oldid=10376647"