Τουσνέλντα

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Τουσνέλντα
Η Τουσνέλντα στον Θρίαμβο του Γερμανικού, από τον Καρλ φον Πιλότυ, 1873
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση1ος αιώνας π.Χ.
Μεγάλη Γερμανία
Θάνατος17
Ρώμη
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητααριστοκράτης
Οικογένεια
ΣύζυγοςΑρμίνιος[1]
ΤέκναΤουμελίκος[2][3]
ΓονείςΣεγεστης[4]
ΑδέλφιαSegimundus[5]
Commons page Σχετικά πολυμέσα
Το άγαλμα της Τουσνέλντα στο Λότζια ντέι Λάντσι της Φλωρεντίας.

Η Τουσνέλντα η Θουσνέλδα (αγγλικά: Thusnelda /ðʌsˈnɛldə/ περ. 10 π.Χ. - άγνωστο) ήταν Γερμανιδα ευγενης η οποία συνελήφθη από τον Ρωμαίο στρατηγο Γερμανικό κατά τη διάρκεια της εισβολής του στη Μεγάλη Γερμανία. Ήταν η σύζυγος του Αρμινίου. Ο Τάκιτος και ο Στράβων αναφέρουν τη σύλληψή της ως απόδειξη της σταθερότητας και της συγκράτησης των ρωμαϊκών όπλων.

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Τουσνέλντα ήταν η κόρη του φιλο-Ρωμαίου πρίγκιπα των Χερούσκων Σεγεστη. Το 9 μ.Χ. ο Αρμίνιος, ο μελλοντικός σύζυγος της Τουσνέλντα, ηγήθηκε συνασπισμού γερμανικών φυλών που νίκησε τις λεγεώνες του Πούπλιου Κουιντίλιου Βάρου στη μάχη του Τευτοβούργιου Δρυμού. Η σύγκρουση μεταξύ της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και των γερμανικών φυλών συνεχίστηκε μετά τη μάχη του Τευτοβούργιου Δρυμού και ο Αρμίνιος απήγαγε και άφησε έγκυο την Τουσνέλντα γύρω στο 14 μ.Χ., πιθανότατα ως αποτέλεσμα διαφωνίας με τον φιλο-Ρωμαίο πατέρα της.[6]

Τον Μάιο του 15 μ.Χ., η Τουσνέλντα συνελήφθη από τον Γερμανικό, ο οποίος διέταξε την εισβολή στη Γερμανία. Ήταν έγκυος και έμενε με τον πατέρα της, που κάποια στιγμή την είχε πάρει πίσω από τον Αρμίνιο. Ήταν ο Σεγεστης που την παρέδωσε στον Γερμανικό, αφού ο τελευταίος έσωσε τον πρώτο, απομακρύνοντας τις δυνάμεις του Αρμίνιου, οι οποίοι είχαν πολιορκήσει τον Σεγεστη.[7] Ο Αρμινίος θρήνησε βαθιά την απώλεια της Τουσνέλντα και δεν παντρεύτηκε ξανά.[8] Σύμφωνα με τον Τακίτο, ο Αρμινίος «παρασύρεται» από την απώλεια της συζύγου του.[9][10]

Κατά τη διάρκεια της αιχμαλωσίας της, η Τουσνέλντα γέννησε το μοναδικό παιδί του Αρμινίου, τον Τουμελίκο. Στη μάχη του ποταμού Βέζερ, ο Αρμινίος συμμετείχε σε διάσημη διαμάχη με τον αδελφό του Φλάβους, ο οποίος εξακολουθούσε να υπηρετεί στο ρωμαϊκό στρατό. Ο Φλάβους πληροφόρησε τον Αρμινίο ότι η Τουσνέλντα είχε καλή μεταχείριση - επισης όπως ισχυρίστηκε, ήταν χαρακτηριστικό της Ρώμης. Στις 26 Μαΐου 17 μ.Χ., η Τουσνέλντα και ο γιος της Τουμέλικος εμφανίστηκαν ως τρόπαια του θριάμβου που δόθηκε στον Γερμανικό. Κατά τη διάρκεια της θριαμβευτικής παρέλασης, ο πατέρας της αναγκάστηκε να παρακολουθήσει από τα θεωρεια.[11] Οι σύγχρονοι ιστορικοί αποδεικνύουν την ταλαιπωρία με την εμφάνισή της ως απόδειξη της ρωμαϊκής νίκης στη Γερμανία, καθώς ο Αρμινίος είχε αντισταθεί στη σύλληψη.[12]

Έτσι ο γιος της Τουσνέλντα, Τουμελίκος, εκπαιδεύτηκε στη σχολή μονομάχων στ Ραβέννα και πιστεύεται ότι πέθανε σε μια παράσταση μονομάχων σε νεαρή ηλικία. Ο Τάκιτος έγραψε ότι θα αναφέρει για τη μοίρα του Τουμέλικου «την κατάλληλη στιγμή» - δηλαδή, όταν συζήτησε το εν λόγω έτος στο χρονικό του.[13] Το κύριο κενό στο κείμενο των Χρονικών είναι για το 30 και το 31 μ.Χ., οπότε θα μπορούσε ο Θουμελίκος να πέθανε τότε, σε ηλικία 15 ή 16 ετών.

Οι λεπτομέρειες της ζωής της Τουσνέλντα μετά τον θρίαμβο του 17 μ.Χ. και η ημερομηνία θανάτου της είναι άγνωστες.

Hermann and Thusnelda (Τίσμπεϊν, 1822)

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. «Герман» (Ρωσικά)
  2. «Thumelicus» (Ρωσικά)
  3. «Arminius» (Ρωσικά)
  4. 4,0 4,1 «Segestes» (Ρωσικά)
  5. «Segimundus» (Ρωσικά)
  6. Tacitus, The Annals 1.55
  7. Tacitus, The Annals 1.57
  8. «Thusnelda, Wife of Hermann». www.germanamericanpioneers.org. Ανακτήθηκε στις 1 Ιουνίου 2019. 
  9. «Arminius». Ancient History Encyclopedia. Ανακτήθηκε στις 1 Ιουνίου 2019. 
  10. Tacitus, The Annals 1.59
  11. Strabo, Geography, VII.4.33–38
  12. Beard, Mary (2007). The Roman Triumph. The Belknap Press of Harvard University Press. σελ. 107. ISBN 978-0-674-02613-1. 
  13. Tacitus, The Annals 1.58

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Thusnelda, part of the Encyclopædia Romana by James Grout.