Τουρ ΦΚ
 | ||||
| Επίσημη ονομασία | Τουρ Φουτμπόλ Κλαμπ | |||
|---|---|---|---|---|
| Σύντομο όνομα | Τουρ | |||
| Προσωνύμιο | TFC | |||
| Ίδρυση | 1919 | |||
| Έδρα | Τουρ, Γαλλία | |||
| Στάδιο | Σταντ ντε λα Βαλέ ντυ Σερ[1] Τουρ, Γαλλία, Τουρ[2] | |||
| Χρώματα | γαλάζιο | |||
| Πρόεδρος |  Ζαν-Μαρκ Ετορί | |||
| Προπονητής | Ολιβιέ Πανταλονί | |||
| Πρωτάθλημα | Λιγκ 2 | |||
| Ιστότοπος | http://www.toursfc.fr/ | |||
| ||||
| Μέσα κοινωνικής δικτύωσης | ||||
  | ||||
 Πολυμέσα σχετικά με την ομάδα | ||||
| wikidata () | ||||
Η Τουρ Φουτμπόλ Κλαμπ (πιο γνωστή ως απλώς Τουρ) είναι γαλλική ποδοσφαιρική ομάδα με έδρα την πόλη Τουρ, την πρωτεύουσα του νομού της Αντρ-ε-Λουάρ. Η ομάδα ιδρύθηκε το 1919 και αυτό τον καιρό αγωνίζεται στην Λιγκ 2, την δεύτερη κατηγορία του γαλλικού ποδοσφαίρου. Η Τουρ δίνει τις εντός έδρας αναμετρήσεις της στο Σταντ ντε λα Βαλέ ντυ Σερ, το οποίο βρίσκεται εντός της πόλης.
Ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Τα ξεκινήματα (1921-1974)
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η Ασοσιασιόν Σπορτίβ Ντοκ ντυ Σαντρ μετονομάστηκε σε Ασοσιασιόν Σπορτίβ ντυ Σαντρ (ASC) στη διάρκεια του καλοκαιριού του 1921. Πρωταθλήτρια της Ντιβιζιόν Ντ'Ωνέρ της Ένωσης Κέντρου το 1923, το 1924, το 1925, το 1926, το 1927, το 1928, το 1930, το 1932 και το 1949, η ASC πήρε την άνοδο για το CFA, όμως δεν κατάφερε να γλιτώσει τον υποβιβασμό, τερματίζοντας την σεζόν 1949-1950 στην ενδέκατη από τις συνολικά δώδεκα θέσεις του Δυτικού Ομίλου της διοργάνωσης.
Μετά από αυτόν τον υποβιβασμό, τα Docks de France απέσυραν την υποστήριξή τους υπό την μορφή χορηγίας από τον σύλλογο, με τον τελευταίο να μετονομάζεται σε Φουτμπόλ Κλαμπ ντε Τουρ (FCT). Από το 1952, η FCT έφτασε ως την φάση των 32 του Κυπέλλου Γαλλίας μετά τον αποκλεισμό στον προκριματικό γύρο της επαγγελματικής ΑΣ Τρουά. Ο Φρεντ Άστον, σε ηλικία 39 ετών, ήταν ένας από τους σημαντικότερους συντελεστές αυτής της νίκης.
Έχοντας στεφτεί αρκετές φορές πρωταθλήτρια της Ντιβιζιόν Ντ'Ωνέρ (1960, 1965, 1968) υπό την προεδρεία του Ζαν Σαβουά και των δύο αντιπροέδρων του, Ρομπέρ Λεπριβιέ και Ρείμόν Βαλλάτ (οι οποίοι διοίκησαν τον σύλλογο για διάστημα περίπου δέκα ετών, με τους Ρομπέρ Κακέ, Ζυλ Φαντόρεν, Στανσισλάς Ντομπέκ και Γκι Μπερνάρ να περνούν από την τεχνική του ηγεσία), η FCT δεν κατόρθωσε, εκ νέου, να παραμείνει στο CFA, παρά την στήριξη του δημάρχου της Τουρ, Ζαν Ρουαγιέ. Ο τελευταίος, που, επιπλέον, ανέλαβε την προεδρεία του συλλόγου στα μέσα της δεκαετίας του 1970, κατάφερε, ωστόσο, να καταστήσει την ομάδα γνωστή σε όλη την χώρα. Αυτή την φορά, η ομάδα προβιβάστηκε στην Γ΄ Κατηγορία (Κεντροδυτικός Όμιλος), με την ΦΚ Τουρ του Τζακί Μανίκ, η οποία αγωνιζόταν, τότε, στο Σταντ ντε Γκρανμόν, να προβιβάζεται απευθείας στην Β΄ Εθνική Κατηγορία με το πέρας της σεζόν 1973-1974.
Ο επαγγελματισμός και η Ντιβιζιόν 1 (1974-1985)
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Καταφέρνοντας, μετά βίας, να παραμείνει στην Ντιβιζιόν 2 κατά τη διάρκεια της σεζόν 1974-1975, η FCT στην πορεία κατάφερε να πραγματοποιήσει αξιοπρεπείς πορείες, χωρίς ωστόσο να φτάνει κοντά στις πρώτες θέσεις της βαθμολογίας και τα μπαράζ ανόδου για την Ντιβιζιόν 1. Ο Ζαν Ρουαγιέ και οι διοικούντες της εποχής, αποφάσισαν, τότε, να αλλάξουν το καταστατικό του συλλόγου σε επαγγελματικό το 1978.
Από την δεύτερη, κιόλας, σεζόν της ομάδας ως επαγγελματικού σωματείου, η άνοδος στην πρώτη κατηγορία επετεύχθη τον Μάιο του 1980, έπειτα από μία αναμέτρηση απέναντι στη Ρεν στο Σταντ ντε λα Βαλέ ντυ Σερ και μια καθοριστικής σημασίας ισοπαλία στην επαναληπτική αναμέτρηση που διεξήχθη στο Καμπέρ. Η FCT βρισκόταν, τότε, στο απόγειο της ισχύος της και γνώρισε τις μεγαλύτερες στιγμές της ιστορίας της στη διάρκεια της δεκαετίας του 1980, υπό την τεχνική καθοδήγηση του Πιέρ Φελιπόν και του αθλητικού διευθυντή, Υβόν Ζυμπλό, χάρη σε ορισμένους εγνωσμένης αξίας παίκτες όπως ο Ιταλοαργεντινός Ντέλιο Όνις, ο αμυντικός Σερζ Μπενάρ, ο Καρίμ Μαρόκ, ο Γκι Λακόμπ και ο Ομάρ Ντα Φονσέκα.
Το 1982, πάντα χαίρουσα της υποστήριξης του δημάρχου της πόλης, εκείνη την εποχή, Ζαν Ρουαγιέ, η ΦΚ Τουρ, κατάφερε την καλύτερη βαθμολογική επίδοση στην ιστορία της, τερματίζοντας στην 11η θέση του βαθμολογικού πίνακα. Δύο φορές, μάλιστα, κατάφερε να φτάσει ως τα ημιτελικά του θεσμού του Κυπέλλου Γαλλίας (και στις δύο περιπτώσεις αποκλείστηκε από την Παρί Σεν Ζερμέν, εκ των οποίων η μία αναμέτρηση διεξήχθη στην Ρεν, με τους Παριζιάνους να παίρνουν την πρόκριση στη διαδικασία των πέναλτι) κυρίως χάρη στις επιθετικές επιδόσεις του Όνις, ο οποίος τερμάτισε δύο φορές καλύτερος σκόρερ του πρωταθλήματος.
Την επόμενη σεζόν, ο σύλλογος γνώρισε τον υποβιβασμό στην D2 έπειτα από αγώνες μπαράζ απέναντι στη Νιμ. Ωστόσο, δεν παρέμεινε στην παρακάτω κατηγορία παρά μόνο μία σεζόν. Υπό την τεχνική ηγεσία ενός νέου προπονητή, του Γκι Μπριέ, πρώην υπεύθυνου των ακαδημιών της Σαιντ-Ετιέν, η FCT τερμάτισε επικεφαλής του ομίλου της, μπροστά από την Ρασίνγκ Κλαμπ ντε Παρί του Ζαν-Λυκ Λαγκαρντέρ και στέφτηκε πρωταθλήτρια Γαλλίας το 1984, έπειτα από μια αναμέτρηση απέναντι στην Ολιμπίκ Μαρσέιγ στο Σταντ ντε λα Βαλέ ντυ Σερ (νίκη με σκορ 3-2). Αυτός ήταν ο πρώτος και μοναδικός μέχρι σήμερα τίτλος στην ιστορία της. Η επόμενη σεζόν σημαδεύτηκε από έναν καταιγισμό τραυματισμών και αρκετές αποτυχημένες μεταγραφικές επιλογές. Η Τουρ επέστρεψε στην δεύτερη κατηγορία, και μαθηματικά, από την άνοιξη του 1985.
Η πτώση και η επιστροφή στον επαγγελματισμό (1985-2007)
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η FCT κατάφερε να σταθεροποιηθεί στην δεύτερη κατηγορία μετά το 1985, χωρίς, ωστόσο, να βρεθεί ξανά μεταξύ των ομάδων που πάλευαν για την άνοδο. Μάλιστα, εκείνη την περίοδο πέρασαν από την ομάδα ενδιαφέρουσες περιπτώσεις παικτών όπως οι Ολιβιέ Πικέ, Ζαν-Μαρκ Αντζοβί-Μποκό, ο Βραζιλιάνος Βαλκίρ Μότα και ο Αργεντινός Ντομίνγκες. Οι Ζαν-Ζακ Εϊντελί και Ζακ Γκλασμάν αγωνίστηκαν με τα χρώματα των tourangeaux το 1988 πριν από την υπόθεση Βαλανσιέν-Μαρσέιγ.
Κακοί διοικητικοί χειρισμοί οδήγησαν την FCT στο CFA (κατάθεση καταστατικού που είχε ως αποτέλεσμα τον διπλό υποβιβασμό του συλλόγου το 1993).
Στα τέλη της δεκαετίας του 1990, ο σύλλογος, ο οποίος είχε πλέον μετονομαστεί σε Τουρ ΦΚ, ξαναβρήκε τον δρόμο των επιτυχιών. Συγκεκριμένα, υπό την προεδρία του Παριζιάνου επιχειρηματία, Φρεντερίκ Σεμπάγκ και με προπονητή τον πρώην αμυντικό από την Γαλλική Γουιάνα, Αλμπέρ Φαλέτ, πέτυχε την άνοδο στο πρωτάθλημα της Λιγκ 2 την σεζόν 2006-2007. Αυτή ήταν, ωστόσο, μια ιδιαιτέρως δύσκολη σεζόν για την TFC, καθώς από την πρώτη αγωνιστική βρέθηκε να παλεύει για να γλιτώσει τον υποβιβασμό. Η άφιξη του Τονί Βαιρέιγ δεν άλλαξε κάτι, καθώς η Τουρ ΦΚ υποχρεώθηκε στον υποβιβασμό με το πέρας της 34ης αγωνιστικής του πρωταθλήματος.
Η αναγέννηση (από το 2007)
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στη διάρκεια της σεζόν 2007-2008, μετά τη νίκη της επί της Λαβάλ (1-0) στα πλαίσια της 36ης αγωνιστικής η Τουρ ΦΚ επέστρεψε στην L2 έναν μόλις χρόνο αφότου εγκατέλειψε την συγκεκριμένη κατηγορία. Τον ίδιο καιρό, η δεύτερη ομάδα του συλλόγου που αγωνιζόταν, τότε, στην Ντιβιζιόν Ντ'Ωνέρ τερμάτισε πρωταθλήτρια και κατάφερε να πάρει την άνοδο για το CFA 2 για την σεζόν 2008-2009.
Η σεζόν 2008-2009 βρήκε τη νεοπροβιβασθείσα ομάδα να πραγματοποιεί μια καλή πορεία, φτάνοντας έως τις πρώτες θέσεις της βαθμολογίας και την άνοδο για την Λιγκ 1, για την οποία πάλεψε μέχρι τέλους. Η Τουρ ΦΚ δεν έχασε την μάχη για την άνοδο, παρά μόνο δύο αγωνιστικές πριν από το τέλος της σεζόν, τερματίζοντας στην έκτη θέση. Υπό την τεχνική καθοδήγηση του Ντανιέλ Σαντσές, η ομάδα τερμάτισε στην πρώτη θέση της βαθμολογικής κατάταξης με βάση τους συνολικούς βαθμούς στις εντός έδρας αναμετρήσεις.
Η σεζόν 2010-2011 βρήκε για μια ακόμη φορά τους tourangeaux να παλεύουν για την άνοδο στην Λιγκ 1, μέχρι το βράδυ της 28ης αγωνιστικής και μια νίκη απέναντι στην ΦΚ Ναντ. Δέκα αγωνιστικέ πριν από την λήξη της σεζόν, η Τουρ ΦΚ βρισκόταν, τότε, στην 5η θεση της βαθμολογικής κατάταξης, σε απόσταση δύο βαθμών από την πρώτη ομάδα στην βαθμολογία και μόλις έναν από τις πρώτες θέσεις. Όμως, ένα απίστευτο σερί ανεπιτυχών αποτελεσμάτων στη διάρκεια των δέκα αυτών τελευταίων αγωνιστικών (1 νίκη, 3 ισοπαλίες και 6 ήττες), οδήγησε την ομάδα από την Αντρ-ε-Λουάρ στην 12η θέση με απόσταση 13 βαθμών από τις πρώτες θέσεις της βαθμολογίας.
Αφού έχασε για λίγο την άνοδο στην Λιγκ 1, ο Ντανιέλ Σαντσές υπέγραψε συμβόλαιο συνεργασίας με την Βαλανσιέν ΦΚ, με τον Γερμανό Πέτερ Ζάιντλερ, να τον αντικαθιστά για την σεζόν 2011-2012.
Η επόμενη σεζόν είδε την απόλυση του Γερμανού τεχνικού από το ξεκίνημα, κιόλας, του πρωταθλήματος. Αντικαταστάθηκε από τον Μπλανκάρ, ο οποίος είχε, τότε, την ευθύνη των των τμημάτων υποδομής του συλλόγου. Έπειτα από ένα καταστροφικό ξεκίνημα στο πρωτάθλημα, η Τουρ ΦΚ κατάφερε να γλιτώσει, τελικά, τον υποβιβασμό χάρη στην απόκτηση παικτών όπως οι Μπεργκουνιού και Μπερανγκέ. Ωστόσο, ο πρόεδρος του συλλόγου, Σεμπάγκ άρχισε να δείχνει, εμφανώς, την επιθυμία του να αποχωρήσει από τον σύλλογο. Η χειμερινή διακοπή του πρωταθλήματος αποτέλεσε αιτία ανησυχίας για τους φίλους της ομάδας, μέχρις ότου κάνει την εμφάνισή του Κορσικανός επιχειρηματίας, ο Ζαν-Μαρκ Ετορί και εξαγοράσει τις μετοχές της Τουρ που κατείχε ο Σεμπάγκ. Πάραυτα, η DNCG υποβίβασε δικαστικά τον σύλλογο στη Νασιονάλ. Η νέα διοίκηση κατέθεσε ένσταση και στα μέσα του μήνα Ιουλίου, η Τουρ ΦΚ επανεντάχθηκε στην Λιγκ 2.
Διακρίσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]| Εθνικές Διοργανώσεις | Τοπικές Διοργανώσεις |
|---|---|
|
|
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Le stade de la Vallée du Cher
- ↑ 2,0 2,1 Ministry of Sports: (Γαλλικά) recensement des équipements sportifs, espaces et sites de pratiques en France.
- ↑ Division 3 Gr. Centre-Ouest 1974 Αρχειοθετήθηκε 2013-07-28 στο Wayback Machine., footballenfrance.fr, 29 octobre 2009
Εξωτερικοί Σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- (Γαλλικά) Επίσημη ιστοσελίδα του συλλόγου
- (Γαλλικά) Ιστοσελίδα του συλλόγου της Τουρ ΦΚ Αρχειοθετήθηκε 2013-10-07 στο Wayback Machine.