Μετάβαση στο περιεχόμενο

Τιερί Ρολάν

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Τιερί Ρολάν
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Thierry Roland (Γαλλικά)
Γέννηση4  Αυγούστου 1937[1][2][3]
Μπουλόν-Μπιγιανκούρ[4]
Θάνατος16  Ιουνίου 2012[2][3][4]
15ο δημοτικό διαμέρισμα του Παρισιού[4]
Αιτία θανάτουενδοεγκεφαλική αιμορραγία
Συνθήκες θανάτουφυσικά αίτια
Τόπος ταφήςΚοιμητήριο του Πασί
ΠαρατσούκλιLa voix du football
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓαλλικά[2]
ΣπουδέςLycée Janson de Sailly
Lycée Gerson
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητααθλητικογράφος
δημοσιογράφος
αθλητικός εκφωνητής
ΕργοδότηςTF1 (1984–2005)
France Inter (1969–1975)
RTL (1975–2012)
Nostalgie (1996–1998)
Office de radiodiffusion télévision française (1955–1968)
Antenne 2 (1975–1984)
M6 (2005–2012)
W9 (2005–2012)
Περίοδος ακμής1955 - 2012
Οικογένεια
ΣύζυγοςFrançoise Boulain (από 2004)
Αξιώματα και βραβεύσεις
Βραβεύσεις7 d'Or (1997)
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Τιερί Ρολάν, (γεννήθηκε στις 4 Αυγούστου 1937 στο Μπουλόν-Μπιγιανκούρ και πέθανε στις 16 Ιουνίου 2012[5] στο Παρίσι, ήταν Γάλλος αθλητικογράφος και διάσημος σχολιαστής ποδοσφαιρικών αναμετρήσεων. Έχοντας μακροχρόνια παρουσία στον χώρο, εργάστηκε για μεγάλο χρονικό διάστημα στην Antenne 2 και στη συνέχεια για το TF1, προτού ενταχθεί στο M6. Περιέγραψε, έτσι, 13 Παγκόσμια Κύπελλα, 9 Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα (« Euros »)[6] και περισσότερους από 1300 αγώνες ποδοσφαίρου. Διετέλεσε επίσης σχολιαστής για ορισμένες διοργανώσεις στίβου, μποξ, ενώ κάλυψε δημοσιογραφικά αρκετές Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες από το 1960 και μετά.

Τα τελευταία χρόνια της καριέρας του, σχολίαζε ποδοσφαιρικές αναμετρήσεις που μετέδειδε το M6 (και στο W9, επίσης, ένα τηλεοπτικό κανάλι που ανήκει στον ίδιο όμιλο).

Οικογένεια και πρώτα χρόνια ζωής

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γιος Γαλλοεβραίου πατέρα και, ταυτόχρονα, γκωλιστή αντιστασιακού, κοσμηματοπώλη, στο επάγγελμα, στο Παρίσι, και Ρωσίδας μητέρας, γεννημένης στην Αγία Πετρούπολη. Ο πατέρας του πέθανες από ιογενή μηνιγγίτισα όταν ο Τιερί δεν ήταν ούτε δέκα ετών.[7] Στη διάρκεια της εφηβίας του, πέρασε ένα τμήμα της σχολικής του εκπαίδευσης σε αγγλικό κολλέγιο. Ο αδερφός του, Κλοντ Ρολάν (1946-2007), διετέλεσε Σύμβουλος των Παρισίων, αντιδήμαρχος του 9ου Δημοτικού Διαμερίσματος και Εθνικός Γραμματέας του κόμματος RPR, όπου ήταν υπεύθυνος διεθνών σχέσεων[8].

Όσο ήταν νέος, ο Τιερί Ρολάν έπαιζε ποδόσφαιρο και ήταν ένθερμος υποστηρικτής της παριζιάνικης ομάδας Ρασίνγκ Κλαμπ ντε Φρανς.

Καριέρα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σχολιαστής και αθλητικογράφος

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Τιερί Ρολάν στην Έκθεση Βιβλίου της Μπριβ-λα-Γκαγιάρντ το 2010.

Σε ηλικία 18 ετών, ξεκίνησε να εργάζεται στο ραδιόφωνο, έχοντας προσληφθεί προηγουμένως από τον Ζωρζ Μπρικέ[6]. Ξεκίνησε τότε την καριέρα του από το αθλητικό τμήμα της RTF το 1955, και στη συνέχεια του ORTF, με τον Ρεϊμόν Μαρσιγιάκ, ιδρυτή του πρώτου αθλητικού τμήματος στην γαλλική τηλεόραση, να παίρνει την πρωτοβουλία να τον "βάλει απέναντι από την κάμερα"[6]. Συμμετείχε, μεταξύ άλλων, στην εκπομπή Les Coulisses de l'exploit, η οποία ήταν αφιερωμένη σε μεγάλα αθλητικά κατορθώματα, και όπου είχε την ευκαιρία να συνεργαστεί με τους Μισέλ Ντρυκέρ, Ρομπέρ Σαπάτ, Αντόλφ Ντρε και Ροζέ Κουντέρκ.

Περιέγραψε το πρώτο του Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου το 1962 στην Χιλή. Υπήρξε θύμα, στη συνέχεια, της "θύελλας" απολύσεων που πραγματοποιήθηκε από τη Δημόσια Ραδιοτηλεόραση μετά τα γεγονότα του Μάη του '68. Εντάχθηκε ότε στο France Inter (1969-1975), και επέστρεψε, κατόπιν, στην τηλεόραση για λογαριασμό της Antenne 2 (1975-1984). Το 1979, ξεκίνησε να συνεργάζεται με τον Ζαν-Μισέλ Λαρκέ[6], ο οποίος είχε μόλις σταματήσει την ποδοσφαιρική του καριέρα, αποτελώντας, μέχρι και το 2004, ένα άκρως επιτυχημένο δίδυμο αθλητικών σχολιαστών, με τον Τιερί Ρολάν να διατελεί χρέη σχολιαστή, και τον Λαρκέ να έχει έναν πιο τεχνικό σχολιασμό. Εκτός από το ποδόσφαιρο, ο Τιερί Ρολάν ασχολήθηκε επίσης, ως σχολιαστής, με ορισμένες διοργανώσεις στίβου, μποξ, ενώ κάλυψε δημοσιογραφικά και αρκετές Θερινές Ολυμπιάδες από το 1960 και μετά.

Το 1984, οι δυο τους αποχώρησαν από το κανάλι με προορισμό το TF1. Εκτός από τον σχολιασμό των αγώνων, ήταν υπεύθυνοι του τηλεοπτικού μαγκαζίνου Téléfoot, τότε εκπομπή-φάρο του γαλλικού ποδοσφαίρου τα πρωινά της Κυριακής. Ο Τιερί Ρολάν έδωσε το παρρόν ως σχολιαστής στην Τραγωδία του Χέιζελ (τελικός του Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης της σεζόν 1984-1985) και στην Τραγωδία του Φουριανί (ημιτελικός του Κυπέλλου Γαλλίας της σεζόν 1991-1992).

Ο Τιερί Ρολάν παρέλαβε το βραβείο sept d'or ως ο καλύτερος αθλητικογράφος για την χρονιά 1997. Έγινε Ιππότης του Τάγματος της Λεγεώνας της Τιμής, μαζί με τον Ζαν-Μισέλ Λαρκέ στις 16 Μαΐου 2000 από τον Ζακ Σιράκ[9].

Παθαίνοντας ανεύρυσμα το 2003, ο Τιερί Ρολάν υποχρεώθηκε να σταματήσει να εργάζεται. Το TF1, τότε, στα τέλη του 2004, του έδωσε αναγκαστική άδεια, με τον Τιερί Ζιλαρντί, πρώην εργαζόμενο στο Canal+, να παίρνει την θέση του για τον σχολιασμό των σημαντικότερων αγώνων και την παρουσίαση του ενημερωτικού μαγκαζίνου Téléfoot. Συνέχισε να εργάζεται στο TF1 για μερικούς μήνες ακόμη, με τον ρόλο του, όμως, να έχει περιοριστεί στον σχολιασμό μερικών αναμετρήσεων του Κυπέλλου Γαλλίας. Συνέχισε, παράλληλα, την καριέρα του ως σχολιαστής στο θυγατρικό κανάλι του TF1, TPS Star. Στις 17 Νοεμβρίου 2004, κάλυψε τον σχολιασμό του, όπως είχε προαναγγελθεί, τελευταίου του αγώνα της Εθνικής Γαλλίας, μια φιλική αναμέτρηση με αντίπαλο την Πολωνία που διεξήχθη στο Σταντ ντε Φρανς. Μετέδοσε τον τελευταίο του αγώνα στο TF1 στις 4 Ιουνίου 2005, ο οποίος ήταν ο τελικός του Κυπέλλου Γαλλίας μεταξύ Οσέρ και Σεντάν.

Σε γενική έκπληξη, θα συνταξιοδοτηθεί στις 27 Οκτωβρίου 2005, ανακοινώνοντας την άφιξή του στον αντίπαλο τηλεοπτικό σταθμό M6. Ο τελευταίος, ο οποίος ξεκινούσε τότε την ενασχόληση με την μετάδοση μεγάλων αθλητικών διοργανώσεων, αναζητούσε έναν καλό και αναγνωρίσιμο σχολιαστή. Ο Τιερί Ρολάν ανέλαβε τότε την κάλυψη ενός τμήματος των αγώνων του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2006 (όχι όμως αυτών της Εθνικής Γαλλίας, τα δικαιώματα των οποίων ανήκαν στο TF1 κατ'αποκλειστικότητα) σε συνεργασία με τον παλαίμαχο ποδοσφαιριστή Φρανκ Λεμπέφ[10], Πρωταθλητή Κόσμου το 1998. Πραγματοποίησε συχνές εμφανίσεις στην εκπομπή 100 % Foot, στη διάρκεια της πρώτης της σεζόν (2005-2006) και έγινε αρχισυντάκτης της το 2006 (εκπομπή την οποία παρουσίαζε η Εστέλ Ντενί και στη πορεία ο Ζερόμ ντε Βερντιέρ και από τον Σεπτέμβριο του 2008 ο Βενσάν Κουεφέ). Ήταν επίσης σχολιαστής και τακτικός θαμώνμας στην εκπομπή Direct sport από το κανάλι Direct 8.

Τον Ιούνιο του 2008, περιέγραψε τους αγώνες του Euro 2008 για λογαριασμό του M6, σε συνεργασία με τον Φρανκ Λεμπέφ, που σήμανε και την εκ νέου ενασχόλησή του με την Εθνική Γαλλίας, στις 9 Ιουνίου 2008 με την περιγραφή του αγώνα Ρουμανία-Γαλλία, καθώς και στις 17 Ιουνίου 2008 με την αναμέτρηση Γαλλία-Ιταλία, του οποίου την μετάδοση είχε αναλάβει το M6.

Το 2011, ήταν σύμβουλος στο κανάλι C-Foot, ενώ παρουσίαζε στο ίδιο κανάλι το μαγκαζίνο Grande Histoire.

Στις 6 Σεπτεμβρίου 2011, περιέγραψε, στον "αέρα" του M6, τον αγώνα μεταξύ Γαλλίας και Ρουμανίας με τον παλιό του συνεργάτη στο TF1, Ζαν-Μισέλ Λαρκέ. Τον Σεπτέμβριο του 2011, εντάχθηκε, επίσης, στο ραδιοφωνικό σταθμό της Λυών, Tonic Radio, στον οποίο ήταν συμπαρουσιαστής τα βράδια της Δευτέρας (18 h-20 h) μιας εκπομπής διαλόγου, αναφορικά με την επικαιρότητα του ποδοσφαίρου.

Άλλες ασχολίες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Τιερί Ρολάν ήταν, επίσης, ένας εκ των σημαντικότερων συντελεστών της εκπομπής Les Grosses Têtes στο RTL, "γκουρού" του στοιχήματος στην εβδομαδιαία έκδοση Lotofoot Magazine από τα τέλη της δεκαετίας του 1980, ενώ ήταν συμπαρουσιαστής, σε συνεργασία με την Μουν Ντέιλι, ορισμένων επεισοδίων της σειράς Takeshi's Castle στο M6, τον Δεκέμβριο του 2006. Πραγματοποίησε, ακόμα, εμφανίσεις σε διάφορες κινηματογραφικές ταινίες, ενσαρκώνοντας τον ίδιο του τον εαυτό, όπως το Delphine 1, Yvan 0 και trois zéros. Στην εκπομπή les Grosses Têtes χαρακτηρίστηκε για το ιδιαίτερο γέλιο του, το οποίο προκάλεσε το γέλιο και την κοροϊδία των Φιλίπ Μπουβάρ, και Ολιβιέ ντε Κερσοσόν, με τον τελευταίο να αστειεύεται μιμούμενός τον και κοροϊδεύοντάς τον ακόμη περισσότερο.

Ήταν συγγραφέας αρκετών αθλητικού περιεχομένου έργων όπως το La fabuleuse histoire de la Coupe du monde και το La fabuleuse histoire des coupes d'Europe. Φίλος μεγάλου αριθμού παικτών, διετελούσε πρόεδρος της Variétés Club de France από τον Μάρτιο του 1980, μιας ομάδας στην οποία αγωνίζονταν παλιοί διεθνείς και διάσημοι, με σημαντικότερο τον φίλο του Μισέλ Πλατινί. Την δεκαετάι του 1980, ήταν μέλος του μουσικού γκρουπ Carton Rouge, του οποίου σημαντικότερο κομμάτι ήταν το Troisième mi-temps.

Θάνατος και τιμές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 16 Ιουνίου 2012, πέθανε κατά τις τρεις το πρωί, σε ηλικία 74 ετών, ύστερα από εγκεφαλικό επεισόδιο. Αρκετές ήταν οι προσωπικότητες από τον χώρο του ποδοσφαίρου και της δημοσιογραφίας που τον τίμησαν.

Ο Ζαν-Μισέλ Λαρκέ ανάφερε πως ο Τιερί Ρλάν, κανονικά, θα μετέδειδε μαζί του το Euro 2012, αλλά, τελικά, το ακύρωσε "τελευταία στιγμή", καθώς έπρεπε να εγχειριστεί στο χολικό χολόλιθο[11] : "Ήταν τόσο χαρούμενος που θα συνεργαζόμασταν εκ νέου. Δυστυχώς, έφυγε χωρίς να προλάβει. Το πιο τραγικό, είναι πως αυτή την ύστατη χαρά θα μπορούσα να του την είχα προσφέρει εγώ"[12]. Την ημέρα του θανάτου του, το RTL οργάνωσε ειδική εκπομπή στη μνήμη του.

Η κηδεία του έγινε στις 21 Ιουνίου 2012 στην Εκκλησία της Αγίας-Κλοθίλδης, στο 7ο Δημοτικό Διαμέρισμα του Παρισιού, και στην συνέχεια θάφτηκε στο Κοιμητήριο του Πασσί, στο 16ο Δημοτικό Διαμέρισμα του Παρισιού[13].

Ο χώρος φιλοξενίας των ΜΜΕ στο Σταντ ντε Φρανς θα φέρει, προσεχώς, το όνομά του. Τα εγκαίνια θα γίνουν στις 6 Φεβρουαρίου 2013 με την ευκαιρία του φιλικού αγώνα μεταξύ Γαλλίας-Γερμανίας[14].

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 119547171. Ανακτήθηκε στις 14  Οκτωβρίου 2015.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 11922436v. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 (Αγγλικά) Discogs. 2378127. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 Fichier des personnes décédées mirror. 4IxWRih7lFkn. Ανακτήθηκε στις 26  Μαρτίου 2024.
  5. ↑ « Thierry Roland est décédé », L'Équipe, 16 Ιουνίου 2012.
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 "Thierry Roland. Sixième Euro avec le micro", Le Télégramme, 6 juin 2008.
  7. ↑ Emmanuel Berretta, « Thierry Roland, le douzième homme », Le Point, 17 juin 2012
  8. ↑ "Claude Roland est mort"[νεκρός σύνδεσμος], Le Figaro, 02/01/2008.
  9. ↑ Décret du 31 décembre 1999 portant promotion et nomination, legifrance.gouv.fr, 11 novembre 2012
  10. ↑ « Thierry Roland, l'illusion tragique », L'Humanité, 13/06/2006.
  11. ↑ Thierry Roland, voix du football, est mort, 16 juin 2012, lefigaro.fr
  12. ↑ Mort de Thierry Roland : les larmes de Jean-Michel Larqué sur Le Parisien, 16 juin 2012
  13. ↑ «Dernier adieu à Thierry Roland». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Νοεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 29 Νοεμβρίου 2012. 
  14. ↑ Une tribune Thierry-Roland au SDF sur L'Équipe, 7 novembre 2012

Δείτε επίσης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Βιβλιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • 100 % Bleus, Solar, 2008
  • Mes 100 plus grands joueurs, Larousse, mai 2006
  • Mes 100 plus grands matchs, Larousse, octobre 2005
  • La Fabuleuse histoire de la Coupe du monde, Minerva, octobre 2002
  • Mes 13 coupes du monde, Edition du Rocher, avril 2010
  • La légende de la coupe du monde, Minerva, 1998
  • Mes plus grands moments de football, Larousse, mai 2012

Φιλμογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Δισκογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Il suffit d'un ou deux excités, Footbrothers, 1991
  • Tout à fait Thierry, Thierry Roland, Jean-Michel Larqué, Jacky Hanouna et Manuel Del Rio Flores, 1992.


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Τιερί_Ρολάν&oldid=10322970"